eitaa logo
پایگاه جریان‌شناسی اسباط
661 دنبال‌کننده
594 عکس
30 ویدیو
3 فایل
"اسباط"، پایگاه تخصصی جریان‌شناسی حوزه و روحانیت، وابسته به موسسه مطالعات راهبردی بعثت 💻 asbaat.ir 🔸 eitaa.com/asbaat_ir 📷 www.instagram.com/asbaat_ir 💠 @Asbaatadmin
مشاهده در ایتا
دانلود
📌 4️⃣ پاسخِ پرسش چهارم اسباط/ بخش نخست 🔹 سؤال: به چه دلیل و غربگرا تلاش دارد واقعیت ماجرای کربلا را تغییر دهد؟ چرا حقیقت که اوج علیه و قیام در برابر در دین پیامبر اکرم(ص) و با دشمن بود را به گفتگو، و تعامل با ظالم، معنا می‌کنند؟ 🔹 چه افراد و جریان‌هایی در از این تحریف آشکار، استقبال کردند و آن را نمودند؟ کدام با انتشار برخی مطالب، برای تثبیت این تحریف تلاش نمودند؟ چه ارتباطی بین جریان لیبرال درون نظام و جریان توجیه‌گر آن در داخل حوزه وجود دارد؟ ◀️ در پاسخ به این پرسش، از سوی کانال به ادمین اسباط ارسال شد که ضمن تشکر از مخاطبین گرامی، در ذیل به برخی از آنها اشاره می‌کنیم: 1️⃣ محمد: جریان لیبرالی درون نظام و جریان توجیه گر آن در داخل حوزه، تنها دو لبه یک قیچی برای اسلام انقلابی نیستند، بلكه قلب هر یک از آنان در سینه دیگری می تپد، زنده بودن هر یکی بستگی به زنده بودن دیگری دارد. 2️⃣ آرام: جای هیچ نگرانی نیست دیگر تموم شد، لیبرال‌ها و جریان‌های طرفدار آنها در حوزه هرگز نمی توانند به خواسته های خود در حوزه برسند، محرم و صفر، عاشورا و اربعین به انقلاب و شهدا گره خورده ما دیگر منتظر ظهور آفتابیم! 3️⃣ ب.ن: یکی از سیاست‌های لیبرال‌ها، کردن هیئت‌ها به صورت آرام و ناپیدا است، لیبرال‌ها این کار را با ارائه تحلیل‌های روشنفکر مآبانه و شعارهای به اصطلاح نو می کنند. در حوزه هم سکولارها و متحجرین همین سیاست را در قالب حرف‌هایی چون حفظ قداست مجالس عزای حسینی و نیالودن به سخنان دنیوی و ... دنبال می‌کنند. متأسفانه برخی از منبری‌ها و مداح‌های ما هم دارند به دام اینها می‌افتند که باید چاره‌ای اندیشید. 4️⃣ علی: پیشنهاد می کنم طراحان لباس یک لباس خاص برای و طرفداران آنها در حوزه طراحی کنند، لباسی راه راه با رنگ سفید و سیاه، آخر چگونه می‌شود کسی هم سخن از امام حسین (ع) و قیام عاشورا بزند و هم آمریکا و يزيديان را به رسمیت و اهل مذاکره بخواند؟! 5️⃣ طاووس اهل جنت: وقتی حضرت زینب (سلام الله علیها) آنچه را که در عاشورا رخ داد به زیبایی یاد کردند و فرمودند «ما رایت الا جمیلا» باید گفت: چیزی جز زشتی در تسلیم و سازش و با یزيديان دیده نمی‌شود. 6️⃣ زهرا: پس از شش سال، آخرش در ریاست جمهوری مجلسی برپا شد و صدای روضه و سینه‌زنی به گوش رسید هرچند سخنران این مجلس فردی ممنوع التصویر در تلویزیون بود، اما همین هم غنیمت است و آن را باید از برکات مقاومت رهبری، مردم و نظام برشمرد که در مقابل تفكر و تسلیم و برخی دولتمردان و لیبرال‌ها خواند. 7️⃣ اصغر: وقتی در دوره اصلاح طلبان امام خامنه‌ای با شجاعت فرمودند: «اگر اینجا اتفاقی بیفتد امام حسن (ع) نیست»، آنها به فکر عاشورا افتادند. ادامه دارد ... 🆔 @asbaat_ir
✅ نگاهی تحلیلی به زندگی (علیه‌السلام)/ بخش نخست 🔰 تحلیلی از دوران امام مجتبی(ع) و صلح ایشان با 🔺 دوران امام مجتبی‌ (علیه‌الصّلاةوالسّلام) و حادثه‌ی آن بزرگوار با معاویه، یا آن چیزی که به نام صلح نامیده شد، حادثه‌ی سرنوشت‌ساز و بی‌نظیری در کل روند انقلاب اسلامیِ صدر اول بود. 🔺 دیگر ما نظیر این حادثه را نداشتیم. انقلاب اسلام، یعنی تفکر اسلام و امانتی که خدای متعال به نام اسلام برای مردم فرستاد، در دوره‌ی اول، یک نهضت و یک حرکت بود و در قالب یک مبارزه و یک نهضت عظیم انقلابی، خودش را نشان داد و آن در هنگامی بود که رسول خدا (صلّی‌اللَّه‌علیه‌واله‌وسلّم)، این فکر را در مکه اعلام کردند و دشمنان تفکر توحید و اسلام، در مقابل آن صف‌آرایی نمودند؛ برای این‌که نگذارند این فکر پیش برود. 1️⃣ دوره‌ی اول انقلاب اسلام 🔺 پیامبر، با نیرو گرفتن از عناصر ، این نهضت را سازماندهی کرد و یک مبارزه‌ی بسیار هوشمندانه و قوی و پیشرو را در به وجود آورد. این نهضت و ، سیزده سال طول کشید. این، دوره‌ی اول بود. 2️⃣ دوره‌ی دوم انقلاب اسلام 🔺 بعد از سیزده سال، با تعلیمات پیامبر، با شعارهایی که داد، با سازماندهی‌ که کرد، با فداکاری که شد، با مجموع عواملی که وجود داشت، این تفکر، یک حکومت و یک نظام شد و به یک نظام سیاسی و نظام زندگی یک امت تبدیل گردید و آن هنگامی بود که (ص) به تشریف آوردند و آن‌جا را پایگاه خودشان قرار دادند و را در آن‌جا گستراندند و اسلام از شکل یک نهضت، به شکل یک حکومت تبدیل شد. این، دوره‌ی دوم بود. ادامه دارد ... 🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4074 🆔 @asbaat_ir
✅ نگاهی تحلیلی به زندگی (ع)/ بخش سوم 🔰 اوج قدرت جریان مخالف اسلام در دوران امام حسن (ع) 🔺 این جریان، در زمان امام حسن مجتبی‌ (علیه‌الصّلاةوالسّلام) به اوج قدرت خودش رسید و همان جریانی بود که به شکل معاویةبن‌ابی‌سفیان، در مقابل امام حسن مجتبی‌(ع) ظاهر شد. 🔺 این جریان، معارضه را شروع کرد؛ راه را بر – یعنی اسلام به شکل حکومت – برید و قطع کرد و مشکلاتی فراهم نمود؛ تا آن‌جایی که عملاً مانع از پیشروی آن جریان حکومت اسلامی شد. 🔺 در باب صلح امام حسن(علیه‌السّلام)، این مسأله را بارها گفته‌ایم و در کتاب‌ها نوشته‌اند که هر کس – حتّی خود امیرالمؤمنین(ع) – هم اگر به جای امام حسن مجتبی‌(ع) بود و در آن شرایط قرار می‌گرفت، ممکن نبود کاری بکند، غیر از آن کاری که امام حسن کرد. 🔺 هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که امام حسن، فلان گوشه‌ی کارش سؤال‌برانگیز است. نه، کار آن بزرگوار، صددرصد بر استدلال منطقیِ غیر قابل تخلف منطبق بود. 🔺 در بین آل رسول خدا (صلّی‌اللَّه‌علیه‌واله‌وسلّم)، پُرشورتر از همه کیست؟ شهادت‌آمیزترین زندگی را چه کسی داشته است؟ غیرتمندترین آنها برای حفظ دین در مقابل دشمن، برای حفظ دین چه کسی بوده است؟ حسین‌بن علی(علیه‌السّلام) بوده است. 🔺 آن حضرت در این ، با امام حسن(ع) شریک بودند. صلح را تنها امام حسن نکرد؛ امام حسن و امام حسین این کار را کردند؛ منتها امام حسن(ع) جلو بود و امام حسین(ع) پشت سر او بود. 🔺 امام حسین (علیه‌السّلام)، جزو مدافعان ایده‌ی صلح امام حسن (ع) بود. وقتی که در یک مجلس خصوصی، یکی از یاران نزدیک – از این پُرشورها و پُرحماسه‌ها – به امام مجتبی‌ (علیه‌الصّلاةوالسّلام) اعتراضی کرد، امام حسین با او برخورد کردند: «فغمز الحسین فی وجه حجر»(۲). 🔺 هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که اگر امام حسین به جای امام حسن بود، این صلح انجام نمی‌گرفت. نخیر، امام حسین با امام حسن بود و این صلح انجام گرفت و اگر امام حسن (علیه‌السّلام) هم نبود و امام حسین (علیه‌السّلام) تنها بود، در آن شرایط، باز هم همین کار انجام می‌گرفت و صلح می‌شد. 🔺 صلح، عوامل خودش را داشت و هیچ تخلف و گزیری از آن نبود. آن روز، شهادت ممکن نبود. مرحوم «» (رضوان‌اللَّه‌تعالی‌علیه)، در این کتاب «» – که من بیست سال پیش، آن را ترجمه کردم و چاپ شده است – ثابت می‌کند که اصلاً جا برای شهادت نبود. ادامه دارد ... 🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4074 🆔 @asbaat_ir
✅ نگاهی تحلیلی به زندگی #سیاسی_مبارزاتی_امام_حسن (ع)/ بخش چهارم 🔰هوشمندی و زیرکی امام حسن (ع) بعد از #صلح 🔺 دوره سوم #انقلاب اسلام 👇👇👇 🆔 @asbaat_ir
✅ نگاهی تحلیلی به زندگی (ع)/ بخش چهارم 🔰هوشمندی و زیرکی امام حسن (ع) بعد از 🔺 دوره سوم اسلام 🔸 راجع به صلح، از ابعاد مختلف صحبت کرده‌ایم؛ اما حالا مسأله این است که بعد از صلح امام حسن مجتبی‌ (علیه‌الصّلاةوالسّلام)، کار به شکلی هوشمندانه و زیرکانه تنظیم شد که اسلام و ، وارد کانال آلوده‌یی که به نام خلافت – و در معنا سلطنت – به وجود آمده بود، نشود. 🔸 این، هنر امام حسن مجتبی‌ (علیه‌السّلام) بود. امام حسن مجتبی‌ کاری کرد که جریان اصیل اسلام – که از شروع شده بود و به و به زمان امیرالمؤمنین و زمان خود او رسیده بود – در مجرای دیگری، جریان پیدا بکند؛ منتها اگر نه به شکل حکومت – زیرا ممکن نبود – لااقل دوباره به شکل نهضت جریان پیدا کند. این، دوره‌ی سوم اسلام است. 🔸 اسلام، دوباره نهضت شد .اسلام ناب، اسلام اصیل، اسلام ، اسلام ، اسلام دور از تحریف و مبرّا از این‌که بازیچه‌ی دست هواها و هوس‌ها بشود، باقی ماند؛ اما در شکل باقی ماند. 🔸 یعنی در زمان امام حسن (علیه الصّلاةوالسّلام)، تفکر انقلابیِ اسلامی – که دوره‌یی را طی کرده بود و به قدرت و حکومت رسیده بود – دوباره برگشت و یک نهضت شد. 🔸 البته در این دوره، کار این نهضت، به مراتب مشکل‌تر از دوره‌ی خود پیامبر بود؛ زیرا شعارها در دست کسانی بود که لباس مذهب را بر تن کرده بودند؛ درحالی‌که از مذهب نبودند. مشکلیِ کار ائمه‌ی هدی‌ (علیهم‌السّلام)، این‌جا بود. 🔸 البته من از مجموعه‌ی روایات و زندگی ائمه (علیهم‌السّلام) این‌طور استنباط کرده‌ام که این بزرگواران، از روز صلح امام مجتبی ‌(علیه‌الصّلاةوالسّلام) تا اواخر، دایماً درصدد بوده‌اند که این نهضت را مجدداً به شکل حکومت و اسلامی در بیاورند و سر پا کنند. 🔸 در این زمینه، روایاتی هم داریم. البته ممکن است بعضی دیگر، این نکته را این‌طور نبینند و طور دیگری ملاحظه بکنند؛ اما تشخیص من این است. 🔸 ائمه می‌خواستند که نهضت، مجدداً به حکومت و جریان اصیل اسلامی تبدیل بشود و آن جریان اسلامی که از آغشته شدن و آمیخته شدن و آلوده شدن به آلودگی‌های هواهای نفسانی دور است، روی کار بیاید؛ ولی این کار، کار مشکلی است. ادامه دارد ... 🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4074 🆔 @asbaat_ir
✅ نگاه تحلیلی به زندگی (ع) از منظر امام خامنه ای/ بخش پنجم و پايانی 🔰 امام حسن (ع) حافظ 🔸 در کتاب‌های تاریخ، چیزهایی نوشتند که اگر بخواهیم آنها را بگوییم، خیلی طول می‌کشد. از زمان خود هم شروع شد. معاویه را معروفش کردند؛ یعنی مورخان نوشتند که او آدمی حلیم و باظرفیت بوده و به مخالفانش اجازه می‌داده که در مقابلش حرف بزنند و هرچه می‌خواهند، بگویند. 🔸 البته در برهه‌یی از زمان و در اوایل کارش، شاید همین‌طور هم بوده است؛ لیکن در کنار این بُعد، ابعاد دیگر شخصیت او را کمتر نوشته‌اند: این‌که او چه‌طور اشخاص و رؤسا و وجوه و رجال را وادار می‌کرد که از عقاید و ایمان خودشان دست بکشند و حتّی در راه مقابله‌ی با حق، تجهیز بشوند. اینها را خیلی‌ها ننوشته‌اند. البته باز هم در ثبت است و همین‌هایی را هم که ما الان می‌دانیم، باز یک عده نوشته‌اند. 🔺 مردمانی که در آن دستگاه‌ها پرورش پیدا می‌کردند، عادت داده می‌شدند که هیچ‌چیزی را برخلاف میل و هوای ، بر زبان نیاورند. این، چه جامعه‌یی است؟! این، چه‌طور انسانی است؟! این، چه‌طور اراده‌ی الهی و اسلامی در انسان‌هاست که بخواهند مفاسد را اصلاح کنند و از بین ببرند و جامعه را جامعه‌یی الهی درست کنند؟ آیا چنین چیزی، ممکن است؟ 🔺 این جریان، همین‌طور ادامه پیدا کرد. در کنار این، جریان مسلمانیِ اصیل، جریان ، جریان اسلام قرآنی – که هیچ‌وقت با آن جریان حاکم، اما ضد ارزش‌ها کنار نمی‌آمد – نیز ادامه پیدا کرد که مصداق بارز آن، ائمه‌ی هدی‌ (علیهم‌الصّلاةو السّلام ) و بسیاری از مسلمانانِ همراه آنان بودند. 🔺 به برکت امام حسن مجتبی‌ (علیه الصّلاةوالسّلام)، این جریان ارزشی ، اسلام را حفظ کرد. اگر امام مجتبی‌ این را انجام نمی‌داد، آن اسلام ارزشیِ نهضتی باقی نمی‌ماند و از بین می‌رفت؛ چون معاویه بالاخره غلبه پیدا می‌کرد. 🔺 وضعیت، وضعیتی نبود که امکان داشته باشد امام حسن مجتبی‌ (علیه‌السّلام) غلبه پیدا کند. همه‌ی عوامل، در جهت عکس غلبه‌ی امام مجتبی‌ (علیه‌السّلام) بود. معاویه غلبه پیدا می‌کرد؛ چون در اختیار او بود. 🔹 اگر امام حسن (ع) صلح نمی‌کرد، تمام ارکان (ص) را از بین می‌بردند و کسی را باقی نمی‌گذاشتند که حافظ باشد. همه چیز بکلی از بین می‌رفت و ذکر اسلام برمی‌افتاد و نوبت به جریان هم نمی‌رسید. 🔹 اگر بنا بود امام مجتبی‌ (علیه‌السّلام)، جنگ با معاویه را ادامه بدهد و به شهادت خاندان پیامبر منتهی بشود، (ع) هم باید در همین ماجرا کشته می‌شد، اصحاب برجسته هم باید کشته می‌شدند، «»ها هم باید کشته می‌شدند، همه باید از بین می‌رفتند و کسی که بماند و بتواند از فرصت‌ها استفاده بکند و اسلام را در شکل ارزشیِ خودش باز هم حفظ کند، دیگر باقی نمی‌ماند. این، حق عظیمی است که (علیه‌الصّلاةوالسّلام) بر بقای اسلام دارد. 🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4074 🆔 @asbaat_ir
🔰 معیار در معروف بودن 🔺 هر حرکت سیاسی، چه فردی و چه در چارچوب تعریف شده جریان‌ها و احزاب سیاسی، همانند هر عمل دیگر انسان صورت و سیرتی دارد که هر دوی آنها از نظر اسلام مهم است. 🔺 اما این که مؤمن چگونه باید به درکی درست از شناخت اعمال صحیح خود چه در قالب و چه در محتوا دست یابد، مسئله ضرورت وجود «الگو» و «اسوه» را به میان می‌آورد. 🔺 ملاکی را که اسلام برای شناسایی این مهم ارائه کرده است، و است؛ قرآن و عترتی که هرگز از هم جدا نشده و نمی‌شوند. تأکید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بر «لن یفترقا» بودن این دو امانت تا حوض کوثر، حاکی از این اصل خدشه ناپذیر برای شناخت اعمال درست از غلط است. 🔺 جامعه در هر عصری، نه تنها نیازمند انطباق و سنجش رفتارهای خود با این دو امانت است، بلکه نیازمند «الگو» و «راهبر» است و در واقع، ملاک، تنها تبعیت از خدا و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و تطبیق اعمال با این دو است. حرکت‌های سیاسی، اجتماعی و فعالیت‌های حزبی نیز از ملاک و قاعده‌ای که گفته شد مستثنا نیست. 🔺 شجاعانه باید گفت: عقل و عرف و قانون و وجدان نیز زمانی سندی برای درست بودن «عمل سیاسی» محسوب گردد که با «قرآن» و «عترت» مخالفتی نداشته باشد؛ چه در قالب و ظاهر آن و چه در «محتوا» و باطن آن. 🔺 بسیاری از جمله اعمال سیاسی گاه در ظاهر شبیه هم هستند، از و گرفته تا عقد یک پیمان و ، تا دایر کردن یک و فرستادن یک سفیر تا تأسیس یک حزب و تشکل و یا برپایی و تبلیغ یک نامزد انتخاباتی؛ اما این که کدام عمل سیاسی از نظر اسلام عمل سیاسی «سالم» است، ملاک و معیار تنها امضا و تأیید معصوم علیه السلام، یا نماینده و یا جانشین معصوم علیه السلام است. 🔺 مسجد و مسجد هر دو مسجدند؛ اما این رهنمود و اظهار نظر معصوم علیه السلام و یا جانشین اوست که می‌تواند بر یکی مهر تأیید بزند و فرمان تخریب دیگری را صادر کند. به همین خاطر امام راحل رحمه الله علیه حکم رئیس جمهوری را که به تنفیذ ولی فقیه نرسد، حاکمیت طاغوت بر می‌شمارد؛ حتی اگر با رأی مردم باشد. ✍️ استاد حسن ابراهیم‌زاده 📚 امر به معروف و نهی از منکر احزاب؛ ص 48-51 🆔 http://eitaa.com/joinchat/1866006547C4bbc9c7892