غم دنیا [منبر ۲۰ دقیقه ای] بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ صَلّیَ اللهُ عَلَى خَیرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِین‏ سیما علی امیر المؤمنین 🌙بیان احکام در غسل باید موهای کوتاهی را که جزء بدن حساب می‌شود بشوید، و شستن موهای بلند واجب نیست، بلکه اگر آب را طوری به پوست برساند که آنها تر نشود، غسل صحیح است، ولی اگر رساندن آب به پوست بدون شستن آنها ممکن نباشد باید آنها را بشوید که آب به بدن برسد. 🟢مقدمه حدیثی ایجاد انگیزه علامه مجلسی در بحارالانوار این حدیث جالب و شنیدنی را روایت میکند؛ «الإمامُ عليٌّ (ع)لَمّا رَأى جابرَ بنَ عبدِ اللّهِ و قد تَنَفَّسَ الصُّعَداءَ» امام على(ع) ديد جابر بن عبد اللّه آه دردناکی كشید. فرمود : « يا جابرُ ، عَـلی مَ تَنفُّسُكَ ؟ أ عَلَى الدنيا؟!» اى جابر! براى چه آه مى كشى براى دنيا ؟ جابر عرض كرد : آرى . حضرت فرمود : «يا جابرُ ، مَلاَذُّ الدنيا سَبعةٌ: المأكولُ ، و المَشروبُ ، و المَلبوسُ ، و المَنكوحُ ، و المَركوبُ ، و المَشمومُ ، و المَسموعُ » اى جابر! لذّتهاى دنيا در هفت چيز است : خوردنى ، آشاميدنى ، پوشيدنى ، آميزشى ، سوار شدنى ، بوييدنى و شنيدنى . 👈«فَألَذُّ المَأكولاتِ العَسَلُ و هو بَصقٌ من ذُبابةٍ »، و لذيذترين خوردنى ها عسل است و آن [شيره گياهى ]آميخته بزاق نوعی مگس باشد . 👈«و أحْلَى المَشروباتِ الماءُ و كَفَى بإباحَتِهِ و سِباحَتِهِ عَلَى وَجهِ الأرضِ» گواراترين آشاميدنى ها آب است ، و همين بس كه نوشيدنش روا و در همه جاى زمين روان است. 👈«و أعلَى المَلبوساتِ الدِّيباجُ و هُوَ مِن لُعابِ دُودَةٍ» و بهترين پوشيدنى ها ابريشم است و آن از آب دهان كرمى باشد. 👈«و أعلَى المَنكوحاتِ النِّساءُ و هو مَبالٌ في مَبالٍ و مِثالٌ لمِثالٍ ، و إنَّما يُرادُ أحسَنُ ما في المرأةِ لِأقبَحِ ما فيها» و برترين همبسترى، همبسترى با زنان است و آن داخل شدن مبالى است در مبالى و نزديك شدن دو عضو همانند است ، و نيكوترين چيزى كه در زن مى جويند (زيبايى او) براى لذّت جويى از زشت ترين عضو او خواسته مى شود. «و أعلَى المَركوباتِ الخَيلُ و هُو قواتِلُ »، بهترين سوار شدنى ها اسب است و آن كُشنده است. «و أجَلُّ المَشموماتِ المِسْكُ و هو دَمٌ مِن سُرَّةِ دابّةٍ »، ارزشمندترين بوييدنى ها مُشك است و آن خون ناف حيوانى باشد. 👈«و أجَلُّ المَسموعاتِ الغِناءُ و التَّرنُّمُ و هو إثمٌ ، فما هذِهِ صِفَتُهُ لَم يَتَنَفَّس علَيهِ عاقِلٌ» . و بهترين شنيدنيها غنا و آواز است كه آن هم گناه باشد . پس ، آدم خردمند براى چيزهايى با اين اوصاف، هرگز آه نمى كشد . جابر بن عبد اللّه مى گويد :« فو اللّهِ ما خَطَرَتِ الدنيا بعدَها على قَلبي» . به خدا سوگند از آن زمان به بعد هرگز دنيا بر دلم خطور نكرد. 🟢حدیث امام صادق(ع) فرمود: مَن تَعَلَّقَ قلبُهُ بالدنيا تَعَلَّقَ قلبُهُ بثلاثِ خصالٍ : هَمٍّ لا يَفنى ، وأمَلٍ لا يُدرَكُ ، ورجاءٍ لا يُنالُ .  هر كه به دنيا دل بندد به سه چيز دل بسته است : اندوه بى پايان و آرزوى دست نيافتنى و اميد نارسيدنى(۲) 🔷بیان موضوع ؛غم دنیا غم دنیا خوردن و بی طاقتی کردن به خاطر سختی های دنیا در احادیث و علم اخلاق اسلامی مذموم و ناپسند دانسته شده است . امام صادق(ع) مى فرمايد: «اِصْبِرُوا عَلَى الدُّنْيا فَإنَّما هِىَ ساعَةٌ فَما مَضَى مِنْهُ فَلا تَجِدُ لَهُ أَلَماً وَ لَا سُرُوراً وَ مَا لَمْ يَجِئْ فَلَا تَدْرِي مَا هُوَ وَ إنَّما هِىَ ساعَتُكَ الَّتِي أَنْتَ فِيهَا فَاصْبِرْ فِيهَا عَلَى طَاعَةِ اللهِ وَ اصْبِرْ فِيهَا عَلَى مَعْصِيَةِ اللهِ» در برابر امور دنيا صبر و شكيبايى پيشه كنيد، زيرا ساعتى بيش نيست، آنچه گذشته است نه دردى از آن احساس مى كنى نه سرورى و آنچه نيامده است نمى دانى چيست، بنابراين دنيا براى تو همان ساعتى است كه در آن هستى پس در برابر اطاعت خداوند شكيبايى پيشه كن و بر ترك معصيت صبر نما.(۳) 👈این نکته را همین ابتدا روشن کنیم که غم و غصه برای امور اخروی ممدوح و ستوده است پس دعا کنیم که خدایا غم ما را در دین و آخرت مان قرار بده و نه در امور پست دنیوی 🌺شعر یا رب غم آنچه غیر تو در دل ماست بردار که بیحاصلی از حاصل ماست   الحمد که چون تو رهنمایی داریم کز گمشدگانیم که غم منزل ماست 🔻 ادامه دارد 👇👇

🔴عوامل بوجود آورنده غم دنیایی 🔺 دلبستگی به دنیا علاقه شدید و دلبستگی به امور دنیوی در واقع دلبستگی به امور فانی و زودگذر است و وقتی انسان چیزی را که به آن علاقه دارد، از دست بدهد دچار حزن و اندوه می‌شود. ➖امام على (ع) مى فرمايد: « وَ مَنِ اسْتَشْعَرَ الشَّعَفَ بِها مَلَاتْ ضَميرَهُ أَشْجاناً لَهُنَّ رَقْصٌ عَلى سُوَيْداءِ قَلْبِهِ هَمٌّ يَشْغَلُهُ وَ غَمٌّ يَحْزُنُهُ كَذلِكَ حَتَّى يُؤْخَذَ بِكَظَمِهِ فَيُلْقى بِالْفَضاءِ مُنْقَطِعاً ابْهَراهُ ». و آن كه عشقش را به دل گيرد خاطرش را از اندوه ها پر كند كه براى آن اندوه ها در سويداى قلبش خلجان است، اندوهى مشغولش دارد، و غمى محزونش كند، چنين است تا نفس گلوگيرش شود و او را به بيابان اندازند در حالى كه رگ هاى حياتش قطع شده (۴) ➖امام صادق (ع) در مواعظ خويش مى فرمايد: الرَّغْبَةُ فِى الدُّنْيا تُورِثُ الْغَمَّ وَ الْحَزَنَ وَ الزُّهْدُ فى الدُّنْيا رَاحَةُ الْقَلْبِ وَ الْبَدَنِ» دنياخواهى، غم و اندوه مى آورد و پشت كردن به دنيا مايه آسايش جان و تن است.(۵) ➖خداوند در قرآن می فرماید: «زُینَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِینَ وَ الْقَناطِیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ...؛ محبّت امور مادّی از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و... در نظر مردم زینت داده شده است!».[ آل عمران/۱۴] این تعبیرات و تعبیرات مشابه آن نشان می دهد که حتّی زینت بودن این امور، جنبه ی پنداری و خیالی دارد و گرفتاران آنها در واقع گرفتار خیال و پندار خویشند پس متوجه باشیم که غصه به امور دنیا ، غصه به امور موهوم خیالی است. 🔺 چشم داشتن به ثروت دیگران در حدیثى از پیامبر(ص) مى خوانیم: «مَنْ رَمى بِبَصَرِهِ ما فِى یَدَىْ غَیْرِهِ کَثُرَ هَمُّهُ وَ لَمْ یَشْفِ غَیْضُهُ»؛ (کسى که چشم خود را به آنچه در دست دیگران است بدوزد، همیشه اندوهگین و غمناک خواهد بود، و هرگز آتش خشم در دل او فرو نمى نشیند.(۶)  زیرا این فرد یکسره در حال مقایسه خود و دیگران است و از کم و کاستی‌های زندگی خود غمگین و ناراحت است. 🔺مال و ثروت برخلاف گمان بسيارى از مردم كه مال اندوختن را عامل خوشى و شادى و افتخار مى دانند، ثروت مادّى، از كانون هاى غصّه ساز بشر است و در حقيقت سرچشمه اندوه ها و ناله هاست و بيشتر مردم ثروتمند از زيادى مال در دام خطر و حادثه قرار مى گيرند. ولى نبايد براى آنچه از دنياست تأسّف خورد. ➕ پیامبر(ص) می فرماید:«مَن كَثُرَ مالُهُ كَثُرَ هَمُّهُ ، ومَن كَثُرَ هَمُّهُ افتَرَقَ قَلبُهُ في أودِيَةٍ شَتّى ، فَلَم يُبالِ اللّهَ عز و جل أيَّها سَلَكَ ؛ ومَن كانَ هَمُّهُ هَمّا واحِدا كَفاهُ اللّهُ عز و جل هُمومَ الدُّنيا». هر كه مالش افزون گردد ، اندوهش بسيار شود ؛ و هر كه اندوهش بسيار گردد ، دلش در وادى هاى گوناگون افتد و از خدا پروا نكند كه در كدام وادى رود . و آن كه تنها يك دلمشغولى داشته باشد ، خدا از اندوه هاى دنيا رهايش فرمايد .(۷) 🔺 غم روزی انسان در حالى كه مى داند خداوند منّان روزى دهنده همه موجودات است و براى هر آفريده اى به تناسب وجودش روزى مناسب قرار داده است. ولى باز در كمبود رزق و روزى و قسمت ها اندوهناك است. و به اصطلاح، غم روزى مى خورد. حضرت على (ع) فرمود: «الرِّزْقُ رِزْقانِ: رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ يَطْلُبُكَ، فَانْ لَمْ تَأْتِهِ اتاكَ، فَلاتَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلى هَمِّ يَوْمِكَ، كَفاكَ كُلُّ يَوْمٍ ما فيهِ فَانْ تَكُنْ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَانَّ اللَّهَ تَعالى سَيُؤتيكَ فى كُلِّ غَدٍ جَديدٍ ما قَسَمَ لَكَ وَ انْ لَمْ تَكُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِكَ فَما تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فيما لَيْسَ لَكَ» روزى دو نوع است: آنكه تو آن را مى طلبى، و آن كه تو را مى جويد، كه اگر دنبالش نروى به دنبالت مى آيد، بنابراين اندوه سال خود را بر اندوه روز خويش بار مكن، كه روزى هر روز تو را كفايت مى كند، اگر سال از عمر تو باشد خداوند متعال در هر روز جديد آنچه نصيب تو نموده به تو مى رساند، واگر سال از عمرت نباشد، پس چه اندوهى مى خورى بر چيزى كه از آنِ تو نيست؟!(۸) 🌺شعر غم روزی مخور بر هم مزن اوراق دفتر را که قبل از طفل یزدان پر کند پستان مادر را 🔻 ادامه دارد 👇👇

🟩عوامل نابود کننده حزن مذموم 🟢دوستی با خداوند ارتباط و پيوند قلبى پيوسته با خداوند و دوستى با حق و ياد او، اطمينان دل و آرامش نفس مى آورد و تمامى اضطراب ها و نگرانى ها را از وجود انسان برمى دارد و مردان بزرگ، داراى روحى بلند و قلبى آرام و زندگى خود را همراه با امنيّت و افتخار سپرى مى كنند كه خداوند درباره آنان مى فرمايد: أَلَآ إِنَّ أَوْلِيَآءَ اللَّهِ لَاخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَاهُمْ يَحْزَنُونَ» آگاه باشيد! يقيناً دوستان خدا نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند. إِنَّ الَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقمُواْ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَاهُمْ يَحْزَنُونَ»بى ترديد كسانى كه گفتند: پروردگار ما الله است، سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت ] استقامت ورزيدند، نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند. 🟢 یقین هر چه نور يقين در دل انسان افزايش يابد، افق ديد و شهود او كامل تر و از سلامت و صحّت بيشترى بهره مند مى گردد. امام على(ع) در وصيّت خويش به فرزندش امام حسن (ع) مى فرمايد: «نِعْمَ طارِدُ الْهُمُومِ الْيَقِينُ» يقين، چه نيكو غم زدايى است.(۹) حضرت سجّاد(ع)مى فرمايد: الرِّضَا بِمَكْرُوهِ القَضاءِ أَرْفَعُ دَرَجاتِ الْيَقِينِ» راضى بودن به تقديرات ناخوشايند، از بالاترين مرتبه هاى باور است.(۱۰) 🟢 اعتقاد به قضا و قدر الهی شخص معتقد به قضا و قدر الهی هر آنچه را که خدا بر او مقدر کند، خیر می‌داند. پس محزون نیست. چنانچه امام صادق (ع) در مواعظ خويش مى فرمايد:«إِنْ كانَ كُلُّ شَىْ ءٍ بِقَضاءٍ وَ قَدَرٍ فَالْحُزْنُ لِماذا؟» اگر همه چيز به حكم و تقدير است، پس اندوه براى چه؟(۱۱) 🟢زهد و بی اعتنایی به دنیا خداوند كريم مى فرمايد: «لّكَيْلَا تَأْسَوْاْ عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُواْ بِمَآ ءَاتَاكُمْ وَ اللَّهُ لَايُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ» تا [با يقين به اينكه هر گزند و آسيبى و هر عطا و منعى فقط به اراده خداست و شما را در آن اختيارى نيست ] بر آنچه از دست شما رفت، تأسف نخوريد، و بر آنچه به شما عطا كرده است، شادمان و دلخوش نشويد، و خدا هيچ گردنكش خودستا را [كه به نعمت ها مغرور شده است ] دوست ندارد. 🟢ذکر الهی و استغفار پيامبر(ص) مى فرمايد: مَنْ أَكْثَرَ الْاسْتِغْفارَ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجاً وَ مِنْ كُلِّ ضِيقٍ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقُهُ مِنْ حَيثُ لايَحْتَسِبُ. هر كه زياد استغفار كند خداوند گره غم هاى او را بگشايد و از هر تنگنايى بيرونش برد و از جايى كه گمان نمى برد روزيش رساند.(۱۲) و نيز خطاب به امام على علي فرمود: يا عَلِىُّ! أَمانٌ لِأُمَّتى مِنَ الْهَمِّ: لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ. لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنَ اللَّهِ الَّا إِلَيْهِ» اى على! ذكر لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ الَّا بِاللَّهِ امان امّت من از غم و اندوه است(۱۳) 🟢توجه به آیات و احادیث در ماهیت دنیا پیامبر اعظم(ص) در یکی از دعاهای خود می فرماید: اللهم ارنی الاشیاء کما هی خدایا اشیاء و مخلوقات خود را آنچنان که هست به من نشان بده، یعنی نگاه واقع بینی و حقیقت بینی زیرساخت برخورداری از قضاوت صحیح و جهان بینی صحیح است که در نهایت واکنشی معقول و انسانی و الهی را به همراه دارد. یکی از عواملی که باعث می‌شود انسان در مورد دنیا دچار اشتباه نشود و دچار غم دنیا نشود به دست آوردن شناخت صحیح نسبت به دنیا ات استفاده از آیات و احادیث است؛ امیرالمومنین علی(ع) در بیانات گوناگون، به تقابل محبت دنیا و سعادت آخرت اشاره کرده و همه مردم را به دنیاگریزی و آخرت طلبی ترغیب نموده صلاح الآخره رفض الدنیا؛ صلاح آخرت در ترک علاقه به دنیاست و اخسر الناس من رضی الدنیا عوضا عن الآخره؛ زیانکارترین مردم کسی است که به جای آخرت به دنیا راضی و خشنود گشته است ➕از امیرالمومنین علی (ع) روایت شده «إنَّ السُّعَداءَ بِالدُّنيا غَدا هُمُ الهارِبونَ مِنهَا اليَومَ» براستی که نیکبختان دنیا در فردای قیامت همان کسانی هستند که امروز از آن گریزانند.(۱۴) ➕امیرالمومنین علی(ع) می‌فرماید:« أعظَمُ المَصائبِ و الشَّقاءِ الوَلَهُ بِالدُّنيا»بزرگترین مصیبتها و بدبختیها، شیفتگی به دنیاست ➕علی(ع) می فرماید دنیا دو روز است: «الدهرُ يَومانِ : فيَومٌ لَكَ و يَومٌ علَيكَ ، فإذا كانَ لكَ فلا تَبطَرْ ، و إذا كانَ عَليكَ فلا تَحزَنْ ، فَبِكِلَيهِما سَتُختَبَرُ». روزگار دو روز است ؛ روزى به كام تو و روزى به زيان تو . چون به كام تو بود، سرمست مشو و چون به زيان تو بود، غمناك مباش ؛ زيرا هر دو مايه آزمايش توست.(۱۵) 🌺شعر پیش صاحب نظران ملک سلیمان باد است بلکه آن است سلیمان که ز ملک آزاد است این‌که گویند که بر آب نهاده است جهان مشنو ای خواجه که بنیاد جهان بر باد است. 🔻 ادامه دارد 👇👇

💠داستان روزی کسی با حالی پریشان خدمت امام صادق(ع) رسید و از سختی زندگی خود شکایت کرد. حضرت، زندان کوفه را به یاد وی آورد و فرمود: زندان کوفه چگونه است؟ آن مرد گفت: جایی تنگ و بدبو است که افراد در آن جا در بدترین شرایط به سر می برند. حضرت فرمود: تو نیز در زندان دنیا به سر می بری، با وجود این می خواهی در آسایش و خوشی باشی؛ مگر نمی دانی که دنیا زندان مومن است.(۱۶) 👈 حضرت با ترسیم چهره واقعی دنیا برای وی، بار غم و اندوهش را کاستند و به او نیرویی تازه بخشیدند. 💠داستان روزی حضرت سلیمان (ع) با شکوه پادشاهی عبور می‌کرد؛ در حالی که پرندگان بر سرش سایه افکنده بودند و جن و انس در اطرافش با کمال ادب و احترام عبور می‌نمودند. در مسیر راه دید عابدی در گوشه‌ای مشغول عبادت خداست. آن عابد هنگامی که موکب پر شکوه سلیمان را دید، به پیش آمد و گفت: «ای پسر داوود! به راستی خداوند سلطنت و امکانات عظیمی در اختیارات نهاده است!». حضرت سلیمان که هرگز به جاه و مقام دل نبسته و مقامات ظاهری او را مغرور ننموده بود، به عابد چنین فرمود:«لِتَسْبِیحَةٌ فِی صَحِیفَةِ مُؤْمِنٍ خَیرٌ مِمّا اُعْطِی لِاِبْنِ داوْدَ، فَاِنَّ ما اُعْطِی ابْنُ داوُدَ یذْهَبُ وَ التَّسبیحُ تَبْقِی؛ ثواب یک تسبیح خالص در نامة عمل مؤمن، از همة آن‌چه خداوند به سلیمان داده بیش‌تر است؛ زیرا ثواب آن تسبیح، در نامة عمل باقی می‌ماند؛ ولی سلطنت سلیمان (ع) از بین می‌رود».(۱۷) 💠داستان مردي از پيروان پيامبر اسلام(ص) به نام سعد، بسيار مستمند بود و از اصحاب صفّه محسوب مي‌شد. و تمام نمازهايش را پشت سر پيامبر مي‌خواند. پيامبر از فقر سعد ناراحت بود، روزي به او وعده داد اگر مالي به دستم بيايد، تو را بي‌نياز مي‌كنم. مدّتي گذشت و بر حسب اتفاق، چيزي به دست نيامد و افسردگي پيامبر بر وضع مادي سعد، بيشتر شد. در اين هنگام جبرييل نازل شد و دو درهم با خود آورد و عرض كرد: خداوند مي‌فرمايد: ما از اندوه تو، به واسطه فقر سعد ‌آگاهيم، اگر مي‌خواهي از اين حال خارج شود، اين دو درهم را به او بده و بگو خريد و فروش كند. پيامبر دو درهم را گرفت. وقتي براي نماز ظهر از منزل خارج شد، سعد را مشاهده كرد كه به انتظار ايشان بر در يكي از حجره‌هاي مسجد ايستاده است. فرمود: مي‌تواني تجارت كني؟ عرض كرد: سوگند به خدا كه سرمايه ندارم! پيامبر آن دو درهم را به او داد و فرمود: سرمايه خود كن و به خريد و فروش مشغول شو. سعد پول را گرفت و براي انجام نماز به مسجد رفت و بعد از نماز ظهر و عصر، به طلب روزي مشغول شد. خداوند بركتي به او داد كه هر چه را به يك درهم مي‌خريد دو درهم مي‌فروخت. كم‌كم وضع مالي او خوب شد؛ به طوري كه بر در مسجد، دكاني گرفت و كالاي خود را آنجا مي‌فروخت. وقتي تجارتش بالا گرفت، كارش از نظر عبادي به جايي رسيد كه حتي وقتي بلال اذان مي‌گفت، او خود را براي نماز آماده نمي‌كرد. پيامبر به وي فرمود: سعد! دنيا تو را مشغول كرده و از نماز باز داشته است. او مي‌گفت: اگر اموال خود را بگذارم ضايع مي‌شود، مي‌خواهم پول جنسي را كه فروخته‌ام دريافت كنم و پول كالايي را كه پيش از اين خريده‌ام بپردازم. پيامبر(ص) از مشاهده اشتغال سعد به ثروت و باز ماندنش از بندگي، افسرده شد. جبرييل نازل شد و عرض كرد: خداوند مي‌فرمايد: از افسردگي تو اطلاع يافتيم، كدام حال را براي سعد مي‌پسندي؟ پيامبر(ص) گفت: حال قبلي برايش بهتر است. جبرييل گفت: آري! علاقه به دنيا انسان را از ياد آخرت غافل مي‌كند، حال دو درهمي را كه به او دادي از او پس بگير. پيامبر به سعد فرمود: دو درهمي كه به تو داده‌ام برنمي‌گرداني؟ عرض كرد: اگر به جاي آن، دويست درهم، بخواهيد مي‌دهم. فرمود: نه، همان دو درهم را بده. سعد پول را تقديم كرد و چيزي نگذشت كه وضع مالي او به حال اول برگشت.(۱۸) 👈لغت اَصْحاب صُفّه گروهی از یاران پیامبر اسلام(ص) که پس از هجرت به مدینه در قسمت شمالی مسجد النبی سکنی گزیدند و به سبب از دست‌دادن و یا رهاکردن خانه، دارایی و جایگاه خود در قبایل، با پذیرش فقر و تنگدستی، به عبادت و تعلیم و تعلم و شرکت در جهاد روی آوردند. ــــــــــــــــــــــــــــ 📎پی نوشتها ۱.بحار الأنوار ، ج۷۸،ص۱۱. ۲.الكافي،ج۲،ص۳۲۰. ۳.الکافی،ج۲،ص۴۵۴ ۴.نهج البلاغه فيض الاسلام ،ج۶  ،ص۱۲۵۷. ۵.تحف العقول،ص۳۵۸. ۶.همان،ص۵۱. ۷.توسعه اقتصادی،ج۲،ص۹۵۸. ۸.نهج البلاغه، حکمت ۳۷۹. ۹.بحار الأنوار ،ج۷۷،ص۲۱۱. ۱۰.الكافي ،ج۲،ص۱۲۸ ۱۱.امالي صدوق،ص۵۶. ۱۲.نهج الفصاحه، ح۲۹۴۱. ۱۳.مكارم الأخلاق ،ج۲،ص۳۳۴. ۱۴.نهج البلاغة ، خطبه ۲۲۳ ۱۵.تحف العقول ،ص۲۰۷. ۱۶.الکافی، ج۲، ص۲۵۰. ۱۷. المحجة البیضاء، ج۵، ص۳۵۵. ۱۸.الکافی،ج ۵، ص۳۱۲. 🌺 والسلام علی من اتبع الهدی 🌺

💠 #حدیث_اخلاقی_اجتماعی 💠 💎 #سبک_زندگی ۱۴۰۲/۰۲/۱۸ 🔰 امیرالمومنین عليه السلام: الرّاضي بِفِعلِ قومٍ كالدّاخِلِ فيهِ مَعَهُم، و عَلى كُلِّ داخِلٍ في باطِلٍ إثمانِ: إثمُ العَمَلِ بِهِ، و إثمُ الرِّضا بِهِ. ✅ هر كه به كردار عده‌اى راضى باشد، مانند كسى است كه همراه آنان، آن كار را انجام داده باشد و هر كس به كردار باطلى دست بزند دو گناه انجام داده است، گناه به جا آوردن آن و گناه راضى بودن به آن. 📚 نهج البلاغه، حکمت۱۴۵ 🔰 و ایضا قال: أيُّها النّاسِ، إنَّما يَجمَعُ النّاسَ الرِّضا و السُّخطُ، و إنَّما عَقَرَ ناقَةَ ثَمودَ رَجُلٌ واحِدٌ، فعَمَّهُمُ اللّهُ بِالعَذابِ لَمّا عَمَّوهُ بِالرِّضا. ✅ اى مردم! راضى بودن و ناراضى بودن به كارى، مردم را در [پيامد] آن كار شريك مى‌گرداند. ناقه ثمود را تنها يك نفر پى كرد، اما خداوند همه قوم ثمود را عذاب داد؛ زيرا همه به كار آن مرد راضى بودند. 🌐 تذکر: مواظب لایک‌های خود در #فضای_مجازی باشیم و در برابر تبلیغات ضد اسلام و تبلیغات علیه نظام مقدس اسلامی #سکوت_نکنیم تا خدایی ناکرده در زمره‌ی راضییان به عمل معاندین و بدخواهان نباشیم. 📚 نهج البلاغه، خطبه ۲۰۱ #گناه #رضایت_به_گناه

9⃣ وقتی که حجّت خدا در غیبت کبری است، و دسترسی به امام مقدور نیست، این جا کلام امام می شود حجّت الله، و مراجعه به حدیث، همان مراجعه به امام است! در همان دوره ای که اهل بیت سلام الله علیهم حاضر و زنده بودند هم، مردم شهرهای دورتر باید به حدیثِ امام مراجعه می کردند! متاسفانه تا اسم مردم و حدیث می آید، جماعتی می گویند: مگر مردم حدیث می فهمند؟! باید به ایشان گفت: مگر خودتان حدیث می فهمید؟! کجا امام معصوم فرموده است که مردم حدیث نمی فهمند؟! این را از کجای دین در آورده اید؟! همین که شما چنین ادعایی دارید که می گویید نباید به مردم حدیث گفت، همین ادعا یعنی خودتان حدیث را نفهمیده اید! چرا؟! چون امام فرموده است: به هرکس به قدر ظرفیتی که دارد حدیث بگویید! اگر پذیرفت ادامه دهید و اگر نپذیرفت متوقف کنید. پس اینکه: مردم حدیث نمی فهمند! دروغ ساختگی این ‏جماعت است.

1⃣0⃣ شیطان قسم خورده است برای مسدود کردن طریق هدایت. طریق هدایت چیست؟! یا خودِ امام و یا کلامِ امام. پس شیطان تمام تمرکزش بر دور ساختن مردم از حدیث است. حدیث باید تحقیر شود! بی اعتبار شود! کم ارزش جلوه داده شود! نثری قدیمی و تاریخ گذشته نمایش داده شود! تا کار برسد به اینجا که عوامِ جامعه، بقال و سبزی فروش بگویند: از کجا معلوم این ‏ها درست است؟! این یعنی جسارت به حدیث! یعنی تزریقِ کتمان حدیث به جامعه! یعنی تیر خلاص به زحماتِ کلینی و صدوق و محدثین قدیم! شیطان بلد است چطور حدیث را تحقیر و تخریب کند! یک وقت می‏ بینی یک منبری، یک به ظاهر عالم، قد علم کرده است برای زدن حدیث! بله ما هم معتقدیم حدیث کارشناس و کارشناسی می خواهد! اما چه کسی گفته است که تو کارشناس حدیث هستی؟! دقیقا سوال همین است که فقیه حدیث شناس کیست؟! نشانه اش چیست؟! درباره اش فکر کنیم.

ابوبصیر می‌گوید: همسایه‌ای داشتم که به سبب پیروی از #سلطان به ثروتی رسیده بود و آن را وسیله‌ای برای آراستگی خود قرار داده بود و گروه‌هایی را جمع می‌کرد و #شراب می خورد و مرا #اذیت می‌کرد. چند بار شکایتش را نزد خودش بردم اما دست بر نداشت و چون پافشاری کردم گفت: ای مرد، من مردی گرفتارم و تو مردی اهل بخششی، اگر مرا به #دوست خود (مولای خود) معرفی کنی امیدوارم که #خدا مرا بوسیله تو نجات دهد. سخن او به دلم نشست وقتی به محضر #امام_صادق علیه‌السلام رسیدم حال او را برای آن حضرت بیان کردم. فرمود: وقتی به #کوفه برگشتی آن مرد به سراغ تو خواهد آمد، به او بگو #جعفر_بن_محمد می‌گوید: تو آنچه را که انجام می‌دهی رها کن، من هم #بهشت را نزد خدا برای تو ضمانت می‌کنم. وقتی به کوفه برگشتم آن مرد هم از جمله کسانی بود که نزد من آمد، او را نگه داشتم تا همه رفتند و منزلم خالی شد. پس گفتم ای مرد، همانا تو را نزد #امام_صادق_علیه‌السلام یاد کردم، ایشان فرمود: او را سلام برسان و به او بگو: اگر آنچه را که انجام می‌دهد رها کند، نزد خدا بهشت را برایش تضمین می‌کنم. پس به #گریه افتاد سپس گفت: تو را به خدا آیا جعفر (بن محمد) این مطلب را به تو گفت؟! #سوگند یاد کردم که آنچه را که گفتم آن حضرت فرمود. پس گفت: همین مرا بس است و گذشت. تا اینکه بعد از گذشت روزگاری نزد من آمد و مرا صدا زد، ناگهان دیدم پشت در خانه‌اش برهنه است، گفت: ای #ابابصیر چیزی در خانه‌ام نبود، مگر آنکه آن را بیرون ریختم و اینک اینگونه‌ام که می‌بینی؛ پس من نزد برادرانم رفتم و چیزی که او را بپوشاند برای او جمع کردم. سپس روزهای کمی گذشت تا کسی را نزد من فرستاد که همانا من بیمارم، نزد من بیا. پس برای اینکه او را #معالجه کنم نزد او رفت و آمد می‌کردم تا اینکه وقت #مرگ او فرا رسید. نزد او نشسته بودم که در حال جان دادن بود، پس بیهوش شد سپس به هوش آمد و گفت: ای ابابصیر، مولای تو به عهد خود #وفا کرد، سپس از دنیا رفت. گذشت تا اینکه در ایام #حج نزد امام صادق علیه‌السلام اذن ورود خواستم. در ابتدای ورودم به داخل اطاق در حالیکه یکی از دو پایم در صحن خانه و پای دیگرم در دالان اطاق بود، آن حضرت فرمودند: ای ابابصیر ما به وعده ای که به دوستت داده بودیم، وفا کردیم. #المحجة_البیضاء ج۴.ص۲۶ اللهم عجل لولیک الفرج اللهم لعن جبت و الطاغوت ▪️‌‌دوستان خود را از فیض این پست بهره مند سازید و نشر دهید ▪️ایـن کانال را بـه دوســتان خـود معــرفی کنید‌ ‌

⭕️دوست مولا امام صادق صلوات الله علیه فرمودند : همانا دوست علی علیه السلام  جز حلال نمی‌خورد زیرا امامش چنین بود وهمانا دوست عثمان پروایی ندارد حلال بخورد یا حرام زیرا پیشوایش چنین بود 📕کلینی ، روضه کافی ص ۳۶۷

چیزی که زندگی را به آه می کشاند

1⃣1⃣ شیطان هر کاری می کند تا فضای اطرافِ حدیث را غبارآلود کند! تا مردم حدیث را و حقانیّت حدیث را پیدا و کشف نکنند. تمام دغدغة شیطان همین است که در عصر غیبت امام، دست مردم به حدیث ـ یعنی به سخن امام ـ نرسد. شیطان مهندس انحرافات است! فوق تخصص خراب کردن مسیر هدایت را دارد! شیطان قصد دارد مردم نسبت به کلام امام معصوم سلام الله علیه ـ یعنی حدیث ـ تردید کنند. زن و شوهری را تصوّر کنید که بر سر نگهداری از بچه شان با هم دعوا می‏ کنند. دعوای ان ها آنقدر بالا میگیرد که بچه زیر دست و پا می میرد. این ها بر سر نگهداری بچه دعوا میکردند، اما دعوای شان بچه را کشت! یکی از مهم ترین حواشی که منجر شده به غبارآلوده کردن فضای حدیث، خواسته یا ناخواسته، دعوای اخباریگری و اصولیگری است! توی این دعوا برنده شیطان است و قربانی فقط حدیث است! درباره اش فکر و تامّل کنیم.