*جنایات وهابیون در تخریب بقیع و حمله به مشاهد مشرّف (کربلا و نجف )* محمد بن عبدالوهاب که از آغاز جواني، بسياري از عقائد مذهبي مردم نجد را زشت مي شمرد، پس از رانده شدن از شهر عُيَينه، رهسپار دِرعيه (از شهرهاي معروف نجد) شد و با محمد بن مسعود، امير درعيه ارتباط برقرار کرد و پس از اين، جنگ هايي ميان آنان و اهل نجد و حجاز و يمن و عراق و سوريه درگرفت. در اين راستا، کساني که با عقائد او موافق بودند و دعوت او را مي پذيرفتند، با او بيعت مي کردند؛ وگرنه کشته مي شدند و اموالشان غارت مي شد.[1] آنان بر اساس اعتقادات نادرست، جنايت هاي بزرگي را مرتکب شدند؛ انهدام آثار تاريخي اسلام، مانند محل تولد پيامبر ص، خانه حضرت خديجه، ‌بيت ابوبکر، محل تولد حضرت زهرا، بيت حضرت حمزة، بيت الارقم (محل اجتماع مشورتي پيامبر ص)، قبور شهدا، محل تولد امام حسن ع و امام حسين ع، سرقت جواهرات موجود در قبه سبز و ويران ساختن قبور بقيع[2] (چهار امام شيعه و نزديک به 10 هزار صحابي آنجا دفن شده اند). بر پايه همين ديدگاه نادرستشان در روز هجدهم ذي حجة 1216ق، همزمان با عيد سعيد غدير که بيشتر مردم کربلا به نجف رفته بودند، به کربلا حمله کردند و مردم آن جا را از دم تيغ گذراندند.[3] شيخ عثمان بن بشر نجدي از مورخان وهابي در قرن 13ق در شرح اين واقعه[4] مي نويسد: وهابيان به صورت غافل گيرانه وارد کربلا شدند، بسياري از اهل آن جا را در کوچه ها و بازارها و خانه ها کشتند، گنبد روي قبر حسين را خراب و آنچه در داخل قبه و حوالي آن بود چپاول کردند و سنگ روي قبر را که با دانه هاي زمرد و ياقوت و جواهرات ديگر آراسته شده بود کندند و آنچه در شهر يافتند، از اموال، اسلحه، لباس، فرش، طلا و قرآن هاي نفيس ربودند و نزديک ظهر از شهر بيرون رفتند، در حالي که قريب به هزار تن از اهل کربلا را کشته بودند.[5] امير مسعود با سپاهي از بيست هزار مرد جنگي به شهر کربلا حمله ور شد و چنان رسوايي در شهر به وجود آورد که به وصف نمي آيد؛ حتي گفته شده است که در يک شب بيست هزار تن به قتل رسيدند. پس از اين واقعه، کربلا به وضعي درآمد که شعرا براي آن مرثيه مي گفتند.[6] لونکريت مي نويسد: قريب پنجاه نفر را نزد ضريح و پانصد نفر را بيرون ضريح و در صحن به قتل رساندند. به هر کس که برخوردند، بی رحمانه کشتند و بر پيران و خردسالان نيز رحم نکردند. بعضي، تعداد کشتگان را هزار تن و بعضي ديگر، پنج برابر تخمين زده اند.[7] ميرزا ابوطالب اصفهاني، مقيم هندوستان در سفرنامه خود از هنگام بازگشت از لندن و عبور به کربلا و نجف مي نويسد: قريب بيست و پنج هزار وهابي با اسب هاي عربي و شترهاي نجيب وارد نواحي کربلا شدند و صداي «اقتلوا المشرکين و اذبحوا الکافرين؛ مشرکان را بکشيد، کافرين را سر ببريد» سر دادند. بيش از پنج هزار نفر را کشتند و زخمي ها را حساب نيست. در صحن مقدس، خون از بدن هاي بي سر روان و گنبد و حجره هاي صحن از لاشه هاي مقتولان پر شده بود. شدت آن حادثه به حدي دل خراش و سنگين بود که من بعد از يازده ماه که مجدداً‌ وارد کربلا شدم، هنوز اين حادثه تازگي داشت و پيوسته نقل مي شد و راويان آن اثناي حکايت مي گريستند و از شنيدن آن موها بر اندام راست مي شد...».[8] سنت جون فيلبي مي نويسد: شمشير بر گردن هاي اهل کربلا نهادند و مردم را بي رحمانه کشتند و همه اشياي قيمتي را غارت کردند.[9] دکتر محمد عوض الخطيب مي نويسد: لشکري حدود بيست هزار نفر از اعراب نجد، کربلا را محاصره کردند و سپس وارد شهر شدند و اهل آن جا را به سرعت کشتند. حتّي براي کودکان نيز راه نجاتي نبود. خزائن و جواهرات نفيس را بردند، ضريح را از جاي کندند... سرانجام موقعيت بسيار وحشتناک و قربانگاه بس بزرگي بود که خون به سيلاب تبديل شده بود.[10] وهابيان بعد از حمله به شهر مقدس کربلا، اهالي اين شهر را قتل عام و به حرم حسيني هتک حرمت کردند و عده اي از علما، مانند مولا عبدالصمد همداني، نویسنده کتاب بحرالمعارف را به شهادت رساندند. سپس با همان لشکر راهي نجف شدند. چون اهل نجف، جريان کربلا و غارت مدينه را شنيده بودند، کمي آمادگي داشتند و براي دفاع برخاستند. حتي زن ها نيز از منزل بيرون آمده، مردان خود را تشجيع مي کردند، تا اسير قتل و غارت وهابي ها نشوند. در سال 1215ه.ق نيز گروهي از آنها براي انهدام مرقد علي ع عازم شده بودند؛ لیکن در مسير با گروهي از اعراب درگير شدند و شکست خوردند.[11] در سال 1221 بار ديگر به نجف حمله کردند و نزديک بود شهر را تسخير کنند، لکن معجزات و کرامات علي ع ظاهر گرديد و عده اي از آنها کشته شدند و بقيه برگشتند. در جمادي الثاني سال بعد، دگر بار به نجف هجوم آوردند. اهل نجف که آمادگي کامل داشتند، از شهر دفاع کردند. در سال 1225 نيز به نجف و کربلا حمله کردند، راه زوّار را بستند و عده حدود يکصد و پنجاه نفر از زايران را بين کوفه و نجف کشتند. خلاصه، حملات پي در پي آنها به شهر نجف، با ناام

يدي تمام، به شکست و خواري مبدّل گرديد[12] و در مدت نزديک به 10 سال چندين بار شديدترين حملات را به اين دو شهر روا داشتند.[13] وهابيان در ذي قعده سال 1217ه.ق به دستور عبدالعزيز و به فرماندهي عثمان مضايفي، به شهر طائف در دوازده فرسنگي مکه حمله و مردم را قتل عام کردند. از زشت ترين کارهاي آنها، قتل عام مردمي بود که بر کوچک و بزرگ رحم نکردند، طفل شيرخوار را بر روي سينه مادرش سر بريدند، جمعي را که مشغول فرا گرفتن قرآن بودند، کشتند و چون در خانه ها کسي باقي نماند، به مغازه ها و مساجد حمله کردند و هر کس را يافتند، حتي گروهي را که در حال رکوع و سجود بود، کشتند؛ به حدي که تمام اين شهر به خاک و خون کشيده شد و عده کمي از پيرمردان و زنان و بچه ها را که باقي مانده بودند، از شهر طائف بيرون و به وادي «وج» بردند و در سرماي شديد، بدون غذا و لباس رها کردند و کتاب ها را که ميان آنها تعدادي قرآن و نسخه هايي از صحيح بخاري و مسلم (از کتاب هاي بسيار مهم اهل تسنن) و ديگر کتب فقه و حديث بود، در کوچه و بازار افکندند و پايمال کردند.[14] حمله به مدينه امير مسعود در سال 1220ه.ق به مدينه حمله کرد و پس از يک سال و نيم محاصره، شهر را به اشغال درآورد، قاضي شهر را که از طرف دولت عثماني منصوب بود از شهر بيرون کرد و مردم را از زيارت مرقد مطهر پيامبر اکرم | و بزرگان مدفون در بقيع منع کرد؛[15] آن گاه به وهّابيان دستور داد تا به تخريب آثار و قبور بقيع بپردازند؛ به قبرستان بقيع حمله بردند، و آنچه از قبه ها و آثار بر روي قبور بود تخريب و با خاک يکسان کردند. از جمله قبور چهار امام معصوم (امام حسن مجتبي، امام زين العابدين، امام محمد باقر و امام جعفر صادق ع) و هم چنين قبر عبدالله، پدر پيامبر ص خراب کردند و هر آنچه از اشياي قيمتي و گران بها يافت مي شد به غارت بردند.[16] اين ها نمونه هايي از جنايات وهابيون عليه مسلمانان و بالاخص شيعيان بود. اينان با تخريب آثار اسلامي و مشاهد مشرفه (مانند تخريب بقيع و حمله هاي پي در پي به کربلا و نجف) و به خاک و خون کشيدن مسلمانان ننگ ابدي را به خود خريدند. اين گروه پيوسته مورد غضب و نفرت مسلمانان و پيروان راستين پيامبر عظيم الشأن| و اهل بيت عصمت و طهارت ^ بوده و هستند. ------------ [1] ر.ک: ابن غنّام، تاریخ نجد، ‌الفصل الثالث (الغزوات) تا فصل چهارم، ص 95 -203؛ ناصر السعید، تاریخ آل سعود، ج 1، ‌ص 31، سید محسن امین، ‌تاریخچه نقد و بررسی وهابی ها، ص 13- 76. [2] تاریخ آل سعود، ج 1، ص 174- 176. [3] همان، ج 1، ص 33 و محمد هادی امینی، تاریخ مکه، ترجمه محمد آخوندی، ص 181. [4] نویسنده و مورخ معروف وهابی در قرن 13 ه.ق. [5] عثمان بن بشر نجدی حنبلی، عنوان المجد فی تاریخ نجد، تحقیق محمد بن ناصر الستری، ج 1، ص 121. [6] تاریخچه نقد و بررسی وهابی ها، ص 162. [7] علی اصغر فقیهی، وهابیان، ص 164. [8] میرزا ابوطالب اصفهانی، مسیر طالبی، ص 408. [9] سنت جون فیلبی، تاریخ نجد و دعوت الشیخ محمد، ص 142- 143؛ تاریخچه نقد و بررسی وهابی ها، ص 162، و عمر دیسراوی، ‌تعریف. [10] محمد عوض الخطیب، صفحات من تاریخ جزیرةالعرب الحدیث، ص 176. [11] شیخ جعفر آل محبوبه، ‌ماضی النجف و حاضرها، ج 1، ص 325- 326. [12] صفحات من تاریخ الجزیرةالعرب الحدیث، ص 177. [13] صلاح الدین مختاری، تاریخ المملکة العربیة السعودیة، ج 1، ‌ص 92. [14] جمیل افندی صدفی زهاوی، فجرالصادق، ص 22. [15] عمر عبدالسلام، مخالفة الوهابیة للقرآن و السّفة، ص 83. [16] تاریخ المملکة السعودیة، ج 1، ص 91. ------------ برای آشنائی افزون تر ر.ک: نقد اندیشه های وهابیت؛ اکبر اسدعلیزاده؛ ‌مرکز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه علمیه https://eitaa.com/arabsalehi_ir/227

📄 #بخوانید #مقاله_علمی_پژوهشی 🔰 تاریخی‌نگری و دین ✍🏻 #محمد_عرب‌صالحی 📌 چکیده: ♦️ مقاله حاضر ضمن پرداختن به کیفیت نفوذ مکتب اصالت تاریخ به بحث های دینی در سه بخش سرچشمه دین، دریافت و ابلاغ دین، تداوم و بقای دین، به لوازم چنین نگرشی به دین پرداخته و آن گاه از جنبه های گوناگون به ویژه از جنبه دریافت و ابلاغ دین در حیطه دین مبین اسلام، آن را مورد نقد قرار داده است. لینک اصلی دریافت مقاله 👇🏻 🌐 http://ensani.ir/fa/article/472057 #مقاله #تاریخی‌نگری #دین 🆔 @arabsalehi_ir

یکی از برکات انقلاب شیعه شدن بخش عظیمی از مردم نیجریه است https://eitaa.com/arabsalehi_ir/229

🎙حجت الاسلام والمسلمین دکتر عرب صالحی ؛عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی 🔸در برنامه این هفته تلویزیون اینترنتی پاسخ با موضوع «شبهات پیرامون وحی» ✔️ دیدگاه روشنفکران در خصوص تاریخ مندی وحی چیست؟ ✔️ نحوه رابطه وحی با واقعیت های عینی چگونه است؟ ✔️ آیه ۹۲ سوره انعام مؤید دیدگاه روشنفکران در خصوص وحی نیست؟ ⏱ زمان پخش: 📆 چهارشنبه، ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ ساعت ۱۷:۰۰ 🔸پخش با اینترنت رایگان در تلویزیون اینترنتی پاسخ: https://heyatonline.ir/pasokh.tv ◄مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات (حوزه‌های علمیه) ➡️ @spasokh

قابل توجه سروران عزیز این‌که علاوه بر نیجریه که به برکت امثال شیخ زکزاکی حفظه الله دانش آموخته حوزه علمیه قم جامعه المصطفی میلیون ها نفر به مذهب تشیع گرویده اند در بسیار از کشورهای افریقایی این موج از چند سال قبل آغاز شده و امروز در کشوری مثل اوگاندا تعداد افرادی که شیعه شده‌اند بیشتر از نیجریه است منتها تجربه شیخ زکزاکی باعث شده که رهبران اصلی آنها ناشناخته بمانند که البته آنها هم طلبه حوزه علمیه قم هستند. یکی از دوستان آگاه که اخیرا از آن دیار آمده بودند نقل میکرد که در قبال این موج مانده‌اند چه کنند اقدامات زیادی کرده اند ولی برعکس جواب داده. ایشان میگفت آخرین اقدامشون اینه که مردم تازه شیعه شده رو تا آنجا که میتوانند از تقلید از آقا و مراحع ساکن ایران منصرف و به تقلید از مراجع نجف ترغیب کنند به خیال اینکه بین آنان و شیعه انقلابی جدایی بیافکنند. https://eitaa.com/arabsalehi_ir/233

برنامه تلویزیون اینترنتی پاسخ پیرامون وحی قسمت اول👇👇

قسمت اول

برنامه تلویزیون اینترنتی پاسخ پیرامون وحی قسمت دوم👇👇

قسمت دوم

📄 #بخوانید #مقاله_علمی_پژوهشی 🔰 گادامر و تاریخ مندی فهم ✍🏻 #محمد_عرب‌صالحی 📌 چکیده: ♦️ مبحث تاریخی نگری از موضوعات تأثیر گزار در مباحث معرفت شناختی است. در مقاله حاضر، از آن جا که گادامر متفکر معاصر آلمانی (۲۰۰۲-۱۹۰۰م)، متأثر از استاد خود هیدگر، آخرین و اساسی ترین حرف ها را در زمینه تاریخ مندی ذات وجود انسان و پیرو آن تاریخ مندی فهم او ارائه کرده است، به بررسی و نقد اندیشه های او در این زمینه خواهیم پرداخت. نوشته حاضر پس از بررسی دیدگاه گادامر، حدود بیست و هفت ایراد و ابهام را در آرای او برملا کرده است. لینک اصلی دریافت مقاله 👇🏻 🌐 http://qabasat.iict.ac.ir/article_17498.html #مقاله #دازاین #تاریخ‌مندی #گادامر 🆔 @arabsalehi_ir

تصاویر بالا مردم کشور بنین در افریقاست که طی سال‌های اخیر به مذهب تشیع گرویده‌اند مجاهدت خالصانه طلبه های حوزه‌های علمیه شیعه و سربازان امام زمان عج این‌گونه به بار می‌نشیند https://eitaa.com/arabsalehi_ir/252