چجوریه که هرچی پیش بری عمیق تر و بیشتر میشه  هیچ جوره نمیشه گذاشتش کنار...
من تورو اینگونه دوست دارم
دوست داشتن تو یکی از لذت بخش ترین کارهای دنیاست...
دوستت دارم و خواهم داشت همه‌ی وجود من (:
عشق یعنی تو..
عشق یعنی حس ناب من به تو
تویی که شدی هوایی ک استشمامش میکنم 
تویی که وقتی هم نگاهتو هم عشقتو دار تبدیل میشم ب خوشبخت ترین آدم دنیا...
خوشحالم از اینکه دارمت 
از اینک جای همه چیز رو توی زندگیم پر کردی

همینقد_قشنگ 
#دِلـــــبــــری 
‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ 
 ‎‌‌‌‌‌‌‌‌♥️⊹⊱ عــضۉۺۉدلـبرےیادبـگیڔ 😍⊰⊹♥️

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‎‌‌‎‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌••♥️『 @Ashghanh_love 🦋🗝

‌‌   ♡ ㅤ   ❍ㅤ      ⎙ㅤ     ⌲ 
   ˡᶦᵏᵉ  ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ    ˢᵃᵛᵉ     ˢʰᵃʳᵉ

همه عمر تا بمیرم
ك تو در دلم نشستی و

همینقد_قشنگ 🥰
#دِلـــــبــــری 
‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ 

 ‎‌‌‌‌‌‌‌‌♥️⊹⊱ عــضۉۺۉدلـبرےیادبـگیڔ 😍⊰⊹♥️

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‎‌‌‎‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌••♥️『 @Ashghanh_love 🦋🗝

‌‌   ♡ ㅤ   ❍ㅤ      ⎙ㅤ     ⌲ 
   ˡᶦᵏᵉ  ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ    ˢᵃᵛᵉ     ˢʰᵃʳᵉ

هرشب ساعتِ ۸ تنهایی میومد کافه و میشِست اون کنج و شروع میکرد به نوشتن .
موقعی که سرش پایین بود

هرسری خودم میرفتم سفارشِش رو میگرفتم .
یه قهوه ترک سفارش همیشگیش بود .
همیشه هم قهوه اش سرد میشد و بدون این که لب بزنه به قهوه ؛
بلند میشد میرفت .

هرشب به امید این که چشمای درشتش رو ببینم .
میرفتم بالاسرش و صداش میکردم تا سرش رو بگیره بالا . .
و من هزار بار بمیرم و زنده شم .
بعد فقط بگم که چی میل دارین و اون هم بگه

از کتاب های رو میز متوجه شده بودم که عاشق اشعارِ شاملو هستش . .
دوست داشتم برم بشینم کنارش بگم :

میخواستم بدونه منم بلدم . .
بدونه حسرتِ دوست داشتن و عاشق شدن‌رو دارم ؛
اصن از کجا معلوم . 

شاید اسمش

باشه .

یه شب تصمیم گرفتم اشعارِ شاملو رو بنویسم ؛
و بچسبونم به دیوارِ رو به روش . .

تا بیشتر سرش رو بالا بگیره . .
تا بیشتر چشماش ذوق کنه .

هرشب که میومد شعرهای رو دیوار رو تغییر میدادم ؛
کارم شده بود همین .
که ببینمش .

که بیشتر

یکسالی شده بود که تنهایی میومد کافه و میشست اون کنج و مینوشت . .
منم اصلا نمیدونستم که دوست پسر داره یا نامزد .
یا اصلا شوهر .

فقط تنها چیزی که میدونستم این بود که

یه شب از همین شب های شاملویی و عاشقانه های یواشکیِ من . .
تلفنش زنگ خورد و سراسیمه از کافه بیرون زد . .

بدون این که اصلا قهوه سرد شدش رو حساب کنه .
دفترچه هاش و کتاب هاش رو جاگذاشته بود روی میز .
بدون این که بخوام بخونمشون

درش رو بستم و گذاشتمش کنار تا فرداشب که میاد بهش بدم .

چند شب گذشت و نیومد .
امکان نداشت که این همه مدت کافه نیاد
نه شماره تلفنی داشتم ازش . .
نه نشونه‌ای  

چند شبی بود که شعر های رو دیوار عوض نشده بود ؛

و هربار که چشمم میخورد بهش بغض گلوم رو فشار میداد .

چند شبی حواس پرت شده بودم و همش یه قهوه ترک برای اون میزِ کنج میریختم .
اصلا یادم نبود که نیست .

دوماه گذشت و نیومد حتی وسایلش رو ببره . .
اون تلفن کی بود؟!

چی گفت؟!
کجا رفت .
دیگه نتونستم طاقت بیارم . .
رفتم کتاب‌هاش رو گشتم که شاید شماره ای،آدرسی باشه . .
ولی نبود .

تا این ك دفترچه یادداشتش رو باز کردم و دومین صفحش رو خوندم :

امیرحسین‌‌سرمنگانی
#تکست_خاص 📄
‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ 
 ‎‌‌‌‌‌‌‌‌♥️⊹⊱ عــضۉۺۉدلـبرےیادبـگیڔ 😍⊰⊹♥️

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‎‌‌‎‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌••♥️『 @Ashghanh_love 🦋🗝

‌‌   ♡ ㅤ   ❍ㅤ      ⎙ㅤ     ⌲ 
   ˡᶦᵏᵉ  ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ    ˢᵃᵛᵉ     ˢʰᵃʳᵉ