eitaa logo
آسِمانِ‌هَشتُم🕊
1.6هزار دنبال‌کننده
23.1هزار عکس
10.2هزار ویدیو
129 فایل
آقای‌امام‌رضا؛انگار‌که‌عادت‌شماست.. بازکردن‌آغوش‌برای‌ِقلب‌هایِ‌بی‌پناه‌ که‌به‌شما‌پناه‌آوردن💛..!'️ تَـقـديمـــ‌ بــِـ‌ او‌ که ضــامــِنِ آهــویِ دِلَــــــ💛ــم شُــد!.. «اطلاعات»↓⭐ @etelaat8 💛ناشناسمون💛 https://secret.timefriend.net/17537068037454
مشاهده در ایتا
دانلود
18.45M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شفاعت امام رضا(ع)🥀 به مناسبت ۱۰۰ تایی شدن کانال🕊
3.36M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
بهترین بندگان در کلام امام رضا (ع)🙃 به مناسبت ۱۵۰ تایی شدنمون🕊🥀
10.17M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شفاعت امام رضا(ع)🥀 به مناسبت ۲۰۰ تایی شدنمون🕊🥀
9.01M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شفاعت امام رضا(ع)🥀 به مناسبت ۲۵۰ تایی شدنمون🕊🥀
5.03M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شفاعت امام رضا(ع)🥀 به مناسبت ۳۰۰ تایی شدنمون🕊🥀
10.47M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شفاعت امام رضا(ع)🥀 به مناسبت ۳۵۰ تایی شدنمون🕊🥀
*بهش‌گفتم: حاجی‌من‌خیلی‌گناه‌کردم فکر‌کنم‌آقا‌امام‌حسین‌‌کلا‌بیخیال‌ما‌شده! گفت: گناهات‌از‌شمر‌لعنت‌الله‌بیشتره؟! لبم‌رو‌گاز‌گرفتم‌و‌گفتم: استغفرالله؛نه‌دیگه‌در‌اون‌حد! گفت: شمر‌اگر‌سینه‌ی‌حضرت‌ میومد‌پایین‌و‌توبه‌میکرد آقا‌دستشُ‌میگرفت..!(: اَنتَ‌فِی‌قَلبِی♡ ـ
🖤  بشارتی به عزاداران حسینی وقتی که صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله برای سلام‌الله‌علیها، ماجرای شهادت فرزندشان صلوات‌الله‌علیه و مصائبی که بر ایشان اتّفاق خواهد افتاد را تعریف فرمودند، حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها گریۀ شدیدی کردند و گفتند: «پدرجان! این ماجراها چه زمانی اتّفاق می‌افتد؟» پیامبر فرمودند: «زمانی که نه من هستم، نه تو و نه علی.» پس گریۀ حضرت زهرا بیشتر شد و عرض کردند: «پس چه کسی بر حسینم گریه می‌کند و برایش عزا برپا خواهد نمود؟!» رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: 🚩 «فاطمه جان! غمگین مباش؛ زنان امّت من بر زنان اهل بیتم و مردان امّتم بر مردان اهل بیتم خواهند کرد و نسل به نسل این عزا را هر سال تکرار می‌کنند؛ پس روز که می‌رسد، تو زنانشان را می‌کنی و من مردانشان را؛ و هر کس بر مصیبت حسین علیه‌السلام گریسته باشد، دستش را می‌گیریم و او را به وارد می‌کنیم. 🌿 زهراجان! هر چشمی در روز قیامت گریان است، به جز چشمی که بر مصیبت حسین گریسته باشد؛ و آنها خندانند و به نعمتهای بهشتی بشارت داده می‌شوند.» 📚 بحار الانوار، ج۴۴، ص۲۹۲