#موجودیت بالاخره گذرنامه و شناسنامه زکریّا صادر شد و راهی ایران شدیم. در کانادا، برای ایرانی‌ها صندوق اخذ رأی وجود ندارد و حالا شادم که می‌توانم در سرنوشت کشورم، در سرنوشت یک کشور اسلامی سهیم باشم. دوستی می‌گفت تو که دیگر ایران زندگی نمی‌کنی، چرا برایت مهم است که رأی بدهی؟ جوابش برای من ساده است. چون به سرنوشت آدم‌ها اهمیت می‌دهم. چون برایم مهم است که حتی اگر شده ذره‌ای در بهتر شدن شرایط زندگی انسان‌ها نقش داشته باشم، فرصت را از دست ندهم. دوست دیگری می‌گفت نمی‌دانستم سیاسی هستی. جواب این هم برایم ساده است. مسلمان نخواهم بود، اگر اهل سیاست نباشم. فرق بزرگ آدم‌ها با جدِّ داروینی‌شان حقِّ انتخاب است. نَه پُشت‌کردن به انتخاب و نادیده‌گرفتن‌اش. خوشحالم که رأی می‌دهم و خوشحال‌ترم که این‌بار، هدفم غرب نیست. غرب را دیدم و زندگی کردم. نمی‌خواهم جایی که برای من همیشه وطن است، از درون پوچ و مچاله شود. می‌شد صبر کرد تا زکریّا بزرگ‌تر شود، کرونا کم‌تر شود، همسفر پیدا شود، همه این‌ها می‌شد، اما فرصت ِ سرنوشت‌سازِ «انتخاب» از دستم می‌رفت. پیام یکی از دوستان از کانادا👆👆 •┈┈••✾•❤️•✾••┈┈• @koocheye_khaterat •┈┈••✾•❤️•✾••┈┈•