برای #شهید_کامبیز_مرادی که بعد از ۳۲ سال به شهرم برمیگردد حالم گرفته بود از حرف‌های این و آن، و تو آمدی تا بگویی: نگران نامت نباش، یکی آن بالا حواسش به گمنامان هست. یکی آن بالا عظمت می دهد به آنانی که در سکوت محو شده بودند. یکی آن بالا چشمانش تیز اشک های مادری ست که در تنهایی خودش باران می بارد. تو آن قدر مردی که می دانی برای حفظ حرمت دست های تکیده ی مادر پیرت باید سبک بشوی. تو با چند تکه استخوانت آمدی تا مادر، استوار، بلندت کند و به عالم نشانت بدهد که تو «عزیز خمپاره اندازش» هستی. تو از عراق حسین، به ایران من آمدی تا باز لب حسرتم زمزمه کند چه فراقی را! زیارت قبول مسلمان، زیارت قبول ای سالها همنشین زهرا، زیارت قبول ای زنده ی همیشه جاوید، ای تا ابد شهید، خوش آمدی بیا که شهر در هوای دور از همی، سخت دلتنگ در آغوش کشیدن توست. بیا که شجاعتمان و ولایتپذیریمان، هر روز تلنگر میخواهد. فاطمیه را از سر گذرانده ایم و حالا تو می آیی تا افتخار زهرایی بودنت را به رخمان بکشی، شاید با علی بودن را فرا بگیریم. اینجا چشم هایی بی تاب سو گرفتن از تابوت نورانی توست. یک سال بی شلمچه را گذراندیم و حالا تو عطر خاک نمناک آنجا را به کوچه می پیچانی. ممنونم ای بهار در زمستان ممنونم ای کامروای به مراد دل رسیده ای شهید... ✍ زهرا آراسته‌نیا @arastehnia Https://eitaa.com/joinchat/2783444993C792bec2f2c