فردا که هیچکس نمیره سرکلاس، شجاعانه میرم مدرسه مسموم شم بمیرم تا‌ ان‌شاالله تودهنی محکمی باشه برای خودم که دیگه زر اضافی نزنم.

اگر دراین راه مُردم شهید حسابم کنید تا حداقل بچه‌هام سهمیه دانشگاه داشته باشن به نون و نوایی برسن طفلیا.

ان‌شاءالله که جفت پاهام در راه جهادعلمی فلج بشه خودم سهمیه بگیرم خلاص بشم از دست این کتابای کوفتی.

خدایا شوخی های مارا جدی نگیر

آدم برمی‌گرده به زندگیش نگاه می‌کنه، به کاراش نگاه میکنه‌ با خودش میگه پسر چه غلطی می‌کردی پس این همه سال؟

یه قطره آب شیرینِ دور افتاده از سرچشمه‌اش، چطور میتونه مقاومت کنه که تو شوری دریا نابود نشه؟

وای اگر فردا شب ..

برای گاو و احتمال انقراضش.

عالی‌قاپو که بری چشمت به گربه‌های کنار سقاخونه هم میوفته، یکم که چشم بگردونی صاحابشونم پیدا میکنی، پیرزن چشم‌قشنگ. خوشگل ولی با لباسای کهنه، به گربه‌های اون اطراف غذا میده و برای رهگذرا دعا می‌کنه، تاکید می‌کنه ‌که جوونیام خادم امام‌زاده صالح بودم و الان همسایه سقاخونه‌ام، همیشه خدا از غرغر‌های شوهرش میگه ولی یه عالمه حس خوب میریزه تو حلق آدم.