میگفت ما هرجا کم بیاریم، پشیمون شیم، ناامید شیم، بیپناه شیم، آخرش امام حسینو داریم. ته ته هراتفاقی دلمون گرمه امام حسينو داریم؛ چه پناهی بهتر از این؟
ولی فک کردیم به اوناییکه، به جووناییکه، نوجووناییکه، با این پناه آشنا نشدن؟ به فکر اونا هستیم؟
بیپناهی سخته.. دوری از امامحسین سخته.. خودمونو نبینید که از وقتی چش باز کردیم مامانمون زیرلب 'حسینحسین' میکرده، بابامون محرما میبردمون هیئت؛ خیلیا محرومن از این نعمت..
امشب براشون دعا کنیم؛)))
دعا کنیم خودمونم تا آخرش بمونیم.. زیر این بیرق.. دم خونه اهلبیت..
باورم نمیشود این من هستم که هنوز زنده ام!
مصائب تو بر کوه خوانده شود از هم فرو میپاشد؛
به راستی چرا من هنوز زنده ام؟
مگر قلبِ من از جنس سنگ ساخته شده؟
چرا در وسط روضه های امشب جان ندادم؟
قلبی که در هنگام ذکر مصیبت تو نگیرد و
تپش های آن متوقف نشود پس کجا و کی
میخواهد برای همیشه از کار بیفتد؟
شرمنده رویِ خواهرتان هستیم آقا
بی سعادتی نوکر را ببخش./ ذوالفقار