╭━═━⊰🍃💔🍃⊱━═━╮ #حدیث_نور 💚امام صادق علیه السلام فرمودند:💚 حریص از دو‌خصلت محروم شده و در نتیجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتیجه آسایش را از دست داده است، از راضی بودن محروم است و در نتیجه یقین را از دست داده است. http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

امام رضا علیه السلام ﺷﮑﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪﻥ ﺛﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺛﻮﺍﺏ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﻓﻞ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺸﻮﺩ ﺑﺎ ﺳﺠﺪﻩ ﺷﮑﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽ‌ﮔﺮﺩﺩ -اخبار و اثارامام رضا ع http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

مدتي در پي تو رند و نظر باز شديم همه را غير تو ديديم و نديديم تو را فکرکرديم که مشکل سردلبستگي است از همه جز تو بريديم و نديديم تو را لااقل کاش دم خيمه ي تو جان بدهيم تا بگوييم:رسيديم و نديديم تو را http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 سلام وقتتون بخیر ادامه تفسیر ایات قرآن

آیه 2 : 💠الْحَمْدُ للَّهِ رَبّ الْعَالمین💠 ترجمه: ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.

#سوره_الفاتحه #تفسیر_آیه2 جهان غرق رحمت او است بعد از بسم الله كه آغازگر سوره بود ، نخستين وظيفه بندگان آنست كه به ياد مبدء بزرگ عالم هستى و نعمتهاى بى پايانش بيفتند ، همان نعمتهاى فراوانى كه سراسر وجود ما را احاطه كرده و راهنماى ما در شناخت پروردگار و هم انگيزه ما در راه عبوديت است . اينكه مى گوئيم : انگيزه ، به خاطر آنست كه هر انسانى به هنگامى كه نعمتى به او مى رسد فورا مى خواهد ، بخشنده نعمت را بشناسد ، و طبق فرمان فطرت به سپاسگزارى برخيزد و حق شكر او را ادا كند . به همين جهت علماى علم كلام ( عقائد ) در نخستين بحث اين علم ، كه سخن از انگيزه هاى خداشناسى به ميان مى آيد وجوب شكر منعم را كه يك فرمان فطرى و عقلى است به عنوان انگيزه خداشناسى ، يادآور مى شوند . و اينكه مى گوئيم : راهنماى ما در شناخت پروردگار نعمتهاى او است ، به خاطر آن است كه بهترين و جامعترين راه براى شناخت مبدء ، مطالعه در اسرار آفرينش و رازهاى خلقت و مخصوصا وجود نعمتها در رابطه با زندگى انسانها است . به اين دو دليل سوره فاتحة الكتاب با اين جمله شروع مى شود ( الحمد لله رب العالمين ) . ♦️تفسیر نمونه، ج اول، ص 51♦️

♻️ادامه تفسیر آیه 2 👇👇👇 براى پى بردن به عمق و عظمت اين جمله لازم است ، به تفاوت ميان حمد و مدح و شكر و نتايج آن توجه شود : 1 - حمد در لغت عرب به معنى ستايش كردن در برابر كار يا صفت نيك اختيارى است ، يعنى هنگامى كه كسى آگاهانه كار خوبى انجام دهد ، و يا صفتى را براى خود برگزيند كه سرچشمه اعمال نيك اختيارى است ، ما او را حمد و ستايش مى گوئيم . ولى مدح به معنى هر گونه ستايش است ، خواه در برابر يك امر اختيارى باشد يا غير اختيارى ، فى المثل تعريفى را كه از يك گوهر گرانبها مى كنيم ، عرب آنرا مدح مى نامد ، و به تعبير ديگر مفهوم مدح ، عام است در حالى كه مفهوم حمد خاص مى باشد . ولى مفهوم شكر از همه اينها محدودتر است ، تنها در برابر نعمتهائى شكر و سپاس مى گوئيم كه از ديگرى با ميل و اراده او به ما رسيده است و اگر به اين نكته توجه كنيم كه الف و لام الحمد به اصطلاح الف و لام جنس است و در اينجا معنى عموميت را مى بخشد ، چنين نتيجه مى گيريم كه هر گونه حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است . حتى هر انسانى كه سرچشمه خير و بركتى است ، و هر پيامبر و رهبر الهى كه نور هدايت در دلها مى پاشد ، هر معلمى كه تعليم مى دهد ، هر شخص سخاوتمندى كه بخشش مى كند ، و هر طبيبى كه مرهمى بر زخم جانكاهى مى نهد ، ستايش آنها از ستايش خدا سرچشمه مى گيرد ، چرا كه همه اين مواهب در اصل از ناحيه ذات پاك او است ، و يا به تعبير ديگر حمد اينها ، حمد خدا ، و ستايش اينها ستايشى براى او است . ♦️تفسیر نمونه، ج اول، ص 52 و 53♦️

♻️ادامه تفسیر آیه 2 👇👇👇 و نيز اگر خورشيد نورافشانى مى كند ، ابرها باران مى بارند ، و زمين بركاتش را به ما تحويل مى دهد ، اينها نيز همه از ناحيه او است ، بنابر اين تمام حمدها به او بر مى گردد . و به تعبير ديگر جمله الحمد لله رب العالمين ، اشاره اى است هم به توحيد ذات و هم صفات و هم افعال ( دقت كنيد ) . 2 - اصولا توصيف الله در اينجا به رب العالمين ، در واقع از قبيل ذكر دليل بعد از بيان مدعا است ، گوئى كسى سؤال مى كند چرا همه حمدها مخصوص خدا است ، در پاسخ گفته مى شود : براى اينكه او رب العالمين و پروردگار جهانيان است . قرآن مجيد مى گويد الذى احسن كل شيىء خلقه : خداوند كسى است كه آفرينش هر چيزى را به بهترين صورت انجام داد ( سجده - 7 ) و نيز مى گويد : و ما من دابة فى الارض الا على الله رزقها : هر جنبنده اى در زمين است روزيش بر خدا است ( هود - 6 ) . 3 - از كلمه حمد اين نكته نيز به خوبى استفاده مى شود كه خداوند همه اين مواهب و نيكيها را با اراده و اختيار خود ، ايجاد كرده است ، بر ضد گفته آنان كه خدا را همانند خورشيد يك مبدء مجبور فيض بخش مى دانند . 4 - جالب اينكه حمد تنها در آغاز كار نيست ، بلكه پايان كارها نيز چنانكه قرآن به ما تعليم مى دهد با حمد خدا خواهد بود . در مورد بهشتيان مى خوانيم دعواهم فيها سبحانك اللهم و تحيتهم فيها سلام و آخر دعواهم ان الحمد لله رب العالمين : سخن آنها در بهشت نخست منزه شمردن خداوند از هر عيب و نقص ، و تحيت آنها سلام ، و آخرين سخنشان الحمد لله رب العالمين است ( يونس - 10 ) . ♦️تفسیر نمونه ج اول ص 53 و 54♦️

♻️ادامه تفسیر آیه 2 👇👇👇 - اما كلمه رب در اصل به معنى مالك و صاحب چيزى است كه به تربيت و اصلاح آن مى پردازد و كلمه ربيبه كه به دختر همسر انسان گفته مى شود از همينجا گرفته شده است ، زيرا او هر چند از شوهر ديگرى است ولى زير نظر پدر خوانده اش پرورش مى يابد . اين كلمه بطور مطلق تنها به خدا گفته مى شود ، و اگر به غير خدا اطلاق گردد حتما به صورت اضافه است مثلا مى گوئيم رب الدار ( صاحب خانه ) رب السفينة ( صاحب كشتى ) ( 1 ) . در تفسير مجمع البيان معنى ديگرى نيز بر آن افزوده است و آن شخص بزرگى است كه فرمان او مطاع مى باشد ، اما بعيد نيست كه هر دو معنى بيك اصل باز گردد . 6 - كلمه عالمين جمع عالم است و عالم به معنى مجموعه اى است از موجودات مختلف كه داراى صفات مشترك و يا زمان و مكان مشترك هستند ، مثلا ميگوئيم عالم انسان و عالم حيوان و عالم گياه ، و يا مى گوئيم عالم شرق و عالم غرب عالم امروز و عالم ديروز ، بنابر اين عالم خود به تنهائى معنى جمعى دارد و هنگامى كه به صورت عالمين جمع بسته مى شود اشاره به تمام مجموعه هاى اين جهان است . در اينجا اين سؤال پيش مى آيد كه جمع با ين معمولا براى جمع عاقل است در حاليكه همه عالمهاى اين جهان صاحبان عقل نيستند ، بهمين دليل بعضى از مفسران كلمه عالمين را در اينجا اشاره به گروهها و مجموعه هائى از صاحبان عقل ميدانند مانند فرشتگان و انسانها و جن . اين احتمال نيز وجود دارد كه اين جمع بخاطر تغليب باشد ( منظور از تغليب اين است كه مجموعه اى از صاحبان صفات مختلف را با وصف صنف برتر توصيف كنيم ) . ♦️تفسیر نمونه ج اول ص 54 و 55

♻️ادامه تفسیر آیه 2 👇👇👇 8 - اين نكته نيز قابل توجه است كه بعضي عالم را به دو گونه تقسيم كرده اند: عالم كبير و عالم صغير، و منظورشان از عالم صغير وجود يك انسان است، چرا كه وجود يك انسان خود به تنهاي مجموعه اي است از نيروهاي مختلفي كه حاكم بر اين عالم بزرگ مي باشد، و در حقيقت انسان نمونه برداري از همه جهان است. آنچه سبب ميشود كه مخصوصا ما روي مفهوم وسيع عالم تكيه كنيم آن است كه بعد از جمله الحمد لله آمده در اين جمله همه حمد و ستايش را مخصوص خدا مي شمريم، سپس رب العالمين را به منزله دليلي بر آن ذكر ميكنيم، ميگويم: همه ستايشها مخصوص او است چرا كه هر كمالي و هر نعمتي و هر موهبتي كه در جهان وجود دارد مالك و صاحب و پروردگارش او مي باشد. ♦️تفسیر نمونه، ج اول، ص 57♦️