📚 ﷽ 📚 🔹دنیا را #دار_امتحان قرار دادند، چون ترقّیِ انسان به این امتحانات منوط است؛ یعنی مثلاً انسان را زمانی از #مقام_صبر به #مقام_رضا رشد می‌دهند که او در امتحاناتِ الهی با مجاهداتِ خود در مرحلهٔ صبر پیروز شده باشد و با مُهرِ تثبیتی که به پروندهٔ عملِ او زدند به مقامِ صبر رسیده باشد. 🔹امتحاناتُ خداوندِ متعال، #سنت_الهی است، یعنی همهٔ افراد ـ حتّی انبیاء و اولیاء، امّت‌های گذشته، حال، آینده، مشمول هستند. 🔹هدف از امتحاناتِ الهی این است که حالِ ما به خودِ ما معلوم شود، یعنی ادراکِ عیوب کنیم. میدانِ حرف برای همه باز است و بازارِ حَرّافی بسیار گرم است امّا پای میدانِ عمل که وسط می‌آید، #مرد_میدان می‌خواهد که پای ادّعا بایستد! طبق قرآن کریم، نور ایمان را با شعار به ما نمی‌دهند بلکه با عمل به جان ما می‌چشانند. 🔹نکتهٔ دقیق این‌جاست که به تعلّقاتِ قلبی امتحان می‌کنند؛ نگاه می‌کنند که قلب به چه چیزی عُلقه دارد، به همان چیز امتحان می‌کنند. آیا قلب و روح، مریدِ مرادِ پروردگار است؟ یا مریدِ ارادهٔ نفسانی؟ 🔹اگر عُلقه به چیزِ منفی باشد، امتحانی جلو می‌آید که بفهمانند آیا حاضر است برای خدا از این عُلقهٔ باطل دست بردارد یا نه؟ 🔹گاهی شخص حاضر نیست که ارادهٔ نفسانی را به قربان‌گاهِ توحید بُرده و فدای ارادهٔ الهی کند (قربانی) و در امتحان شکست می‌خورَد؛ این‌جاست که متوجّه می‌شود مرد در میدانِ حرف است نه میدانِ عمل، لذا کمربندِ همّت را محکم‌تر می‌بندد و مجاهده از سر می‌گیرد (جهاد اکبر)، تا این‌که یک روزی پیروز در امتحانات بیرون می‌آید و مُهرِ تثبیت به آن مرحله می‌زنند و با مُهرِ تثبیت، شخصِ سالک از آن "مرحله" به "مقام" می‌رسد. @asrzohoor69