✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بانوی سال‌های تمدن (بخش اول)   🔹«فاطمه‌ی زهرا (س) را قبول و دوستش دارم؛ اما هرچه با خود فکر می‌کنم، او برای سال‌ها و قرن‌ها پیش است و من، بانوی سال‌های تمدن، تکنولوژی، علم و صنعتم؛ چطور می‌توانم او را الگو قرار دهم؟ چطور می‌شود الگویم را از میان  قرن‌ها پیش انتخاب کنم؟ پس فقط دوستش دارم؛ اما الگوبودنش را نمی‌پذیرم!». این حرف‌ها شاید زبان‌حال برخی دختران و زنان امروزی باشد و آنان ترجیح بدهند که الگوی‌شان را به‌روز انتخاب کنند؛ لذا دنبال الگو می‌گردند و در نهایت، به الگوی کامل و دل‌پسندی نمی‌رسند. این افراد در مشکلات و پیش‌آمدهای زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی، دنبال روان‌شناس می‌روند و بر این باورند که چون او شناخت از‌ روان انسان‌ها دارد، پس بهترین راهکارها را ارائه می‌دهد. 🔹اما آیا کسی بیش از خدا که خالق همگان است، به وجود و روان انسان‌ها آگاه است؟ او که در قرآن، نبی و اهل بیتش را #الگو معرفی کرده و بر این اساس، #حضرت_فاطمه_زهرا (س)، #الگوی_زنان شناخته می‌شود. این بانو اگرچه قرن‌ها پیش می‌زیسته، الگویی‌ست در محدوده‌ی زمان و مکان نمی‌گنجد؛ بلکه مدلی‌ست برای سبک زندگی ایده‌آل و قابل انطباق با زمان‌ها و مکان‌های مختلف. از سویی الگوبودن ایشان، به این معنا نیست که تمام رفتارهای‌شان مستقیم الگوبرداری و اجرا شود که اگر این کار ممکن شود، همه معصوم می‌شویم؛ لکن برخی رفتارهای بانو، عیناً قابل پیروی‌اند. 💠رفتارهای عبادی 🔹برخی #رفتارهای_عبادی آن حضرت که قابل الگوبرداری‌ست، عبارت‌اند از: عشق به قرآن و این‌که هم‌پای اکثر فعالیت‌های‌شان در منزل، قرآن می‌خواندند؛ گندم آسیاب می‌کردند و قرآن می‌خواندند؛ کودک‌شان را در آغوش می‌گرفتند و قرآن می‌خواندند و می‌فرمودند که از دنیای شما، به سه چیز عشق می‌ورزم: تلاوت قرآن، نگاه به چهره‌ی پیامبر و انفاق در راه خدا. تسبیحات خاص حضرت (شامل ۳۴ مرتبه الله‌اکبر، ۳۳ مرتبه الحمدلله، ۳۳ مرتبه سبحان الله) که دستور آن را برای هدیه‌ای عظیم، از پدر بزرگوارشان دریافت کرده بودند، بر آن مداومت داشتند و به شیعیان توصیه می‌فرمودند هم، می‌تواند #الگویی برای همه‌ی زمان‌ها باشد؛ چنان‌که بسیاری از ما شیعیان ـ این ذکر را با همان ترتیب ـ بعد از هر نماز واجب برای تعقیبات می‌گوییم.   💠رفتارهای اجتماعی 🔹حضرت همواره قبل از دعا برای خودشان، در حق دیگران دعا می‌کردند و می‌فرمودند: «الجار ثم الدار؛ اول همسایه، سپس اهل خانه»؛ لذا در #ارتباطات_اجتماعی، دیگران را بر خود مقدم می‌داشتند و #خیرخواه_مردم بودند. در خدمت به هم‌نوعان فروگذاری نمی‌کردند و این امر، در داستان اطعام فقیر، مسکین و یتیم به‌خوبی آشکار است. بانو ساعت‌ها برای پاسخ‌گویی به سؤالات و شبهات مردم، وقت می‌گذاشتند و صبورانه پاسخ می‌دادند. این صبر و همت، علاوه بر دلسوزی و هم‌دردی با دیگران، نشان‌دهنده‌ی اهتمام ایشان بر حفظ ارزش‌های دینی و هدایت و ارشاد مردم نیز بوده است؛ پس می‌توان از بانو در حمایت از ارزش‌های دینی و همدردی و دلسوزی برای مردم الگو گرفت و در ارائه‌ی اندوخته‌های علمی به دیگران اهتمام ورزید.   💠رفتار با فرزندان (۱) 🔹برخلاف برخی مادران که فرزند را سدی در مسیر پیشرفت‌ها یا راحتی‌های زندگی می‌دانند و پرورش کودک را به مربیان مهدهای کودک می‌سپارند، بانو خود را به نگهداری و #تربیت_فرزندانش سزاوارتر می‌دید. او با دستی گندم آسیاب می‌کرد و با دستی کودکش را آرام می‌نمود؛ حتی وقتی سلمان خواست به ایشان کمک کند، فرمود: «گندم را برایم آسیاب کن! من به نگهداشتن و پرستاری کودکم سزاوارترم!» برای فرزندان‌شان شعرهایی می‌سرودند، برای لالایی یا هنگام بازی زمزمه می‌کردند و از این طریق، پایه‌های شخصیت‌شان  را شکل می‌دادند. در بازی با امام حسن (ع) برایش می‌خواندند: «اشبه اباک یا حسن؟/ واخلع عن الحق الرسن/ واعبد إلهاً ذالمنن/ و لاتوال ذالاهن؛ شبیه پدرت باش پسرم! ریسمان از گردن حق باز کن! خدایی را بپرست که صاحب نعمت‌های فراوان است و با صاحبان ظلم، دوستی نکن!» برای حسینش زمزمه می‌کرد: «أنت شبیه بأبی/ لست شبیها بعلی؛ تو شبیه پدرم هستی و شبیه پدرت نیستی!» مولا علی (ع) نیز، این اشعار را می‌شنیدند و تبسم می‌نمودند. این مادر مهربان، گاه برای کودکانش مسابقاتی برگزار می‌کرد و جوایزی در نظر می‌گرفت. #ادامه_دارد... نویسنده؛ محبوبه ابراهیمی منبع؛ وبسایت پیام زن #حضرت_فاطمه #فاطمه_زهرا #فاطمه @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️بانوی سال‌های تمدن (بخش اول)   🔹«فاطمه‌ی زهرا (س) را قبول و دوستش دارم؛ اما هرچه با خود فکر می‌کنم، او برای سال‌ها و قرن‌ها پیش است و من، بانوی سال‌های تمدن، تکنولوژی، علم و صنعتم؛ چطور می‌توانم او را الگو قرار دهم؟ چطور می‌شود الگویم را از میان  قرن‌ها پیش انتخاب کنم؟ پس فقط دوستش دارم؛ اما الگوبودنش را نمی‌پذیرم!». این حرف‌ها شاید زبان‌حال برخی دختران و زنان امروزی باشد و آنان ترجیح بدهند که الگوی‌شان را به‌روز انتخاب کنند؛ لذا دنبال الگو می‌گردند و در نهایت، به الگوی کامل و دل‌پسندی نمی‌رسند. این افراد در مشکلات و پیش‌آمدهای زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی، دنبال روان‌شناس می‌روند و بر این باورند که چون او شناخت از‌ روان انسان‌ها دارد، پس بهترین راهکارها را ارائه می‌دهد. 🔹اما آیا کسی بیش از خدا که خالق همگان است، به وجود و روان انسان‌ها آگاه است؟ او که در قرآن، نبی و اهل بیتش را #الگو معرفی کرده و بر این اساس، #حضرت_فاطمه_زهرا (س)، #الگوی_زنان شناخته می‌شود. این بانو اگرچه قرن‌ها پیش می‌زیسته، الگویی‌ست در محدوده‌ی زمان و مکان نمی‌گنجد؛ بلکه مدلی‌ست برای سبک زندگی ایده‌آل و قابل انطباق با زمان‌ها و مکان‌های مختلف. از سویی الگوبودن ایشان، به این معنا نیست که تمام رفتارهای‌شان مستقیم الگوبرداری و اجرا شود که اگر این کار ممکن شود، همه معصوم می‌شویم؛ لکن برخی رفتارهای بانو، عیناً قابل پیروی‌اند. 💠رفتارهای عبادی 🔹برخی #رفتارهای_عبادی آن حضرت که قابل الگوبرداری‌ست، عبارت‌اند از: عشق به قرآن و این‌که هم‌پای اکثر فعالیت‌های‌شان در منزل، قرآن می‌خواندند؛ گندم آسیاب می‌کردند و قرآن می‌خواندند؛ کودک‌شان را در آغوش می‌گرفتند و قرآن می‌خواندند و می‌فرمودند که از دنیای شما، به سه چیز عشق می‌ورزم: تلاوت قرآن، نگاه به چهره‌ی پیامبر و انفاق در راه خدا. تسبیحات خاص حضرت (شامل ۳۴ مرتبه الله‌اکبر، ۳۳ مرتبه الحمدلله، ۳۳ مرتبه سبحان الله) که دستور آن را برای هدیه‌ای عظیم، از پدر بزرگوارشان دریافت کرده بودند، بر آن مداومت داشتند و به شیعیان توصیه می‌فرمودند هم، می‌تواند #الگویی برای همه‌ی زمان‌ها باشد؛ چنان‌که بسیاری از ما شیعیان ـ این ذکر را با همان ترتیب ـ بعد از هر نماز واجب برای تعقیبات می‌گوییم.   💠رفتارهای اجتماعی 🔹حضرت همواره قبل از دعا برای خودشان، در حق دیگران دعا می‌کردند و می‌فرمودند: «الجار ثم الدار؛ اول همسایه، سپس اهل خانه»؛ لذا در #ارتباطات_اجتماعی، دیگران را بر خود مقدم می‌داشتند و #خیرخواه_مردم بودند. در خدمت به هم‌نوعان فروگذاری نمی‌کردند و این امر، در داستان اطعام فقیر، مسکین و یتیم به‌خوبی آشکار است. بانو ساعت‌ها برای پاسخ‌گویی به سؤالات و شبهات مردم، وقت می‌گذاشتند و صبورانه پاسخ می‌دادند. این صبر و همت، علاوه بر دلسوزی و هم‌دردی با دیگران، نشان‌دهنده‌ی اهتمام ایشان بر حفظ ارزش‌های دینی و هدایت و ارشاد مردم نیز بوده است؛ پس می‌توان از بانو در حمایت از ارزش‌های دینی و همدردی و دلسوزی برای مردم الگو گرفت و در ارائه‌ی اندوخته‌های علمی به دیگران اهتمام ورزید.   💠رفتار با فرزندان (۱) 🔹برخلاف برخی مادران که فرزند را سدی در مسیر پیشرفت‌ها یا راحتی‌های زندگی می‌دانند و پرورش کودک را به مربیان مهدهای کودک می‌سپارند، بانو خود را به نگهداری و #تربیت_فرزندانش سزاوارتر می‌دید. او با دستی گندم آسیاب می‌کرد و با دستی کودکش را آرام می‌نمود؛ حتی وقتی سلمان خواست به ایشان کمک کند، فرمود: «گندم را برایم آسیاب کن! من به نگهداشتن و پرستاری کودکم سزاوارترم!» برای فرزندان‌شان شعرهایی می‌سرودند، برای لالایی یا هنگام بازی زمزمه می‌کردند و از این طریق، پایه‌های شخصیت‌شان  را شکل می‌دادند. در بازی با امام حسن (ع) برایش می‌خواندند: «اشبه اباک یا حسن؟/ واخلع عن الحق الرسن/ واعبد إلهاً ذالمنن/ و لاتوال ذالاهن؛ شبیه پدرت باش پسرم! ریسمان از گردن حق باز کن! خدایی را بپرست که صاحب نعمت‌های فراوان است و با صاحبان ظلم، دوستی نکن!» برای حسینش زمزمه می‌کرد: «أنت شبیه بأبی/ لست شبیها بعلی؛ تو شبیه پدرم هستی و شبیه پدرت نیستی!» مولا علی (ع) نیز، این اشعار را می‌شنیدند و تبسم می‌نمودند. این مادر مهربان، گاه برای کودکانش مسابقاتی برگزار می‌کرد و جوایزی در نظر می‌گرفت. #ادامه_دارد... نویسنده؛ محبوبه ابراهیمی منبع؛ وبسایت پیام زن #حضرت_فاطمه #فاطمه_زهرا #فاطمه @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

💠 از «فردی‌ترین کنش‌های انسانی» تا «عمیق‌ترین پیوندهای اجتماعی» 📝 تأملی در گزارشی از روز #عرفه 🔺#یونس_بن_عبدالرحمن میگوید #عبدالله_بن_جندب را در عرفه دیدم، درحالی که زیاد درحال راز و نیاز بود. به او گفتم خداوند تلاش امروزت را دید. عبدالله گفت: به خدا قسم در اینجا حتی یک دعا برای خود نکردم و تماما دعایم برای #دیگر_مومنین بود. چرا که از #امام_کاظم(ع) شنیدم که میفرمود: ▪️هر کس براى #برادران_مؤمن خود، پشت سرشان دعا کند، از عرش ندا مى رسد که #صدهزار_برابر آن، براى خود تو خواهد بود، (يَقُولُ: الدَّاعِي لِأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ يُنَادَى مِنْ أَعْنَانِ السَّمَاءِ، لَكَ بِكُلِّ وَاحِدَةٍ مِائَةُ أَلْفٍ) ▪️و من نخواستم از صد هزار برابر دعاى فرشتگان [که یقیناً #مستجاب است] دست بردارم! و براى خودم دعا کنم که نمى دانم مستجاب خواهد شد یا خیر! (فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ مِائَةَ أَلْفٍ مَضْمُونَةً لِوَاحِدَةٍ لَا أَدْرِي أَجَابَ إِلَيْهَا أَمْ لَا) 📚 رجال الكشي، ص586. 📌پ.ن: ▫️#عرفه، نماد عارفانه ترین روزِ مناجات و نیایش با خداست. این روز در ظاهر، صحنه‌ی خلوت فرد با معبود، و لحظه‌ای است که دل از همه بریده و با زمزمه‌ای بی‌واسطه، به آسمان پیوند می‌خورد. ▫️اما در طراحی شورانگیز الهی، همین لحظه‌ی به‌ظاهر فردی، به گونه‌ای سامان می‌یابد که عمیق‌ترین وجوه #مهندسی_اجتماعی نیز در آن متجلی شود. ▫️اساسا طراحی های الهی اینگونه است، در فردی ترین مصادیق نیز، حاوی عمیق ترین جلوه های اجتماعی است. ▫️گویی خداوند، حتی در خصوصی‌ترین خلوت‌ها، نگاهی اجتماعی دارد؛ حتی آن‌گاه که انسان در اوج خلوت با ربّ خویش است، باز مأمور به #رشد_اجتماعی است، دعا برای مومنین، همدلی و همراهی با برادران ایمانی است. در این طراحی، فرد و جمع از هم گسسته نیستند؛ بلکه عجین و درهم تنیده‌اند. ▫️پس نیایش، صرفاً ابزار خواستن نیست؛ بلکه زبان تربیت اجتماعی است، لذا عرفه تنها میدان اشک و آمرزش فردی نیست؛ عرصه‌ای است که در آن، انسانِ مؤمن می‌آموزد برای خود، جز از طریق دیگری نخواهد. اینجاست که راز استجابت دعا از زبانی که گناه نکرده ای آشکار میشود. ▫️خداوند به #موسى(ع) وحى کرد که: مرا با زبانى بخوان كه با آن #گناه نكرده‌اى. (ادعُني علىٰ لسانٍ لم تَعصِني به) موسى گفت: چنين زبانى را از كجا بياورم‌؟ خداوند فرمود: مرا از زبان #دیگران بخوان. (ادعُني عَلى لِسانِ غَيرِك) [عدة الداعي و نجاح الساعي، ص131] ▫️یکی از آثار این طراحی، #تعمیق_پیوندهای_انسانی و اجتماعی است. طراحی ای که بذر #همدلی، #مسؤولیت‌پذیری و پیوندهای ناپیدا را میان افراد می‌کارد. وقتی انسان، نه تنها برای خود، بلکه برای برادر دینی‌اش دعا می‌کند، آن‌ هم در غیاب او، در حقیقت در حال فراتر رفتن از «مرزهای فردی» و ورود به قلمرو «حیات اجتماعی» است. ▫️این کار، تمرینی است برای رهایی از #خودمحوری، #فردیت و منفعت طلبی که جزو مولفه های ذاتی #مدرنیته است. وقتی کسی برای رهایی دیگران از رنج، برای موفقیتشان، برای خوشبختی‌شان، دست به دعا برمی‌دارد، ناخودآگاه درون خود را با نوعی مهر اجتماعی و دغدغه‌ی جمعی شکل می‌دهد. در این لحظات، فرد می‌فهمد که حالِ او به حال دیگران گره خورده و شکوفایی شخصی‌اش، جدا از سعادت جمعی نیست. ▫️چنین ساختاری، به شبکه‌ای از دل‌های متصل و هم دل تبدیل می‌شود. هر کس، بی‌آن‌که وظیفه‌ای قانونی بر دوشش باشد، خود را در برابر دیگری مسؤول می‌بیند. این #مسئولیت‌پذیری_درونی‌شده، «جوهره‌ی اخلاق اجتماعی» در نظام دینی است. اعضای چنین جامعه ای، نه‌فقط کنار هم، بلکه برای هم زنده‌اند. ▫️البته که حبّ ذات و نفس، ذاتی ِهمه انسان هاست لذا خداوند با طراحی پاداشی عظیم برای چنین کاری، بستر حرکت اجتماعی برای رسیدن به آن قله را آماده کرده است. یعنی این نسبت خیره‌کننده پاداش، فراتر از یک وعده پاداش فردی است؛ بلکه نشان از یک الگوی تربیتی و شبکه‌محوری است که میخواهد انسان ها را به سمت هدفی خاص سوق داده و جامعه را براساس آن تنظیم کند. ▫️در واقع، در جامعه‌ای که همه فقط برای خود بخواهند، حس رقابت، انزوا، و فردیت رشد می‌کند. اما اگر ساختار پاداش‌ها به‌گونه‌ای طراحی شود که «#خیر_فردی»، از مسیر «#خیرخواهی_جمعی» عبور کند، درچنین جامعه ای، اعضای آن، نه در تقابل با یکدیگر، بلکه در نوعی هم‌افزایی پنهان، برای هم برکت می‌آورند. ▫️سوالی مهم: حال چگونه با زبانی که گناه نکرده ایم یعنی همان زبان دیگران، برای خود دعا کنیم؟ سطح نازل آن این است که به دیگران #التماس_دعا بگوییم، تا برای ما دعا کنند اما سطح بالاترش این است که به نحوی در #ارتباطات_اجتماعی، زیبا برخورد کنیم و کمک کار دیگران باشیم، که هرگاه دیگران به یاد ما می افتند، بگویند خدا اجرش دهد، #خدا_رحمتش_کند. 💢 آیات‌ و‌ روایات‌ اجتماعی