امروز برای آوردن وسیله ای به بیمارستان کودکان رفتم خدایا الهی هیچکس کارش به بیمارستان نیفته 😭 چه پدر مادر هایی که اینجا ناامید و سردرگم مونده بودن و خانواده ما که سه ماهه هر روز توی بیمارستانِ😔 خیلی التماس دعا

شهیدی که با همسرش زیر باران قدم میزد محبوبه بلباسی همسر شهید محمد بلباسی 🥀💔 @asganshadt

عاشقانه با شهدا🌷 🌾 براستی کدام یک از ما دیگری را پیدا میکند⁉️ما شما را ... یا شما ما را ؟...اصلا کداممان گم شده ایم ؟ ما یا شما ⁉️میپندارم... ما روح گم کرده ایم و شما جسم... روح مان #تلنگر میخواهد و جسمتان #تفحص .... 🌾ما محو در زمانیم و شما محو در زمین. شما در افلاک و ما در پی پلاک پس ای #شهید... قرارمان باشد : #تفحص از ما #تلنگر از شما ما بر جسم تان شما با روح مان ...

چه کار کنیم که تحمل مصیبتها برامون آسون بشه؟ @asganshadt

🍁اصحاب #عاشورایی امام 💗عشق همه گرد فرمانده جمع شدند فرمانده قول داده بود که #پیکر شهدای #خانطومان را برگرداند ولی خود زودتر به دیدارشان رفت حالا #شهدا برگشتند و قول فرمانده عملی شد ... 🍁چشمان #خانواده معظم شهید #رحیم_کابلی هنوز منتظر خبری از شهیدشان است خادمین #معراج_شهدا این تصویر را مدتها قبل به نیت بازگشت شهدای #خانطومان تهیه کردند . تصمیم گرفته بودیم به جهت جلوگیری از انتشار #شایعه تصویر #شهید_کابلی را از این قاب جدا کنیم ولی نتوانستیم حتی در قاب ، این #شهدا را از هم جدا کنیم 🍁تصویر را دست نزدیم تا ان شالله هر چه سریعتر پیکر #مطهر شهید کابلی هم به میهن عزیزمان و به آغوش خانواده محترم شهید بازگردد .ان شالله بازگشت این شهید رحیم کابلی هم مرهمی بر داغ فرزندان #شهید باشد ... #شهید_رحیم_کابلی🌷 اجتماع بزرگ عاشقان شهادت 🌸 @asganshadt

❀↲بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمْ↳❀ به وقت رمان📢

♡ #رمان_دلارامِ_من❤️ #قسمت_هفدهم ختم قرآن تمام میشود و با آمدن مداح، همه چیز از یادم میرود و دل میسپارم به زیارت آل یاسین که خانمی آن را میخواند؛ از همان اهل مجلس، بدون میکروفون میخواند و خواهش میکند درها را ببندند که صدایش بیرون نرود. بعد از دعا، کم کم همه بلند میشوند که بروند و من هم منتظر تماس عمو هستم که بیاید دنبالمان؛ عمو زنگ میزند و میگوید متاسفانه کمی کارش طول میکشد و یک ساعت دیرتر میآید؛ این موضوع، هانیه خانم را خوشحال میکند که بیشتر کنارش میمانیم و زنعمو را شرمنده. خانه خلوت تر شده است و هانیه خانم هم خسته از مهمانداری، با خیالی آسوده کنار ما مینشیند؛ چون میداند بقیه خرده کارها را دو دختر و دامادها و نوه هایش انجام میدهند؛ زن عمو با لبخندی شرمگین، سعی میکند سر صحبت را باز کند: دخترا خوبن؟ نوه ها چکار میکنن؟ هانیه خانم رضایتمندانه لبخند میزند: الحمدلله .. میبینیشون که! دست بوستونن. نگاه مهربان و حزین هانیه خانم را احساس میکنم و سرم را پایین میاندازم؛ زنعمومیگوید: خدا رحمت کنه برادر و حاج آقاتون رو... خدا خیرشون بده. -خدا رفتگان شما رو هم بیامرزه... اصلا امسال که برادرم بینمون نیست خیلی جاش خالیه. -چه خبر از برادرزادتون؟ نگاه هاشان درهم گره میخورد و گویا چندکلمه ای را بی آنکه من بفهمم، با چشم منتقل میکنند؛ بعد هانیه خانم آه میکشد: همین دور و براست، نذریا رو که پخش کنن میاد خونه، چی بگم والا گویا حرفی دارد که نمیتواند بزند؛ زنعمو به من اشاره میکند و میگوید: حوراء عزیزم میخوای بری کمک؟ آنی متوجه میشوم باید بروم؛ کسی را نمیشناسم اما چشمی میگویم و بلندمیشوم؛ هانیه خانم تعارف میکند که منصرفم کند، اما خوب میدانم رفتنم بهتر است، چشمم میافتد به عکس روی طاقچه که تا الان زیرش نشسته بودیم، قلبم میریزد؛ همان چشمان مهربان و آشنا، همان پیرمرد! همان پیرمردی که در خواب دیده بودم و راه را نشانم داده بود؛ او، اینجا در خانه ای که حامد هم هست؛ راستی چقدر نگاه او و حامد و هانیه خانم شبیه هم است! نمیتوانم به نتیجه ای برسم، جز اینکه نسبتی باهم دارند؛ اما نمیفهمم چرا آن پیرمرد باید به خوابم بیاید، به ذهنم فشار میآورم تا نامش به خاطرم بیاید، مداح دیشب چه گفت؟ عباس، عباس قریشی! به طرف آشپزخانه میروم؛ چندان تجربه کار خانه ندارم، با خجالت و اکراه جلوی در آشپزخانه میایستم و به خانمی که فکر کنم دختر هانیه خانم باشد میگویم: ببخشید... کمک نمیخواین؟ خانم که سی ساله به نظر میرسد جلو میآید و دستش را برای مصافحه دراز میکند: سلام عزیزم، شما باید حوراء خانوم باشی، درسته؟ چقدر شبیه مادرش است؛ لبخندش، نگاهش، حتی اندوه چهره اش؛ دست میدهم، خودش را نرگس معرفی میکند، وقتی اصرارم را برای کمک میبیند، میگوید کمکش لیوانها را آب بکشم تا بتوانیم باهم صحبت کنیم؛ برای این که راحت تر باشم، توصیه میکند چادرم را دربیاورم و اطمینان میدهد که مردها داخل نمیآیند. مشغول میشویم و نرگس از درس و زندگی ام میپرسد؛ من که ذهنم درگیر عکس پیرمرد است، چندان تمرکز ندارم، مخصوصا که حس میکنم حالم هم خوب نیست و قلبم تند میزند، نرگس هم متوجه حالم میشود: حوراء جون! عزیزم! چرا رنگت برگشته؟ حالت خوبه؟ -خوبم... چیزی نیست! ✍ #نویسنده:#فاطمه_شکیبا(فرات) ↩️ #ادامہ_دارد.... •┈┈••☆•♥️☆••┈┈• @asganshadt •┈┈••☆•♥️•☆••┈┈•

♡ #رمان_دلارامِ_من ❤️ #قسمت_هجدهم با خودم کلنجار میروم که درباره آن شهید بپرسم یا نه، که صدای مردانه ای می آید: نرگس خانوم! این استکانام تو حیاط بود، زحمتشو بکشی. حامد است که با یک سینی پر از استکان خالی در آستانه در آشپزخانه ایستاده؛ دیگر برایم مهم نیست نگاههایمان تلاقی میکند، به سمت چادرم میروم و او هم دستپاچه تر از من برمیگردد و با معذرت خواهی کوتاهی، به حیاط میرود؛ نرگس هم رنگش پریده، اما خودش را جمع و جور میکند و با پر روسری اش، عرق از پیشانی میگیرد: تو که حجابت کامل بود دختر! چرا الکی هول شدی؟ -میدونم، ولی دوست ندارم کسی بدون چادر ببینه منو. چهره اش حالتی محزون به خود گرفت و گفت: آفرین عزیزم... آقاحامد پسردایی منن، پدرشون دایی عباس، جانباز شیمیایی بودن شهید شدن، با مادرم زندگی میکنن. حواسم چندان به حرفهایش نیست؛ میگویم: اون شهیدی که عکسش روی طاقچه است... اون آقای مسن... خیلی آشنان! -گفتم که! دایی عباس من. حرفی نمیزنم از خوابی که دیده ام؛ کارمان تمام میشود، نرگس نگاهی به حیاط میاندازد و میگوید: فک کنم حامد رفته باشه بیرون. نگاهم به حیاط برمیگردد، چرا متوجه حوض فیروزه ای و درخت انگورشان نشدم؟ چقدر این منظره آشناست، گویا قبال اینجا بوده ام. چیزهایی که تا الان دیده ام، باعث شده همه جای خانه را با دقت از نظر بگذرانم؛ روی میزی که با نرگس کنارش نشستهایم، چند قاب عکس کوچک گذاشته اند، نمیدانم چرا نرگس مضطرب است؛ قبل از این که به قابها نگاه کنم، همراهم زنگ میخورد، عموست که میگوید تا پنج دقیقه دیگر میرسد، به زنعمو میگویم آماده باشد و درحالی که چادر سرم میکنم، به عکسها خیره میشوم؛ یکی از عکسها به چشمم آشنا می آید: مردی چهارشانه و قدبلند، با محاسن مرتب و کوتاه و چشمان درشت مشکی که دخترکی یکساله را روی پایش نشانده و در حیاطی به سبک خانه های قدیمی، زیر درخت انگور نشسته! دخترک یکساله... دخترکی که مطمئنم حوراء نام دارد. نرگس، هانیه خانم و زنعمو که متوجه دقتم به عکس شده اند، با اضطرابی بیسابقه صدایم میزنند: حوراء... عزیزم... چیزی شده؟ بدون اینکه چشم از عکس بگیرم میگویم: این آقا... این آقا کیه؟ این دختره منم.... ✍ #نویسنده:#فاطمه_شکیبا(فرات) ↩️ #ادامہ_دارد •┈┈••☆•♥️☆••┈┈• •┈┈••☆•♥️•••┈┈•

پیام شهید مدافع حرم بابک نوری هریس برای کسانی که نمی‌دانند مدافعان حرم برای چه رفته اند .... 🍃💐🍃💐 💐🍃💐 🍃💐 💐 ♡ بسم رب الشهدا و الصدیقین ♡ #یک_قرار_شبانه ای خدا یاد مرا از #شهدا دور نکن هر شب پنج صلوات هدیه به روح مطهر یکی ازشهداداریم.💐 هدیه امشب رو تقدیم میکنیم به روح مطهر 🌷 #شهید_بابک نوری هریس 🕊 ا💐 ا🍃💐 ا💐🍃💐 @asganshadt ا🍃💐🍃💐

‌ سی سال پیـش و #همت ها و #باکری ها با نوای "ای مھدی صاحب زمان آماده ایم" پر کشیدند و امروز #دهقانها و #کریمی ها و #صدرزاده ها با نوای "منم باید برم ؛ آره برم سرم بره" آسمانی شدند🕊 دیروز #متوسلیان جاویدالاثر شد و امروز برخی از #شھدای‌خانطومان مفقودالاثـر نام آنها شد #شھدای‌دفاع‌مقدس•🕊• ونام اینها شد #شھدای‌مدافع‌حرم•🌹• آنها با نوای #آهنگران جان میگرفتند و اینها با نوای #مطیعی و #نریمانی آن روز درِ باغ شھادت را بستند و اینها ناله‌کنان التماس کردند : #در‌باغ‌شهادت‌را‌نبندید ! +و امروز نوای : #از‌شام‌بلا‌شهید‌آوردند گواهی بر ایـن مدعاست که دعایشان بھ اجابت رسیده اسـت:)💔🕊 و اما ما... گویی ما سھمی جـز #شنیدن آنها و #دیدن اینها نداریم... #حضرت‌آقا فرمونـد : دیــروز بـراۍ #شهادت دروازه‌ای بھ آسمـان باز بود و امــروز معبری تنـگ... گویا این معبر بازهـم درحال دروازه شدن اسـت! پ.ن : هنوز هم برای شھـید شدن فرصت هست #دل را باید صاف کرد