(این سه اسلاید را از #کیومرث_پوراحمد ببینید و بعد متن زیر را بخوانید) #قصه‌های_مجید بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما دهه شصتی‌هاست. با آن بزرگ شدیم، کِیف کردیم، هر هفته منتظرش بودیم و هنوز از خاطرات مجید و بی‌بی می‌گوییم. بابت این موضوع برای همیشه از کیومرث پوراحمد ممنونیم، بابت اتوبوس شب هم و بابت شب یلدا هم ... اما بعد؛ درگذشت او - که #خودکشی در خانه شهرکی انزلی بوده - خبر بسیار خاص و حیرت‌آوری بود. باورش سخت بود اما همیشه در جامعه‌ی ما امری قبیح بوده. تا همین چند وقت قبل هر فردی با هر شرایطی خودکشی می‌کرد، جامعه عمل او را تقبیح می‌کرد اما لاشخورها از خودکشی پوراحمد در ۷۴ سالگی هم می‌خواهند بهره‌برداری سیاسی کنند!! یکی نوشته بود او از بی‌آینده‌گی‌ ناراحت بود و خودکشی کرد!! دیگری نوشته خودکشی در ۷۴ سالگی کلی پیام دارد، ای کاش بفهمند! دیگری نوشته خودکشی یک حق و انتخاب است و در این شرایط طبیعی است انتخاب افراد چنین باشد! دیگری نوشته او می‌خواست درد ناتمام این روزها را تمام کند، پس خودکوشی کرد! بد نیست بدانید خودکشی در همان جوامعی که به قول این افراد جوامع آینده‌داری هستند و آرمان‌شهرِ ایشان است، آمار بسیار بالاتری دارد!! اما یک کلام! هر چند کیومرث پوراحمد در دهه گذشته رویه‌اش بسیار تغییر پیدا کرده بود، هر چند نشانه‌های افسردگی شدید در مصاحبه‌های اخیرش عیان بود، هر چند همین امسال راضی نبود فیلمش در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشد، اما واقعاً برایتان خوب نیست از هر چیزی دستاویزی برای لگد زدن به نظام پیدا کنید! شاید خود مرحوم هم - الآن - راضی نباشد ... @anti_shobhe110