🌹 زندگی هر قدر بی‌رحمانه آزارم کند یا که از حدّ توانم بیشتر بارَم کند چکش بیدادگاهش را بکوبد روی میز کتف بسته در غل و زنجیر احضارم کند از خودم پُتکی بسازد تا خودم را بشکنم با قوانین خودش ابطال و انکارم کند بندی از من بر لبان من مبادا وا شود تا بگیرد زیر دندانی که آزارم کند زندگی دارد مرا با پوزه بندش می‌کشد او که مجبورم کند پس کیست اقرارم کند کیست تا در قفل سلولم کلیدی بشکند در خودم گیرم بیندازد گرفتارم کند با تمام جانورهای درونم می‌درد تا کجا ناکام بنشینم که نشخوارم کند حلقه‌ی تدبیر اعضای تنم را بگسلد با همان زهری که مستم کرده هشیارم کند قرن‌ها با قصه‌ی پروانه خوابیدیم و شمع زندگی با مرگ می‌خوابد که بیدارم کند نامه را دست کسی دادم که دارد می‌رسد می‌رسد تا از سرِ دارم خبردارم کند زندگی این یاوه باف پیر می‌داند چرا هر چه تحقیرم کند خُردم کند، خوارم کند باز هم می‌خواهمش با شوق برمی‌تابمش تا همان روزی که از بوی تو سرشارم کند با سرِ پاشیده می‌دانم کجا افتاده‌ام تا کجا آرنج‌هایت پخشِ دیوارم کند صبح تا شب هر چه دارم می‌کِشم جای خودش فکر کن! هر صبح دستان تو بیدارم کند #امیر_حسین_هدایتی #زندگی_هر_قدر @ashareamirhosienhedayati