ری کردی. بهت قول میدم امیرزاده عاشق همین پوستت شده، خیلی رنگ خاص و تکی داره، من یه دوره تو یه آرایشگاه کار می‌کردم اگه بدونی ملت چقدر خودشون رو عذاب می‌دادن که رنگ پوستشون مثل تو بشه. ✍#لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸

الی شش تا تابلو رو برامون رایگان بدوزن. در حقیقت شهریه آموزش ازشون نمیگیریم. بعد از این مرحله اگه خواستن میتونن برامون کار کنن. –عه، چه فکر خوبی، کاش واسه این خانم بهار و دخترشم همین کار رو میکردیم. مامان رایگان بهشون همه چی رو آموزش داد. سرم را روی بالشت گذاشتم. –یه کم برو اونورتر. خودش را کنار کشید. خمیازه ایی کشیدم. –من خودم اون موقع به مامان همین پیشنهاد رو دادم، قبول نکرد گفت همسایه دیوار به دیوارمون هستن درست نیست. بعدشم گفت اونا دزد بهشون زده نیاز دارن. میخوان پول طلاهایی که دستشون امانت بوده رو جور کنن. نادیا پقی زد زیر خنده. –با این چندره‌غاز؟ –چه میدونم. شاید به ضرب المثل قطره قطره جمع گردد اعتقاد دارن. –اینام چه بد شانسن، این همه واحد اینجا بود چطوری واحد اونارو فقط خالی کردن. فردای آن روز حقوقم واریز شد ولی کمتر از دفعه‌ی پیش بود، اندازه ایی بود که پیش مادر شرمنده نشوم. در ایستگاه مترو به ساره رسیدم ازماجرای امیرزاده پرسیدم که چطور دیروز گوشی‌اش را گرفته و به من زنگ زده، ولی او حرفی نزد و رویش را برگرداند.، او هم مثل امیرزاده دلخور بود و از جواب دادن طفره ‌رفت. روی صندلی منتظر قطار نشسته بودیم، با آمدن قطار ساره بلند شد. دو قدم جلو رفت و دوباره برگشت. –پاشو بریم دیگه. سرم را به طرفین تکان دادم. –تو برو من نمیام. دوباره کنارم نشست. –واسه چی؟ دلخور نگاهش کردم. –خوب میدونی واسه چی؟ پوفی کرد و وسایلش را روی زمین گذاشت. –عوض این که من از تو دلخور باشم تو دلخوری؟ دست پیش میگیری؟ من هم کوله‌ام را روی زمین گذاشتم. –من کی تو رو نامحرم دونستم؟ اگه می‌دونستم که الان اینجا کنارت نبودم. تو که همه زندگی من رو می‌دونی. حالا من ازت یه سوال اونم در مورد چیزی که به من ربط داره پرسیدم حرف نمیزنی؟ –اینطورام نیست. منم چندین بار ازت پرسیدم هیچی نگفتی. سوالی نگاهش کردم. نگاهی به قطار انداخت. –همین دلیل ناز و ادا درآوردن واسه نامزدت، بیچاره رو دق دادی. سرم را پایین انداختم. قطار رفت. –دیدی، پس همچین رو راست هم نبودی. حالا من هیچی حداقل به خودش بگو بدبخت تکلیفش رو بدونه، داستانت شده مثل همون ضرب المثل با دست پس میزنی با پا پیش میکشی... –حالا تو چرا نگرانشی؟ چیزی بهت گفته؟ طلبکار نگاهم کرد. –آره گفته، ولی به تو نمیگم، تا تو نگی چه مرگته، از من چیزی نمیشنوی؟ چشم‌هایم گشاد شد. –واقعا؟ چی گفته‌؟ در مورد من چیزی گفته؟ پشت چشمی نازک کرد. بلند شدم و روبرویش رو پا نشستم. دستهایم را روی زانوهایش قرار دادم. –جون من بگو چی گفته؟ ماسکش را پایین داد. –آخه تو که اینقدر هلاکشی چرا اذیتش می‌کنی، مریضی؟ من بی‌تفاوت به حرفهایش دوباره التماس کردم. –جون بچه‌هات بگو چی گفت. از من دلخور بود؟ سرش را به علامت مثبت تکان داد. کارش عصبی‌ام کرد. –خب بگو چی گفت دیگه. بلند شد و مرا هم بلند کرد. و به دیوار چسباند. دو سه نفری که در حال آمدن به ایستگاه بودند در جا میخکوب شدند و ما را نگاه کردند. ساره اخمهایش را درهم کرد و خشمگین گفت: –تا تو نگی چته از من حرفی نمیشنوی. بغض به گلویم چنگ زد و با صدای خفه‌ایی گفتم: –اون زن داره. –چی؟ دوباره تکرار کردم. –اون زن و زندگی داره. ساره شل شد، خیره به چشم‌هایم مانده بود. دستهایش را عقب کشید. رفتم روی صندلی نشستم و سرم را با دستهایم گرفتم و بی‌صدا اشک ریختم. ساره آرام کنارم نشست و بهت زده گفت: –غیر ممکنه، مگه میشه؟ امکان نداره. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت123 –آخه رو چه حسابی میگی؟ از کجا می‌دونی؟ تمام ماجرای روزی که برای امیرزاده کپسول اکسیژن را برده بودیم را تعریف کردم. آمدن آن زن زیبا، سوار کردن ما به ماشینش و تمام ماجرای آن روز را. ساره با دهان باز گوش می‌کرد. در آخر هم گفت: –خب چرا به خودش چیزی نگفتی؟ چرا نرفتی یقه‌اش رو بگیری؟ من این همه ازت پرسیدم چرا پنهان کردی؟ اشکهایم را پاک کردم و به روبرو نگاه کردم. –ترسیدم به روش بیارم، ترسیدم بدونه که من فهمیدم و دیگه... غرید. –دیگه چی؟ دیگه تحویلت نگیره، دیگه بزاره بره، دیگه نیاد کافی‌شاپ که تو هر روز ببینیش؟ من و باش مثله مشنگا اینو نصیحت می‌کردم مرد خوبیه باهاش بساز. حداقل به من میگفتی؟ این بار او روبرویم روی پاهایش نشست. –اینجوری همه چیه تو رو من میدونم؟ حرف به این مهمی رو روی دلت چطوری نگه داشتی؟ به دستهایم نگاه کردم. –فکر کردم اگه بگم توام مثل خواهرم میگی ولش کنم. میگی مزاحم زندگیش نشم. دوباره بغض کردم. –ساره باور کن از وقتی فهمیدم، کاری بهش ندارم، فقط نگاش می‌کنم، گاهی حتی از راه دور، خیلی وقتها خودش متوجه نمیشه. به نظر تو این اشکالی داره؟ آره؟ عاشق موندن گناهه؟ دوباره قطار آمد و عده‌‌ایی سوار شدند و عده‌ایی پیاده شدند، ولی ما هر دو هنوز آنجا بودیم. ساره چند ثانیه سرش را روی زانوهای من گذاشت و وقتی بلند کرد چشم‌هایش پرآب بودند. –وقتی

تو اینجوری واسش مایه میزاری، تا حالا فکر کردی اون واسه تو چیکار کرده؟ منم قبلا شرایط تو رو داشتم، مواظب باش کاری نکنی که بعدا پشیمون بشی. ناگهان بلند شد و با غیض گفت: –اما من ساکت نمی‌مونم. همین الان میرم حقش رو میزارم کف دستش. آخه تو خبر نداری دیروز واسه من چه مظلوم بازی در آورد. ببین وسایل من پیشت بمونه تا برگردم. دستش را گرفتم: –کجا؟ –میرم بهش بگم بچه مظلوم گیر آورده، مگه شهر هرته. اون تو رو بازیچه‌ی خودش کرده. به زور روی صندلی نشاندمش. –دیونه شدی؟ فکر کن تو رفتی و بهش گفتی، اونم برمی‌گرده میگه مگه من براش نامه‌ی فدایت شوم نوشتم. ساره هیچی بین من و امیرزاده نیست. ساره دوباره شگفت زده نگاهم کرد. –یعنی چی؟ مگه نامزدت نیست؟ سرم را به طرفین تکان دادم. –چی میگی تو؟ اون روز که شوهر من مریض بود یادته؟ یه جوری صدات کرد"خانم" که من حسودیم شد. قشنگ مثل زن و شوهرا، تازه دیروزم یه جوری در موردت حرف میزد که... حرفش را نصفه گذاشت و انگشتش را روی لبش گذاشت و به فکر فرو رفت. بعد زمزمه وار ادامه داد: –البته نه، اون اصلا نگفت نامزدم، همش میگفت خانم حصیری... سرآسیمه پرسیدم. –گفت خانم حصیری چی؟ چپ چپ نگاهم کرد و عصبی گفت: –گفت خانم حصیری و مرگ. خانم حصیری و مرض، دختره‌ی بدبخت هر روز میری نگاهش میکنی که چی بشه؟ فکر نکن اینجوری از سرت میوفته‌ها، بدتر میشه. از قدیم گفتن آن که از دیده رود از دل رود. بعد متفکر جوری چشم به زمین دوخت که احساس کردم الان زمین سوراخ میشود. –اخه اگه زن داره، پس چرا اینقدر پیگیرته؟ بعدشم مگه نمیگی با مادرش زندگی میکنه؟ –از حرفهاش اینجور فهمیدم. انگشت سبابه‌اش را بالا گرفت. –یه جای کار میلنگه. –حالا تو بگو دیروز چی بهت گفت، بعد کارآگاه بازی دربیار. از اول تا آخر ماجرا رو مو به مو تعریف کنیا، مثل من که برات تعریف کردم. لیلافتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت124 لبخند نازکی زد. –مثل این که امروز کار تعطیله، نه؟ لبهایم را روی هم فشار دادم. حالا که نوبت من شد، تو یاد کارت افتادی و کاری شدی. قطار دیگری آمد. وسایلش را از روی زمین برداشت. –پاشو بریم برات میگم. میله‌ی قطار را گرفتم تا بتوانم تعادلم را حفظ کنم و بعد با ولع به ساره گفتم: –بگو دیگه، چرا آدمو دق مرگ می‌کنی؟ ساره وسایلش را در بغلش جابه جا کرد. –دیروز وقتی در رو باز کردم و دیدمش خیلی جا خوردم. اولش فکر کردم واسه کمک امده، آخه واسه بچه‌ها کلی خوراکی و اسباب بازی خریده بود. بعد از این که وسایل رو گرفتم گفت که تو باهاش قهر کردی و تلفنش رو جواب نمیدی بعد اونم میخواد شماره کارتت رو بگیره. اول فکر کردم از من میخواد که شماره کارت تو رو بگیرم. ولی بعد گفت که میخواد خودش باهات حرف بزنه، وقتی این حرفها رو میزد اونقدر معذب بود که فهمیدم هم خیلی براش سخت بوده این کار، هم دلش خیلی برات تنگ شده که به من رو زده، معلوم بود چاره‌ایی نداشته. البته قبل از این که موبایلم رو بهش بدم گفت که شوهرم رو در جریان قرار بدم. منظورش این بود که اول از شوهرم اجازه بگیرم، ولی اون با کلاسش رو گفت. تمام مدتی که ساره حرف میزد بدون پلک زدن نگاهش می‌کردم با هر کلمه از حرفهایش قند در دلم آب میشد. –ولی تلما نمی‌دونم چرا بعد از این که باهات حرف زد اخم‌هاش تو هم رفت. همونجا جلوی در گوشی رو بهم داد و رفت. تو چیزی بهش گفتی؟ –نه، فکر کنم از این که مسدودش کرده بودم خیلی ناراحت بود. ساره هینی کشید. –واسه چی مسدودش کردی؟ شانه‌ایی بالا انداختم. –خب وقتی زن داره چه کاریه که... وسط حرفم دوید. –به نظر من مسدود کردن یه جور توهینه، حق داره عصبی باشه، کسی مسدود میکنه که کلا همه‌چی رو قطع کنه. تو که باهاش ارتباط داری. خشمگین نگاهش کردم. –باهاش ارتباط دارم؟ کو؟ چه ارتباطی؟ –تو نداری، ولی بالاخره قطع نشده دیگه. نگاهم را روی صورتش سُراندم. –خب داره میشه، عجله داری؟ خوبه تو زنش نیستی. –خب بابا، حالا بهت برنخوره، میخوام یه کاری واست کنم که به جای قیافه گرفتن بیوفتی دست و پام رو ماچ کنی. بی تفاوت گفتم: –چی؟ متلک جدید تو آستینت داری؟ نوچی کرد و رفت وسایلش را گوشه‌ی قطار گذاشت و آمد. –میخوام برم تحقیق کنم ببینم زنش کیه و چرا امیرزاده با مادرش زندگی میکنه. چشم‌هایم گرد شد. –بری چی بگی، زشته بابا، زنش رو دیدم دیگه، می‌شناسم اونقدر خوشگله که از وقتی دیدمش افسردگی حاد گرفتم. –اتفاقا یه چرای بزرگ همینجای مسئله هست. می‌خوام برم کشفش کنم، بعدشم مگه تو زشتی؟ چشم داری مثل آهو که به هزارتا مثل اون زنا می‌ارزه. پوفی کردم. –پوست اون اونقدر روشن و صاف و خوب بود که... –خوبه خوبه، پوست توام صافه، اگه منظورت به برنزه بودنته که الان همه عاشق این پوستا هستن. –برنزه یا سبزه؟ سرش را به طرفین تکان داد. –پوست تو برنزه‌ی طلاییه نه سبزه. من روز اول که دیدم فکر کردم از این پولدار بی‌درد‌ها هستی و رفتی پوستت رو خودت اینجو

♦️وزرای خارجه ایران و‌ عربستان پس از ۷ سال قطع رابطه در پکن با یکدیگر دیدار کردند 🔹‌ وزیر امور خارجه کشورمان دیشب برای دیدار با همتای عربستانی خود وارد پکن شد. 🔹 وزرای دو‌ کشور پس از ۷ سال قطع رابطه حالا در این دیدار بر از سرگیری رسمی روابط دوجانبه و بازگشایی سفارتخانه‌ها تاکید کردند. 🇮🇷

🔸توافق ایران و عراق برای آغاز احداث مسیر ریلی راه‌آهن شلمچه - بصره مهرداد بذرپاش، وزیر راه و شهرسازی: در سخنانی گفت: پروژه‌ راه‌آهن شلمچه - بصره پروژه‌ای است که سال‌های سال معطل مانده بود که یکی از موضوعاتی بود که امروز در خصوص آن، دو کشور تصمیم‌گیری کردند. وی افزود: با توجه به اینکه این منطقه از شلمچه و از ابتدای خاک عراق در زمان جنگ مین گذاری شده بوده است در توافق با وزیر حمل‌و نقل عراق مقرر شد تا در کوتاه ترین زمان زمین تحویل دولت ایران شود تا با اولویت بعداز ماه مبارک رمضان عملیات مین‌روبی توسط جمهوری اسلامی ایران انجام شود. وزیر راه و شهرسازی ایران تصریح کرد: توافق شد تا این مسیر ریل و احداث پل متحرک روی رود شط‌العرب، ظرف یکسال و نیم به اتمام برسد. همچنین چنانچه در حین انجام کار قدری زمان طولانی‌‌تر شد توافق لازم بین دو کشور انجام خواهد شد وستانیوز(فراخط)