#ولادت_رسول_اکرم زمین به لرزه در آمد، شکست کنگره ها رها شدند خلایق ز بند سیطره ها شبی که آتش آتشکده فروکش کرد شبی که خاتمه می یافت رقص دایره ها صدای همهمه ی موبدان زرتشتی هنوز مانده به گوش تمام شب پره ها شب ولادت فرخنده ی بهاری سبز شب وفات زمستان سرد دلهره ها دوباره نور و طراوت به خانه ها آمد نسیم آمد و وا شد تمام پنجره ها جهان به یُمن حضورش، بهشتی از برکات نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات ستاره ها به نگاهی شدند سلمانش منجّمانِ مسلمانِ برق چشمانش ز انبیاء الهی که رفته تا معراج؟ به غیر از او که ملائک شدند حیرانش مقام بندگی اش را کسی نمی داند پیمبران اولوالعزم مات ایمانش بساط ذکر سماوات را به هم می ریخت نماز نیمه شب و شور صوت قرآنش اویس های قرن را ندیده عاشق کرد تبسّم لبِ داوودیِ غزل خوانش شفیع روز جزا گشت و حضرت حق داد به دست پاک محمّد کلید رضوانش امیر و قافله سالار کاروانِ نجات نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات مسیح مکّه شد و نبض مرده را جان داد به مرگ دخترکان قبیله پایان داد خرافه های عرب را اسیر حکمت کرد به جای تیغ جهالت، به عشق میدان داد نماز شکر سپیدارها چه دیدن داشت! همان شبی که سپیده اذان باران داد نبی ست پیر خرابات و ساقی اش حیدر در ابتدا به علی او شراب عرفان داد تبسّمش به کسی چون بلال عزّت داد مسیر اصلی دین را نشان انسان داد چه قدر فاصله مان تا بهشت کمتر شد! برات مردم ری را به دست سلمان داد شب تجلّی مهتاب روشن عرصات نثار مقدم پرخیروبرکتش صلوات کبوترم نشدم، تا کبوترش باشم دخیل گنبد سبز و مطّهرش باشم زمان نداد اجازه که مشق عشق کنم غلام مسئله آموز منبرش باشم چه قدر دیر رسیدم سر قرار وصال! چه شد؟ نخواست که عمّر محضرش باشم قبول، شیعه ی خوبی نبوده ام اصلاً نشد که حلقه به گوش برادرش باشم خدا کند که مرا از قلم نیندازد بهشت مست می جام کوثرش باشم به حال و روز خودم فکر می کنم، انگار قرار بوده که گریان دخترش باشم شب گرفتن حاجت، زیارت عتبات نثار مقدم پر خیر و برکتش صلوات 🔸شاعر: #وحید_قاسمی __________ @ashare_naem

#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #ولادت #مثنوی خدا به طالع تان مُهر پادشاهی زد به سینه ی اَحدی دستِ رد نخواهی زد گدا ز کوی تو هرگز نرفته ناراضی عزیزفاطمه! ازبس که دست و دلبازی مدینه شاهد حرفم، فقیر سرگشته همیشه دستِ پُر از محضر تو برگشته به لطف خنده تان شامِ غم سحر گردد نشد که سائل تان ناامید بر گردد در آسمان سخاوت یگانه خورشیدی تمام زندگیت را سه بار بخشیدی خدا به شهدِ لبت مزه ی رطب داده کریم آل محمد تو را لقب داده تبسم نمکینت چه قدر شیرین است! دوایِ درد یتیم و اسیر و مسکین است خوشا به حالِ فقیری که چون شما دارد در این حرم چقدر او بروبیا دارد! به هر مسافر بی سرِ پناه جا دادی به دستِ عاطفه، حتی به سگ غذا دادی گره گشایی ات از کار خَلق، ارث علی ست مقام اولیِ جود و بخششت ازلی ست به حجِ خانه ی دلبر چه ساده می رفتی! همه سواره، ولی تو پیاده می رفتی شما ز بس که کریم و گره گشا بودی دلِ کویر به فکرِ پیاده ها بودی چه قدر مثلِ علی از زمانه رنجیدی سلام داده، جواب سلام نشنیدی امامِ برهه ی تزویرهای بسیاری به وقت رفتن مسجد زره به تن داری امام رأفتِ دورانِ بی مرامی ها نشسته ای سرِ یک سفره با جزامی ها خیال کن که منم یک جزامی ام آقا! نیازمندِ نگاه و سلامی ام آقا قسم به حُرمت این ماهِ حق نگاهی کن به دستِ خالی این مستحق نگاهی کن بگیر دستِ مرا دست بسته ام آقا ضرر زدم به خودم، ورشکسته ام آقا کریم شهر مدینه، برس به فریادم به جانِ مادرت آقا، غریب افتادم خودت غریبی و با دردم آشنا هستی رفیقِ واقعیِ روزهای بی دستی دل از حسابِ قنوت تو سود می گیرد دعایِ دست رحیمت چه زود می گیرد! برای مدح تو گویند شعر احساسی به واژه هایِ در و میخ و کوچه حساسی چه شد غرور تو آقا شکست در کوچه؟ بگیر دستِ مرا با خودت ببر کوچه چه شد؟که بغضِ گلوگیر گوشه گیرت کرد کدام حادثه این گونه زود پیرت کرد! #وحید_قاسمی کانال نوای ناعــم https://eitaa.com/ashare_naem

امام جواد(ع) - شهادت @mrnaem تشنه ی آب و عاطفه هستی از نگاهت فرات می ریزد از صدایِ گرفته ات پیداست عطش از ناله هات می ریزد نفست بند آمده؛ ای وای عاقبت زهر کار خود را کرد عاقبت زهر، زهر خود را ریخت جامه های عزا تنِ ما کرد تشنگی سویِ چشمتان را بُرد سینه ی پُر شراره ای داری کاش طشت مدینه اینجا بود جگر پاره پاره ای داری چقدر چهره ات شکسته شده! تا بهاری، چرا خزان باشی!؟ به تو اصلاً نمی خورد آقا که امامِ جوان مان باشی! گیسوانت چرا سپید شده؟ سن و سالی نداری آقاجان! دردِ پهلو گرفته ای نکند !؟ که چنین بی قراری آقاجان؟ شهر با تو سرِ لج افتاده مرد تنهایِ کوچه ها هستی همسرت هم شکست قلبت را دومین مجتبی شما هستی تک و تنها چه کار خواهی کرد؟ همسرت کاش بی قرارت بود!؟ چقدر خوب می شد آقاجان لااقل زینبی کنارت بود باز هم غیرت کبوترها! سایه بانت شدند ای مظلوم بال در بالِ هم، سه روز تمام روضه خوانت شدند ای مظلوم کاظمینِ تو هر چه باشد، باز آفتابش به کربلا نرسد آخر روضه ات کفن داری! کارت آقا به بوریا نرسد جای شکرش همیشه می ماند حرفی از خیزران و سلسله نیست شکر، در شهر کاظمین شما خیره چشمی به نام حرمله نیست #وحید_قاسمی #امام_جواد_ع_شهادت کانال نوای ناعم‌در ایتا https://eitaa.com/ashare_naem کانال نوای ناعم در تلگرام @mrnaem

#مرثیه_امام_حسن_عسکری @shere_aeini تب دار ترین تب زده ی بستر دردم پر سوز ترین حنجره ی حنجر دردم رنگ رخ من بر همگان فاش نموده در باغ نبی جلوه ی نیلوفر دردم فریاد عطش زد دهن سوخته ام تا تر شد لب خشکیده اش از ساغر دردم بر زیر گلوی جگرم دشنه کشیدند من کشته ی تیغ شرر لشگر دردم آتش فکند بر قد و بالای سپیدار یک ذرّه ی ناچیز ز خاکستر دردم خون گریه کند اختر و مهتاب برایم افلاک شده مستمع منبر دردم  🔸شاعر: #وحید_قاسمی ________________________ https://eitaa.com/ashare_naem

#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #ولادت #مثنوی خدا به طالع تان مُهر پادشاهی زد به سینه ی اَحدی دستِ رد نخواهی زد گدا ز کوی تو هرگز نرفته ناراضی عزیزفاطمه! ازبس که دست و دلبازی مدینه شاهد حرفم، فقیر سرگشته همیشه دستِ پُر از محضر تو برگشته به لطف خنده تان شامِ غم سحر گردد نشد که سائل تان ناامید بر گردد در آسمان سخاوت یگانه خورشیدی تمام زندگیت را سه بار بخشیدی خدا به شهدِ لبت مزه ی رطب داده کریم آل محمد تو را لقب داده تبسم نمکینت چه قدر شیرین است! دوایِ درد یتیم و اسیر و مسکین است خوشا به حالِ فقیری که چون شما دارد در این حرم چقدر او بروبیا دارد! به هر مسافر بی سرِ پناه جا دادی به دستِ عاطفه، حتی به سگ غذا دادی گره گشایی ات از کار خَلق، ارث علی ست مقام اولیِ جود و بخششت ازلی ست به حجِ خانه ی دلبر چه ساده می رفتی! همه سواره، ولی تو پیاده می رفتی شما ز بس که کریم و گره گشا بودی دلِ کویر به فکرِ پیاده ها بودی چه قدر مثلِ علی از زمانه رنجیدی سلام داده، جواب سلام نشنیدی امامِ برهه ی تزویرهای بسیاری به وقت رفتن مسجد زره به تن داری امام رأفتِ دورانِ بی مرامی ها نشسته ای سرِ یک سفره با جزامی ها خیال کن که منم یک جزامی ام آقا! نیازمندِ نگاه و سلامی ام آقا قسم به حُرمت این ماهِ حق نگاهی کن به دستِ خالی این مستحق نگاهی کن بگیر دستِ مرا دست بسته ام آقا ضرر زدم به خودم، ورشکسته ام آقا کریم شهر مدینه، برس به فریادم به جانِ مادرت آقا، غریب افتادم خودت غریبی و با دردم آشنا هستی رفیقِ واقعیِ روزهای بی دستی دل از حسابِ قنوت تو سود می گیرد دعایِ دست رحیمت چه زود می گیرد! برای مدح تو گویند شعر احساسی به واژه هایِ در و میخ و کوچه حساسی چه شد غرور تو آقا شکست در کوچه؟ بگیر دستِ مرا با خودت ببر کوچه چه شد؟که بغضِ گلوگیر گوشه گیرت کرد کدام حادثه این گونه زود پیرت کرد! #وحید_قاسمی کانال نوای ناعــم https://eitaa.com/ashare_naem

امام جواد(ع) - شهادت @mrnaem تشنه ی آب و عاطفه هستی از نگاهت فرات می ریزد از صدایِ گرفته ات پیداست عطش از ناله هات می ریزد نفست بند آمده؛ ای وای عاقبت زهر کار خود را کرد عاقبت زهر، زهر خود را ریخت جامه های عزا تنِ ما کرد تشنگی سویِ چشمتان را بُرد سینه ی پُر شراره ای داری کاش طشت مدینه اینجا بود جگر پاره پاره ای داری چقدر چهره ات شکسته شده! تا بهاری، چرا خزان باشی!؟ به تو اصلاً نمی خورد آقا که امامِ جوان مان باشی! گیسوانت چرا سپید شده؟ سن و سالی نداری آقاجان! دردِ پهلو گرفته ای نکند !؟ که چنین بی قراری آقاجان؟ شهر با تو سرِ لج افتاده مرد تنهایِ کوچه ها هستی همسرت هم شکست قلبت را دومین مجتبی شما هستی تک و تنها چه کار خواهی کرد؟ همسرت کاش بی قرارت بود!؟ چقدر خوب می شد آقاجان لااقل زینبی کنارت بود باز هم غیرت کبوترها! سایه بانت شدند ای مظلوم بال در بالِ هم، سه روز تمام روضه خوانت شدند ای مظلوم کاظمینِ تو هر چه باشد، باز آفتابش به کربلا نرسد آخر روضه ات کفن داری! کارت آقا به بوریا نرسد جای شکرش همیشه می ماند حرفی از خیزران و سلسله نیست شکر، در شهر کاظمین شما خیره چشمی به نام حرمله نیست #وحید_قاسمی #امام_جواد_ع_شهادت https://eitaa.com/ashare_naem