#متن_ادبی دعای هشتم صحیفه 🍀وَ نَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَسْرَةِ الْعُظْمَى🍀 🍀 وَ الْمُصِيبَةِ الْكُبْرَی🍀 🍀خدایا پناه میبریم به تو از دریغ و افسوس بزرگ و کاری که پشیمانی آورد🍀 خداوندا کاش میشد حسرتهای من در این دنیا از جنس مؤمنانه باشد ❇ تا مرا بسازد و ادب کند. کاش فرصت سازی را می آموختم خدایا «من» در این دنیا از آن حسرتی به تو پناه میبرم که‌ کافرانه باشد از جنس حسرتِ: ضربه ای به مؤمنی در آن دنیا از حسرتی به تو پناه میبرم که نمی توان توصیفش کرد حسرتی از جنس کارنامه ای که به دست چپم میدهند💧 از آن بخش عمرم که با گناه بوی تعفن میدهد💧 💠از آن بخش عمرم که زمانها و فرصتهای از دست رفته را نشان میدهد زمانهایی که با بطالت گذشت * نه ذکری *نه فکری *نه عملی *نه جهادی *نه اقدامی *و نه هیچ کار مثبتی لحظه های خالی و ساعتهای تاریک که تولید حسرت عظمای قیامت میکند 💠و «من» با «ای کاش» گفتن حرارت و حسرتِ درونم را برای هر ثانیه و کسری از ثانیه فریاد میزنم