حمیدرضا شاه نظری: ♦️آمریکایی ها چه رؤیایی در سر دارند؟! 🔹رئیس جمهور آمریکا امشب با سخنانی سخیف و توهین آمیز خروج از #برجام را اعلام کرد. البته این رویداد برای خیلی ها که از همان ابتدا برجام را یک فریب بزرگ برای از بین بردن توانمندی هسته ای می دانستند، اتفاق غیرمنتظره ای نبود. اینکه آیا برجام محصول یک #فریب_استراتژیک بود یا توطئه ای که محصول نفوذ عوامل آمریکا در ساختار قدرت ایران، موضوع مهمی است و آیندگان بیشتر از ابعاد آن مطلع خواهند شد و قضاوت خواهند کرد. البته اجمالاً روشن است که در موضوع برجام، هم بخش قابل توجهی از مردم و هم برخی از مسئولین که مسبب برجام شدند دچار یک اشتباه محاسباتی و خوش بینی احمقانه نسبت به وعده های آمریکا شده و نیز قطعاً عوامل نفوذی، نقش آفرینی دقیق و حساب شده ای برای شکل گیری آن انجام دادند. ولی موضوعی که الان اهمیت بالاتری دارد این است که برجام با ایران چه کرد و چه خواهد کرد و آمریکایی ها در ادامه چه رؤیایی در سر دارند؟ 🔹اجمالاً می توان گفت که برجام در موضوع توانمندی هسته ای، ایران را سال ها به عقب پرتاب کرده و از این نظر آمریکا را به اهداف هسته ای خود رسانده است. از طرفی برجام و مقدمات شکل گیری آن توانسته از نظر روانی، مردم را و از نظر اقتصادی، کشور را وارد یک فضای #تخدیری نماید که احساس شود که بدون برجام، اقتصاد کشور دچار فروپاشی خواهد شد! برجام هم توان هسته ای را تا حد زیادی نابود کرد و هم اراده ها و عزم ها را دچار خلل نموده و حس وابستگی و انفعال را حداقل در بخشی از جامعه درونی نمود. برجام در واقع مهم تر از نابودی بخش بزرگی از توان هسته ای، باعث فریب راهبردی مدیران ارشد کشور و عدم عزم جدی در مسئولین برای سامان دادن به اقتصاد کشور مبتنی بر یک اقتصاد ملی و نیز تثبیت گزاره شرطی شده وابستگی مقدرات اقتصادی کشور به سیاست های غربی ها و به خصوص آمریکا در اذهان مردم گردید. 🔹با این اوصاف می توان گفت که آمریکایی ها که در شرایط کنونی حداکثر استفاده از برجام را کرده اند و این توافق دیگر برای آنها منفعت اضافه ای ندارد، وارد پرده دوم نمایش خود شده و این بار می خواهند از مواهب نبود برجام استفاده نمایند! بودن برجام کارکرد نابودی توان هسته ای را داشت، بدون آنکه در واقعیت برخلاف وانمود مسببین آن، تحریم قابل توجهی را لغو کند و اکنون نبودنش به دلیل اثرات مخرب روانی که بر جای گذاشته و تخدیری که در جامعه ایجاد کرده، سبب وخامت اوضاع اقتصادی و بدتر از آن، بی تعادلی روانی جامعه خواهد شد. 👌آمریکایی ها در حالیکه حداکثر منفعت را از جسم و روح برجام کسب کردند، به وضوح بر کارکرد #مردار برجام نیز حساب باز کرده و این بار نیز به دنبال مدیریت روانی مردم برای ایجاد آشوب و بی تعادلی اجتماعی و اقتصادی در ایران هستند. از طرفی چند سالی است که سرمایه گذاری عظیمی از طرف آمریکا و متحدانش برای فعال کردن گسل های مختلف اجتماعی و سیاسی و نیز ایجاد جبهه گسترده ای از مخالفان علیه انقلاب اسلامی انجام شده است. در روزها و ماه های آینده باید منتظر ورود و یا فعال تر شدن سایر پیشران های این سناریو که به دنبال آشوب و شورش اجتماعی، زمین گیر کردن ایران در داخل، عقب راندن ایران از منطقه و شاید کشاندن ایران به میز مذاکره در موضوعاتی چون موشکیست، بود

. آتش‌بس با اسرائیل: #فریب_استراتژیک یا فرصت صلح؟ درست است که اسرائیل و آمریکا به واسطه نرسیدن به اهدافشان در جنگ(پایان هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای) #شکست خوردند اما پیشنهاد #آتش‌بس ازسوی اسرائیل معمولا ترفندی برای تجدیدقوا و #آماده‌سازی_حملات_بعدی است، نه نشانه صلح تاریخچه نقض توافقات توسط [ادامه] اسرائیل نشان از غیرقابل اعتماد بودن این وعده‌هاست و مقاومت،تنها راه تضمین امنیت منطقه است 🔻شواهدتاریخی نقض آتش‌بس جنگ ۱۹۴۸: اسرائیل پس از آتش‌بس سازمان ملل، حملات به فلسطینیان و اشغال مناطق جدید را ادامه داد آتش‌بس ۲۰۰۸: نقض توافق با حمله به غزه، منجر به عملیات سرب گداخته و کشتار ۱۴۰۰ فلسطینی شد. جنگ ۲۰۱۴: نقض آتش‌بس بشردوستانه با حمله به رفح و کشتن ۱۳۰ غیرنظامی. شهرک‌سازی‌ها: ساخت ۱۰۰,۰۰۰ واحد غیرقانونی در کرانه باختری (۲۰۱۰-۲۰۲۰)، نقض توافق اسلو. نقض ۲۰۲۵: کشتن ۱۵۵ فلسطینی در حملات پس از آتش‌بس اعلام‌شده. 🔻انگیزه‌های اسرائیل تجدید قوا: آتش‌بس‌ها فشار جهانی را کاهش داده و امکان بازسازی نظامی می‌دهند. دکترین ضاحیه: تخریب زیرساخت‌ها برای بازدارندگی، با آتش‌بس به‌عنوان فرصت آماده‌سازی. 🔻پیامدهای آتش‌بس تشدید درگیری‌ها: آتش‌بس‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۴ به جنگ‌های شدیدتر در ۲۰۱۲ و ۲۰۲۱ منجر شد. تضعیف مقاومت: توافق بدون دستاورد، روحیه مقاومت را تضعیف می‌کند. 🔻نتیجه‌گیری آتش‌بس‌های اسرائیل #ابزار_فریب و تثبیت اشغال هستند. از ۱۹۴۸ تا ۲۰۲۵، نقض‌های مکرر این را ثابت کرده است. #مقاومت_تا_رفع_کامل_تهدید، تنها مسیر عدالت و صلح واقعی است. ✍ حجت‌الاسلام سیدمحمد حسین راجی