. 🤓 | تقلیل گرایی یا ری داکشنیسم. _ در «پژوهش» و «روش تحقیق» اصطلاحی هست با عنوان «تقلیل‌گرایی» یا Reductionism که منظور از آن این است که، پژوهشگر در انجام پژوهش، نباید دچار «ساده‌سازی» شود. به عنوان مثال اگر پژوهشگر در حال تحقیق درباره ریشه‌های اعتیاد است، نباید صرفا «دوست ناباب» را علت اعتیاد بداند چرا که معضلات اجتماعی - اینجا اعتیاد - می‌تواند ده‌ها دلیل داشته باشد که یکی از آن دلایل، می‌تواند «دوست ناباب» باشد. این اصطلاح از آنجایی وارد ادبیات پژوهشی شده است که پژوهش، به خطا نرود. از آنجا که کار تحقیق و پژوهش، سخت و پیچیده است، نتایج تحقیقاتِ کسانی که معضلات را «تک» عاملی می‌بینند، معمولا اشتباه یا در بهترین حالت «ناقص» خواهد بود. اما گاهی، علائم و نشانه‌ها، آن‌قدر واضح و جلوی چشم‌اند که چه بسا، نیازی به پژوهش‌های آنچنانی و بررسی عوامل متعدد در محیط مثلا آزمایشگاهی و... نیست و می‌توان به راحتی به نتایج دقیق رسید. _ در رهیافت های دانشی ، اینکه ما قائل به آن هستیم که فقط مورد الف تنها علت در شکست یا پیروزی ماهست ، اگر نگوئیم اشتباهی فاحش است می توان گفت که خطای رهیافتی است.اینکه نقش خود را فراموش کنیم و داد از بیداد دگران برآوریم ما را به هیچ مقطعی جدید ارتقاء نخواهد داد. ما انسان ها ، در احمقانه ترین باور، رویکرد تقابلی و تقصیر را بر گردن یکی انداختن و خود را مبرای از خبط و خطا دانستن را بر می گزینم و حالا آن که این همان اراده جهت عدم حل مساله است. _ این که هر مساله، روش حل مساله دارد قطعی است اما اینکه خود و الگوهای رفتاری و ذهنی خود را جزء بروز مساله ندانیم ، این مساله حل نخواهدشد. نصفت و انصاف در روایات نیز بدین معناست که تو نیز جزئی از بروز مساله و روش حل آن هستید. شاید باور نکنید که همین باور دانشی باعث اتحادها و پیروزی ها و عدم آن موجب گسست ها و ناکامی ها شده است.جهت اینکه بدانید کسی جاهل است یا دشمن خود و دیگران، به رویکردهایش نگاه بیاندازید. رویکردها ،سرنوشت ساز هستند. _ اگر شخصی نتواند با روش حل مساله آن مساله را حل و آن را به رویکرد تعاملی ارتقاء دهد و میوه چین میوه های آن باشد، همان رویکرد تقابلی است که می تواند یک جمع یا اجتماع یا نهادی را به آتش بکشاند.امروزه هنر حل مساله و پربارکردن میوه های آن یک دانش آکادمیکال است که ماها شوربختانه ...🤭. همیشه جاهلان ، نردبان ترقی دشمن خود و دشمن دیگران هستند. در بستر تعاملات اجتماعی تقلیل گرا نباشیم. _ گاهی باید کام اقارب و اطراف ناکام را شیرین ساخت که ناکامی ها و... او را عاصی درگاه ساخته و سخاوتمندانه از کیک قدرت خود نیز به آنها بذل و بخشش نمود تا ثمره های این کیک پربارتر شود و جسم و جان عاصی اش را آرام و آسوده ساخت . سرشکن شدن قدرت و ثروت هم ناشی از عدم تقلیل گرایی است. تکثرگرایی همیشه کام و جان را شیرین می کند و قدرت و تعامل را ارتقاء می بخشد. من همیشه تا آنجا که ممکن است قائل به " دست گیری " هستم تا "دستگیری " . التماس دعا رفقا حافظ گر تو فهم غمزه تورکان نمی‌کنی دانی کجاست جای تو ؟خوارزم یا خجند😌 #نکته_ناب_امروز ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌🌐 | @ataleb