#خیلی_نورانیت_میآورد!
🌀 کوتاه نوشتی از زندگی آیت الله قاضی:
🔸کسی آمد خدمت او و حالاتش را بیان می‌کرد. در بین حرف هایش گفت: من روزی پنج جزء قرآن می‌خوانم!
🔹آقای قاضی با تعجب جواب داد: «پنج جزء که خیلی #نورانیت می آورد! #خیلی نورانیت می آورد !»
📒 منبع: صد روایت از زندگی آیت الله قاضی
5.46M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💥میلاد پر سرور آقا امیر المومنین علیه السلام برهمه محبین و شیعیان مبارک باد
♦️ حضرت استاد آیت الله شوشترے حفظه الله:
🔸ناد علی این چند جمله می باشد که دو جمله اول وحی می باشد و باقی آن از پیامبر اکرم صلوات الله علیه وآله وسلم می باشد
🌹 نادعلیاً مظهر العجائب
🌹 تجده عوناً لک فے النوائب
🌹کل هم و غم سینجلے
🌹 بولایتک یاعلےُ یاعلےُ یاعلےُ
⬅تعداد یاعلے به تعداد ابجد نام علی ۱۱۰ مرتبه باید گفته شود که در هر نفس سه مرتبه یاعلی
💥این دستورالعمل برای مبارزه با نفس و همچنین شدائد و مشکلات بسیار مجرب می باشد
💠 شیخ عبدالقائم شوشتری(ره):
👈 هر وقت شـیطان وسوسہ کرد و نتوانستید
حریف نفس بشوید، هفت مرتبه بگوئید:
✨ «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحِیمِ ،
لا حَولَ وَلا قُوَّة اِلّا بِاللهِ العَلےِّ العَظیم»
🌺وقتے این ذکر را میگوئید،هفت ملک به کمک شما می آیند و آنها را دفع میکنند...
💥بارها تجربه شده است که انسان وقتی آن را میخواند احساس قوّت می کند.
#شوشتری
------------------
9.59M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎬 نماهنگ زیبای خانه پدری
شعرخوانی حمیدرضا برقعی در حرم امیرالمؤمنین علی علیه السلام و کوچه‌های نجف
زخمی‌ام، التیام می‌خواهم
التیام از امام می‌خواهم
السلام علیک یا ساقی
من علیک السلام می‌خواهم
🌸۱۳ رجب، سالروز ولادت مولای متقین، امیرالمؤمنین(ع) و روز پدر مبارک باد🌸
9.05M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
کلیپ‌ویژه روز پدر⚘
این پست رو به صورت گسترده انتشار دهید و به دوستانتون هدیه کنید،شاید توی شرایطی باشند که به چنین هدیه ای نیاز دارند...
#یاعلی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🌸مولودی خوانی حاج نزار قطری در وصف حضرت علی(ع)
🌺ولادت باسعادت حضرت علی (ع) بر تمامی شیعیان مبارک باد
🌺پدر های عزیز روزتون مبارک🌹🌹
حقوق معاشرت از دیدگاه امیرالمؤمنین علیه السلام
امیرالمؤمنین علی علیه السلام از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله روایت می کند که آن حضرت فرمود:
بر عهده مسلمان نسبت به برادر دینی اش سی حق قرار دارد که از آن آزاد نمی شود مگر به ادا کردن یا چشم پوشی طرف مقابل:
لغزشش را گذشت کند، بر گریه و اشک دیده اش رحمت آورد، عیبش را بپوشاند، از خطایش درگذرد، عذر و پوزشش را بپذیرد، از غیبتش جلوگیری نموده و آن را رد کند، خیرخواهی اش را نسبت به او تداوم بخشد، دوستی اش را حفظ نماید، عهد و پیمانش را رعایت کند، در بیماری به عیادتش رود، در تشییع جنازه اش حاضر شود، دعوتش را بپذیرد، هدیه اش را قبول کند، نیکی و عطایش را تلافی نماید، نعمتش را سپاس گزارد، یاری و کمک به او را نیکو انجام دهد، با رعایت عفت و پاکدامنی زوجه اش را حفظ کند، حاجتش را روا نماید، در رسیدن به خواسته اش او را همراهی کند، به هنگام عطسه او دعایش کند، به گم شده اش هدایتش نماید، سلامش را پاسخ دهد، کلامش را دلنشین نماید، بخشش او را نیک شمارد، سوگندش را تصدیق نماید، دوستش را دوست بدارد با او دشمنی نورزد، چه ظالم باشد چه مظلوم او را یاری دهد اما یاری اش در ظالم بودنش به اینکه از ظلمش جلوگیری کند و اما یاری اش در مظلوم بودنش به این که او را در گفتن حقش یاری دهد، او را تسلیم بلا و گرفتاری ننماید و خوارش ندارد، از خیر و خوبی آنچه برای خود دوست دارد برای او هم دوست بدارد و آنچه از بدی برای خود نمی پسندد برای او هم نپسندد.
سپس فرمود:
از رسول خدا شنیدم: یکی از شما چیزی از حقوق برادر دینی اش را وامی گذارد، پس در قیامت آن را از او مطالبه می کند، بر این اساس به نفع صاحب حق حکم داده می شود و بر ضد واگذارنده حق قضاوت می شود[1]
پی نوشت ها
[1] عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الصَّيْرَفِيِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ الْجِعَابِيِّ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الْعَلَوِىِّ، عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ، عَنْ عَلِیٍّ علیه السلام قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: لِلْمُسْلِمِ عَلَى أَخِیهِ ثَلاثُونَ حَقّاً لا بَرَاءَةَ لَهُ مِنْهَا إِلّا بِالْأَدَاءِ أَوِ الْعَفْوِ یَغْفِرُ زَلَّتَهُ وَیَرْحَمُ عَبْرَتَهُ وَیَسْتُرُ عَوْرَتَهُ وَیُقِیلُ عَثْرَتَهُ وَیَقْبَلُ مَعْذِرَتَهُ وَیَرُدُّ غِیبَتَهُ وَیُدِیمُ نَصِیحَتَهُ وَیَحْفَظُ خُلَّتَهُ وَیَرْعَى ذِمَّتَهُ وَیَعُودُ مَرْضَتَهُ وَیَشْهَدُ مَیِّتَهُ وَیُجِیبُ دَعْوَتَهُ وَیَقْبَلُ هَدِیَّتَهُ وَیُکَافِئُ صِلَتَهُ وَیَشْکُرُ نِعْمَتَهُ وَیُحْسِنُ نُصْرَتَهُ وَیَحْفَظُ حَلِیلَتَهُ وَیَقْضِى حَاجَتَهُ وَیَشْفَعُ مَسْأَلَتَهُ وَیُسَمِّتُ عَطْسَتَهُ وَیُرْشِدُ ضَالَّتَهُ وَیَرُدُّ سَلامَهُ وَیُطِیبُ کَلامَهُ وَیَبَرُّ إِنْعَامَهُ وَیُصَدِّقُ إِقْسَامَهُ وَیُوَالِى وَلِیَّهُ وَلا یُعَادِیهِ وَیَنْصُرُهُ ظَالِماً وَمَظْلُوماً فَأَمَّا نُصْرَتُهُ ظَالِماً فَیَرُدُّهُ عَنْ ظُلْمِهِ وَأَمَّا نُصْرَتُهُ مَظْلُوماً فَیُعِینُهُ عَلَى أَخْذِ حَقِّهِ وَلا یُسْلِمُهُ وَلا یَخْذُلُهُ وَیُحِبُّ لَهُ مِنَ الْخَیْرِ مَا یُحِبُّ لِنَفْسِهِ وَیَکْرَهُ لَهُ مِنَ الشَّرِّ مَا یَکْرَهُ لِنَفْسِهِ، ثُمَّ قَالَ علیه السلام: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه و آله یَقُولُ: إِنَّ أَحَدَکُمْ لَیَدَعُ مِنْ حُقُوقِ أَخِیهِ شَیْئاً فَیُطَالِبُهُ بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَیَقْضِى لَهُ وَعَلَیْهِ». کنز الفوائد: 1/ 306؛ وسائل الشیعة، 12/ 212، باب 122، حدیث 16114؛ بحار الأنوار: 71/ 236، باب 15، حدیث 36
حقوق معاشرت از دیدگاه امام صادق علیه السلام
امام صادق علیه السلام فرمود:
«المُسْلِمُ أخُو المُسْلم، هُوَ عَینُهُ وَمِرآتُهُ وَدَلِیلُهُ، لَایخُونُهُ وَلَا یخْدَعُهُ وَلَا یظْلِمُهُ وَلَا یکذِبُهُ وَلَا یغْتَابُهُ»[2]
مسلمان برادر مسلمان است، او برای برادر مسلمانش چشم و آیینه و راهنماست، به او خیانت نمی کند و نسبت به او خدعه و حیله روا نمی دارد و به او ستم نمی ورزد و دروغ نمی گوید و از او غیبت نمی کند.
معلی بن خنیس می گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم: حق مسلمان بر مسلمان چیست؟
حضرت فرمود:
بر عهده مسلمان نسبت به برادر مسلمان و دوست الهی اش هفت حق، لازم و واجب است، حقی نیست مگر این که وجوبش بر او حتمی است، اگر یکی از آنها را ضایع کند از ولایت خدا و طاعتش بیرون می رود وهیچ بهره ای از بندگی نسبت به خدا در او نیست!!
به حضرت گفتم: آن حقوق چیست؟
فرمود:
ای معلی! به راستی که من نسبت به تو مهربانم و می ترسم که آنها را ضایع کنی و محافظت ننمایی و آگاه شوی و به کار نبندی.
به او گفتم: «لا حول لا قوّة إلّاباللَّه».
فرمود:
آسان ترین حق از آنها این است که:
1- دوست بداری برای او آنچه را برای خود دوست داری و ناپسند بداری برای او آنچه را برای خود ناپسند می داری.
2- از خشم او خود را کنار بداری و خوشنودی او را دنبال نمایی و از وی فرمان ببری.
3- او را با وجود خود و مال و زبان و دست و پایت یاری رسانی.
4- چشم او و آیینه و راهنمای او باشی.
5- سیر نباشی و او گرسنه باشد، سیراب نباشی و او تشنه باشد، پوشیده نباشی و او برهنه باشد.
6- اگر تو را خدمت کاری است و برادرت را خدمتکاری نیست، خدمت کارت را بفرستی تا جامه او را بشوید و خوراک او را بسازد و بستر خوابش را پهن کند.
7- به سوگندش وفادار باشی، دعوتش را بپذیری، در بیماری اش از او عیادت کنی، در تشییع جنازه اش حاضر شوی و هرگاه بدانی برای او حاجتی است به انجامش پیشدستی کنی و او را وادار ننمایی تا از تو درخواست کند بلکه برای انجام گرفتن حاجتش بشتاب و در برآوردنش بکوش و هرگاه چنین کنی دوستی خود را به دوستی او پیوستی و دوستی او را به دوستی خود پیوند داده ای [3]
امام صادق علیه السلام در بخشی از یک روایت مفصل درباره حقوق دو مسلمان بریکدیگر می فرماید:
وه چه بزرگ است حق مسلمان بر برادر مسلمان خودش.
وفرمود:
دوست بدار برای بردار مسلمانت آنچه را برای خود دوست داری و هرگاه نیازمند شوی از او بخواه و اگر او از تو خواست به او عطا کن، از هیچ کار خوب و خیری درباره او دل تنگ و خسته مشو و او هم از هیچ کار خوبی برای تو دلتنگ و خسته نشود. پشتوانه او باش که او پشتوانه توست چون غایب شود آبرو و شخصیت او را در غیبتش حفظ کن و چون حاضر باشد او را زیارت نما، او را گرامی دار و ارجمند شمار زیرا او از توست و تو از اویی و چون از تو گله مند باشد از او جدا مشو تا گذشت او را خواستار شوی و اگر به او خیری رسد، خدا را سپاس گزار و اگر گرفتار شود، زیر بازویش را بگیر و چون برای او دامی نهادند و سخن چینی کردند، به او کمک کن و اگر انسانی به برادر دینی اش بگوید: اف بر تو، دوستی معنوی میان آنان بریده شود [4]
الکافى: 2/ 166، باب أخوة المؤمنین، حدیث 5؛ وسائل الشیعة: 12/ 204، باب 122، حدیث 16094؛ بحار الأنوار: 71/ 270، باب 16، حدیث 9.
[3] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى، عَنِ ابْنِ عِیسَى، عَنْ عَلِىِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَيْرٍ الْهَجَرِىِّ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ، عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: قُلْتُ لَهُ مَا حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ؟ قَالَ: «لَهُ سَبْعُ حُقُوقٍ وَاجِبَاتٍ مَا مِنْهُنَّ حَقٌّ إِلّا وَهُوَ عَلَیْهِ وَاجِبٌ إِنْ ضَیَّعَ مِنْهَا شَیْئاً خَرَجَ مِنْ وَلایَةِ اللَّهِ وَطَاعَتِهِ وَلَمْ یَکُنْ للَّهِ فِیهِ مِنْ نَصِیبٍ، قُلْتُ: لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَمَا هِىَ؟ قَالَ: یَا مُعَلَّى إِنِّى عَلَیْکَ شَفِیقٌ أَخَافُ أَنْ تُضَیِّعَ وَلا تَحْفَظَ وَتَعْلَمَ وَلا تَعْمَلَ، قَالَ: قُلْتُ لَهُ: لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ، قَالَ: أَیْسَرُ حَقٍّ مِنْهَا أَنْ تُحِبَّ لَهُ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَتَکْرَهَ لَهُ مَا تَکْرَهُ لِنَفْسِکَ وَالْحَقُّ الثَّانِى أَنْ تَجْتَنِبَ سَخَطَهُ وَتَتَّبِعَ مَرْضَاتَهُ وَتُطِیعَ أَمْرَهُ وَالْحَقُّ الثَّالِثُ أَنْ تُعِینَهُ بِنَفْسِکَ وَمَالِکَ وَلِسَانِکَ وَیَدِکَ وَرِجْلِکَ وَالْحَقُّ الرَّابِعُ أَنْ تَکُونَ عَیْنَهُ وَدَلِیلَهُ وَمِرْآتَهُ وَالْحَقُّ الْخَامِسُ لا تَشْبَعُ وَیَجُوعُ وَلا تَرْوَى وَیَظْمَأُ وَلا تَلْبَسُ وَیَعْرَى وَالْحَقُّ السَّادِسُ أَنْ یَکُونَ لَکَ خَادِمٌ وَلَیْسَ لِأَخِیکَ خَادِمٌ فَوَاجِبٌ أَنْ تَبْعَثَ خَادِمَکَ فَیَغْسِلَ ثِیَابَهُ وَیَصْنَعَ طَعَامَهُ وَیُمَهِّدَ فِرَاشَهُ وَالْحَقُّ السَّابِعُ أَنْ تُبِرَّ قَسَ
مَهُ وَتُجِیبَ دَعْوَتَهُ وَتَعُودَ مَرِیضَهُ وَتَشْهَدَ جَنَازَتَهُ وَإِذَا عَلِمْتَ أَنَّ لَهُ حَاجَةً تُبَادِرُهُ إِلَى قَضَائِهَا وَلا تُلْجِئُهُ أَنْ یَسْأَلَکَهَا وَلَکِنْ تُبَادِرُهُ مُبَادَرَةً فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ وَصَلْتَ وَلایَتَکَ بِوَلایَتِهِ وَوَلایَتَهُ بِوَلایَتک». الکافى: 2/ 169، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 2؛ وسائل الشیعة: 12/ 205، باب 122، حدیث 16097؛ بحار الأنوار: 71/ 238، باب 15، حدیث 40.
[4] عَنْ عَلِيٍّ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى، عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِیِّ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: ... «فَمَا أَعْظَمَ حَقَّ الْمُسْلِمِ عَلَى أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَقَالَ: أَحِبَّ لِأَخِیکَ الْمُسْلِمِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَإِذَا احْتَجْتَ فَسَلْهُ وَإِنْ سَأَلَکَ فَأَعْطِهِ لا تَمَلَّهُ خَیْراً وَلا یَمَلُّهُ لَکَ کُنْ لَهُ ظَهْراً فَإِنَّهُ لَکَ ظَهْرٌ إِذَا غَابَ فَاحْفَظْهُ فِى غَیْبَتِهِ وَإِذَا شَهِدَ فَزُرْهُ وَأَجِلَّهُ وَأَکْرِمْهُ فَإِنَّهُ مِنْکَ وَأَنْتَ مِنْهُ فَإِنْ کَانَ عَلَیْکَ عَاتِباً فَلا تُفَارِقْهُ حَتَّى تَسُلَّ سَخِیمَتَهُ وَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ فَاحْمَدِ اللَّهَ وَإِنِ ابْتُلِىَ فَاعْضُدْهُ وَإِنْ تُمُحِّلَ لَهُ فَأَعِنْهُ وَإِذَا قَالَ الرَّجُلُ لأَخِیهِ أُفٍّ انْقَطَعَ مَا بَیْنَهُمَا مِنَ الْوَلایَةِ وَإِذَا قَالَ أَنْتَ عَدُوِّى کَفَرَ أَحَدُهُمَا فَإِذَا اتَّهَمَهُ انْمَاثَ الْإِیمَانُ فِى قَلْبِهِ کَمَا یَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِى الْمَاءِ». الکافى: 2/ 170، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 5؛ وسائل الشیعة 12/ 206، باب 122، حدیث 16098؛ بحار الأنوار: 71/ 243، باب 15، حدیث 43.
ابان بن تغلب می گوید: با امام صادق علیه السلام در طواف کعبه بودم، مردی از یارانمان به سویم آمد، او از من درخواست کرده بود که به خاطر حاجتی که دارد با او بروم و به من اشاره کرد، امام صادق علیه السلام او را دید و به من فرمود: ابان این مرد تو را می خواهد؟ گفتم: آری؛ فرمود: با تو هم عقیده است؟ گفتم: آری؛ فرمود: با او برو و طواف خود را قطع کن، گفتم: اگر چه طواف واجب باشد؟ فرمود: آری.
با او رفتم، بعد از آن خدمت حضرت رسیدم و گفتم: از حق مؤمن بر مؤمن به من خبر ده، فرمود: آن را وامگذار، گفتم: من به فدایت! می خواهم و بر آن پافشاری کردم، فرمود: ابان! تا آنجا حق دارد که نیمی از ثروتت را به او بدهی، سپس به من نگاه کرد و دید چه حالی به من دست داده، فرمود: ای ابان! نمی دانی که خدا آنان را یاد کرده که دیگران را بر خود مقدم بدارند، گفتم: آری؛ من به فدایت، فرمود: اگر تو ثروتت را با او تقسیم کنی او را بر خود مقدم نداشته ای، همانا خود را با او برابر داشتی؛ هنگامی او را بر خود مقدم می داری که از آن بخشی که برای خود گذارده ای به او بدهی[5].
5الکافى: 2/ 171، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 8؛ وسائل الشیعة 12/ 209، باب 122، حدیث 16106؛ بحار الأنوار: 71/ 248، باب 15، حدیث 46.