. #امام_زمان علیه‌السلام #محمدعلی_بیابانی✍ یاد تو بودن افضل‌الاعمال یادهاست از تو نوشتن اوج کمال مدادهاست قبل از طلوع فجر، دعای ظهور تو هر صبح، التماس لب بامدادهاست سرگشته چون غبار، صدایت که می‌زنیم نامت کلید رد شدن از گردبادهاست دشمن هم از قنوت شبت فیض می‌برد این خصلت تمامی زهرا نژادهاست آقا بیا که پای رکاب تو جان دهیم این آرزوی روز و شب خانه زادهاست هر بار می‌رسیم به مشهد، ظهور تو اول دعای ما دم باب‌الجوادهاست از اشک‌های چشم تو فهمیده‌ایم ما باب‌الحسین باب تمام مرادهاست «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» .

. #امام_زمان #مناجات بالابلندی، شانه‌های مهربان داری بر طاق چشمانت دو ابروی کمان داری بر لب طنین دلنشین نور و الرحمن روی عبایت آیه‌هایی از دخان داری بارانی و با ابرهای جمعه می‌باری بارانی و در مُشت خود هفت آسمان داری در دست، گرچه ذولفقار انتقام اما بر روی دوشت بقچه‌های آب و نان داری ما عاشقان مدعی هرگز نفهمیدیم حسی که تو، به هر کدام از شیعیان داری! گفتیم دوری، بی نشانی، غافل از اینکه هر جا که دلتنگ توأیم، از خود نشان داری ** هر جا که نامت را بخوانم می‌رسی از راه هرجای دنیا باشم آنجا جمکران داری #میتراسادات_دهقانی✍ .

. #امام_زمان #مناجات ای چاره‌سازِ مشکل ما را تو چاره کن برحال عاشقانِ خرابت نظاره کن پرده ز رخ نمی‌کشی ای ماهِ دل، مکش حرفی بزن، به جانب ما یک اشاره کن خورشیدِ آسمانِ علی، ماه فاطمه شام سیاهِ بخت مرا پُر ستاره کن بنگر چه آمده به سرم از فراق تو زخم دل شکستۀ ما را شماره کن ما از نفس فتاده و در راه مانده‌ایم ما را به روی مرکبِ لطفت سواره کن ای سایۀ عنایت تو بر سر همه بر سائلِ شکسته، نگاهی دوباره کن باید عریضه‌ای بنویسم برای تو خواهی بخوان تو نامۀ من، یا که پاره کن ✍ #مجتبی_روشن_روان .

. #شهادت_امام_باقر بدنی مانده زیر پا دیدی سری از پیکری جدا دیدی همه عمر گریه میکردی سر طفلی به نیزه ها دیدی از جگر ناله میزدی چونکه خون پاشیده هر کجا دیدی با رقیه چقد زمین خوردی لگد از پای آشنا دیدی سرو رویت پر کبودی بود صدمه در برو بیا دیدی به روی چادر سر زینب ُمردی از بسکه رد پا دیدی لگد و مشت و هو شدن ها را جلوی چشم بر ملا دیدی غارت خیمه بی اباالفضل را همره ضربه بی هوا دیدی خنجر کند غرق خون را در دست آن شمر بی حیا دیدی همه روضه ها و مقتل را همه را یک به یک شما دیدی محمد حبیب زاده✍ .

#شهادت_امام_محمدباقر_ع پا به پای پدر سفر کردم در میان خرابه سر کردم پدرم بینِ ریسمان بود و با رقیه پدر پدر کردم عمه ام تا به رویِ خاک افتاد دیده ام را ز اشک، تر کردم از همان روزِ تلخ، تا امروز گریه هر روز تا سحر کردم دست در دست عمه ام آن روز از دلِ نیزه ها گذر کردم سُمِ مرکب بوی گلاب گرفت از تنی که به آن نظر کردم تا سه ساله میان راه افتاد پدرم را خودم خبر کردم آنقدَر داغ دارم از آن دم که از این زهر، خون، جگر کردم رضا باقریان

#شهادت_امام_محمدباقر_ع یک عمر داغ کربلا یادش نمیرفت دلشوره هایِ عمّه را یادش نمیرفت درس و حدیثش مانعِ روضه نمیشد برپاییِ بزم عزا یادش نمیرفت بر دوش ِ دل، بار مصیبت داشت عمری جان دادن خون خدا یادش نمیرفت بالاسرِ هر پیکر بر خاک خفته لبخندِ شمرِ(لع) بی حیا یادش نمیرفت بردند بی صبرانه بعد از گوشواره- گهواره را بینِ عبا... یادش نمیرفت تب داشت بابا! سوخت خیمه! زجر(لع) آمد! زد تازیانه بیهوا! یادش نمیرفت هنگام غارت بود و در بین شلوغی... افتاد زیر دست و پا یادش نمیرفت لعنت بر آن دستی که هجده نیزه آورد سرهای روی نیزه ها یادش نمیرفت کنج خرابه...زیر نور ماه...آرام... شب-گریه هایِ بیصدا یادش نمیرفت در کنج حجره، داشت جان میداد امّا کهنه حصیر و بوریا یادش نمیرفت! مرضیه عاطفی

. #شهادت_امام_باقر زهر ملعون، نفست را به شکایت انداخت گوشه حجره تو را سخت به زحمت انداخت داری از درد چه بدحال به خود می پیچی مثل لب تشنه ی گودال به خود می پیچی چه غریبانه کف حجره زمین گیر شدی چقدر بیشتر از سن خودت پیر شدی زهر ملعون، چه به روز جگرت آورده خنده ی حرمله را در نظرت آورده خواستی آب بنوشی، جگرت تیر کشید عطشت، علقمه را زود به تصویر کشید زهر نه، گریه ی بسیار تو را خواهد کشت روضه ی دست علمدار تو را خواهد کشت سالها رفته، ولی خوب به خاطر داری با رقیه دل تان سوخته چندین باری مو به مو، طعنه ی اغیار به یادت مانده ازدحام سر بازار به یادت مانده دل پر خون تو، از غصه لبالب می شد چادری در ملأعام معذب می شد وحید قاسمی✍

#شهادت_امام_محمدباقر_ع بار بلا به شانه کشیدم به کودکی از صبح تا به عصر چه دیدم به کودکی از خیمه گاه تا ته گودال قتلگاه دنبال عمه هام دویدم به کودکی آن شب که در مقابل من عمه را زدند فریاد الفرار شنیدم به کودکی عمه اگرچه در همه جا شد سپر ولی من ضرب دست شمر چشیدم به کودکی آن شب که درخرابه سر آمد میان مان چون عمه ام رقیه خمیدم به کودکی با کعب نی لباس همه پاره پاره شد بدتر ز اهل شام ندیدم به کودکی یک سرخ مو زقافله ما کنیز خواست این را به گوش خویش شنیدم به کودکی در مجلس شراب که شخصیتم شکست من آستین صبر جویدم به کودکی قاسم نعمتی

#شهادت_امام_محمدباقر_ع چقدر خاطرات تلخی از سفر کربلای خود داری یادگاری خار صحرا را همه جا زیر پای خود داری چقدر ناسزا شنیدی تو از دهان همان اراذل ها بی صدا گریه کردی از غصه در خرابه به پیش قاتل ها دست و پایت کبود زنجیر است همه جا با طناب میرفتی چقدر هُو شدی زمانی که سمت بزم شراب میرفتی لحظه غارت خیام حرم غیر گریه چه کار میکردی پدرت راه چاره افشا کرد با رقیه فرار میکردی تو همین که فرار میکردی دلت اما به پیش بابا ماند ناگهان با سرت زمین خوردی آتش عمامه تو را سوزاند چقدر ناله میزدی وقتی که رقیه شهیده شد در راه بر لب توبود به عزت و به شرف لا اله الا الله با دوچشم تر خودت دیدی تازیانه به کودکان خورده بدتر این فقط اشاره کنم به لبی چوب خیزران خورده چشمت از اشک دائما لبریز تا نگاهی به آب میکردی به سر و سینه میزدی آقا یاد طفل رباب میکردی حال و روزت شبیه زهرا بود چقدر ضربه بی هوا خوردی من جواب سوال میخواهم ضربه با پهنه عصا خوردی محمد حبیب زاده

#شهادت_امام_محمدباقر_ع عمامه بر میدارم از سر ، حرف دارم هر جا بیاید نام مادر حرف دارم هر چه می آید بر سر ما از سقیفه ست از غربت بسیار حیدر حرف دارم از سیلی و دیوار و میخ در بماند این بار از یک داغ دیگر حرف دارم مسمومیت آخر گریبانگیر من شد از نیش زهر و زخم بستر حرف دارم همراه دارم در لحد عمامه ام را با یادگاری پیمبر حرف دارم دیگر خلاصه میکنم درد و دلم را از کربلا با قلب مضطر حرف دارم جا ماندم از جان بر کفان لشگر عشق از قاسم و از عون و جعفر حرف دارم هم بر جوان اربا اربا گریه کردم هم از عبا و نعش اکبر حرف دارم گهواره جنبان میان خیمه بودم از بی قراری های اصغر حرف دارم سرنیزه هارا دیده ام در کشمکش ها از چکمه و پهلو مکرر حرف دارم ای کشتگان اشک اگر طاقت بیارید از خنجر و گودی حنجر حرف دارم گودال از خون خدا یکباره پر شد از ضربه ی سنگین آخر حرف دارم با چشم خود دیدم چهل تا نعل تازه از جای سم بر روی پیکر حرف دارم با آستین پاره عمه روسری ساخت ای مردم از قحطی معجر حرف دارم علیرضا خاکساری

#شهادت_امام_محمدباقر_ع هزار خاطره ی غم نمی رود از یاد غروب سرخ محرم نمی رود از یاد به گاهواره ی خالی اصغرم سوگند رباب و خیمه ی ماتم نمی رود از یاد فرات بود و عطش بود و کودکان حرم خروش غیرت زمزم نمی رود از یاد دمی که هستی زینب ز روی زین افتاد همان مصیبت اعظم نمی رود از یاد به دشت دختر و زنها برهنه پا و دوان بدون یاور و محرم ، نمی رود از یاد به شام بر سر ما سنگ می زدند از بام بلاي شهر جهنم نمی رود از یاد به شهر شام ، به بزم یزید ، بین طشت سر شکسته و درهم نمی رود از یاد  رضا رسول زاده

#شهادت_امام_محمدباقر_ع آه یادم نمی رود هرگز غم جانسوز غارت خلخال حمله ی نابرابر لشکر به زنان و به خیمه و اطفال صحنه اش بین صحن چشمانم میدهد زجر هر شب و روزم ذوالجناح آمد از دل میدان با دو صد زخم بر سر و کوپال چه بگویم از آن غروب غریب در هیاهوی نیزه و شمشیر تنی از روی شیب قربانگاه غلت می خورد تا ته گودال چه بگویم که تیزی خنجر به روی حنجری فشار آورد یک نفر بین قاتلانش شد بر سر سر بریدنش جنجال هم غرورم شکست هم قلبم آن زمانی که دختری خسته از روی ناقه بر زمین افتاد دشت تاریک بود و رفت از حال محمدحسن بیات لو