✍ #نکات و #پیامهایی از #جزء‌_بیست_و_یکم 📎#قسمت‌_دوم ✅ عادت به #تشکر و شکرگزاری وَ لَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَ مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ «12»لقمان و ما به لقمان حكمت داديم، كه شكرخدا را به جاى آور و هر كس شكر كند، همانا براى خويش شكر كرده؛ و هر كس #كفران كند (بداند به خدا زيان نمى‌رساند، زيرا) بى‌ترديد #خداوند #بى‌نياز و ستوده است. وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‌ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ «14»لقمان "و ما انسان را درباره‌ى پدر و مادرش سفارش كرديم، مادرش او را حمل كرد، در حالى كه هر روز ناتوان‌تر مى‌شد، (و شير دادن) و از شير گرفتنش در دو سال است، (به او سفارش كرديم كه) براى من و پدر و مادرت سپاس گزار، كه بازگشت (همه) فقط به سوى من است". به بهانه آن كه كارى، وظيفه‌ى طبيعى فردى است، نبايد از سپاس و احسان او، شانه خالى كنيم. (باردارى ، امرى طبيعى است، ولى ما مسئوليّت داريم كه به مادر احترام گذاريم و از زحمات او قدردانى كنيم). ✅ نكوهش #فخرفروشي و خودبرتربيني جمله إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ در سوره هاي لقمان و حديد بكاررفته است. هم چنين بطور مشابه در آيه 36 سوره نسا بيان شده است:إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ من كان مُخْتَالا فَخُورا "كلمه (مختال ) به معناى كسى است كه دستخوش خيالات خود شده، و خيالش او را در نظر خودش شخصى بسيار بزرگ جلوه داده، در نتيجه دچار به كبر گشته، از راه صواب گمراه شده است، و كلمه (فخور) به معناى كسى است كه زياد افتخار مى كند، و اين دو صفت يعنى اختيال - خيال زدگى - و كثرت فخر از لوازم علاقمندى به مال و جاه، و افراط در حب آن دو است." تفسیر المیزان ✅ ظهور #فسادو بلاهای ناشی از عمل انسانها، هم #عذاب است و هم فرصتی برای تنبه و بازگشت ظَهَرَ الْفَسَادُ فىِ الْبرَّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَیْدِى النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِى عَمِلُواْ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ(41- روم) به سبب اعمال زشتى كه مردم به دست خود مرتكب شدند، فساد و تباهى در خشكى و دریا نمودار شد تا خداوند كیفر برخى از آنچه را که انجام داده‏ اند به آنان بچشاند؛ شاید از گناه و طغیان‏ برگردند. آیه می فرماید: این فساد ظاهر در زمین، بر اثر اعمال مردم است؛ یعنى به خاطر شركى است كه مى‏ ورزند، و گناهانى است كه مى‏ كنند. هر كار نادرست چه در مقیاس محدود و چه گسترده، عكس العمل نامطلوبى دارد مانند اینکه دروغ، سلب اعتماد مى ‏كند و خیانت در امانت، روابط اجتماعى را بر هم مى ‏زند و این همان رابطه گناه و فساد است که این آیه به آن اشاره دارد. ظهور و آشکار شدن فساد های ناشی از عملکرد انسانها،فرصتی برای تذکر و تنبه و باز گشت به صلاح است.اما اگر فساد مفسدین ادامه یابد و سایرین هم به اخبار فساد عادت کنند و تلاشی برای اصلاح صورت نگیرد،فرصت بازگشت از دست میرود.و به تهدیدی برای تحقق عذاب تبدیل میشود. این موضوع در آیات دیگر قران هم بیان شده است از جمله سوره سجده وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿۲۱﴾ سوره سجده و قطعا غير از آن عذاب بزرگتر از عذاب اين دنيا [نيز] به آنان مى‏چشانيم اميد كه آنها باز گردند. قبل از عذابهای بزرگ، خدا با گرفتار کردن مردم به عذابهای کوچکتر بدنبال فرصتی برای بازگشت انهاست.