« الحَمْدُلِلَّهِ غَیرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ، وَ لامَخْلُوًّ مِنْ نِعْمَتِهِ، وَلامَأیُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَلامُسْتَنْکَفٍ عَنْ عِبادَتِهِ، الَّذي لاتَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةُ، وَلاتُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ » . . « ستایش خداونے را سزاسٺ که کسی از رحمٺ او مأیوس نگردد، و از نعمٺ هاے فراوان او بیرون نتوان رفٺ، خداوندے که از آمرزش او هیچ گناهکارے ناامید نگردد، و از پرستش او نباید سرپیچے کرد... خدایے که رحمتش قطع نمےگردد و نعمٺ هاے او پایان نمےپذیرد..!» #ضرورت‌ستایش‌پروردگار #نهج‌البلاغه