#داستان‌ام‌داوود داوود پسر ام‌داوود در زمان خلافت منصور دوانیقی، اسیر و به عراق منتقل می‌شود و ام‌داوود مدت‌ها از او بی‌خبر می‌مانَد. او برای آزادی پسرش بسیار دعا و و رازو نیاز می‌کند اما خبری از او به دست نمی‌آورد. به عابدان هم متوسل می‌شود اما دعاهای آنها نیز مشکل را حل نمی‌کند به‌گونه‌ای که از دیدن فرزندش ناامید می‌شود. تا اینکه روزی برای عیادت امام صادق(ع) که بیمار بوده به خانه او می‌رود. او سراغ داوود را می‌گیرد و ام‌داوود داستان را برایش بازگو می‌کند. امام صادق به او می‌گوید: چرا دعای استفتاح (دعای ام‌داوود) را نمی‌خوانی؟ سپس از او می‌خواهد که ایام البیض را روزه بگیرد و در روز آخر (روز پانزدهم رجب) اعمال ام‌داوود را انجام دهد و آن دعا را بخواند. به‌گفته ام‌داوود پس از آنکه وی اعمال را انجام می‌دهد شب در خواب می‌بیند که پیامبر(ص) مژده آزادی داوود را به او می‌دهد. پس از مدتی داوود به خانه می‌آید و می‌گوید که همان شب آزاد شده است.