۶۳)
#تینا
#قسمت_۶۳
باید همین‌جا بمانم تا بالاخره، پرهام پیدایش شود.
سرم را پایین انداختم و با پاهایم مشغول خرد کردنِ برگهای خشک شدم. دستش را به بازویم زد.
- شنیدی چی گفتم؟
سر بلند کردم.
- چی؟
لبخندی زد و پشت دستش را به صورتم کشید.
- اصلا تو کجایی دختر؟ می‌شه بپرسم چه اتفاقی برات افتاده؟
- چیزی نشده. فقط یکم حالم بد بود. همین!
- الان هم زیاد خوب به نظر نمی‌رسی. اشکال نداره اگر نمی‌خوای بگی. می‌خوای برسونمت خونه؟
- نه خودم میرم.
- خب، پس پاشو بریم. منم دیگه باید برم. خونه من، یعنی خوابگاهم، همین نزدیکی‌هاست.
شنیدی که گفتم من دانشجو هستم و از شهرستان اومدم؟
- آره، آره. ممنونم. شما برید. من حالا هستم.
از جا بلند شد و چادرش را روی سرش مرتب کرد.
- سرده، سرما می‌خوری. بهتره بری خونه.
- باشه میرم. چند دقیقه دیگه.
- پس شماره من رو داشته باش. خوشحال می‌شم باهام تماس بگیری. اگر اشکال نداره شماره‌ات رو داشته باشم. می‌تونیم دوست‌های خوبی باشیم.
به لبخند روی لبش نگاه کردم و برگهای را که به سمتم گرفته بود، از دستش گرفتم و شماره‌ام را گفتم و او یاد‌داشت کرد.
به گرمی مرا به آغوش کشید و خدا‌حافظی کرد و رفت. چهره مهربان و دوست‌داشتنی داشت. رفتارش مرا یاد خانم محمدی انداخت.
با نگاهم بدرقه‌اش کردم.
🖋نویسنده (فرجام پور)
⛔️کپی و فروارد حرام❌
http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490
