✳ چه کردی آمدی جهنم؟ 🔻 وقتی از دوزخیان سوال می‌شود چه کردید که اهل #جهنم شدید؟ آن‌ها چهار عامل را از مهم‌ترین عوامل این بدعاقبتی خود معرفی می‌کنند: 🔸 نخست اینكه ما از #نمازگزاران نبودیم (قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّینَ) که اگر #نماز می‌خواندیم، نماز ما را به یاد خدا می‌‏انداخت و نهى از فحشاء و منكر می‌كرد و ما را به صراط مستقیم الهى دعوت می‌نمود. 🔹 دیگر اینكه ما #اطعام_مسكین نمی‌كردیم (وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِینَ) مراد از «اطعام مسكین»، انفاق بر تهى‌دستان جامعه است به مقدارى كه بتوانند كمر راست كنند و حوائجشان برطرف شود. گرچه اطعام مسكین به معنى غذا دادن به بینوایان است ولى ظاهرا منظور از آن، هر گونه كمك به نیازمندی‌هاى ضرورى نیازمندان می‌‏باشد؛ اعم از خوراك و پوشاك و مسكن و غیر اینها. 🔸 دیگر اینكه ما پیوسته با #اهل_باطل همنشین و همصدا می‌شدیم (وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِینَ)؛ هر صدایى که بر ضد حق بلند می‌شد و هر مجلسى که براى ترویج باطل تشكیل می‌گردید و ما با خبر می‌شدیم، با آن‌ها همراهى می‌كردیم و همرنگ جماعت می‌شدیم و از مسخره‌بازی آن‌ها نسبت به حق لذت می‌‏بردیم. 🔹 سپس می‌‏افزایند: و این‌كه ما همواره #روز_جزا را انكار می‌‏كردیم (وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ)؛ تا زمانى‌كه مرگ ما فرا رسید (حَتَّى أَتانَا الْیَقِینُ). ناگفته پیداست که انكار #معاد و #روز_حساب، تمام ارزش‌هاى الهى و اخلاقى را متزلزل می‌سازد و انسان را براى ارتكاب گناه شجاع می‌كند؛ مخصوصاً اگر این مسأله به صورت یك امر مداوم تا پایان عمر درآید. 🔹نهج البلاغه وزندگی🔹 ❁❅❁❅❁❅❁❅❁❅