✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#آیات_المهدی (۶)»
روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠١/٠٩
✍️ مناسبت روز: امروز هفتمین روز از ماه مبارک #رمضان است و طبق روال روزهای گذشته، به تفسیر کوتاه یکی دیگر از «آیات المهدی» در قرآن کریم می‌پردازیم؛
💠 «...فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ»: «... پس منتظر باشيد كه من [ پیامبر هم] با شما از منتظرانم!» (اعراف/٧١)
هرچند در نگاه اولیه، «انتظار» در این آیه در رابطه با قوم حضرت هود (ع) می‌باشد، امّا مفسرین بر اساس روایات تفسیری و تبیینی اهل‌بیت (ع) آن را از «آیات المهدی» و ناظر بر مبحث انتظار و مهدویت دانسته‌اند؛
چنانچه امام رضا (ع) با اشاره به بخش مذکور از آیه ٧١ سوره اعراف فرمودند: «چقدر نیکوست صبر و انتظار فرج! آیا نشنیدید گفتار خداوند عزّوجلّ را که فرمود..." شما منتظر باشید، من هم با شما انتظار می کشم"؛ پس بر شما باد به صبر؛ زیرا فرج بعد از یأس و ناامیدی می‌رسد...»: «ما اَحْسَنَ الصَّبْرَ وَ اِنْتِظارَ الْفَرَجِ، اَما سَمِعْتَ قَوْلَ اللّه ِ تعالى... "فَانْتَظِرُوا اِنّى مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ"؛ فَعَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَاِنَّهُ اِنَّما يَجيئُ الْفَرَجُ عَلَى الْيَأْسِ، فَقَدْ كانَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ اَصْبَرَ مِنْكُمْ» (بحارالأنوار، ج ۵٢، ص ۶٢٩؛ و کمال الدین، ج٢، ص ۶۴۵)
همچنین تعبیر «عَلَيْكُم بِالصَّبْر» در روایت دیگری از امیرالمؤمنین (ع) نیز آمده: «عَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ، فَاِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الاِْیمانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لا خَیْرَ فى جَسَد لا رَأْسَ مَعَهُ، وَ لا فى ایمان لا صَبْرَ مَعَهُ»: «شما را به صبر سفارش مى‌کنم؛ زیرا «صبر» نسبت به «ایمان» همچون «سر» است نسبت به «بدن»، (یعنی همان گونه که) جسم بى‌سر ارزشى ندارد، ایمان بدون صبر و شکیبایى نیز بى ارزش است» (نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ٨٢)
لذا بر اساس روایات متعدد، صبر در اسلام فضیلت بسیاری دارد و وظیفه مردم در عصر غیبت، صبر بر فراق یار است؛ البته صبری که به معنای استقامت داشتن در اعتقاد و عمل و طی نمودن خط و مکتب آن حضرت باشد، که طبق سخن گهربار پیامبر اکرم (ص) چنین صبر و انتظاری، برترین اعمال امت اسلامی است: «اَفضَلُ اَعمالِ اُمَّتی اِنتِظارُ الفَرَج» (بحارالأنوار، ج ۵٢، ص ۱۲۲)
✍️ در پایان سخن با عنایت به آنچه عرض کردیم، به چند نکته کوتاه اشاره می‌نمائیم:
1️⃣ انتظار فرج و تحقق مدینه فاضله مهدوی، آرمان و سیره تمامی انبیاء و اولیاء الهی بوده و مختص دوران آخرالزمان نیست، چنانچه حضرت هود (ع) نیز در انتظار فرج، بوده‌اند: «...اِنّى مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ»؛
2️⃣ انتظار فرج، به معنای انتظار برای گشایش در تمامی امور مادی و معنوی زندگی بشر است، لذا یکی از وظایف بزرگ مؤمنین که توسط انبیاء و اولیاء الهی تبیین گردیده، انتظارِ فرج بوده است: «فَانْتَظِرُوا...»
3️⃣ منظور از انتظار در این آیه، انتظار فعّال و پویا و دسته جمعی است، نه تنها و منفعل! چنانچه انتظار در این آیه به صورت جمع آمده «فَانْتَظِرُوا اِنّى مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ»؛ که با اين نگاه، انسان منتظر خود را همراه کاروان مؤمنین دانسته و هیچ‌گاه احساس تنهایی نمی‌کند؛
4️⃣ انتظار برای مشرکین، کافران و منافقین، یک ترس و تهدید بزرگ است و برای منتظران، یک امید و پشتیبانی روحی و روانی است که همین موضوع باعث شده در طول تاریخ، انبیاء و اولیاء الهی همواره بشارت به انتظار و آمدن منجی دهند و مؤمنین، علیرغم فشارهای زیاد بر دین خود استوار، و با امید و قدرت در انتظار فرج و گشایش باشند؛
5️⃣ انسان مسلمان باید نگاهی تاریخی از گذشته تا به امروز و آینده داشته باشد و حرکت همه‌ی انبیاء و اولیاء الهی را در یک راستا و در طول حرکت یکدیگر به سمت ایجاد مدینه فاضله مهدوی بداند که در این صورت، اولاً شکست ظاهری برخی از انبیاء و اولیاء برای او معنا پیدا می‌کند؛ و ثانیاً می‌فهمد که انتظار فرج، صبری به گستره و طول تاریخ می‌خواهد و باید در این راه، ثابت قدم بود و استقامت نمود تا انشاالله منجی بیاید و فرج و گشایش برای بشر ایجاد شود؛
«اللهم عجل لولیک الفرج»
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#آیات_المهدی ٧»
روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠١/١٠
مناسبت روز: امروز هشتمین روز از ماه مبارک رمضان است و طبق روزهای گذشته‌ی در این ماه مبارک، سخن امروز را نیز با یکی دیگر از «آیات المهدی» در قرآن کریم آغاز می‌نمائیم؛
💠 «هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى‌الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ»: «خداوند، كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين حق، فرستاد تا آن را بر تمام ادیان، پيروز گرداند، هر چند مشركان خوش نداشته باشند» (توبه/٣٣)
اين آيه مبارکه به همين صورت در سوره فتح، آيه ٢٨ و در سوره‌ى صفّ، آيه ٩ نیز آمده و خداوند در آن به غلبه‌ی دین حقه‌ی اسلام و وعده‌ى حاكميّت آن بر جهان هستی اذعان نموده است؛
گرچه اسلام از نظر منطق و استدلال هميشه پيروز بوده است، امّا اين آيه، اشاره به غلبه‌ى ظاهرى و وعده‌ى حاكميّت اسلام بر جهان دارد که تا به امروز محقق نشده! و از آنجا که سخن و وعده‌ی الهی قطعی است، مفسرین طبق روايات تفسیری و تبیینی اهل‌بیت (ع)، اين آيه را مصداق عینی ظهور منجی عالم بشریت و حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) دانسته‌اند؛
حکومتی که در روايات بسيارى به آن اشاره شده و از مسلّمات اعتقادى همه‌ی مسلمانان (اعم از شیعه و سنی) است؛ هرچند برخى منحرفین و نواصب از جمله وهابيون ملعون سعی کرده‌اند که به دروغ، اين عقيده را فقط مخصوص مکتب تشیع معرفی نمایند؛
در این رابطه در کتب شیعه و سنی روایات متعدد آمده، اما در این مجال کوتاه تنها به پنج روایت اشاره می‌نمائیم:
⬅️ امام باقر (ع) در تبیین این آیه فرمودند: «همانا آن اتّفاق هنگامی صورت می‌گیرد که مهدی آل محمّد (عج) ظاهر شود، پس کسی باقی نمی‌ماند مگر اینکه به نبوّت حضرت محمّد (ص) ایمان مى‌آورد» (تفسیر اهل‌بیت، البرهان و...)
⬅️ امام رضا (ع) نیز فرمودند: «(خداوند دین حق) را بر تمام دین‌ها در هنگام قیام قائم (عج) پیروز می‌نماید» (تفسیر اهل‌بیت؛ الکافی، ج۱، ص۴۳۲)
⬅️ همچنین از امیرالمؤمنین (ع) روايت شده است كه: «در زمان ظهور قائم ما، هيچ خانه‌اى و هيچ قريه‌اى نخواهد بود، مگر آنكه اسلام وارد آن می‌شود، چه بخواهند و چه نخواهند؛ و صداى اذان هر صبح و شام در تمام آنها شنيده خواهد شد» (تفسير الصافى)
⬅️ امام کاظم (ع) نیز منظور از دینِ حق در این آیه را «ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)» دانسته و پیروزی دین حق بر تمامی ادیان را در زمان قیام حضرت مهدی (عج) حتمی دانسته‌اند. (تفسیر البرهان)
⬅️ امام صادق (ع) نیز در این زمینه فرمودند: «ای ابوبصیر... غیبت قائم ما چندان طولانی گردد که اهل باطل دچار تردید شوند! سپس خداوند او را ظاهر کند و شرق و غرب جهان را به دست او بگشاید... (در این زمان) زمین با نور خداوند منوّر گردد و جایی در روی زمین نمی‌ماند که در آن غیر از خداوند عزّوجلّ پرستش شود و همه‌ی ادیان دیگر از میان برود و (دین حق) بر همه آیین‌ها غالب شود، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند». (تفسیر اهل‌بیت؛ بحارالأنوار، ج۵۱، ص۱۴۶)
و اما چند نکته تفسیری درباره این آیه:
1️⃣ پیروز دینِ حق و همه‌گیر شدن آن، وعده حتمی الهی است فلذا برآیند مکتب تمامی پیامبران و اولیای الهی، حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) است که تحقق‌بخش اهداف همه‌ی انبیاء و اولیاء است؛
2️⃣ از آغاز تاریخ تا کنون همواره دو جریان جبهه‌ی حق و جبهه‌ی باطل با یکدیگر مواجهه و تقابل داشته‌اند، امّا این وعده‌ی الهی است که بالاخره جبهه حق به وسیله امام زمان (عج) و یاران ایشان بر جبهه باطل پیروز می‌شود؛ لذا «مهدویت» وعده و سنت قطعی الهی و آرمان تمامی انبیاء و اولیاء الهی است.
3️⃣ آشنایی مؤمنین با این قانون و سنت الهی به آنها آرامش می‌بخشد، چراکه اطمینان می‌یابند که پیروزی در نهایت از آن آنهاست؛
4️⃣ اگر اراده و حركت خود را با اراده‌ى الهى هماهنگ نسازيم، چه بخواهیم و چه نخواهیم، عاقبت شکست خواهيم خورد: «لِيُظْهِرَهُ، وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ»؛
5️⃣ اراده خداوند در این رابطه، اراده تشریعی است نه تکوینی؛ یعنی خدای سبحان از انسان آزاد و مختار می‌خواهد که کارهایی را انجام دهد و از کارهایی پرهیز کند و در صورتی که انسان به دستورات الهی با حُسن اختیار خود گردن نهد، پاداش الهی و پیروزی را خواهد چشید؛ و به همین دلیل بر مؤمنین لازم است که برای تحقّق وعده الهی و ظهور منجی و ایجاد حکومت جهانی مهدوی مجاهده و تلاش نمایند و بدانند که حرکت در این مسیر نورانی، همراهی با اراده خدا و حرکت در مسیر همه‌ی انبیاء و اولیای الهی است که امروزه نظام مقدس جمهوری اسلامی پرچمدار این حرکت در راه حق، و در مسیر مبارزه با جبهه‌ی باطل و استکبار جهانی است .
التماس دعا
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#آیات_المهدی ٨»
روز جمعه، ١۴٠٢/٠١/١١
مناسبت روز: در نهمین روز ماه مبارک رمضان قرار داریم و امروز نیز به یکی دیگر از «آیات المهدی» در قرآن کریم می‌پردازیم:
💠 «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقينَ»: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوا داشته و از گناهان بپرهیزید و با صادقان و راستگویان همراه باشید.» (توبه/١١٩)
در این آیه، خداوند به مؤمنین تأکید می‌فرماید که باید دو اصل را رعایت کنند؛ اولاً تقوا داشته باشند، و ثانیاً با «صادقین» همراه باشند.
واژه «صادقین» جمعِ «صادق» از ماده «صدق» است و صدق در لغت به معنای مطابقت قول و عمل با واقع و حقیقت است، لذا گفتاری را که با واقعیت خارجی مطابقت دارد را گفتار صادقانه می‌گویند؛ اما در این آیه، مراد از صدق تنها صدق در گفتار نیست بلکه صداقت همه جانبه است؛ لذا «صادقین» به‌صورت مطلق به‌کار رفته، یعنی کسی که در همه جهات صادق است و این نوع صداقت تنها شامل کسانی می‌شود که درای «مقام عصمت» باشند، زیرا باید از هرگونه دروغ و بی صداقتی در کلام و عمل، مصون و مُبرّی باشند؛
لذا مفسرین، این آیه را از «آیات‌المهدی» به‌شمار آورده و مصداق این آیه در زمان حاضر را تنها نمونه‌ی انسان کامل و امام معصوم در روی زمین، حضرت مهدی (عج) دانسته و دستور خداوند برای همراهی با «صادقین» را، دستور همراهی با حضرات معصومین و امام زمان (عج) دانسته‌اند و در این زمینه به احادیث متعددی از «کتب شیعه و سنی» در ذیل این آیه اشاره نموده‌اند که «مراد از صادقین، رسول اکرم (ص) و اهل بیت ایشان هستند» [شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۶۲]؛ و در روایات دیگری نیز «امیرالمؤمنین (ع) و اهل بیت ایشان» را «صادقین» نامیده‌اند؛ [الدرّ المنثور، ج۴، ص۲۸۷؛ و الغدیر، ج۲، ص۳۰۶]؛
چنانچه در روایتی آمده: «وقتی آیه صادقین نازل شد، فردی از پیامبر اکرم (ص) پرسید: آیا صادقین، عام است یا خاص؟ پیامبر(ص) پاسخ دادند: کسانی که مأمور به همراهی با صادقین شده‌اند، عام هستند و همه‌ی مؤمنان را شامل می‌شود؛ ولی صادقین، خاص است و به برادرم علی(ع) و دیگر جانشینان من تا روز قیامت اختصاص دارد» [بحارالأنوار، ج۳۳، ص۱۴۹؛ و ینابیع‌الموده، ص۱۱۵]
و در برخی از روایات اسلامی نیز «صادقین» را به صورت مطلق به «اهل بیت عصمت و طهارت (ع)» تفسیر کرده‌اند؛ چنانچه امام باقر (ع) در جواب به اینکه «صادقین» در این آیه چه کسانی هستند، فرمودند: «منظور از صادقین، ما اهل‌بیت هستیم» (تفسیر اهل بیت/نور الثقلین/ البرهان/ الکافی، ج۱، ص۲۰۸)
امام رضا (ع) نیز در جواب همین سؤال، فرمودند: «صادقین در این آیه، ائمه اطهار (ع) هستند...» (همان)
اما چند نکته پیرامون آیه ١١٩ سوره توبه:
1️⃣ صداقت از ملاک‌های مهم ایمان و یکی از صفات مشترک همه انبیاء و اولیای الهی است؛
2️⃣ از آنجا که خداوند در این آیه، مؤمنین را به همراهی با صادقین در همه زمان‌ها و دوره‌ها، فرمان داده، لذا روشن می‌شود که وجود «انسانی معصوم و حجت حیّ الهی» در هر زمانی لازم و قطعی است؛
3️⃣ آیه صادقین بر افضلیت امام معصوم دلالت دارد؛ زیرا بر تقدیم شخص افضل بر شخص مفضول تصریح کرده؛ و چون براساس این آیه، همراهی با صادقین بر تمام مؤمنین واجب شده، لذا پیروی از غیرصادقین برای مؤمنین جایز نمی‌باشد؛
4️⃣ بر اساس این آیه، تكامل جوامع اسلامی در سايه‌ى ايمان، تقوا و اطاعت از امام معصوم به دست می‌آید: «آمنوا... اتقوا... مع الصادقين»
5️⃣ و آخرین نکته اینکه باید بدانیم که هر چه ما در گفتار و کردار و زندگی به صدق و راستی نزدیکتر شویم، سنخیت بیشتری با اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) پیدا می‌کنیم و به امام زمان (عج) نزدیکتر می‌شویم.
التماس دعا
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#عرفه #عید_تضرع_و_بندگی»
روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠۶
✍️ مناسبت روز: امشب «#شب_عرفه» از شب‌های بسیار با عظمت، و شب شهادت حضرت #مسلم_بن_عقیل (ع) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن سفیر شهید آغاز می‌نمائیم؛
«مسلم بن عقیل بن ابیطالب» فقیه، دانشمند، محدث و از یاران صديق اهل‌بیت (ع) و برادرزاده و داماد امیرالمؤمنین (ع) بود؛
ایشان از چهره‌های پرفروغ خاندان بنی‌هاشم و از قهرمانانی است که با ايمان و شجاعت مثال‌زدنی، نام خود را در فتوحات اسلامی از جمله در جنگ جمل، صفین و نهروان، و همچنین به‌عنوان سفیر حضرت سیدالشهداء (ع) در کوفه به ثبت رسانده است؛
حضرت مسلم (ع) پس از گرفتن بیعت از بیش از هجده هزار نفر از مردم کوفه، جهت آماده‌سازی این شهر برای ورود امام حسین (ع) در مقابل عبیدالله بن زیاد قیام نمودند؛ اما پس از پیمان‌شکنی کوفیان بی‌وفا تنها مانده و توسط لشکریان ابن مرجانه دستگیر و به دستور او در روز عرفه سال ۶۰ قمری به مقام بلند شهادت نائل آمدند و بدن شریفشان در نزدیکی دارالاماره کوفه دفن گردید که امروزه بارگاه با عظمت ایشان در کنار مسجد کوفه، زیارتگاه و عبادتگاه شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است.
✍️ اما فردا «روز #عرفه»، یکی از بافضیلت‌ترین روزها در اسلام است؛ در این روز حاجیان از ظهر تا غروب در «عرفات» توقف می‌کنند و برخی از مراسم حج را به جا می‌آورند؛ همچنین مؤمنین در سراسر جهان نیز شب و روز عرفه را به عبادت و نیایش سپری می‌کنند؛
شیخ عباس قمی (ره) در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان درباره «شب عرفه» می‌گوید: «این شب از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب می‌شود و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، به اجر و پاداش هفتاد سال عبادت نائل می‌شود»
همچنین در رابطه با «روز عرفه» می‌گوید: «این روز از #اعیاد_عظیمه است، هر چند به اسم عید نامیده نشده؛ و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره‌های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است»
حاجت خواستن از غیر خدا در این روز، کراهت شدید دارد و در روایت آمده که امام زین العابدین (ع) در روز عرفه صداى سائلى را شنیدند که از مردم درخواست کمک مى‌کرد؛ پس به او فرمودند: «واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست مى‌کنى؟! و حال آنکه براى بچه‌هاى در رحم، در این روز امید مى‌رود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند» [وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۸]
✍️ پسران غالب اسدی روایت کرده‌اند، که بعد از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات، خدمت امام حسین (ع) بودیم، که حضرت با گروهی از اهل‌بیت و شیعیان با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در سمت چپ جبل‌الرّحمه ایستادند و روی مبارک خویش را به سوی کعبه نموده و دست‌های مبارک را روبروی صورت خود به دعا بلند کردند؛ سپس مانند مسکینی که طعام می‌طلبد و در حالی که قطرات اشک بر رخسار شریفشان می‌ریخت، دعای عرفه را انشاء فرمودند. [مفاتیح‌الجنان، اعمال روز عرفه]
این دعا، یکی از دعاهای مأثوری است که از مضامین بلند و معارف عمیق عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان، و حمد و سپاس خداوند بر آنها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوائج، و درخواست پاداش اخروی است و توصیه شده که شیعیان آن را در روز عرفه قرائت نمایند؛
همچنین زیارت امام حسین (ع) در این روز سفارش بسیار شده و ثواب آن را برابر با هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد و بالاتر دانسته‌اند؛ و همچنین در روایات آمده که اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست بلکه زیادتر و مقدّم است.
✍️ در پایان توصیه می‌شود برای بهره‌گیری از ثواب عظیم اعمال شب و روز عرفه به کتاب شریف مفاتیح الجنان مراجعه فرمایید که البته به صورت اجمالی، احکام این شب و روز را در «#گلبرگ_احکام» امروز تقدیم شما گرامیان نموده‌ایم
#روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «جایگاه رفیع #کودک_در_اسلام»
روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠٧/١٨
✍️ مناسبت روز: در #هفته_جهانی_کودک قرار داریم، کودکانی که در دین مبین اسلام، از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردارند؛ لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم:
حمایت از کودکان و بحث جدی در مورد حقوق آنها در تاریخ معاصر بعد از جنگ جهانی اول آغاز شد، چرا که در این جنگ خانمانسوز، کودکان بسیاری زخمی و کشته و یا یتیم و آواره شدند لذا کنوانسیونی تحت عنوان «#حقوق_کودک» در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۹ مورد پذیرش مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت و همه اعضای سازمان ملل متحد بجز ایالات متحده آمریکا آن را پذیرفتند و در این کنوانسیون چند پروتکل مهم در جهت حمایت از کودکان به تصویب رسید که جمهوری اسلامی ایران نیز مشروط به عدم تعارض با قوانین داخلی و موازین اسلامی آنها را تصویب نمود.
👈 اما نکته مهم آن است که هرچند این حرکت مثبت از جانب سازمان‌های بین‌المللی در قرون اخیر قابل تقدیر است اما باید بدانیم دین اسلام در هزار و چند صد سال قبل، کودکان را تحت حمایت شدید خود قرار داده و احکام و دستورات ویژه‌ای در رابطه با آنها و حق و حقوق و چگونگی برخورد با کودکان صادر نموده است؛ تا جایی که در این دین مترقی حتی به بازی کودکان نیز توجه شده و در سیره گفتاری و رفتاری پیامبر اسلام (ص) نمونه‌های فراوانی در این زمینه وجود دارد؛ چنانچه در روایات آمده که حضرت رسول (ص) به استعدادهای فطری کودکان توجه ویژه داشتند و از رنجش و ناراحتی آنها سخت آرزده خاطر می‌شدند و در هم نشینی با کودکان، خود را همسان آنان پنداشته و با آنها سرگرم بازی شده و به دیگران نیز سفارش می‌کردند که با کودکان، کودکانه رفتار کنند: «مَن کانَ عِنْدَهُ صَبِیٌّ فَلْیَتَصابَّ لَهُ» (من‌لايحضره‌الفقيه، ج٣، ص۴٨٣)
✍️ در این مکتب انسان‌ساز، کودکان دارای حقوق بسیاری هستند از جمله: انتخاب نام نیکو، رعایت عدالت و مساوات و انصاف در رابطه با آنها، احترام، محبت و تربیت نیکو، آموزش علم و دانش و آشنایی آنها با کتاب و احکام الهی و...؛ که در این مجال کوتاه فقط به یکی از این حقوق یعنی «انتخاب نام نیکو» می‌پردازیم؛
✍️ در نظام آفرینش، هر موجودی با نامی شناخته می‌شود و در این میان، نام انسان به عنوان اشرف مخلوقات بسیار اهمیت داشته و در حقیقت به‌گونه‌ای هویت او را هویدا می‌سازد؛ چنانچه امروزه علم روانشناسی اجتماعی مؤید آن است که نام نیکوی انسان در شکل‌گیری شخصیت فردی و اجتماعی و ارتباط او با محیط پیرامونی و اطرافیانش تأثیر بسزایی دارد؛
دین مبین اسلام نیز در هزار و چند صد سال قبل بر اثر «نام نیکو» در زندگی انسان تأکید کرده و اهمیت آن را تا آنجا دانسته که رسول خدا (ص) فرمودند: «فرزند بر پدر (و مادر)، سه حق مهم دارد که اولین آنها انتخاب نام نیکو برای اوست... » و همچنین فرموده‌اند: «شما را در قیامت به نامتان می‌خوانند، بنابراین برای انتخاب و برگزیدن نام نیکو اهتمام ورزید» (کافی، ج٢، ص١٩)
اما علیرغم این همه تأکید، متأسفانه در زمان حاضر شاهد هستیم که حتی بعضی از خانواده‌های متدین و مُتشخّص نیز، بعضاً نام‌هایی را برای فرزندان خود انتخاب می‌کنند که نه تنها هیچ معنا و مفهومی ندارند بلکه گاهی دارای معانی نازیبا و منتسب به اشخاص لاابالی و فاسق می‌باشند!
البته قطعاً اگر این والدین عزیز با دستورات ویژه اسلامی در این زمینه، آشنا گردند و به آنها توجه لازم داده شود که در آینده، نام فرزند آنها تا چه اندازه می‌تواند در روحیات و خُلقیات و شخصیت او تأثیرگذار است، مسلماً با دقت بیشتری در زمینه انتخاب نام نیکو برای فرزند دلبندشان اهتمام می‌نمایند.
✍️ نکته مهم دیگری که در این زمینه باید بدانیم این است که یکی از علائم و نشانه‌های دوستی و دشمنی ما نسبت به افراد، استفاده و یا عدم استفاده ما از اسامی منتسب به آنها است؛ لذا نام ائمه اطهار و اولیای الهی، به عنوان محبوب‌ترین افراد نزد ما بهترین اسامی برای فرزندانمان محسوب می‌شوند که علاوه بر ایجاد تفاخر و مباهات در وجود فرزندان، آنها را به سوی کسب شناخت و معرفت نسبت به صاحب نام خود و در نتیجه الگوگیری و تکامل و سعی در تَشَبُّه به آن وجودهای مبارک، سوق خواهد داد؛
همچنین یکی از وظایف ما، زنده نگهداشتن نام و یاد بزرگان است که می‌‌توانیم با قراردادن نام آنها بر کودکانمان این موضوع را محقق کنیم؛ همان‌گونه که امام حسین (ع) نام تمام پسران خود را «علی» قرار دادند؛ و در روایتی نيز وارد شده که شخصی خدمت امام صادق (ع) عرض کرد که ما همه‌ی فرزندان خود را به نام شما نامگذاری می‌کنیم؛ آیا این کار فايده‌ای دارد؟ امام در جواب فرمودند: «بله؛ مگر دین، غیر از محبّت و دوست داشتن است». (بحارالانوار، ج٢٧، ص٩۵)
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#اسلام و #شب_یلدا»
روز پنجشنبه ١۴٠٢/٠٩/٣٠
مناسبت روز: امشب اولین شب از فصل زیبای زمستان است که ایرانیان بنابر رسوم کهن خود، این شب را به‌عنوان «شب #یَلدا» یا «#شب_چلّه» جشن می‌گیرند؛ لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛
درباره فلسفه پیدایش جشن شب یلدا، نکات مختلفی در تاریخ ایران آمده است از جمله اینکه:
⬅️ ایرانیان باستان که کشاورزی بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و لحظه لحظه‌ی وجود نور حیات بخش خورشید برای آنها منشأ خیر و برکت فراوان بوده، این شب را مقدس و مبارک می‌دانستند، زیرا از فردای آن، دوام تابش خورشید حتی برای لحظه‌ای بیشتر می‌شود؛
⬅️ همچنین آورده‌اند که پیشینیان ما، نور و روشنایی و تابش خورشید را نماد نیکی و خوشبختی، و تاریکی و ظلمت شب را نماد بدی‌ها و زشتی‌ها می‌دانستند، لذا هر سال شب یلدا را به‌دلیل طی شدن بلندترین شب و تاریکی سال و به دنبال آن، طولانی شدن روزها و غلبه روشنایی بر تاریکی جشن می‌گرفتند و به‌گونه‌ای شب یلدا را شب تولد دوباره نور و روشنایی می‌دانستند؛
هرچند که این سنت کهن، امروزه بدون دقت در فلسفه وجودی آن در بین ایرانیان رواج داشته و همچنان آن را پاس می‌دارند.
❓اما سؤالی که افراد زیادی از مردم، مخصوصاً افراد متدین می‌پرسند این است که آیا جشن شب یلدا، از نظر دین اسلام، امری مشروع و درست است و باید آن را ترويج نمود و یا اینکه یک آیین خرافی است که باید در برابر آن ایستاد و از تبلیغ و ترویج و انجام آن جلوگیری کرد؟
✅ برای جواب به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که اسلام، دین اعتدال است و با هرگونه افراط و تفریط در عقیده و عمل مخالف بوده و رویکرد اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و بزرگان دینی ما نیز در برخورد با سنت‌های پیشینیان هر قوم، هیچ‌گاه نفی و نهی مطلق نبوده است، لذا نوع تعامل اسلام با سنت‌های اقوام و ملل، به چگونگی و محتوای آنها بستگی دارد؛ اگر سنت و آیینی مخالف کرامت انسانی و احکام اسلامی و آموزه‌های مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) باشد، بدیهی است که اسلام نیز با آن مقابله کرده و آن‌را نمی‌پذیرد؛ اما اگر آن سنت و آیین، موافق و مطابق با آموزه‌های دین اسلام بوده، و یا حداقل در تضاد با آنها نباشد، اسلام در مورد آن سنت، مانعی ایجاد نمی‌کند؛ چنانچه امیرالمؤمنین (ع) هنگام فرستادن مالک اشتر (ره) به سوی مردم مصر، که سرزمینی با فرهنگ کهن چندهزار ساله بودند، به او سفارش کردند که «سنت‌ها و آیین‌های نیکی که در بخش وسیعی از آن سرزمین انجام می‌شده (و در دل مردم مصر جا گرفته) و موجب برقراری الفت و دوستی میان آنان بوده را حفظ کند». (نهج البلاغه، ص ۴٣١)
✍️ برهمین اساس با بررسی آیین جشن شب یلدا در می‌یابیم که این رسم کهن نه تنها در زمره سنت‌های نکوهیده و بر خلاف دستورات دینی نیست، بلکه برخی از آموزه‌های دینی نیز در آن وجود دارد که می‌تواند با هدایت و راهبری درست، بسیار ارزشمند و مفید باشد؛
سنت‌های نیکویی همچون صله رحم، احترام و عیادت از پدر و مادر و بزرگان فامیل، گوش دادن به سخن بزرگان و داستان‌های گذشتگان که باعث تفکر و عبرت آدمی می‌شود، دادن هدیه به يکديگر، خواندن اشعار حکمت‌آمیز از دیوان حافظ و دقت در گذر زمان و نظم در جهان هستی و چگونگی پیدایش فصول و شب و روز که تمامی این نکات مورد تأیید و تأکید دین مبین اسلام است؛
همچنین از آنجا که این شب، مصادف با شروع فصل زمستان است که از دیدگاه روایات اسلامی، این فصل، بهار عبادت به شمار می‌آید، لذا شب آغازین این فصل را می‌توان، به عنوان شب مبارکی برای عبادت و بندگی خدا مطرح نمود؛ چنانچه امام صادق (ع) فرموده‌اند: «زمستان بهار مؤمن است، شبش بلند و کمکی برای عبادت و شب‌زنده‌داری است و روزش کوتاه و کمکی برای روزه گرفتن است». (امالی شیخ صدوق، ص٢٣٧)
البته نکات فوق‌الذکر و عدم مخالفت اسلام با این جشن و تأييد برخی رسوم «شب یلدا» بدان معنا نیست که تمام آنچه که امروزه به مناسبت این رسم کهن انجام می‌شود مورد تأیید اسلام است!
چنانچه بدیهی است که انجام اموری همچون اسراف و تبذیر در خوراک و پوشاک، و تجملات و چشم و هم‌چشمی‌ها، و غافل شدن از یاد خدا و همچنین برگزاری مجالس لهو و لعب، و انجام گناه و معصیت و موارد دیگری که در تضاد با آموزه‌های اسلامی است، هیچ‌گاه مورد تأیید اسلام نبوده و این شب هم استثنایی از دیگر شب‌های سال نیست و مسلماً در صورت تحقق شرایط وظیفه ما امر به معروف و نهی از منکر است.
✍️ و روزبرگ امروز را با دوبیت شعر یلدایی به پایان می‌بریم:
یک لحظه دیر آمدن صبح زمستان
باعث شده یلدا همه بیدار بمانیم
ده قرن نیامد پسر فاطمه اما
شد ثانیه‌ای تشنه‌ی دیدار بمانیم؟
«اللهم عجل لوليك الفرج»
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#مدافع_ولایت»
روز چهارشنبه ١۴٠٢/١١/٢۵
مناسبت روز: چهارمین روز از ماه شعبان المعظم برابر با سالروز ولادت با سعادت #قمربنی‌هاشم (ع) و «#روز_جانباز» است، لذا ضمن گرامیداشت مقام بلند جانبازان و ایثارگران انقلاب اسلامی، این روز فرخنده را به همه‌ی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت #عباس (ع) آغاز می‌نمائیم؛
#عباس بن علی بن ابیطالب (ع) اولین فرزند حضرت #ام‌البنین (س) و حضرت #امیرالمؤمنین (ع) است که مهمترین فراز زندگی ایشان حضور در حماسه کربلا و حمایت از حضرت سیدالشهداء (ع) و شهادت در روز عاشورا است؛
اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، مقام بسیار بالایی برای حضرت #اباالفضل (ع) قائل بودند، چنانچه امام سجاد (ع) فرمودند: «إنَّ لِعَمِیَّ العَباسْ دَرَجَهً یَغبِطُهُ بِهَا جَمیعُ الشُّهَداء یُومَ القِیامَه...»: «برای عمویم عباس جایگاهی است که تمام شهدا در روز قیامت، به مقام و درجه‌ی ایشان غبطه می‌خورند» (أمالی صدوق، ص۴۶۳)
همچنین آن حضرت در کلام گهربار دیگری فرمودند: «خداوند عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد، تا آنکه دست‌هایش از پیکر جدا گردید؛ آن‌گاه خداوند به جای دستان، دو بال به وی عنایت فرمود که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند؛ همان‌طور که برای جعفر طیار (ع) قرار داده...» (خصال شیخ صدوق، ص۶۸)
مشهورترین کنیه حضرت عباس(ع)، «ابوالفضل» به معنی «ابوالفضائل» است زیرا ایشان جلوه‌ی تمام فضایل و زیبایی‌های ظاهری و باطنی بوده‌اند؛ چنانچه در فضائل ظاهری، چنان زیبا و تنومند بودند که حضرت را «قمر بنی هاشم» نامیدند؛ و در فضایل اخلاقی و معنوی از قبیل ایمان، علم، بصیرت، شجاعت، وفاداری و #ولایت‌پذیری و #ولایت‌یاوری نیز شاهکار خلقت بوده‌اند!
✍️ هرچند متأسفانه درباره زندگی و احوالات آن حضرت تا قبل از محرم سال ۶۱ قمری، اطلاعات اندکی وجود دارد! اما از همین اطلاعات و احادیث محدود می‌توان به فضائل ارزشمندی از حضرت اباالفضل (ع) اشاره نمود:
1️⃣ «علم و دانش»:
امام سجاد(ع) می‌فرمایند: «اِنَّ العَبَّاسَ بنِ عَلِیّ (ع) زُقَّ العِلمَ زَقّاً»: «به درستی که عباس بن علی (ع) دانش را از سرچشمه چشیده است، آن‌هم چشیدنی!» (بحارالأنوار، ج ۴۵، ص ١٣٧)؛
2️⃣ «بصیرت نافذ»:
امام صادق(ع) فرمودند: «انَ عَمُّنا العَبَّاسُ (ع) نافِذَ البَصیرَه»: «عموی ما عباس (ع) بصیرت و بینشی ژرف داشته است» (اعیان الشیعه، ج ٧، ص ۴٣٠)؛
بی‌شک حضرت عباس(ع) را می‌بایست شاهکار بینش و بصیرت دانست، چنانچه در فتنه‌ها، به‌راحتی حق را از باطل تشخیص داده و با تمام همت عالی خود، عزم بر احقاق حق داشته‌اند، لذا امام صادق (ع) در زیارت نامه آن حضرت می‌فرمایند: «گواهی می‌دهم که تو لحظه‌ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه راه و روش تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده است» (کامل الزیارات، ص ٧٨۶)؛
3️⃣ «شجاعت و وفاداری»:
حضرت ابوالفضل (ع) مظهر شجاعت و وفاداری است، ایشان از نوجوانی در جنگ صفین نشان دادند که پورِحیدر کرارند؛ اما اوج این شجاعت و شهامت در حماسه کربلا بود، به‌گونه‌ای که امام حسین (ع) با دیدن بدن غرقه به خون برادر فرمودند: «چشم‌هایی که تا دیشب از ترس تو نخوابیده بودند، امشب به خواب خواهند رفت!» (معالی‌السبطین، ج ١، ص ۴۴٣)؛
4️⃣ «ولایت پذیری»:
از مهمترین و اصلی‌ترین فضائل حضرت عباس (ع) که می‌بایست تمامی مسلمانان از آن الگوگیری نمایند، «ولایت پذیری» و اطاعت محض از ولی امر و امام مسلمین است؛ به‌گونه‌ای که در کربلا تا زمانی که امام حسین(ع) امر به ماندن حضرت در کنار خیمه‌ها داده بودند، حضرت بدون چون و چرا، از خیمه‌ها پاسداری می‌کردند و هنگامی که حضرت امر کردند که آب برای اهل‌بیت فراهم کنند، ایشان بدون معطلی با تبعیت محض از ولی‌امر، پا در رکاب کرده و جانشان گرامیشان را در راه اطاعت از ولایت، فدا کردند؛
لذا مسئله شهادت حضرت عباس(ع)، تنها مسئله نثار جان نیست، بلکه مهم‌تر از آن، سطح بالای معرفت آن حضرت نسبت به مقام امام معصوم و جانفشانی بی‌قید و شرط ایشان برای انجام فرمان ولی‌امر و درک معنای واقعی «ولایت» است؛
✍️ و سخن امروز را با فرازی از زیارت ناحیه مقدسه که از توقیعات مشهور امام عصر است به پایان می‌بریم که حضرت صاحب‌الزمان (عج) فرمودند: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن اميرالمؤمنين، همدرد بزرگ برادر، كه جانش را فدای او ساخت و از ديروز بهره‌ی فردايش را برگزيد؛ آنكه فدايی برادر بود و از او حفاظت كرد و براى رساندن آب به او كوشيد و دستانش قطع شد؛ خداوند قاتلان او را لعنت كند...» (الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۴).
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#پیوند_آسمانی (٢)»
💠 مناسبت روز: دومین روز از #هفته_ازدواج را پشت سر می‌گذاریم و در روز گذشته به مناسبت سالروز ازدواج امیرالمؤمنین (ع) و سرور زنان عالم حضرت زهرا (س)، از ضرورت الگوگیری از سیره این خانواده‌ی آسمانی سخن گفتیم، و سپس به اولین اصل تربیتی از زندگی مشترک این زوج نمونه، تحت عنوان «اصل خدامحوری و عبادت» اشاره نمودیم و اینک ادامه مبحث:
2️⃣ دومین اصل از سیره تربیتی این خانواده الگو را می‌بایست «اصل ساده زیستی و بی‌اعتنایی به دنیا» بنامیم:
چنانچه امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا (ع)، در طول زندگانی، همواره با گفتار و اعمال خویش، دعوت کننده به سوی «وارستگی از دنیا و ساده‌زیستی» بودند؛ دعوتی با تمام وجود که ارزش و تأثیرش در هدایت و تربیت بشر، از هزاران دعوت زبانی بالاتر و اثرگذارتر است؛
آنها در انتخاب میان دنیا و آخرت، سرای باقی را برگزیدند و سیره زندگانی خویش را بر بی‌اعتنایی به دنیا و قناعت به حداقل نیازهای ضروری، بنا ساخته بودند؛ اما در عین سادگی، زندگی آنها لبریز از صفا، نشاط و زیبایی‌های معنوی بود؛
البته دانستن این نکته لازم است که ساده زیستی حضرت علی و فاطمه (س) نه از روی فقر و ناداری، بلکه برخاسته از اوج معرفت و غنای روحی آن بزرگواران بود؛ چنانچه پیامبر خدا (ص) در این‌باره به دختر گرامیشان فرمودند: «دخترم، پدر و شوهر تو فقیر نیستند؛ خداوند، گنجینه‌های طلا و نقره زمین را به ما عرضه کرده، ولی ما آنچه را که نزد پروردگار باقی می‌ماند، برگزیدیم»؛
و در سخن دیگری فرمودند: «آل محمد را به دنیا چه کار؟! ایشان نه برای دنیا، که برای آخرت آفریده شده‌اند؛ هرچند که تمام دنیا برای آنها آفریده شده است؛
ضمناً باید بدانیم که سرزمین بزرگ و حاصل خیز «فدک» که می‌توانست تمام گندم مورد نیاز شهر مدینه را تأمین کند، به فرمان الهی، توسط پیامبر (ص) به دختر گرامیشان بخشیده شده بود، و تا زمان غصب آن توسط خلفای اول و دوم، تمام درآمد آن در اختیار حضرت زهرا و امیرالمؤمنین (ع) قرار می‌گرفت، ولی این درآمد سرشار نیز نتوانسته بود تا صفا و سادگی زندگی این زوج ملکوتی را دگرگون سازد؛ چراکه آنها دنیا را سه طلاقه کرده بودند و تمام حاصل فدک را در راه رضایت و خشنودی خداوند مصرف می‌کردند؛ لذا مسلماً ساده زیستی این خانواده آسمانی، نه پیآمد جبر و تحمیل روزگار، که رهاورد وارستگی آنها از دنیا و انتخاب عارفانه ایشان بود.
✍️ این مبحث ادامه دارد...
📚 برگرفته از «کتاب خانواده و تربیت مهدوی» نوشته محمدباقر حیدری کاشانی.
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#عرفه #عید_تضرع_و_بندگی»
مناسبت روز: امشب «#شب_عرفه» از شب‌های بسیار با عظمت، و شب شهادت حضرت #مسلم_بن_عقیل (ع) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن سفیر شهید آغاز می‌نمائیم؛
«مسلم بن عقیل بن ابیطالب» فقیه، دانشمند، محدث و از یاران صديق اهل‌بیت (ع) و برادرزاده و داماد امیرالمؤمنین (ع) بود؛
ایشان از چهره‌های پرفروغ خاندان بنی‌هاشم و از قهرمانانی است که با ايمان و شجاعت مثال‌زدنی، نام خود را در فتوحات اسلامی از جمله در جنگ جمل، صفین و نهروان، و همچنین به‌عنوان سفیر حضرت سیدالشهداء (ع) در کوفه به ثبت رسانده است؛
حضرت مسلم (ع) پس از گرفتن بیعت از بیش از هجده هزار نفر از مردم کوفه، جهت آماده‌سازی این شهر برای ورود امام حسین (ع) در مقابل عبیدالله بن زیاد قیام نمودند؛ اما پس از پیمان‌شکنی کوفیان بی‌وفا تنها مانده و توسط لشکریان ابن مرجانه دستگیر و به دستور او در روز عرفه سال ۶۰ قمری به مقام بلند شهادت نائل آمدند و بدن شریفشان در نزدیکی دارالاماره کوفه دفن گردید که امروزه بارگاه با عظمت ایشان در کنار مسجد کوفه، زیارتگاه و عبادتگاه شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است.
✍️ اما فردا «روز #عرفه»، یکی از بافضیلت‌ترین روزها در اسلام است؛ در این روز حاجیان از ظهر تا غروب در «عرفات» توقف می‌کنند و برخی از مراسم حج را به جا می‌آورند؛ همچنین مؤمنین در سراسر جهان نیز شب و روز عرفه را به عبادت و نیایش سپری می‌کنند؛
شیخ عباس قمی (ره) در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان درباره «شب عرفه» می‌گوید: «این شب از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب می‌شود و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، به اجر و پاداش هفتاد سال عبادت نائل می‌شود»
همچنین در رابطه با «روز عرفه» می‌گوید: «این روز از #اعیاد_عظیمه است، هر چند به اسم عید نامیده نشده؛ و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره‌های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است»
حاجت خواستن از غیر خدا در این روز، کراهت شدید دارد و در روایت آمده که امام زین العابدین (ع) در روز عرفه صداى سائلى را شنیدند که از مردم درخواست کمک مى‌کرد؛ پس به او فرمودند: «واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست مى‌کنى؟! و حال آنکه براى بچه‌هاى در رحم، در این روز امید مى‌رود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند» [وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۸]
✍️ پسران غالب اسدی روایت کرده‌اند، که بعد از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات، خدمت امام حسین (ع) بودیم، که حضرت با گروهی از اهل‌بیت و شیعیان با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در سمت چپ جبل‌الرّحمه ایستادند و روی مبارک خویش را به سوی کعبه نموده و دست‌های مبارک را روبروی صورت خود به دعا بلند کردند؛ سپس مانند مسکینی که طعام می‌طلبد و در حالی که قطرات اشک بر رخسار شریفشان می‌ریخت، دعای عرفه را انشاء فرمودند. [مفاتیح‌الجنان، اعمال روز عرفه]
این دعا، یکی از دعاهای مأثوری است که از مضامین بلند و معارف عمیق عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان، و حمد و سپاس خداوند بر آنها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوائج، و درخواست پاداش اخروی است و توصیه شده که شیعیان آن را در روز عرفه قرائت نمایند؛
همچنین زیارت امام حسین (ع) در این روز سفارش بسیار شده و ثواب آن را برابر با هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد و بالاتر دانسته‌اند؛ و همچنین در روایات آمده که اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست بلکه زیادتر و مقدّم است.
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «حضرت #زینب (ع)، #الگوی_زنان_عالم»
مناسبت روز: امروز، سالروز رحلت شهادت‌گونه حضرت #صدیقه_صغری، محبوبه آل عبا، #زینت_علی مرتضی، #زینب_کبری (س) است، لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت، و با سلام و صلوات به روح بلند اسوه صبر و استقامت آغاز می‌نمائیم؛
حضرت زینب کبری (س)، به دلیل برخورداری از فضائل و مناقب والای انسانی مانند شرافت در نسب، علم، عبادت، عفت، شجاعت، صداقت، صبر و ... یکی از شخصیت‌های برجسته در طول تاریخ اسلام و الگویی منحصر به‌فرد برای همه بشریت در مبارزه با طاغوت می‌باشند؛
ایشان به اعتراف همه تاریخ‌نویسان، آراسته به همه فضایل و خصلت‌های والای اخلاقی و الهی بودند؛ چنانچه آورده‌اند که زینب کبری (س) در وقار و شخصیت مانند جده خود خدیجه (س)، در حیا و عفّت همچون مادرشان فاطمه (س)، در رسایی و شیوایی بیان مانند پدرشان علی (ع)، در حلم و بردباری همچون برادرشان حسن (ع) و در شجاعت و قوّت قلب، مانند دیگر برادرشان حسین (ع) بودند؛
زینب کبری (س) تحت تربیت پدر و مادری همچون حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و با شایستگی و استعداد ذاتی که از آن بهره‌مند بودند به مراتب عالی از فضائل و کمالات انسانی دست یافتند تا جایی که به جرأت می‌توان گفت که همانند پدر و مادر گرامیشان، جامع همه کمالات و صفات پسندیده انسانی بوده‌اند؛
✍️ لذا در این مجال کوتاه برای تبیین بهتر جایگاه و عظمت و شخصیت آن بانوی بزرگ اسلام به بخشی از سخنان ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب، حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در این زمینه اشاره می‌نمائیم:
«زینب کبرى(س) یک نمونه‌ی کامل از زن مسلمان است؛ یعنى الگویى که اسلام براى تربیت زنان، آن را در مقابل چشم مردم دنیا قرار داده است؛
آن حضرت داراى شخصیت چند بُعدى است؛ دانا و خبیر و داراى معرفت والا؛ و یک انسان برجسته است که هر کس با آن بزرگوار مواجه مى‌شود، در مقابل عظمتِ دانایى و روحى و معرفت ایشان، احساس خضوع می‌کند...
زینب کبرى (س)، شور عاطفه‌ى زنانه را همراه کرده است با عظمت و استقرار و متانت قلب یک انسان مؤمن؛ و زبان صریح و روشن یک مجاهد فی سبیل اللَّه؛ و زلال معرفتى که از زبان و دل او بیرون می‌تراود و شنوندگان و حاضران را مبهوت می‌کند؛
عظمت زنانه‌ی آن بانوی بزرگ، بزرگان دروغین ظاهرى را حقیر و کوچک می‌کند؛ عظمت زنانه‌ای که مخلوطى از شور و عاطفه انسانى... همراه با متانت شخصیت و استوارى روح است که همه‌ى حوادث بزرگ و خطیر را در خود هضم می‌کند، و روى آتش‌هاى گداخته، شجاعانه قدم می گذارد و عبور مى‌کند؛ در عین حال درس مى‌دهد و مردم را آگاهى می‌بخشد؛ در عین حال امام زمان خود، یعنى امام سجاد (ع) را مانند یک مادر مهربان، آرامش و تسلی می بخشد؛ در عین حال در میان آن طوفان شدید مثل سدی مستحکم، برای کودکانِ برادر و بچه‌هاى پدر از دست داده‌ی آن حادثه‌ى عظیم، امنیت و آرامش و تسلی ایجاد مى‌کند؛
بنابراین زینب کبرى (س) یک شخصیت همه جانبه است که اسلام، زن را به آن طرف سوق مى‌دهد؛ (یعنی) «زن» با تمام نقاط قوّت زنانه‌ای که خداوند متعال در وجود او به ودیعه گذاشته... می‌تواند در جامعه یک نقش استثنایی این‌گونه ایفاء کند که هیچ مردى قادر به ایفاى چنین نقشى نیست؛ مثل کوهِ استوارى از ایمان؛ و در عین حال مثل چشمه‌ی جوشانى از عاطفه و محبت و احساسات زنانه، تشنگان و محتاجان نوازش را از چشمه‌ى صبر و حوصله و عاطفه خود سیراب می‌کند...
زینب کبرى (س) براى زنان ما در طول تاریخ الگوست؛ عقل و متانت، قدرت و شجاعت، شور و احساس عاطفى، صراحت زبان، متانت دل، استوارى روح، و در عین حال، مادرانه و خواهرانه با همه‌ى انسان‌ها برخورد کردن و در محیط خانه، شمع محبت را روشن نگه داشتن و همسر و فرزندان را بر سر سفره محبت و عاطفه خود دور هم جمع کردن، همه این‌ها خصوصیات الگوی یک زن مسلمان است... [که در حضرت زینب جمع بوده است]» «برگرفته از سخنان مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۳۸۴/۳/۲۵»
✍️ و روزبرگ امروز را با سخنی از زبان حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی (ره) به پایان می‌بریم که فرمودند: «وقتی حضرت فاطمه (س)، قنداقه حضرت زینب (س) را به محضر رسول اکرم (ص) بردند، این نوزاد عزیز، چشم مبارک را برای هیچ کس باز نکرد تا قنداقه در بغل امام حسین (ع) قرار گرفت و حضرت چشم مبارکشان را گشودند؛
اما در مجلس يزيد، سر مبارک آن حضرت از فراز نیزه به تمام اسرا نگاه می‌کرد، ولی وقتی مقابل حضرت زینب (س) قرار گرفت، چشم‌ها را روی هم گذاشت و از گوشه چشم‌های مبارک، قطرات اشک جاری شد؛ گویی می‌خواستند بفرمایند: خواهر عزیزم! از این همه محبت که به یتیمانم کرده‌ای، ممنونم و (از این همه مصیبت) خجالت زده‌ام...»
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#کاظم_آل_محمد (ص)»
مناسبت روز: امروز طبق نقل مشهور سالروز شهادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت امام موسی #کاظم (ع) است که پس از تحمل سال‌ها شکنجه و زندان، سرانجام به دستور هارون الرشید و به دستِ سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسیدند، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به محضر امام زمان (عج) و حضرت ثامن‌الائمه (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) و همه عاشقان ولایت و امامت، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛
حضرت موسی ابن جعفر (ع)، دارای القاب زیادی بوده‌اند، از جمله: «اَعبَد»، «اَفقَه»، «اسخی»، «احسن»، «امین»، «صابر»، «صالح»، «باب الحوائج»، «زین‌المجتهدین» و...؛ اما مهمترین لقب حضرت، «کاظم» است؛
آنچه که از معنای «کاظم» در بین ما شهرت دارد، «فروبرنده خشم» است؛ اما شاید همواره این سؤال در پستوی ذهن و قلب شیعیان مطرح بوده، که آیا معنای «فروخورنده خشم» آن هم به عنوان یک صفت بزرگ برای یک امام معصوم، با قدرت عصمت اهل‌بیت (ع) سازگار است؟! چراکه با احتساب این معنای ظاهری، باید فرض کنیم که امام هفتم شخصی بودند که به‌دلیل شرایط سخت زندگی و فشار و اختناق حکومت ظالم عباسی، و بی‌وفایی برخی از یاران خود، همواره در معرض عصبانیت و خشم بوده‌اند و در این حال، مدام خشم خود را فرو می‌خوردند!
مسلماً انتساب این معنا به آن حضرت نمی‌تواند شایسته امامت و عصمت و شأن آن امام معصوم باشد؛ ضمن اینکه این معنا با آیه تطهیر نیز که اهل‌بیت عصمت و طهارت را از هر رِجس و زشتی مصون می‌داند، مغایر است؛ چراکه هر خشمی هرچند که اندک باشد در وهله‌ی اول، نشان‌گر غلبه‌ی قوه قهریه و غضب بر روح و جان آدمی است که مسلما این موضوع، دور از شأن و عصمت امام معصوم است؛
البته شاید این معنا، نشأت گرفته از آیه ١٣۴ سوره آل‌عمران باشد: «الَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»؛ که خداوند در آن، سه صفت را برای نیکوکاران و محسنین برشمرده است:
١. آنهایی که در فراخى و تنگى انفاق مىکنند؛
٢. خشم خود را فرو مىبرند؛
٣. از مردم در مىگذرند»
لذا از نظر قرآن، صفت "کاظم الغیظ" برای انسان‌های نیکوکار، فضیلت بزرگی است؛ اما مسلماً این معنا برای امام معصوم، که اصلاً رذایلی چون غضب در وجود پاک و مطهر ایشان جایی ندارد، فضیلتی ویژه محسوب نمی‌گردد؛
بر همین اساس، برخی از مفسرین، به‌دنبال معنایی بالاتر و فراتر از معنای ظاهری رفته‌اند و «کاظم» را صفت انسانی دانسته‌اند که همواره آرامش خود را در برابر تمامی زشتی‌ها و بدی‌ها و رفتارهایی که برخاسته از حالت خشم و عصبیت است، حفظ می‌نماید تا جایی که اصلاً خشم و غضب و دیگر رذائلِ در این زمینه، در وجود او، ورود پیدا نمی‌کند؛ و نه تنها با حلم و صبر از بدی‌ها و ناسزاهای دیگران می‌گذرد، بلکه خشم دیگران را نیز با نیکی و احسان پاسخ می‌دهد؛
بی‌شک این معنا، می‌تواند شایسته پیشوای هفتم شیعیان باشد، زیرا حضرت کاظم (ع) نه تنها از کسانی که به ایشان بدی کرده و ستم روا می‌داشتند، می‌گذشتند؛ بلکه به آنها نیکی و احسان فراوان می‌نمودند تا روح شرارت و خودخواهی، از نَفْسِ آنها، رَخت بربندد؛
چنانچه آورده‌اند: مردی از نوادگان خلیفه دوم در حضور امام کاظم (ع)، به ایشان و جد گرامیشان، حضرت امیرالمؤمنین (ع) توهین کرد! همراهان امام خواستند به او حمله کنند و او را بکشند، اما امام مانع شدند و سپس شخصاً به مزرعهٔ آن مرد ناصبی رفتند؛ او با دیدن امام، فکر کرد که حضرت برای انتقام و از بین بردن او و یا حداقل از بین بردن محصولاتش آمده‌اند، لذا شروع به داد و بیداد کرد؛ اما امام به او نزدیک شده و با مهربانی پرسیدند: چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد با عصبانیت گفت: ۱۰۰ دینار؛ سپس پرسیدند: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد ناصبی باجسارت گفت: غیب نمی‌دانم! امام بازهم با خوشرویی فرمودند: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! پس امام ۳۰۰ دینار به او داده و فرمودند: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است؛ سپس از او خداحافظی کرده و به سوی مسجد حرکت کردند؛ آن مرد که شگفت‌زده شده بود، خود را زودتر از حضرت به مسجد رسانده، و با دیدن امام، از جابرخاست و آیه ١٢۴ سوره مبارکه انعام را بلند تلاوت نمود: «اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ: خدا بهتر می‌داند، رسالتش را کجا قرار دهد» [تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰]
✍️ در پایان سخن از خداوند متعال مسئلت می‌نمائیم که توفیق الگوگیری از سیره آن امام همام را نصیب همه‌ی‌ما گرداند تا بتوانیم مُتخَلّق به اخلاق کاظمی شویم.
✅ #روزبرگ_شیعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع: «#جنایت_وهابیت در #بقیع»
روز چهارشنبه، ١۴٠٣/٠١/٢٩
✍️ مناسبت روز: امروز هشتم ماه شوال و سالروز تخریب حرم اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در قبرستان بقیع به دست وهابیون جنایتکار است که ضمن عرض تسلیت، سخن امروز را به این جنایت بزرگ اختصاص می‌دهیم؛
«بقیع» منطقه‌ای وسیع و دارای انواع درختان در مدینه بوده، که آن را «جَنّةالبقیع» نیز نامیده‌اند؛ پیامبر اکرم (ص) با دفن یار وفادار خود، عثمان بن مظعون (ره) و همچنین فرزند عزیزشان ابراهیم (ع) در بقیع، به این قبرستان برای دفن مسلمانان رسمیت دادند و از آن پس مردم به ویژه صحابه به بقیع توجه ویژه داشتند. [تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص ۲۷۹]
همچنین در روایت آمده که رسول خدا ﷺ توجه ویژه به این منطقه داشتند، به‌صورتی که هر شب به بقیع می‌رفتند و به مدفونین آنجا، سلام داده و برای آنان از خداوند آمرزش می‌طلبیدند» (صحیح مسلم، ج٢، ص۶۶٩)
✍️ مورخین آورده‌اند که از عصر رسول خدا (ص) قبایل عرب برای احترام و حفظ قبور بزرگان خود، بنا و بقعه‌ای بر روی قبور آنها می‌ساختند و هیچ‌گاه پیامبر خدا در سیره گفتاری و عملی خود، هیچ‌گونه منعی در این زمینه ننمودند! [تاریخ حرم ائمه بقیع، ص ۶۲-۶۶]
✍️ گنبد و بارگاه حرم ائمه بقیع (ع) در اواخر قرن پنجم ساخته شده بود و از استحکام بسیار بالایی برخوردار بوده، به‌گونه‌ای که به مدت هشتصد سال، برافراشته بوده است. [همان، ص۹۰]
همچنین در طول سال‌های متمادی، سه ضریح در حرم ائمه بقیع (ع) نصب شده که آخرین ضریح به‌دست هنرمندان اصفهانی از جنس فولاد برای قبور ائمه بقیع به صورتی ظریف و زیبا ساخته و در قسمت‌های بالای آن اَسماء الهی با آب طلا و خط بسیار زیبا ترسیم شده بود؛ [همان،ص۱۰۶]
همچنین مورخین آورده‌اند که نخستین فرد ملعونی که به تخریب قبر اولین مسلمان مدفون در بقیع یعنی «عثمان بن مظعون (ره)» اقدام کرده و نام خود را به‌عنوان اولین تخریب‌کننده قبور شریف بقیع در تاریخ ثبت نموده، «مروان بن حکم» است. [تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۲۸۲]
«فرقه ضاله وهابیت» نیز با پیروی از بنی‌امیه، بار نخست در سال ۱۲۲٠ قمری، بخشی از قبور و بناهای بقیع را ویران کردند؛ که با مقابله نیروهای عثمانی روبرو شده و از سرزمین حجاز اخراج شدند؛
اما بعد از چند سال، بار دیگر قدرت گرفته و در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ قمری، با اتکاء به فتوای ۱۵ تن از مفتیان افراطی خود، مبنی بر ممنوعیت ساختن بنا بر روی قبور و لزوم تخریب آنها، به بقیع حمله کردند و این‌بار تمامی بناهای بقیع، از جمله بارگاه ملکوتی امام حسن، امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السلام) را کاملاً ویران و هتک حرمت نمودند؛ [تخریب و بازسازی بقیع به روایت اسناد، ص ۴۲]
به‌گونه‌ای که علامه محسن امین (ره) در مقدمه «کَشْفُ الاِرْتیاب» می‌نویسد: «وهابیون پس از تخریب قبور ائمه (ع) و بزرگان مسلمین، این مکان مقدس را محل استراحت چهار پایان و ریختن کثافات و سرگین آنها و انواع جسارت‌های دیگر قرار دادند»؛
همچنین «مستر ریتر» جهانگرد غربی که ویرانی بقیع را شخصاً مشاهده کرده، در خاطرات خود این‌طور نوشته: «چون وارد بقیع شدم، آنجا را همانند شهری دیدم که زلزله شدیدی در آن به وقوع پیوسته و آن را به ویرانه‌ای مبدّل ساخته و به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و خاک‌ها و زباله‌های روی هم انباشته، چیز دیگری دیده نمی‌شد... البته این ویرانی‌ها با اراده انسان‌هایی به وجود آمده بود که خود را پیرو پیامبری می‌دانستند که همه آن گنبدها و بارگاه‌های زیبا، نشانه قبور فرزندان و یاران آن پیامبر الهی بود که با خاک یکسان شده بودند» [تاریخ حرم ائمه بقیع، ص ۱۱۰]
✍️ این هتک حرمت از حرم ائمه (ع) و مقابر نام‌آوران تاریخ صدر اسلام در بقیع، موجی از نگرانی و نفرت را در بین مسلمانان جهان به وجود آورد، و مراجع، علماء و حوزه‌های علمیه در ایران نیر مجالس بزرگی تشکیل دادند و با ارسال نامه و مخابره تلگراف، انزجار خود را از این عمل ننگین اعلام و خواستار برخورد قاطع با عوامل تخریب بقیع شده و بر حفظ و حراست اماکن باقیمانده به خصوص مقبره پیامبر گرامی اسلام (ص) تأکید ورزیدند؛
مجلس شورای ملی ایران نیز با حضور مؤثر آیت‌الله مدرس (ره)، این جنایت را محکوم و روز هشتم شوال را تعطیل عمومی اعلام نمود؛ همچنین کمیسیونی با عنوان «کمیسیون دفاع از حرمین شریفین» تشکیل در مجلس تشکیل شد؛
✍️ و بالاخره امروز پس از گذشت یک قرن، هنوز این درد و غم و اندوه بی‌پایان بر قلب عاشقان خاندان عصمت و طهارت سنگینی می‌کند و ساختن حرمی بزرگ و باشکوه برای اهل‌بیت علیهم السلام در بقیع، آرزو و آرمان شیعیان جهان است.