۳۱۳) #تینا #قسمت_۳۱۳ صدای باز شدن در حیاط از دریای خاطرات بیرونم کشید. چشم چرخانم پشت بوته های گل رز، مادر را دیدم که وارد شد، با چند پاکت بزرگ خرید. کتاب را کنار پنجره گذاشتم و بیرون رفتم. در را پشت سرش بست. با صدای سلام دادنم به سمتم برگشت. پاسخم را داد. به سمتش رفتم و پاکتی را برداشتم. خواستم یکی دیگر بردارم که از دستم گرفت: -این ها رو خودم میارم. سنگینه، همون رو ببر. بی هیچ اعتراضی راه افتادم. کیسه ها را که زمین گذاشتیم. روی مبل نشست و نفسی تازه کرد. برایش لیوان شربت خنکی آوردم. تشکر کرد و جرعه جرعه نوشید. گوشه پاکت خریدش را پس زدم و با تعجب گفتم: -این همه وسایل گل سازی؟! نفسی تازه کرد: -برای سفره عقدته. گونه هایم سرخ شد و سر به زیر انداختم. لیوان خالی را برداشتم و به آشپزخانه رفتم. مشغولِ بیرون آوردن وسایل و شمردن و حساب و کتاب شد. دوباره از پشت پنجره آشپزخانه خیره به گل های باغچه شدم که کفش دوزکی لبه پنجره نشست. با ذوق کودکانه ای خم شدم و قربان صدقه اش رفتم. درست چند روز بعد از عروسی ساحل بود که پدر خبر خوش و به قول سینا(سوپرایزش)را عنوان کرد و ما را به این منزل جدید آورد. در تمام سال هایی که مادر به جان پدر بیچاره غر می زد، او در حال ساخت و آماده کردن این خانه، برای نجات ما از آن آپارتمان تاریک و نمور بود. دلم برایش می سوخت، چقدر در برابر غرغرها و بد خُلقی های مادر، صبوری کرد. ولی حالا برایمان یک خانه ویلایی دو طبقه ساخته بود که از هر طرف پنجره خور و آفتاب گیر بود. یک سالی که در این خانه هستیم، همگی جسم و جانمان طراوت گرفته. چشمم به کفشدوزک بود که پرید و رفت. ولی قاصدکی سوار بر نسیم بهاری به جایش نشست. از این یکی نمی شد گذشت. در دست گرفتمش و در دلم گفتم"حتما، مهمانی یا خبر خوشی در راه است." 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۱۴) #تینا #قسمت_۳۱۴ چند تقه به در خورد و صدای رویا خانم به گوشم رسید. شتابان خودم را جلوی در رساندم. با دیدن چهره همیشه نورانی مادربزرگ، لبخند زدم. سلام دادم و او را در آغوش کشیدم. رویا خانم با ظرف بزرگی که مشخص بود از همان آش های خوشمزه است، کناری ایستاد. ببخشیدی گفتم و مادر بزرگ را به داخل هدایت کردم و رویا خانم پشت سرش وارد شد. مادر به استقبالشان آمد. بعد از احوالپرسی رویا خانم به آشپزخانه رفت و ظرف آش را روی میز گذاشت و برگشت. مادربزرگ را روی مبل راحتی نشاندیم. چارقد سفید و خوش عطرش را مرتب کرد و به وسایل خرید مادر، با لبخند نگاه کرد. گویی خودش می دانست اینها برای چیست. رویا خانم کنارش نشست و گفت: -مادرجون هوس آش کرده بود. گفتم بیارم‌ پایین با هم بخوریم. مادر تشکر کرد و گفت: -ببخشید دیگه من هم یه کم اینجا رو شلوغ کردم. مادربزرگ لبخند زد: -مادر جون هنرمند بودن که عذرخواهی کردن نداره. خیلی هم خوشحالم که خدا بهم عروس های هنرمند داده. لیوان ها را پر از شربت کردم. صدایشان را می شنیدم؛ ولی حواسم جای دیگر بود. "کاش ساحل هم می آمد." شربت را که تعارف کردم. سینی را به آشپزخانه بردم. صدای زنگ در بلند شد. مادر صدایم زد: -تینا جان در رو باز کن. حتما سیناست. چشمی گفتم و دگمه دربازکن را فشردم. به آشپزخانه رفتم که صدای صحبت کردن از حیاط شنیدم. با دیدن سینا و ساحل از پشت پنجره، ذوق زده شدم و بی توجه به نگاه های متعجب مادر و بقیه، تا جلوی در دویدم. چنان ساحل را در آغوش گرفتم که سینا چشم غره رفت: -تینا چه کار می کنی؟ حواست نیستا؟! با شرمساری رهایش کردم و ببخشیدی گفتم. ساحل با مهربانی گفت: -چیزی نیست، بالاخره حق خاله بالاتر از این حرفهاست. سینا جلوتر وارد شد. دست ساحل را گرفتم: -خوب شد اومدی. خیلی برات حرف دارم. تو رو خدا به دادم برس. لبخند زد: -وای من بمیرم برای خواهر کوچولوم. چشم، ولی می دونی که امروز باید زود برم. شماها همباید بیایید. چشمانم را باز و بسته کردم: -آره راست می گی، رستوران. خندید: -بله، الان هم امیر با زور بیرونم کرد. گفت باید بری استراحت کنی. منم گفتم بیام اینجا بهتره. آخه دلم تنگ شده بود. سر کوچه با سینا برخورد کردیم. نفس عمیقی کشیدم: -خدا رو شکر که اومدی. بریم تو فعلا خسته شدی. بعد یه عالمه برات حرف دارم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۱۵) #تینا #قسمت_۳۱۵ واقعا خوردن آش محلی، دور هم می چسبد. تازه سفره را پهن کرده بودیم که پدر با نان سنگک وارد شد. به خاطر کار ساخت و سازی که داشت، ساعت خانه آمدنش مشخص نبود. گاهی تا شب سر ساختمان بود. گاهی هم ظهر می آمد و بعد از ناهار دوباره می رفت. امروز روز خوبی بود، چون پدر برای ناهار کنارمان بود. با آمدنش شادی ام کامل شد. از همه زودتر جلو رفتم و سلام دادم. مدت ها بود خجالت را کنار گذاشته بودم و هر بار که به خانه می آمد، رویش را می بوسیدم. او هم سرم را می بوسید. این خانه ویلایی پر از خیر و برکت بود. که پدر با تدبیرش برایمان فراهم کرد‌. وجود مادر بزرگ هم خوشبختی مان را تکمیل می کرد. خدا را شکر مادر و رویا خانم هم مشکلی با هم نداشتند. ما طبقه پایین بودیم و رویا خانم طبقه بالا بود. مادربزرگ هم گاهی بالا در اتاق خودش، پیش رویا خانم می ماند. گاهی هم پایین و در اتاق من مهمان بود و شبها با قصه ها و خاطرات و نصیحت هایش خوابم می برد. پدر دست و رویش را شست و کنار مادربزرگ نشست. عادت همیشگی اش بود که دست مادرش را ببوسد. یک یک حال همه را پرسید. حتی نوه ای که هنوز به دنیا نیامده بود. برایش بشقاب تمیزی آوردم و دور هم ناهارمان را خوردیم. ساحل وقتی فهمید خانم محمدی منزل پدرش است، با خوشحالی با او تماس گرفت و برای افتتاحیه رستوران دعوتشان کرد. کلی حرف برای گفتن به ساحل داشتم اما خلوت خواهرانه مان جور نشد. همگی برای رفتن به رستوران امیر آقا آماده می شدند، ولی من چشمم به صفحه گوشی بود. که با نقش بستن تصویر سعید، لب هایم بی اختیار کش آمد. تماس را وصل کردم و به اتاق رفتم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۱۶) #تینا #قسمت_۳۱۶ هیچ وقت فکر نمی کردم، بتوانم پرهام را از خاطرم دور کنم و محبت کس دیگری را به قلبم بنشانم. خاطرات روزهای بودن با پرهام را به کمک خانم محمدی، و راهنمایی هایش، به فراموشی سپردم. سعی کردم حماقت ها و اشتباهاتم را به خاطر نیاورم تا مانع پیشرفت و خوشبختی ام نباشد. روزی که ریحانه و مادرش اصرار داشتن برای آمدنِ سعید به خواستگاری، با لجاجت تمام، مخالفت کردم. ولی آن ها کوتاه نیامدند و ساحل را واسطه کردند. چند ماه طول کشید تا مرا راضی کنند. اولین شرطم این بود که سعید باید از گذشته من با خبر باشد. چون دلم نمی خواست، تا آخر عمر عذاب وجدان داشته باشم. به خیال اینکه او را فریب داده ام. ساحل پذیرفت که هر چه لازم باشد خودش به او می گوید. با اینکه اصلا مایل به ازدواج نبودم، به ناچار پذیرفتم که او را ببینم. اولین روزی به منزلمان آمد، بعد از مدت ها دوباره دلم آشوب شد و لرزه به جانم افتاد. بعد از ماجرای پرهام و توبه کردنم، اصلا دلم نمی خواست با مردی هم صحبت شدم. حتی سعی می کردم چشمم به نامحرمی نیفتد. تا آرامشی که پیدا کرده بودم، از دست ندهم. ولی طبق رسم و رسومات، بعد از آشنا شدنِ بزرگتر ها با هم و رسیدن به توافق نسبی، نوبت ما بود که حرف هایمان را بزنیم. دلم مثل سیر و سرکه می جوشید. خانواده ما تازه طعم آرامش را چشیده بود و من محبت پدرم را به دست آورده بودم. حس بدی داشتم و می ترسیدم این تازه وارد همه چیز را به هم بریزد. در دلم آرزو می کردم" کاش برود و مرا به حال خود رها کند. کاش بهانه ای جور می کردم و او را رد می کردم" اما او هیچ عیبی نداشت. از نظر خانواده کاملا مقبول بود. جوانی مومن و پر تلاش که بعد از خدمت سربازی، با شوهر خواهرش، شراکتی کارگاه کوچک تولیدی لباس راه انداخته بودند. از وقتی پا به منزل مان گذاشت، فکر و ذکرم این بود که بهانه ای بیابم تا جواب منفی بدهم. سرم پایین بود و حتی نگاهش نکردم. از زیر چای آوردن هم، در رفتم. تا موقع تعارف چشمم به چشمش نیفتد. وقتی قرار بود ردش کنم، چرا باید نگاهش می کردم. اما نمی دانستم (ازدواج در تقدیر آدم هاست) 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۱۷) #تینا #قسمت_۳۱۷ وقتی که با اصرار ساحل و اجازه پدر، به حیاط رفتیم، سرم را زیر انداختم. حتی یادم رفت تعارفش کنم که روی صندلی بنشیند. هنوز یاد آوری آن روز خنده به لبانمان می آورد و من هر بار که آن خاطره را تکرار می کند از شرم لبم را گاز می گیرم. کمی مکث کرد و به صندلی هایی که دور یک میز کوچک در حیاط گذاشته بودیم، اشاره کرد: -می شه اونجا بشینیم؟ دستپاچه شدم: -بله. با شیطنت خندید و گفت: -وای چه عالی! جا خوردم و سرم را بلند کردم تا ببینم چه چیزی به نظرش عالی آمده که دیدم نگاهش به گل های باغچه است. قد بلند و موهای پر پشت و حالت دارش، توجه ام را جلب کرد. با کت توسی رنگی که پوشیده بود، چهار شانه به نظر می رسید. از همان نیم رخش هم لبخند روی لبش مشخص بود. رد نگاهش را گرفتم. وقتی چیزِ عجیبی ندیدم، سرم را زیر انداختم: -این‌ گل ها همیشه سال گل دارند. -منظورم گل ها نبود. دوباره نگاهم را دور حیاط چرخاندم. به سمت صندلی ها رفت: -شما هم بفرما بشین. خسته می شی. با نارضایتی روی صندلی با فاصله نشستم. دوباره با نگاهم دور تا دور حیاط را، برای یافتنِ چیزی که او گفت عالی است، گشتم‌؛ ولی چیزی نیافتم‌. با صدایش هول شدم و سر زیر انداختم. -دنبال چیزی می گردید؟ -نه، یعنی شما گفتید، چه عالی. دستش را جلوی دهانش گرفت و آهسته خندید. متعجب نگاهش کردم که گفت: -واقعا متوجه نشدید؟ -نه. متوجه نشدم. -دادن جواب مثبتتون بود که گفتم چه عالی. چشمانم گرد شد: -من که هنوز حرفی نزدم. -چرا، گفتید. جواب مثبت رو دادی. احساس کردم نفسم در سینه حبس شد. بغض به گلویم چنگ زد. او می خواست خودش را به من تحمیل کند. از جا بلند شدم. بریده بریده گفتم: -ببخشید ولی جواب من منفیه. سریع از جا بلند شد: -به این زودی یادتون رفت. همین الان گفتید"بله" جلوی در ساختمان که ایستاده بودید و من هم گفتم "چه عالی". یادتونه؟ با خشم نگاهش کردم: -ولی من منظورم، ... نگذاشت ادامه بدهم: -خب منم توقع ندارم که سریع و مستقیم، بله بگید. همون برام کافیه. با حرص به سمت در ورودی راه افتادم که صدایم کرد: -تینا خانم لطفا برگردید. مزاح کردم. خواهش می کنم، حداقل به صحبت هام گوش کنید. بعد هر تصمیمی خواستید بگیرید. نمی دانم چه بر سرم آمد که با لحن آرام و مودبش، احساس کردم پاهایم به زمین چسبید و دیگر نتوانستم قدمی از قدم بردارم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۱۸) #تینا. #قسمت_۳۱۸ در جا میخکوب شدم. دوباره صدایم زد: -تینا خانم لطفا بیایید بشینید. برگشتم و روی صندلی، سر به زیر و ساکت نشستم. کمی مکث کرد و خیره به گل های باغچه شد: -راستش، می دونم که شما همه چیز رو درباره من و خانواده ام می دونید. از دوستی چند ساله شما با ریحانه خانم و رفت و آمد خانوادگی تون با خانواده شون خبر دارم. با وصلت امیر آقا با خواهرتون، خب رفت و آمد و معاشرتتون بیشتر شده. طبیعیه که همان طور که شما همه چیز در باره من می دونید، منم یه چیزهایی درباره شما می دونم. ولی اینکه از خودتون درباره اعتقاداتتون بشنوم، برام مهمه. دوباره مکث کرد. وقتی سکوت من را دید ادامه داد: -البته، عمه پروین و بقیه خیلی از ایمان شما و مهربونیتون برام گفتند. با چشمان گرد شده، به سمتش سر چرخاندم: -ولی اصلا اینطور نیست. من قبلا ... نگذاشت حرفم تمام شود و با لبخند گفت: -خواهش می کنم، اصلا از گذشته چیزی نگید. برای من الانِ شما مهمه. هر اتفاقی در گذشته افتاده، تموم شده. خواهش می کنم فقط از حال و روز الانت بگو. سر به زیر انداختم و نتوانستم چیزی بگویم. چند سوال پرسید که پاسخ دادم و کمی از خودش گفت. وقتی رفت، فکر و ذکرم درگیرش شد. هیچ وقت فکر نمی کردم بعد از ماجرای پرهام، به مرد دیگری فکر کنم. هر چند جواب مثبت نداده بودم؛ ولی اعتراف می کنم در همان اولین دیدار، احساس کردم می توانم به او تکیه کنم و اعتماد داشته باشم. اما صبر کردم تا بارها و بارها آمدند. بالاخره با اصرارهای او و خانواده اش و صحبت های ساحل و ریحانه، قبول کردم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۱۹) #تینا #قسمت_۳۱۹ صدای گرمش گوشم را نوازش کرد: -سلام خانمی، خوبی؟ -سلام، ممنون. -چقدر خوب، همیشه مختصر و مفید. گوشه لبم را زیر دندان گرفتم. خندید و گفت: -اون چه کاریه؟ صدبار گفتم از این کارها نکن. خب بگو ببینم آماده ای؟ با دستپاچگی گفتم: -بله، آماده ام. دوباره خندید: -پس لطفا در رو باز کن. چشمانم گرد شد: -وای! پشت در هستین؟ با صدای بلند و کش دار گفت: -بله. نفهمیدم تماس را چطور قطع کردم. سریع چادرم را روی سرم کشیدم و به طرف حیاط دویدم. وقتی گوشی به دست پشت در دیدمش، سرم را زیر انداختم و سلام کردم. خندید و سر تا پایم را نگاه کرد جوابم را داد: -سلام خانمی، ولی فکر کنم درباز کن رو برای باز کردن در اختراع کردند. تا خانمِ زیبا و ذوق زده ای مثل شما، پابرهنه نیاد در رو باز کنه. نگاهی به پاهای برهنه ام انداختم. احساس کردم گونه هایم داغ شد لبم را زیر دندان گرفتم. با اخم نگاهم کرد و گفت: -چند بار بگم این کار رو نکن؟ آرزو کردم زمین دهان باز کند و فرو بروم با این همه اشتباهی که می کردم. لبخند زد و دستش را دراز کرد. دست لرزانم را جلو بردم. دستم را فشرد: -خوبی؟ نگفتم که ناراحت بشی. حالا اگر دوست داری تعارفم کن بیام داخل. با صدای بلند گفتم: -وای! خاک برسرم، ببخشید. بفرمایید. باز اخم کرد و گفت: -تینا! دیگه اینجوری حرف نزن. همان طور که دستم را می فشرد داخل شد. دستم را رها کرد و یااللهی گفت و به سمت در ورودی ساختمان رفت. ایستادم و از پشت سر، نگاهش کردم. دستم را بالا آوردم. هنوز گرمی دستش را حس می کردم. نفس عمیقی کشیدم و خدا را به خاطرش شکر گفتم. نگاهم کرد و گفت: -خانم شما خیال داری با پای برهنه همون جا بمونی؟ لبخند زدم و نزدیکش شدم. پدر به استقبالش آمد. به گرمی در آغوشش گرفت و رویش را بوسید. چقدر خوشحال بودم که پدرم، مرد مرا تایید کرده و دوستش دارد. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۲۰) #تینا #قسمت_۳۲۰ همه با هم به رستوران امیر آقا رفتیم. در راه سبد گل بزرگی برای عرض تبریک گرفتیم. امیر آقا کت و شلوار شیکی پوشیده بود. چند نفر هم در حال پذیرایی بودند. همه تبریک گفتیم و نشستیم. مهمان ها اکثرا آشنا بودند. ما، خانواده امیرآقا و چند تن از دوستان و آشنایان حضور داشتند و چند خانواده که نمی شناختمشان. سعید کنارم نشست. با بقیه خانواده دور یک میز نشستیم. امیر آقا، سنگ تمام گذاشته بود. همه مشغول صحبت شدند. پروین خانم و همسرش نزدیک شدند و بعد از سلام و احوالپرسی، خوش آمد گفتند. به ساحل هم سفارش کردند که از جایش تکان نخورد. او هم شرمسار و سر به زیر چشمی گفت و کنارم نشست. دور تا دور سالن را که به زیبایی تزئین شده بود، چشم چرخاندم. در دلم آفرین گفتم به همت و غیرت امیر آقا. روزی که از خدمت برگشت، شغل و سرمایه نداشت. اما با کمک پدر و مادرش در پارکینگ خانه شان، آشپزخانه ای محیا کرد. سفارش غذا می گرفت و پروین خانم و همسرش، غذا ها را آماده می کردند. خدا را شکر که کارشان گرفت و الان بعد از یک سال توانسته این رستوران شیک و زیبا را کرایه کند. هر چند سالن کوچکی بود ولی مطمئن بودم، با شناختی که از امیر آقا داشتم، به زودی پیشرفت خواهد کرد. هر چه نگاه چرخاندم، خبری از ریحانه نبود. کنار گوش ساحل پرسیدم: -ریحانه کجاست؟ لبخند شیطنت باری زد و گفت: -میاد. نگران نباش. دلم به شور افتاد. گوشی را بیرون آوردم و برایش پیام فرستادم؛ ولی پاسخم را نداد. متعجب و نگران به صفحه گوشی چشم دوختم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۲۲) #تینا #قسمت_۳۲۲ باورم نمی شد، ریحانه همراه امیرعلی، پسر خاله اش، وارد شدند با چادر سفید، شبیه عروس ها. چه خبر شده بود؟ بی اختیار از جا بلند شدم و خیره نگاهش کردم. با همه سلام و احوالپرسی کردند. نزدیک میز ما که شدند، خودم را کنارش کشیدم. مشغول سلام و احوالپرسی بود که، سرم را نزدیک بردم: -اینجا چه خبره؟ با لبخند به سمتم برگشت: -بهت می گم. تو رو خدا شلوغ نکن. از عصبانیت، نفسم به شماره افتاده بود. دست گرم سعید، دست سردم را فشرد. به سمتش برگشتم. آرام پلک هایش را روی هم فشرد و لبخند زد. مهربانیش، آبی روی آتش شد. با رفتن ریحانه و امیر علی، سر جایم نشستم. حسابی دلخور بودم از دوستی که برایم چون خواهر بود، ولی جریان نامزدی اش را پنهان کرده بود. دستم را روی میز گذاشتم که ساحل دستش را روی دستم گذاشت: -تقصیر امیر آقاست. ریحانه تقصیر نداره. خیلی یک دفعه ای شد. خودت که در جریانی، زمزمه خاله اش و خواستن امیر علی، داستان مدت ها پیشه. همه هم موافق بودند. فقط منتظر بودند تا ریحانه تصمیم خودش رو بگیره. چند هفته پیش هم خاله یک صحبت هایی با ریحانه کرد. قرار شد بعد از امتحانات جشن نامزدی بگیرند، ولی دیشب یک دفعه تصمیم گرفتند امروز باشه. همزمان با افتتاحیه. ما هم به مهمان ها چیزی نگفتیم تا سوپرایز بشید. با دلخوری گفتم: -منم مثل بقیه مهمان ها هستم؟ باشه، هر طور راحتید. سرم را سمت دیگر سالن چرخاندم. لبانم آویزان و اخم هایم در هم بود. سعید دستم را فشرد و کنار گوشم گفت: -چه خبره؟ واه واه، ترسیدم. قیافه رو ببین چه کار کرده. این همه اخم رو از کجا آوردی. بی اختیار لب هایم کش آمد. به میز ریحانه و امیر علی اشاره کرد: -پاشو، پاشو، به جای این کارها بریم کنارشون و بهشون تبریک بگیم. از شما بعیده. از جا بلند شد و دستم را کشید. با ناراحتی بلند شدم. نمی توانستم دلخور نباشم. ولی با بودن سعید نمی شد با ریحانه قهر کنم. یا ناراحتی ام را نشان دهم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۲۱) #تینا #قسمت_۳۲۱ سعید سرش را کنار گوشم آورد: -چیزی شده؟ -نه، فقط نمی دونم ریحانه کجاست. -نگران نباش، حتما جایی کار داشته، میاد. -این چند روز، هر دوتامون امتحان داشتیم. زیاد فرصت نشد با هم باشیم. فکر کنم از دستم ناراحت شده و قهر کرده. با لبخند نگاهم کرد: -آخه کی می تونه با خانم خوشگلی مثل شما قهر کنه؟ لبم را گاز گرفتم و با نگرانی به پدر که روبرویمان بود نگاه کردم. دوباره کنار گوشم گفت: -نگران نباش کسی نشنید. به سمتش برگشتم. خندید و رویش را برگرداند. ساحل دستم را گرفت: -فکرت رو درگیر نکن. الان دیگه پیداش می شه. سری تکان دادم و به صحبت های پدر و سعید گوش سپردم. مرتب به ساعت روی دیوار نگاه می کردم و ثانیه ها را می شمردم. ساعتی گذشت، از نبود ریحانه کلافه شدم. دلم برایش تنگ بود. ساحل روی دستم زد: -اومد. به سمت ورودی برگشتم. با دیدنش چشمانم گرد شد و تفسم توی سینه حبس ماند. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۲۳) #تینا #قسمت_۳۲۳ سعید با امیر علی دست داد و تبریک گفت. با دلخوری نزدیک ریحانه شدم و دستش را که دراز کرده بود فشردم و تبریک گفتم. کنار هم نشستیم. به چهره اش نگاه کردم. صورت گرد و نمکینش، بدون آرایش در قاب روسری سفید، حسابی جذاب شده بود. دلم برایش رفت. این خواهر کوچولوی من که فقط یک ماه از من کوچک تر بود. برایم از همه عزیزتر و دوست داشتنی تر بود. از شرم سرش را زیر انداخت، که لبخند به لبم نشست و خم شدم و گونه اش را بوسیدم. کنار گوشش گفتم: -خوشبخت بشی، آبجی کوچیکه. با لبخند نگاهم کرد: -ممنونم، یعنی از دستم ناراحت نیستی. باور کن اصلا فرصت نشد بهت زنگ بزنم. از دیشب هم گوشیم رو خونه جا گذاشتم. چون مامان اینا برای افتتاحیه خیلی کار داشتند، من از دیشب رفتم خونه خاله، تا با هم کارهای خرید رو هماهنگ کنیم. با چشمانی نمناک نگاهم کرد و دستم را فشرد: -تینا جان ببخش. در برابر این همه خوبی و مهربانی، جز هدیه دادن لبخند، چه می توانستم کنم؟ حسابی سرمان به گفتگو گرم بود که با صدای خانم محمدی به خودم آمدم. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490

۳۲۴) #تینا #قسمت_۳۲۴ فرزند کوچکش را به بغل داشت و به ما نزدیک می شد. از جا پریدم و جلو رفتم. با صدای بلند گفتم: -وای! خوش اومدین. سلام که داد، شرمزده جوابش را دادم. دستانم را برای گرفتن پسر کوچولویش دراز کردم. امیر علی را به بغلم داد و گونه ام را بوسید. به سعید اشاره کرد و تبریک گفت. نگاهم به اخم های در هم رفته سعید، برخورد کرد. حالم دگرگون شد. همیشه لبخند و چهره گشاده اش را دیده بودم. حتی سرش را پایین انداخت و دیگر نگاهم نکرد. در دلم آشوبی به پا شد. روی صندلی سر خوردم. امیر علی کوچولو را محکم نگه داشتم تا نیفتد. نوبت ریحانه بود که خودش را به آغوشِ خانم محمدی انداخت و رسما اشک ریخت. خانم محمدی او را از خود جدا کرد و نگاهی به صورتش انداخت: -واه! زشته، عروس که گریه نمی کنه. رو به سعید و امیر علی کرد و بعد از احوالپرسی تبریک گفت. مرضیه خانم و حاج احمد و محمدآقا هم کنار میز پدر و مادر بودند. با خانم محمدی به سمتشان رفتیم. دلم پیش سعید ماند. دلیل اخمش را نفهمیدم. کنار میز ما، میزی برایشان آماده کردند. شاید از دیدن هیچ کس به اندازه دیدن خانواده خانم محمدی شاد نشدم. اما اگر اخم های سعید از هم باز نشود، شادی بی شادی. به هر بهانه سر به سمتش می چرخاندم. با امیر علی صحبت می کرد. تا ساعتی اصلا نگاهم‌ نکرد. بغض به گلویم چنگ انداخت. 🖋نویسنده (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد حرام❌ http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490