۴۲ سال دلتنگی برای آغوش پدر شهید عباسعلی بافرانی برای خودش یک دفترچه داشته که در جبهه‌ها هر شب یادداشتی نوشته است، در یکی از یادداشت‌های قبل از عملیات می‌نویسد من اگر شهید شدم اسم فرزندم را سمیه بگذارید و اگر پسر بود روح الله بنامید. خداوند سمیه را بعد از گذشت ۸ سال از ازدوجشان، به این خانواده می‌بخشد و شیرینی زندگی‌شان می‌شود اما عشق به ناموس، دین و کشور حتی از این دختر دردانه برای عباسعلی شیرین‌تر بوده است که بعد از ادای نذرش و بردن سمیه دو ماهه به مشهد، باز راهی جبهه‌ها می‌شود. عباسعلی می‌رود و حسرت صدا زدن نام پدر برای همیشه در دل سمیه و خواهرش که بعد از شهادت پدر به دنیا می‌آید، باقی می‌ماند. سمیه بافرانی می‌گوید: من هم مثل بقیه دختران به مدرسه و دانشگاه رفتم و ازدواج کردم اما هیچگاه نتوانستم لفظ پدر را به زبان بیاورم و در حسرت و آرزوی داشتن پدر زندگی کردم. وی ادامه می‌دهد: موفقیت من در زندگی بخاطر این است که یک شیرزنی در زندگی‌ام نقش داشته که تمام فشار و سختی‌ها بر عهده‌اش بود، مادرم برای ما پدر و تنها پناه زندگی است. برای مشاهده فیلم کامل، کلیک کنید👇 https://www.aparat.com/v/u968ez3 #روایت_شهدا #کنگره_ملی_شهدا #پدر #دختر #بافران 🆔 @SedayeNaein