#تاریخ_مستند #مقتل_مستند ⚫️ وصایای #امام_باقر سلام الله علیه راجع به کفن و دفن ایشان بعد از شهادت 🔻روزى امام محمّد باقر علیه‌السّلام، حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام را طلبید و گفت: جمعى از اهل مدینه را حاضر کن. چون ایشان را حاضر کردم فرمود: اى جعفر چون من به عالم بقا رحلت کنم، مرا غسل بده و کفن کن و در سه جامه که یکى رداى حبره بود که نماز جمعه در آن مى‏کردند، و دیگرى پیراهنى بود که خود مى‏پوشیدند، و فرمود عمامه بر سر من ببند، و عمامه را از جامه‏هاى کفن حساب مکن، و براى من زمین را شق کن به جاى لحد، زیرا که من فربهم و در زمین مدینه براى من لحد نمى‏توانند ساخت، و قبر مرا چهار انگشت از زمین بلند کن، و آب بر قبر من بریز، و اهل مدینه را گواه گرفت. چون ایشان بیرون رفتند گفتم: اى پدر بزرگوار! آنچه مى‏فرمودى به عمل مى‏آوردم و احتیاج به گواه نبود، حضرت فرمود: اى فرزند! این گواه را گرفتم که بدانند توئى وصىّ من، و در امامت با تو منازعه نکنند. 📚 (كافى 3/ 144 و 200) لا یوم کیومک یا اباعبدالله الحسین 🟢@ashti_bakhoda

#مقتل_سیدالشهداء_سلام_الله_علیه #مقتل_مستند آجرک الله یا صاحب الزمان ◼️ گوشه ای از اثرات شهادت سيدالشهدا عليه السلام ◼️ وقتی که جبرئیل در کنار گودال نعره میزد... بعد از شهادت سيد الشهدا عليه السّلام، لشكريان سوارى را نگريستند كه ناپروا صيحه مى زند و بى محابا واویلا سر می‌دهد . گفتند: «اين سوار كيست و چنین ناله و فرياد برای چيست؟ او گفت: و كيف لا أصرخ و رسول اللّه قائم ينظر إلى الأرض مرّة و ينظر إلى حربكم مرّة؟ و أنا أخاف أن يدعو اللّه على أهل الأرض فأهلك فيهم ▪️«چه گونه صيحه نزنم و فرياد نكنم و حال آن كه رسول خداى صلی الله علیه و آله را مى نگرم كه ايستاده گاهى به سوى زمين می نگرد و گاهی قتلگاه را نظاره مى كند؟ از آن مى ترسم كه خدا را بخواند و ساکنین روى زمين را تباه كند.» جماعتى از لشكريان گفتند: «او مردى ديوانه است و سخنى سفيهانه مى گويد.» گروهى گفتند: «سوگند به خداى، ستمى بزرگ بر خويشتن آورديم.به رضاجويى پسر سميه(ابن زیاد) ، پسر پيغمبر را كشتيم.» راوى گويد: «به عرض امام سجاد عليه السّلام رسانيدم كه: آن کسی که فریاد می‌زد چه كسی بود؟ » حضرت فرمود: ما نراه إلّا جبرئيل، أمّا إنّه لو أذن له فيهم لصاح بهم صيحة يخطف منها أرواحهم من أبدانهم إلى النّار، و لكن أمهل لهم ليزدادوا إثما و لهم عذاب أليم ▪️آن كس، جز جبرئيل نبود و اگر از خداوند مأذون بود، صيحه اى بر آن جماعت مى زد كه ارواح ايشان از ابدان ايشان به جانب دوزخ شتاب گيرد؛ لكن ايشان را مهلت داد تا گناه ايشان بزرگ تر گردد و عذاب ايشان عظيم تر شود. 📚بحارالانوار ج ۴۵ص١٧٣ 📚ناسخ التواریخ ج٢ص۶ 🟢@ashti_bakhoda