eitaa logo
هیات مجازی انصار الحجه ارواحنا فداه ✅
1.1هزار دنبال‌کننده
29هزار عکس
28.6هزار ویدیو
659 فایل
『°•بِسمِ‌رَّبِ‌ الحجه. اینجا مهدیه مجازی دوستان و خادمین امام الحجه علیه السلام است. ألَـلّـھم‌ْ؏َـجِـٰل‌ّلِوَلِیٰــــك‌ألٰـفَـٖࢪجّ🌱. برای ارتباط با ما :👇👇👇👇👇 @Ahmadqasemi34
مشاهده در ایتا
دانلود
🍁🍃کوچه‌گرد غریب می‌داند 🍃🍁بی‌کسی در غروب یعنی چه 🍁🍃عابر شهر کوفه می‌‌فهمد 🍃🍁بارش سنگ و چوب یعنی چه 🏴
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
تحویل سال ؛ به وقتِ محرّم است حَوّل قلـُوبَنا بِ بُکاءِ عَلی الحُسَین
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
‍ 🖤صلوات بر حضرت سید الشهدا (علیه السلام)🖤 ♥️اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ . 🖤پروردگارا درود فرست بر محمد و آل محمد. ♥️و صَلِّ عَلَى الْحُسَيْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِيدِ الرَّشِيدِ. 🖤و درود و رحمت فرست بر حسين مظلوم شهيد شجاع. ♥️قتِيلِ الْعَبَرَاتِ وَ أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ. 🖤كشته اشك چشم خلق و اسير محنتها. ♥️صلاَةً نَامِيَةً زَاكِيَةً مُبَارَكَةً. 🖤رحمت و درودى بر آن حضرت فرست كه دايم ♥️در افزايش و نیکو و با بركت باشد. ♥️يصْعَدُ أَوَّلُهَا وَ لاَ يَنْفَدُ آخِرُهَا أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ 🖤عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلاَدِ أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ‏ ♥️كه اول آن درود به آسمان صعود كند و انتها نداشته 🖤تا ابد باقى باشد. نيكوترين درود و رحمتى كه ♥️بر يكى از فرزندان پيغمبران مرسلت فرستى 🖤اى پروردگار عالمیان.
امام حسین به ما یاد داد هیچ وقت حق با اکثریت نیست. امام حسین یاد داد دموکراسی گاهی ضد حق و حقیقته.
7.38M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 فیلم کامل‌تر از نظر آیت‌الله طالقانی در مورد حجاب؛ و اشتغال بکار خانمها...ضد انقلاب سالها این سخنان مرحوم طالقانی را سانسور کردند.👌
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
📚 کاری که تمام گناهان را محو میکند حتی اگر آسمانها را سیاه کرده باشد 🌕 حدیث قدسی، خداوند فرمود: ای موسی (ع) گمان نکن مادرت برای تو مهری داشت، اگر من مهر تو را در دل او جای نمی دادم او هرگز برای شیردادن تو نیمه شب ،خواب شیرین را رها نمی کرد. 🌕 ای موسی (ع) از میان بندگان من اگر بنده ای چنان گنهکار باشد که از گناهان او آسمان به رنگ سیاه در آمده باشد، فقط به خاطر یک کارش من تمام گناهان او را می بخشم و وارد بهشت می کنم و برای این کار از هیچ کس ابایی ندارم و اجازه نمی گیرم. موسی (ع) عرض کرد، خدایا آن عمل چیست؟ ➖ حضرت حق فرمودند: کسی که برای رضایت من قلب یک بنده مؤمن مرا شاد گرداند . او آن گاه مرا شاد کرده است و سزای کسی که مرا چنین خرسند کند، بخشش همه گناهان اوست ‌ ‌
وقایع روز دوم محرم روز دوم محرم امام حسین(ع) به همراه یاران خود وارد سرزمین نینوا شد و در این هنگام بود که «حرّ» در نامه ای به عبیدالله بن زیاد، ورود حسین بن علی(ع) را به اطلاع او رساند و همین آغازی بر مصائب اهل بیت(ع) بود. به گزارش شفقنا، امام حسین(ع) در دوم محرّم سال 61 هجرى به اتّفاق یاران خویش به سرزمین کربلا وارد شد[1]،که  سرآغاز حماسه هاى عظیم عاشوراست.[2] مصائب اهل بیت علیهم السلام از روز دوم محرّم که وارد کربلا شدند شروع شد و روز به روز کار را بر آنها سخت تر کرد.[3] سخنان امام حسین (علیه السلام) هنگام ورود به کربلا آن حضرت هنگام ورود به سرزمین  کربلا ابتدا به یارانش رو کرد و فرمود:«النَّاسُ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلى أَلْسِنَتِهِمْ، یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعایِشُهُمْ، فَإِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ ؛ مردم، بندگان دنیا هستند و دین همانند چیزى است که بر زبانشان باشد، تا آنگاه که زندگى شان (به وسیله آن) پر رونق است آن را نگه مى دارند، ولى هنگامى که با مشکلات آزموده شوند عدد دین داران اندک مى شود».[4] آنگاه پرسید: آیا اینجا کربلا است!پاسخ دادند: آرى، اى پسر پیغمبر!آن حضرت فرمود:«هذا مَوْضِعُ کَرْبٍ وَ بَلاءٍ، ههُنا مَناخُ رِکابِنا، وَ مَحَطُّ رِحالِنا، وَ مَقْتَلُ رِجالِنا، وَ مَسْفَکُ دِمائِنا؛ این دیار، جایگاه اندوه و بلا (و سرزمین گرفتارى و آزمون) است، اینجا محلّ خوابیدن شتران ما، و بارانداز کاروان ما، و محلّ شهادت مردان ما و جارى شدن خون ماست».[5]،[6] عبیدالله بن زیاد و اطلاع از ورود امام(علیه السلام) به کربلا پس از اینکه اصحاب امام علیه السلام پیاده شدند «حرّ» نیز با هزار سوار جنگى در ناحیه دیگرى در مقابل امام علیه السلام اردو زد و نامه اى به عبیداللَّه بن زیاد نوشت و در آن نامه او را از ورود امام حسین علیه السلام به کربلا باخبر ساخت.[7] نامه عبیدالله به امام حسین(علیه السلام) در روز دوم محرم ابن زیاد نیز نامه اى به این مضمون براى امام حسین علیه السلام نوشت: «امّا بعد! اى حسین! خبر ورودت به کربلا به من رسید، امیرالمؤمنین یزید! به من نوشته است که سر بر بالین ننهم و غذاى سیرى نخورم تا تو را به قتل برسانم و به خداوند لطیف و خبیر ملحق کنم و یا به فرمان من و یزید بن معاویه گردن نهى».[8] پاسخ کوبنده امام حسین(علیه السلام) به ابن زیاد چون این نامه به امام حسین علیه السلام رسید و آن را خواند، نامه را به دور افکند و فرمود:«لا أَفْلَحَ قَوْمٌ آثَرُوا مَرْضاهَ أَنْفُسِهِمْ عَلى مَرْضاهِ الْخالِقِ ؛ گروهى که خشنودى خود را بر خشنودى خداوند برگزیدند، هرگز رستگار نخواهند شد».[9] فرستاده «عبیداللَّه» پرسید: «اى اباعبداللَّه! جواب نامه چه شد؟»امام علیه السلام فرمود:«ما لَهُ عِنْدِی جَوابٌ؛ لِأَنَّهُ قَدْ حَقَّتْ عَلَیْهِ کَلِمَهُ الْعَذابِ ؛ این نامه نزد من جوابى ندارد، زیرا عبیداللَّه مستحقّ عذاب الهى شده است!».[10] چون قاصد نزد عبیداللَّه بازگشت و جریان را گفت، ابن زیاد به شدّت برآشفت (ولى پاسخى نداشت).[11]،[12] سازش ناپذیری امام حسین(علیه السلام) در برابر ظالمان امام علیه السلام با این سخن کوتاه و پر معنى نشان داد که با کسانى که خشنودى بندگان طاغى و یاغى را بر خشنودى خدا مقدّم مى شمرند، هیچ سر سازش ندارد و نامه امثال ابن زیاد را که جزو این گروهند، لایق و شایسته پاسخ نمى داند، آن را مى خواند و به دور مى افکند، هر چند جان شریفش در خطر باشد.[13] نامه امام حسین علیه السلام به اهل کوفه در این روز امام علیه السلام قلم و کاغذى طلب کرد و نامه اى براى بزرگان کوفه که مى دانست بر رأى خود استوار مانده اند، و در واقع خطاب به عموم مردم کوفه، به این مضمون نوشت:««بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ إِلى سُلَیمانِ بْنِ صُرَدٍ، وَ الْمُسَیِّبِ بْنِ نَجْبَهَ، وَ رُفاعَهِ بْنِ شَدّادٍ، وَ عَبْدِاللَّهِ بْنِ والٍ…،[14]فَمَنْ نَّکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَى نَفْسِهِ،وَ سَیُغْنِى اللَّهُ عَنْکُمْ، وَ السَّلامُ؛«به نام خداوند بخشنده مهربان؛ از حسین بن على علیه السلام به سلیمان بن صرد، مسیّب بن نجبه، رفاعه بن شداد، عبداللَّه بن وال و همه مؤمنین، امّا بعد: شما مى دانید پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در زمان حیات خود فرمود:«هر کس سلطان ستمگرى را ببیند که حرام خداوند را حلال شمرده و پیمان خدا را شکسته و با سنّت پیامبر اکرم مخالفت ورزیده و در میان بندگان خدا به ظلم و ستم رفتار نموده، ولى با او به مبارزه عملى و گفتارى برنخیزد، سزاوار است که خداى متعال او را در جایگاه آن سلطان ستمگر (جهنّم) وارد کند…[15]هر کس پیمان شکنى کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است». و خداوند به زودى مرا از شما بى نیاز خواهد کرد. والسلام».[16]،[17] امام علیه السلام نامه را مهر کرد و پیچید و «قیس
بن مسهّر صیداوى» داد تا به مردم کوفه برساند و چون امام از خبر کشته شدن قیس مطّلع شد، اشکش جارى گشت و عرضه داشت:«اللَّهُمَّ اجْعَلْ لَنا و لِشیعَتِنا عِنْدَکَ مَنْزِلًا کَریماً، وَ اجْمَعْ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِکَ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْ ءٍ قَدیرٍ؛ خداوندا! براى ما و شیعیان ما در نزد خود جایگاه والایى قرار ده و ما را با آنان در جوار رحمت خود گردآور که تو بر انجام هر کارى توانایى».[18] اتمام حجت سیدالشهدا(علیه السلام)با کوفیان امام علیه السلام در این نامه که براى عموم مردم کوفه مخصوصاً بزرگان آنها نوشته است بار دیگر اتمام حجّت مى کند. از یک سو وظیفه سنگین آنها را در قیام بر ضدّ جنود شیطان و سردمداران فساد و کفر و طغیان، روشن مى سازد، و از سویى دیگر عهد و پیمان و بیعت مؤکّد آنان را در حمایت از آرمان هاى خود یادآور مى شود.[19] جالب این که هرگز قیام و مبارزه خود را مشروط به قیام آنها نمى کند وعزم و جزم خود را براى مبارزه تا آخرین نفس با توکّل بر خداوند آشکار مى سازد.[20] [1] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها ؛ ص379. [2] کلیات مفاتیح نوین ؛ ص599. [3] احکام عزادارى ؛ ص114. [4] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها ؛ ص379. [5] مقتل الحسین خوارزمى، ج 1، ص 237 و بحارالانوار، ج 44، ص 383. [6] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها ؛ ص379. [7] همان. [8] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها ؛ ص382. [9] همان. [10] همان. [11] فتوح ابن اعثم؛ ج 5؛ ص 150- 151، مقتل الحسین خوارزمى؛ ج 1؛ ص 239 ، بحارالانوار؛ ج 44؛ ص 383. [12] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها ؛ ص382. [13] همان ؛ ص383. [14] همان. [15] همان؛ ص 384. [16]  فتوح ابن اعثم؛ج 5؛ ص 143- 145، مقتل الحسین خوارزمى؛ ج 1؛ص 234- 235 ، بحارالانوار؛ ج 44؛ ص 381- 382. [17] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، ص 385. [18]  فتوح ابن اعثم؛ ج 5؛ ص 147 ، بحارالانوار؛ ج 44؛ ص 382. [19] عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها ؛ ص385. [20] همان.