eitaa logo
عصرانه (تقی شجاعی)
227 دنبال‌کننده
880 عکس
247 ویدیو
5 فایل
دخمه‌ای مجازی جهت داد زدن با صدای: #تقی_شجاعی 😎 ( فعال انفرادی🚶 نویسنده پلنگ‌زخمی، احتناک، وقتی‌بابا‌رئیس‌بود، شریان و...) ارتباط با ادمین: @Shojaei66 اینستاگرام: https://www.instagram.com/taghishojaei66?r=nametag
مشاهده در ایتا
دانلود
در زنگ هنر به دانش‌آموزها گفتم یکی از اعتقادات خودتان را انتخاب کنید و درباره‌اش چند خط بنویسید. اوضاع خیلی داغان‌تر از آنی بود که تصور می‌کردم. حتی دانش‌آموزانی که اهل دین و مذهب بودند به وضوح معلوم بود که در مبانی اعتقادی خود دچار مشکل هستند. بدبینی به نظام، آینده ایران، پول‌محوری، تعریف خوشبختی، دین من انسانیت، و حجاب از موضوعات چالشیِ پرتکرارِ دانش‌آموزان بود. موضوعاتی که ما معلم‌ها هم وقتی در دفتر می‌نشینیم بر سر آنها اختلافات مبنایی داریم. این نشان می‌دهد که دشمنان دین توانسته‌اند در جنگ فرهنگی در سایه‌ی چُرتِ برخی مسئولین فرهنگی، سنگرهایی را فتح کنند که ما برای بازپس‌گیری آنها با چالش‌هایی جدی مواجه هستیم. چالشی که در آن، نوجوان امروز به حرف منابع آن ور آبی بسیار بیشتر از ما اعتماد دارد.
عصرانه (تقی شجاعی)
در زنگ هنر به دانش‌آموزها گفتم یکی از اعتقادات خودتان را انتخاب کنید و درباره‌اش چند خط بنویسید. او
فقط اونجاش که میگه: "معلمی که پراید داره نمیتونه منو پولدار کنه!"🤣 تو یه جایی تو کتاب شریان نوشته بودم: "حتی دانش‌آموزان هم مطابق با مدل ماشین و مارک لباس معلم‌ها بهشان احترام می‌گذارند!"
یکی از بچه‌ها نوشته بود: "به نظر من یک روز در آن دنیا شیطان به انسان سجده می‌کند و خدا هم او را می‌بخشد. آتش و جهنمی که شیخ‌ها می‌گویند و ما را می‌ترسانند وجود ندارد و خدای مهربان در آن روز همه را خواهد بخشید." عرض شود محضر انور ایشان که: ما وقتی دست‌مان را با خاک کثیف می‌کنیم، با یک بار آب کشیدن تمیز می‌شود. اگر با قیر کثیف شود، نیاز به نفت دارد. هرچقدر جرم آلودگی بیشتر باشد زمان و نوع پاک‌کننده فرق می‌کند. گاهی آلودگی عفونی می‌شود، به خاطر زخم‌های چرکین یا زخم گلوله یا چاقو. پاک کردن بعضی آلودگی‌ها نیاز به جراحی دارد، نیاز به تحمل درد و گذشت طول مدت درمان دارد. بعضی وقت‌ها هم هست که زخم به قلب یا مغز سرایت کرده و آنها را از کار انداخته است؛ که در آن صورت هیچ راهی برای زندگی وجود ندارد. این شاید ماجرای آتشی باشد که در قرآن به عنوان آتش جهنم بارها به آن اشاره شده است. برخی گناهان با یک استرس پاک می‌شوند. برخی با یک درد. یک بلا. برخی‌ گناه‌ها هستند که با ترس شب اول قبر یا یک دادِ فرشته یا مراحل بعدی توی برزخ پاک می‌شوند. اما برخی گناه‌ها هستند که نیاز به جراحی دارند. برخی دُمل‌ها فقط با سوزاندن محو می‌شوند. و اما برخی‌ها هم از آنجا که خاصیت روح خود را عوض کرده‌اند و کلا دچار دگردیسیِ روحی شده‌اند با هیچ آتشی به حالت اول برنمی‌گردند. رازِ جاودانگی برخی‌ها در جهنم نیز همین است و این ربطی به مهربانی خدا ندارد. چرا که مهربانیِ خدا به چیزهای ممکن تعلق می‌گیرد نه چیزهای محال. ◇◇◇ [ @asraneh313 ]
آیا می‌دانید کتاب به لطف خدا به چاپ هفتم رسیده و قیمت جدیدش شده ۱۴۰ هزار تومان؟! پ.ن: چاپ جدید رو خودم با قیمت ۹۵ تومن میدم. خرید بالای ۱۰ تا؛ ۸۰ تومن. [ @asraneh313 ]
نظرات برخی مخاطبان در سایت طاقچه و کتابستان درباره
درباره‌ی دین من انسانیت این شعار بیش از آنکه یک ایدئولوژی برای زندگی باشد، یک راه دررو و بیشتر از آن: یک پوشش برای تنبلی هنگام اجرای دستورات دینی است. دین من انسانیت را می‌توان به مثال زیر تشبیه کرد: فردی با ادعای کوهنوردی پای قله ایستاده و مدام می‌گوید برای رسیدن به قله لازم نیست حتما راه بروی، کافی است کوهنورد باشی و عضلاتت قوی باشند. این فرد تا قیامت هم پای قله‌های مختلف بایستد و سلفی بگیرد هرگز نمی‌توان روی او نام کوهنورد یا ورزشکار گذاشت. انسان بدون داشتن دین شبیه همان شخص پای قله است که هیچ کوهی را نپیموده است و فقط ادای کوهنوردها را درمی‌آورد. واژه‌ی انسان یک تعریف بیشتر ندارد: "کامل‌ترین مخلوقی که خداوند او را آفریده تا جلوه‌گر اوجِ هنرمندیِ او در خلقت باشد." حرکت انسان در این مسیر یعنی همان تعریف انسانیت. خدا برای رسیدن انسان به انسانیت، دستورالعمل‌هایی قرار داده که نام آن دین است. انسان تنها در صورتی در تعریف حقیقیِ انسان قرار می‌گیرد که در مسیر این دستورالعمل‌ها حرکت کند. در غیر این‌صورت حتی اگر تمام ویژگی‌های خوبِ خلقت را داشته باشد می‌توان به او نام مخلوقِ خوب گذاشت؛ نه انسان. این مخلوق خوب هرچقدر هم زلال باشد در بهترین حالت شبیه آب زلالِ راکدی است که بالاخره خواهد گندید. این مخلوق که از گونه‌ی انسان‌ها است به دلیل وصل نبودن به چشمه‌ی انسانیت، بسیار آسیب‌پذیر خواهد بود و تحت بحران‌های خشکسالیِ مختلف، خوبی‌هایش تبخیر خواهد شد. شعار "دین من انسانیت" که در سال‌های اخیر لقلقله‌ی زبانِ نوجوان‌های ما شده است، در واقع همانقدر که به معنای "من نمی‌خواهم دین‌دار باشم" است، همان‌قدر هم به معنای "من نمی‌خواهم انسان باشم" است. انسان بدون دین اصلا معنای علمی و عملیِ کلمه‌ی انسان را از دست می‌دهد. نکته‌ی آخر آنکه در طول تاریخ و همچنین در عصر حاضر، خوب‌ترین انسان‌ها کسانی بوده‌اند که بیشترین تابعیت را از دین و دستورات آسمان داشته‌اند و اتفاقا پست‌ترین مخلوقات تاریخ کسانی بوده‌اند که از دین بیشترین فاصله را داشته‌اند. پس کسی که این شعار را می‌دهد، بداند یا نداند در کنار حذف دستورات آسمان از زندگی‌اش، از گروه حقیقیِ انسانیت نیز لِفت داده است! ◇◇◇ [‌ @asraneh313 ]