براستی خرمشهر، پیشانی جنگ بود، آنها ئیکه فقط درلفظ نام خرمشهر را شنیده اند،ودر ادارک باطنی خویش هنوز به هویت آن دست نیافتند،هنگامیکه در این شهر داغ دیده پا می گذارند.تازه بعد سالها جنگ اوج غربت ومظلومیت شهیدان را به وضوح حس می کنند وبا اشک واه این واقعیت خون آلود را تصدیق می کنند. وتازه می فهمند،چرا خرمشهر خونین شهر شد؟ وحسین فهمیده چرا بدنش زیر تانگ له شد، برادر وخواهرم نمیدانم تا الان به خرمشهر رفته ای یا خیر،اگر توفیق دیدار آن را داشتی این سعادت بر تو مبارک باد،این را بدان اگر امروز خرمشهر همچون نگینی،بردیگر شهرها ی کشور در ایستادگی ومقاومت ، می درخشدواحساس غرور وسربلندی می،کند. مرهون صدها شهیدونقض عضو هزاران جانبازوتحمل مصائب وسختیهای فراوان وطاقت فرسای رزمندگانی است ،که کمتر کسی به انعکاس مجاهدتهای خاموششان رغبت نشان می دهد،اری اینجا وجب به وحبش آغشته به خون شهیدی است که ما بنا بود ادامه دهنده راه وآرمان بلندشان باشیم، ولی ما چه کرده ایم ؟ در برابر مقام رفیع آنان جز شرمساری وغفلت با خود چه داریم سوم خردا هشداری به من وتو ست وزنگ خطری که ما را از غفلتها بیدار کند... چه بگویم، این درد را با خود به کجا ببریم ، اکنون بعد سالها از آزادی خرمشهر،هنوز جانبازان آن درمان نشدند! هنوز جای ترکشهای خمپاره بر دیوار آن نشسته است، گرچه خرمشهر از دست دشمن غدار رها شد، ولی اکنون در چنک درد وبی توجهی مدیران ،دوباره اسیر است، #سوم_خرداد #خرمشهر_پیشانی_جنگ #خرمشهر_داغ_بی_توجهی #خرمشهر_اوج_مظلومیت_رزمندگان