💠نهج البلاغه حکمت 2 - عوامل ذلت و خواری #ثقلین وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى‌ارزش كرده است 📌شرح اجمالی از حکمت دوم نهج البلاغه آن‌گاه امام عليه السلام در جملۀ سوم مى‌فرمايد: «كسى كه زبانش را بر خود امير سازد شخصيت او تحقير مى‌شود»؛ (وَ هَانَتْ‌ عَلَيْهِ‌ نَفْسُهُ‌ مَنْ‌ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ‌) . منظور از امير شدن زبان آن است كه از تحت كنترل عقل و فكر خارج شود و هرچه بر زبانش آمد بگويد. بديهى است سخنانى كه از فكر و عقل و تقوا سرچشمه نمى‌گيرد در بسيارى از موارد خطرهايى ايجاد مى‌كند كه انسان قادر بر جبران آن نيست و گاه اسباب رنجش افراد آبرومند و سبب ايجاد اختلاف در ميان مردم و كينه و دشمنى نسبت به گوينده و ديگران مى‌شود و چه زيبا مى‌گويد شاعر عرب: اِحْفَظْ لِسٰانَكَ‌ اَيُّهَا الْإنْسٰانُ‌ لاٰ يَلْدَغَنَّكَ‌ إنَّهُ‌ ثُعْبٰانٌ‌ كَمْ‌ فِى الْمَقٰابِرِ مِنْ‌ قَتيٖلِ‌ لِسٰانِهِ‌ كٰانَتْ‌ تُهٰابُ‌ لِقٰاءُهُ‌ الاْقْرٰانُ‌ اى انسان زبان خود را حفظ كن - مراقب باش تو را نگزد كه اژدهايى است. چه بسيارند كسانى كه در گورستان‌ها خفته‌اند و كشتۀ زبان خويشند - همان كسانى كه همطرازان آنها از ملاقات با آنها وحشت داشتند. در حديث ديگرى در سلسلۀ همين كلمات قصار مى‌خوانيم: «مَنْ‌ كَثُرَ كَلَامُهُ‌ كَثُرَ خَطَؤُهُ‌؛ كسى كه زياد سخن گويد اشتباهات زيادى خواهد كرد». و اين خطاى بسيار باعت تحقير و بى‌ارزش شدن او در نظرها مى‌شود. كوتاه سخن اين‌كه انسان عاقل بايد زبانش را در اختيار عقلش قرار دهد نه اين‌كه عقلش را در اختيار زبان كه اولى مايۀ سعادت است و دومى اسباب حقارت. شايان توجه است صفات سه‌گانۀ نكوهيده‌اى را كه امام در اين بيان كوتاه ذكر كرده (طمع، فاش كردن ناراحتى‌ها نزد هركس و امير ساختن زبان بر خود) هرسه در اين جهت مشتركند كه سبب ذلت و خوارى مى‌شوند و اين هماهنگى در اثر سبب شده است كه امام عليه السلام هر سه را كنار هم قرار دهد. [گفتار حكيمانه] 3 و قال عليه السلام الْبُخْلُ‌ عَارٌ، وَ الْجُبْنُ‌ مَنْقَصَةٌ‌، وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ‌ الْفَطِنَ‌ عَنْ‌ حُجَّتِهِ‌، وَ الْمُقِلُّ‌ غَرِيبٌ‌ فِي بَلْدَتِهِ‌ ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

💠نهج البلاغه حکمت 2 - عوامل ذلت و خواری #ثقلین وَ هَانَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى‌ارزش كرده است 📌شرح اجمالی از حکمت دوم نهج البلاغه آن‌گاه امام عليه السلام در جملۀ سوم مى‌فرمايد: «كسى كه زبانش را بر خود امير سازد شخصيت او تحقير مى‌شود»؛ (وَ هَانَتْ‌ عَلَيْهِ‌ نَفْسُهُ‌ مَنْ‌ أَمَّرَ عَلَيْهَا لِسَانَهُ‌) . منظور از امير شدن زبان آن است كه از تحت كنترل عقل و فكر خارج شود و هرچه بر زبانش آمد بگويد. بديهى است سخنانى كه از فكر و عقل و تقوا سرچشمه نمى‌گيرد در بسيارى از موارد خطرهايى ايجاد مى‌كند كه انسان قادر بر جبران آن نيست و گاه اسباب رنجش افراد آبرومند و سبب ايجاد اختلاف در ميان مردم و كينه و دشمنى نسبت به گوينده و ديگران مى‌شود و چه زيبا مى‌گويد شاعر عرب: اِحْفَظْ لِسٰانَكَ‌ اَيُّهَا الْإنْسٰانُ‌ لاٰ يَلْدَغَنَّكَ‌ إنَّهُ‌ ثُعْبٰانٌ‌ كَمْ‌ فِى الْمَقٰابِرِ مِنْ‌ قَتيٖلِ‌ لِسٰانِهِ‌ كٰانَتْ‌ تُهٰابُ‌ لِقٰاءُهُ‌ الاْقْرٰانُ‌ اى انسان زبان خود را حفظ كن - مراقب باش تو را نگزد كه اژدهايى است. چه بسيارند كسانى كه در گورستان‌ها خفته‌اند و كشتۀ زبان خويشند - همان كسانى كه همطرازان آنها از ملاقات با آنها وحشت داشتند. در حديث ديگرى در سلسلۀ همين كلمات قصار مى‌خوانيم: «مَنْ‌ كَثُرَ كَلَامُهُ‌ كَثُرَ خَطَؤُهُ‌؛ كسى كه زياد سخن گويد اشتباهات زيادى خواهد كرد». و اين خطاى بسيار باعت تحقير و بى‌ارزش شدن او در نظرها مى‌شود. كوتاه سخن اين‌كه انسان عاقل بايد زبانش را در اختيار عقلش قرار دهد نه اين‌كه عقلش را در اختيار زبان كه اولى مايۀ سعادت است و دومى اسباب حقارت. شايان توجه است صفات سه‌گانۀ نكوهيده‌اى را كه امام در اين بيان كوتاه ذكر كرده (طمع، فاش كردن ناراحتى‌ها نزد هركس و امير ساختن زبان بر خود) هرسه در اين جهت مشتركند كه سبب ذلت و خوارى مى‌شوند و اين هماهنگى در اثر سبب شده است كه امام عليه السلام هر سه را كنار هم قرار دهد. [گفتار حكيمانه] 3 و قال عليه السلام الْبُخْلُ‌ عَارٌ، وَ الْجُبْنُ‌ مَنْقَصَةٌ‌، وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ‌ الْفَطِنَ‌ عَنْ‌ حُجَّتِهِ‌، وَ الْمُقِلُّ‌ غَرِيبٌ‌ فِي بَلْدَتِهِ‌ ━💠🍃🖤🍃💠━ @thaqalayn110

نهج البلاغه حکمت 2 - عوامل ذلت و خواری وَ رَضِيَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ و آن كه راز سختى‌هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده #ثقلین 📌شرح اجمالی از قسمت دوم حکمت دوم : ‮در دومين نكته مى‌فرمايد: «كسى كه سفرۀ دل خويش را (نزد اين و آن بدون هيچ فايده) باز كند (و مشكلات خود را فاش سازد) رضايت به ذلت خود داده است»؛ (وَ رَضِيَ‌ بِالذُّلِّ‌ مَنْ‌ كَشَفَ‌ عَنْ‌ ضُرِّهِ‌) . روشن است هر گاه انسان نزد طبيب درد خود را بگويد و از وى راه درمان بطلبد يا پيش قاضى ظلمى را كه بر او رفته بيان سازد و از او احقاق حق بخواهد يا نزد دوستش از گرفتارى خود براى گرفتن وام سخن بگويد كار خلافى نكرده و به دنبال مشكل‌گشايى بوده؛ اما طرح مشكلات نزد كسانى كه هيچ‌گونه توانايى بر حل آن ندارند اثرى جز ذلت و سرافكندگى انسان نخواهد داشت. در اين‌گونه موارد بايد خويشتن‌دار بود و لب به شكايت نگشود. ━━💠🍃🖤🍃💠━━ 📳 لینک عضویت در کانال طرح ولایت طلاب در ایتا و سروش: 🆔 @tarhe_velayat_tollab

#ثقلین امام سجّاد عليه السلام: عَجِبتُ لِمَن يَحتَمي عنِ الطَّعامِ لِمَضَرَّتِهِ و لا يَحتَمِي مِنَ الذنبِ لِمَعَرَّتِهِ! در شگفتم از كسى كه از خوردن غذايى كه برايش ضرر دارد پرهيز مى كند، اما از گناه، كه مايه ننگ و رسوايى است پرهيز نمى كند! ميزان الحكمه جلد4 صفحه 264 ━━💠🍃🌺🍃💠━━ 📳 لینک عضویت در کانال طرح ولایت طلاب در ایتا و سروش: 🆔 @tarhe_velayat_tollab لینک ارتباط با ادمین: 🆔 @T_Velayat_T

#ثقلین امام صادق علیه السلام: هرکه با همنشین بد دوستی کند در امان نیست. خصال جلد۱ ص ۱۶۹ ‌💚 @harrozbaqoran💚

#ثقلین امام على عليه السلام: هركه زيور دنيا، او را خوش آيد، فريب ها اختياردار او خواهند گشت مَن راقَهُ زِبرِجُ الدُّنيا مَلَكَتهُ الخُدَعُ غررالحكم حدیث 8170 ‌💚 @harrozbaqoran💚