⎗ دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند ⎗ واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند ⎗ بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند ⎗ باده از جام تجلی صفاتم دادند ⎗ چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی ⎗ آن شب قدر که این تازه براتم دادند ⎗ بعد از این روی من و آینه وصف جمال ⎗ که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند ⎗ من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب ⎗ مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند ⎗ هاتف آن روز به من مژده این دولت داد ⎗ که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند ⎗ این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد ⎗ اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند ⎗ همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود ⎗ که ز بند غم ایام نجاتم دادند #حافظانه #شاعرانه #اوای_توحید @avaye_towheed