همه ‌یِ عشقم برای تـو😍♥️ 💟 @asrar_movafaghiyat

آخرهفتہ تون عالے و بینظیر ی روز قشنگ ی دل آرام ی شادے بے پایان ی لب خندون ی زندگے عاشقانہ و هزار آرزوے زیبا ازخداوند برایتان خواهانم 💟 @asrar_movafaghiyat

خائنانه ترین خیانت ها این است که وقتی یک جلیقه ی نجات در کمدت آویزان است، به خودت دروغ می گویی که احتمالا اندازه ی کسی که دارد غرق می شود نیست. اینجوری است که نزول می کنیم و همینطور که به قعر می رویم تقصیر همه ی مشکلات دنیا را می اندازیم گردن دیگران ولی لازم نیست برای تقصیر اسم خاص درست کرد. ریشه ی سقوط ما همین است"نفع شخصی" این هم در اتاق هیئت مدیره و اتاق جنگ شروع نمی شود،در خانه آغاز می شود. جزءازکل _#استیو_تولتز 💟 @asrar_movafaghiyat

نمک نشناسی مثل یک بیماریِ مزمن شیوع پیدا کرده است بینِ مردم! مهم نیست تو چقدر خودت را خرجِ حالِ خوبشان کردی! حالِشان که با تو خوب شد، دلیلِ حالِ بدت می شوند! مهم نیست چقدر در گذشته کنارشان بودی! می روند و شیفته ی آدم های جدیدِ زندگیِ شان می شوند. مهم نیست تو چقدر دردشان را به جان خریدی! درد می زنند به جانَت. مهم نیست چقدر بارِ تنهایی شان را به دوش کشیدی! در نهایت تنهایَت می گذراند. لطفاً به فرزندانتان، قدر شناس بودن را یاد دهید؛ اینجا زخمِ خیلی ها تازه ی همان نمک دانی ست که شکست‌ ! 💟 @asrar_movafaghiyat

انسان های بزرگ قامتشان بلندتر نیست، خانه شان بزرگ تر نیست،   ثروتشان هم بیشتر نیست، آنها قلبی بزرگ   و نگاهی مهربان دارند 💟 @asrar_movafaghiyat

جمعتون عالی💝 امروزتون پراز خبرهای✨ خوب وسرشارازبهترینها❣ تقدیرتون قشنگ☄ عمرتون بلند💫 روزے تون پربرکت و🌼 زندگیتون سرشارازمحبت💞 #بزن_رولینک👇 💟 @asrar_movafaghiyat

دنیای زیبای درونتان را بافکرکردن به اشتباهات دیگران به جهنم تبدیل نکنید لبخندبزنیدوببخشید آنهاشایدبخاطرتربیت در محیطی عاری ازفرهنگ وادب دیگران راآزارمیدهند شماشادباشيدوبی تفاوت 💟 @asrar_movafaghiyat

شنبه تون پرخیروبرکت امروزخدامیخوام قلبتون پر باشه مهرومحبت روحتون لبریز باشه از آرامش و شادی و خوشبختی مهمون خونه هاتون باشه 💟 @asrar_movafaghiyat

✨🌸🍃🌼🌸🍃🌼🌸🍃🌼 🌸🍃🌼🌸🍃🌼 🍃🌼 🌸 🌟 تغییر سرنوشت در کشور چین، دو مرد روستایی می خواستند برای یافتن شغل به شهر بروند. یکی از آن ها می خواست به شانگهای برود و دیگری به پکن. اما در سالن انتظار قطار، آنان برنامه خود را تغییر دادند. زیرا مردم می گفتند که مردم شانگهای خیلی زرنگ هستند و حتی از غریبه هایی که از آنان آدرس می پرسند پول می گیرند اما پکنی ها ساده لوح هستند و اگر کسی را گرسنه ببینند نه تنها غذا، بلکه پوشاک به او می دهند. فردی كه می خواست به شانگهای برود با خود فكر كرد: «پكن جای بهتری است، كسی در آن شهر پول نداشته باشد، باز هم گرسنه نمی ماند. با خود گفت خوب شد سوار قطار نشدم و گرنه به گودالی از آتش می افتادم.» فردی كه می خواست به پكن برود پنداشت كه شانگهای برای من بهتر است، حتی راهنمایی دیگران نیز سود دارد. خوب شد سوار قطار نشدم، در غیر این صورت فرصت ثروتمند شدن را از دست می دادم. هر دو نفر در باجه بلیت فروشی، بلیت هایشان را با هم عوض كردند. فردی كه قصد داشت به پكن برود بلیت شانگهای را گرفت و كسی كه می خواست به شانگهای برود بلیت پكن را به دست آورد. نفر اول وارد پكن شد. متوجه شد كه پكن واقعا شهر خوبی است. ظرف یك ماه اول هیچ كاری نكرد. همچنین گرسنه نبود. در بانك ها آب برای نوشیدن و در فروشگاه های بزرگ شیرینی های تبلیغاتی را كه مشتریها می توانستند بدون پرداخت پول بخورند، می خورد. فردی كه به شانگهای رفته بود، متوجه شد كه شانگهای واقعا شهر خوبی است هر كاری در این شهر حتی راهنمایی مردم و غیره سود آور است. فهمید كه اگر فكر خوبی پیدا شود و با زحمت اجرا گردد، پول بیشتری به دست خواهد آمد. او سپس به كار گل و خاك روی آورد. پس از مدتی آشنایی با این كار، 10 كیف حاوی از شن و برگ های درختان را بارگیری كرده و آن را «خاك گلدان» نامید و به شهروندان شانگهایی كه به پرورش گل علاقه داشتند فروخت. در روز 50 یوان سود برد و با ادامه این كار در عرض یك سال در شهر بزرگ شانگهای یك مغازه باز كرد. او سپس كشف جدیدی كرد؛ تابلوی مجلل بعضی از ساختمان های تجاری كثیف بود. متوجه شد كه شركت ها فقط به دنبال شستشوی عمارت هستند و تابلو ها را نمی شویند. از این فرصت استفاده كرد. نردبان، سطل آب و پارچه كهنه خرید و یك شركت كوچك شستشوی تابلو افتتاح كرد. شركت او اكنون 150 كارگر دارد و فعالیت آن از شانگهای به شهرهای هانگجو و ننجینگ توسعه یافته است. او اخیرا برای بازاریابی با قطار به پكن سفر كرد. در ایستگاه راه آهن، آدم ولگردی را دید كه از او بطری خالی می خواست. هنگام دادن بطری، چهره كسی را كه پنج سال پیش بلیط قطار را با او عوض كرده بود به یاد آورد 💟 @asrar_movafaghiyat

به قول بابام؛ عشق، آینه نیست ڪه طرفت خندید تو هم بخندی، اخم ڪرد تو هم سگرمه‌هاتو بڪشی توی هم! رابطه آینه نیست ڪه خوب بود خوبی ڪنی، اگه بد بود تو بدتر بشی! عشق یعنی ایثار، یعنی فداڪاری... عاشق ڪه بشی باید یاد بگیری یه جایی اگه اون ڪوتاه اومد، یه جایی هم تو بایستی ڪوتاه بیای، دو تا من با هم نمی‌شن ما! یه وقتایی لازمه اگه اون من بود، تو بشی نیم من، جای دوری نمیره... 💟 @asrar_movafaghiyat

✨🌸🍃🌼🌸🍃🌼🌸🍃🌼 🌸🍃🌼🌸🍃🌼 🍃🌼 🌸 🌟روزی دو مرد جوان نزد استادی آمدند و از او پرسیدند: «فاصله بین دچار یک مشکل شدن تا راه حل یافتن برای حل مشکل چقدراست؟» استاد اندکی تامل کرد و گفت: «فاصله مشکل یک فرد و راه نجات او از آن مشکل برای هر شخصی به اندازه فاصله زانوی او تا زمین است!» آن دو مرد جوان گیج و آشفته از نزد او بیرون آمدند و در بیرون مدرسه با هم به بحث و جدل پرداختند. اولی گفت: «من مطمئنم منظور استاد معرفت این بوده است که باید به جای روی زمین نشستن از جا برخاست و شخصا برای مشکل راه حلی پیدا کرد. با یک جانشینی و زانوی غم در آغوش گرفتن هیچ مشکلی حل نمی‌شود.» دومی کمی فکر کرد و گفت: «اما اندرزهای پیران معرفت معمولا بار معنایی عمیق‌تری دارند و به این راحتی قابل بیان نیستند. آنچه تو می گویی هزاران سال است که بر زبان همه جاری است و همه آن را می‌دانند. استاد منظور دیگری داشت.» آن دو تصمیم گرفتند نزد استاد بازگردند و از خود او معنای جمله‌اش را بپرسند. استاد با دیدن مجدد دو جوان لبخندی زد و گفت: «وقتی یک انسان دچار مشکل می‌شود، باید ابتدا خود را به نقطه صفر برساند. نقطه صفر وقتی است که انسان در مقابل کائنات و خالق هستی زانو می‌زند و از او مدد می‌جوید. بعد از این نقطه صفر است که فرد می‌تواند بر پا خیزد و با اعتماد به همراهی کائنات دست به عمل زند. بدون این اعتماد و توکل برای هیچ مشکلی راه حل پیدا نخواهد شد. باز هم می‌گویم فاصله بین مشکلی که یک انسان دارد با راه چاره او، فاصله بین زانوی او و زمینی است که بر آن ایستاده است.» 💟 @asrar_movafaghiyat

مادر که نباشد نظم خانه به هم میریزد... علی در نجف...🏴 حسن در بقیع...🏴 حسین در کربلا...🏴 زینب در دمشق🏴 "ایام فاطمیه تسلیت باد" 💟 @asrar_movafaghiyat