. #شهادت_امام_حسن (علیه السلام) #مرثیه_خوانی واقعاً چقدر باید بر مظلومیت کریم اهل بیت(علیهم‌السلام) گریست که در خانه نیز امنیت نداشت! خانه و همسری که باید محل آرامش و امنیت هر مردی باشد....امام کاسۀ آب یا شیری از جُعده گرفت و نوشید و هنگامی که احساس مسمومیت نمود، نگاهی به جعده انداخت و فرمود:«ای دشمن خدا مرا مسموم کردی! به خدا که دیگر همسری چون من نخواهی یافت و آن فاسق به عهد خویش با تو وفا نخواهد کرد!...در اطراف بالین امام(علیه‌السلام) برادران و خواهران و فرزندان وی جمع بودند؛ حضرت گاه نگاهی به حسین(علیه‌السلام) گاه به زینب(سلام‌الله علیها) گاه به عباس(علیه‌السلام) و فرزندانش که به زودی یتیم می‌شدند می‌انداخت...اثر زهر در بدن امام(علیه‌السلام) چنان کاری بود که وقتی حال وی به وخامت گذاشت طشتی آوردند و حضرت لخته‌های خون را برگرداند. با اینکه در پیرامون او برادران، برادرزاده‌ها و بستگان بودند خواهر تحمل این وضع را نداشت. مادرانِ با محبتی چون ام‌البنین(سلام‌الله‌علیها)، ام سلمه(سلام‌الله‌علیها) و عمه‌ها همچون صفیه(سلام‌الله‌علیها) بودند که او را دلداری دهند؛ اما غروب عاشورا در کربلا در کنار جسم برادرش حسین(علیه‌السلام) هیچ کس نبود که زینب(سلام‌الله‌علیها) سر بر سینۀ او گذارد و گریه کند... شد از غم دو طشت دلم طشت پر زخون خون جگر مدام فرو ریزد از عیون در حیرتم به زینب مضطر چه ها گذشت آن دم که اوفتاد نگاهش برآن دو طشت یک طشت را زخون جگر دید لاله‌گون یک طشت را بدید در آن ریش پُر زخون یک طشت را بدید پُر از پارۀ جگر یک طشت را بدید در آن رأس چون قمر (صغیر اصفهانی) 📓(قهرمانی نژاد، 1389، 127) قهرمانی نژاد شایق، بهاء‌الدین، (1389). مصائب اهل بیت(علیهم‌السلام)، روضه‌های صحیح اهل بیت(علیهم‌السلام)، تهران:بین‌الملل. #امام_حسن_علیه_السلام #روضه_امام_حسن .👇