دانش آموز شهید علیسان جباری شهر داشت می‌غرید و دشمن دوباره خصمانه حمله کرده بود، خلبان کوچک ما داشت توی کوچه بازی می‌کرد. روزهای اول می‌ترسید؛ اما چند روزی بود که می‌گفت مامان دیگه نمی‌ترسم، چون منم می‌خوام خلبان شم. اما چه می‌دانست، سرنوشتی پرافتخارتر از خلبانی برایش رقم خواهد خورد، شهید علیسان جباری، سرباز کوچک و فدایی نظام شد تا جهان بار دیگر کودک‌کشی رژیم صهیونیستی را به تماشا بنشیند. دانش آموز شهید شهر تبریز علیسان و طه از کوچک‌ترین شهدای دانش‌آموز جنگ ۱۲ روزه بودند. #دانش_آموز_شهید #کودکان_شهید https://eitaa.com/atashbe_ekhtear_r

دانش آموز شهیده آیما زینلی مادر شهیده آیما زینلی : آیمای من کودکی خلاق و پرانرژی بود، همیشه دوست داشت کاردستی درست کند. از سه سالگی میز بزرگی پر از مداد رنگی و کاغذ رنگی داشتیم که فقط برای او بود. معنی اسمش "ماه ما" بود و قرار بود ماه زندگی من شود، اما حالا ماه همه ایران شده است. امروز داغ دو فرزندم و همسرم را تحمل می‌کنم و تنها امیدم این است که امنیت برای همه کودکان ایران برقرار شود و در آرامش زندگی کنند. آیما و هیدا زینلی همراه با پدرشان علیرضا زینلی اهل شهرستان تفرش در حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی در تهران به درجه رفیع شهادت نائل آمدند. #دانش_آموز_شهید #کودکان_شهید https://eitaa.com/atashbe_ekhtear_r

دانش آموز شهیده فاطمه سادات ساداتی، ۱۰ ساله فاطمه‌سادات؛ دختری با قلبی به وسعت آسمان «فاطمه‌سادات، دختری مؤمن و محجبه بود؛ ۱۰سال داشت، اما انگار تمام مهربانی و قناعت را در وجود کوچکش خلاصه کرده بودند. خانم و باوقار بود، اما مظلوم. آن‌قدر افتاده و بی‌ادعا که گاهی فراموش می‌کردی چقدر بزرگ است. اهل قناعت بود؛ قناعت بی‌منت، بی‌ادعا، قناعت بی‌صدا. در خرید لباس و کیف و وسایل مدرسه، همیشه همین را می‌گفت: «مامان، اینا رو نمی‌خوام... پولش رو بدین اون‌جا که لازم‌تره. این لباس نو رو نمی‌خوام. لباس‌های ریحانه‌سادات برایم خوبه…» گاهی تعجب می‌کردم که چطور فهیمه خانم، مادر فاطمه‌سادات، راضی می‌شود که دخترش با داشته‌های ریحانه زندگی کند. اما خودش با لبخند می‌گفت: «وقتی یکی قراره فردای قیامت با حاج ‌قاسم محشور شود، باید شهیدوار زندگی کند. شهیدی زندگی کند، عاشقانه، ساده و بی‌تعلق» و فاطمه‌سادات واقعاً همین‌گونه بود. در سکوتش صداقت بود، در پوشیدگی‌اش وقار، و در قناعتش ایمان. او هیچ‌وقت دنبال چشم و هم‌چشمی نبود. دلش بزرگ بود، به وسعت آسمان. نه برای خودش، که برای دیگران زندگی می‌کرد. دختری بود از جنس نور، از تبار ریحانه‌ها و حالا در ردیف همان‌هایی ایستاده که شهیدانه زندگی کردند، حتی اگر هنوز نامی از «شهادت» در شناسنامه‌شان نیامده باشد. #دانش_آموز_شهید #کودکان_شهید https://eitaa.com/atashbe_ekhtear_r

دانش آموز شهیده سیده محیا صدیقی صابر ۹ ساله پس از آنکه برادر محیا در خانه‌شان در تهران توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسید، خانواده او به آستانه اشرفیه رفتند اما اسرائیل حتی آنجا هم دست از جنایت برنداشت و درحمله موشکی محیا را به همراه ۱۱ نفر از اعضای دیگر خانواده‌اش به شهادت رساند. سیده محیا صدیقی صابر، دانش‌آموز کلاس دوم دبستان عصمت به همراه پدر، مادر و خواهر بزرگش، در جنایت رژیم کودک‌کش به شهادت رسید. محیا،دختر کوچک و باهوش و مهربان مدرسه عصمت، حالا دیگر در جمع هم‌کلاسی‌هایش نیست. او که همیشه با لبخند در مدرسه حضور پیدا می‌کرد حالا تنها تصویری است قاب‌شده در دفتر مدرسه. مدیر مدرسه عصمت می‌گوید:محیا دختری بسیار بااخلاق، مودب و دوست‌داشتنی بود که در دل همه جای داشت. پدر محیا استاد دانشگاه بود، خانواده‌ای اهل دانش با کمترین ادعا و ساده‌زیست. حالا نام محیا در کلاس سوم خالی مانده است . امروز نام محیا صدیقی تنها نام یک کودک شهید نیست بلکه سندی است بر چهره واقعی رژیمی که کودک را در خواب می‌کشد و دم از حقوق بشر می‌زند و همکلاسی‌های او مانده‌اند با یک صندلی خالی، یک دفتر ناتمام و هزار بغض فروخورده که فریاد می‌زند:"مرگ بر اسرائیل امروز نام محیا صدیقی تنها نام یک کودک شهید نیست بلکه سندی است بر چهره واقعی رژیمی که کودک را در خواب می‌کشد و دم از حقوق بشر می‌زند و همکلاسی‌های او مانده‌اند با یک صندلی خالی، یک دفتر ناتمام و هزار بغض فروخورده که فریاد می‌زند: "مرگ بر اسرائیل #دانش_آموز_شهید #کودکان_شهید https://eitaa.com/atashbe_ekhtear_r