ای یار ناسامان من از من چرا رنجیده‌ای؟ وی درد و ای درمان من از من چرا رنجیده‌ای؟ ای سرو خوش بالای من ای دلبر رعنای من لعل لبت حلوای من از من چرا رنجیده‌ای؟ بنگر ز هجرت چون شدم سرگشته چون گردون شدم وز ناوکت پرخون شدم از من چرا رنجیده‌ای؟ گر من بمیرم در غمت خونم بتا در گردنت فردا بگیرم دامنت از من چرا رنجیده‌ای؟ من سعدی درگاه تو عاشق به روی ماه تو هستیم نیکوخواه تو از من چرا رنجیده‌ای؟ #سعدی 🍃🌹🍃🌹

﷽ ━━━━💠🌸💠━━━━ سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی ━━━━💠🌸💠━━━━ #سعدی @sherhaye_nab

ویرانه دل ماست که با هر نگه دوست صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت #سعدی 🍃🌹🍃😔

‌ به گلستان نروم تا تو در آغوش منی... #سعدی ❤️❤️❤️

عهد ما با تو نه عهدی که تغیر بپذیرد بوستانیست که هرگز نزند باد خزانش #سعدی پ‌ن: روز بیعت…در حاشیه نصب نقاشی حسن روح‌الامین در حرم امام علی(ع)

اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی خلاف من که بگرفته است دامن در مغیلانم به دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینم کسی را پنجه افکندم که درمانش نمی‌دانم فراقم سخت می‌آید ولیکن صبر می‌باید که گر بگریزم از سختی رفیق سست پیمانم مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی شب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل حیرانم شبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان ماند به گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانم دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت من آزادی نمی‌خواهم که با یوسف به زندانم من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم   #سعدی 🍃🌹🍃🌹

گلستان سعدی، باب اول در سیرت پادشاهان، حکایت شمارهٔ ۱۱: درویشی مستجاب‌الدّعوه در بغداد پدید آمد. حجاج یوسف را خبر کردند. بخواندش و گفت: دعای خیری بر من کن! گفت: خدایا جانش بستان! گفت: از بهر خدای این چه دعاست؟! گفت: این دعای خیر است تو را و جمله مسلمانان را. ای زبردست زیردست آزار گرم تا کی بماند این بازار به چه کار آیدت جهانداری مردنت به که مردم آزاری #سعدی

تا به افسوس به پایان نرود عمر عزیز همه‌شب! ذکر تو می‌رفت و مکرر می‌شد #سعدی

اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل #سعدی شیرازی كه فرهنگوران او را به‌عنوان استاد سخن می‌شناسند، یادروز #سعدی نام گرفته است. @abadiyesher

شیخ مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی شاعر و نویسندهٔ بزرگ قرن هفتم هجری قمری بین سال‌های ۶۰۰ تا ۶۱۵ هجری در شیراز متولد شد. شاهکارهای ادبی سعدی بوستان و گلستان است. علاوه بر این‌ دو کتاب، از سعدی قصاید، حکایات سعدی، غزلیات، قطعات، ترجیع‌بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز به‌جا مانده که در کلیات وی جمع‌آوری شده‌اند... یکم اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی 🌷 ماه فرو ماند از جمال محمد (ص) سرو نباشد به اعتدال محمد (ص) قدر فلک را کمال و منزلتی نیست در نظر قدر با کمال محمد (ص) وعده دیدار هر کسی به قیامت لیله اسری شب وصال محمد (ص) آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی آمده مجموع در ظلال محمد(ص) عرصه گیتی مجال همت او نیست روز قیامت نگر مجال محمد (ص) و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس بو که قبولش کند بلال محمد (ص ) همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد تا بدهد بوسه بر نعال محمد (ص ) شمس و قمر در زمین حشر نتابد نور نتابد مگر جمال محمد (ص ) شاید اگر آفتاب و ماه نتابد پیش دو ابروی چون هلال محمد (ص) چشم مرا تا به خواب دید جمالش خواب نمی گیرد از خیال محمد (ص ) سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی عشق محمد(ص) بس است و آل محمد(ص #سعدی @golchine_sher