▪️بمب‌افکن میتسوبیشی G4M بتی میتسوبیشی جی 4 ام یک بمب افکن ژاپنی با اندازه و توان حمل تسلیحات متوسط بود که با انجام اولین پرواز در سال 1939، در همان سال در نیروی دریایی امپراطوری ژاپن وارد خدمت شد. نام مستعار این بمب‌افکن در بین متفقين "بتی" بود. در بین خلبانان به "سیگار برگ" یا "فندک" هم مشهور بود که دلیل این نامگذاری شکل بدنه آن و آتش گرفتن سریع این بمب‌افکن‌ با برخورد تعداد کمی گلوله بود. برای افزایش برد و کاهش وزن، هیچ ورقه حفاظتی برای مخازن سوخت و خدمه وجود نداشت. البته تنها نسخه M1 و سایر نسخه‌های قبل از آن این مشکل را داشتند و در نسخه M2 و M3 و بعد از آن، با تقویت موتور‌های پیستونی MK4A آن، این ایراد رفع شده بود. جی 4 می‌توانست محموله‌ای شامل 12 بمب 50 کیلوگرمی، 4 بمب 250 کیلوگرمی، 2 بمب 500 کیلویی، 1 بمب 800 کیلوگرمی و یا یک اژدر تایپ 91 را حمل کند. بمب های 500 کیلوگرمی و 800 کیلوگرمی بیشتر بر علیه ناوها استفاده می‌شد. در ماه‌ های پایانی جنگ یک هواپیمای کامیکازه کوچک با موتور راکتی که مخصوص حمل توسط بتی ساخته شده بود هم در دسته تسلیحات این بمب‌افکن قرار گرفت. از نظر توان حمل تسلیحات و ابعاد می‌توان بتی را هم رده بمب‌افکن‌های آمریکایی B25 Mitchel ،A26 Invader یا B26 Marauder دانست. البته تیربار‌های حفاظتی این بمب افکن نسبت به نمونه‌های آمریکایی بیشتر بود. در دم این هواپیما یک تیربار 20 میلیمتری نصب شده بود که در بمب‌افکن‌ های آن دوران تقریبا بی نظیر بود و نزدیک شدن از دم را برای خلبانان متفقین بسیار دشوار می‌کرد. در بتی 7 خدمه قرار می‌گرفتند که شامل خلبان اول و خلبان دوم، افسر ناوبری، افسر هدایت بمب‌ها، مهندس مکانیک و تیربارچی‌ها می‌شد. از مهم‌ترین دلایل محبوبیت و موفقیت بتی می‌توان به وزن کم، پیچیدگی ساختاری کم، برد عملیاتی بالا تا 5000 کیلومتر و هدایت آسان اشاره کرد. البته این هوایپما هم مانند خیلی از جنگنده‌ها و بمب‌افکن های دیگر، چون مال متحدین بود دیده نشده و زیاد به آن پرداخته نشد. #G4M #Betty #WWII @armyir