🔻زن خوب می تواند #الگو و نمونه برای جامعه خوب باشد
آنکه انسان را آفرید فرمود با پارچه ای سر و گردن و سینه خود را بپوشانید، آنکه روسری خود را بر می دارد نمی داند دارد در مقابل قرآنی می ایستد.
✅ که فرمود «لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ». مو که وسیله زینت است در فقه ما دارای حرمت و آسیب زدن به آن، حتی دارای جریمه و دیه می باشد یعنی اگر کسی موی فرد دیگری را بتراشد یا به آن آسیب بزند باید دیه یا جریمه بدهد، کسی که این حدود را برای موی انسان تعیین نموده است، همو دستور داده که موی سر زنان پوشیده باشد.
جامعه امروز ما بسیار نیازمند عفاف و حجاب است. قرآن می فرماید زن خوب می تواند الگو و نمونه برای جامعه خوب باشد، در اینجا دیگر صحبت از زن و مرد نیست، می فرماید مریم(س) الگوی همه افراد خوب جامعه است، در نتیجه یک زن می تواند به این مقام برسد که برای همه افراد خوب جامعه الگو باشد.
مادرشدن و فرزند آوری، تربیت درست فرزندان و همسرداری از مهمترین وظایف زنان است که به زن شخصیت و مقام والا می بخشد.
ازدواج، رهاورد آسمانی پیامبر(ص) است، ازدواج هرگز به معنی اجتماع مذکر و مونث نیست! وگرنه اجتماع مذکر و مونث در ابرها، گیاهان و حیوانات نیز وجود دارد اما در خصوص انسان صحبت از تشکیل بنای مستحکم نکاح جهت رشد انسانی است.
۹۶/۱۲/۲۳
◽️آیت الله جوادی آملی (حفظه الله)
#حجاب
#عفاف
⚡️⚡️⚡️🍃🍃🍃
✨✨✨🌹🌹✨✨✨
🆔
📚📋📚📋📚
📌طرح #عفاف و #حیا در حکومت‌امیرمؤمنان علی علیه السلام
⬅️بنابر فرمایش امام #صادق(ع)، امیرمؤمنان #علی(ع) بسیار می‌فرمود:
«برترین عبادت، #عفت ورزیدن است. »
⬅️امیرمؤمنان درباره حضور #زنان در جامعه فرمود:
«اى مردم #عراق!
به من خبر رسیده است كه زنان شما در بین راه با مردان #برخورد كرده و آنان را كنار مى زنند، آیا شرم نمى كنید؟! »
«آیا #شرم نمی‌کنید و #غیرت ندارید که زنان شما به #بازار‌ها می‌روند و با بی‌نزاکت‌ها درهم می‌آمیزند. خدا #لعنت كند كسى را كه غیرت ندارد. »
⬅️امیرمؤمنان علی، زنان را از حضور بی‌مورد در بازار نهی کرده و فرمود:
#زن، نباید صدای خود را برای #نامحرم اظهار کند، یا زینتی مانند #خلخال بپوشد- که نامحرم بشنود- یا بوی خوش او به مشام نامحرم برسد.
📚«كَانَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ یَقُولُ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَافُ. »
📚کلینی، الکافی، ج۲، ص۷۹، ح۳.
📚کلینی، الکافی، ج۵، ص۵۳۷، ح۶.
📚برقی، المحاسن، ج۱، ص۱۱۵.
📚قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۲، ص۲۱۵