هدایت شده از موسسه مصاف
لزوم اصلاحات پارامتریک در صندوق‌های بازنشستگی (قسمت اول)
🔹در نظام‌های بازنشستگی به‌سبب آنكه مستمری دوران بازنشستگی افراد تعهد می‌شود، در مقابل تحولات آتی متغيرهای جمعيتی و اقتصادی و... بسيار آسيب‌پذير هستند.
🔸در چند دهه گذشته كاهش نرخ باروری و افزايش اميد به زندگی نه فقط در ايران بلكه در بسياری از كشورها، سازوكار سيستم‌های تأمين اجتماعی و نحوه تأمين مالی آن‌ها را با مشكلات جدی روبه‌رو كرده است.
🔹در اين بين كشورهايی همچون ايران كه خدمات اجتماعی خود را بر اساس سيستم توازن درآمد-هزينه (DB-PAYG) با مزایای معین ارائه می‌دهند، با چالش‌های عميق‌تری دست‌وپنجه نرم می‌كنند.
🔸در سيستم توازن درآمد-هزينه درآمد حاصل از حق بيمه شاغلین مستقیما صرف پرداخت مستمری بازنشستگان می‌شود.
🔹صندوق‌های بازنشستگی کشوری، لشگری و تامین اجتماعی، بیش از ۹۰درصد افراد بیمه‌شده ایران را پوشش می‌دهند. در این بین صندوق بازنشستگی تامین اجتماعی در حال حاضر، بزرگ‌ترین صندوق کشور است.
🔸یکی از شاخص‌هایی که می‌توان بر مبنای آن جدیّت بار مالی برای صندوق تأمین اجتماعی را تشخیص داد، نرخ حق بیمه پایدارکننده سیستم است.
🔹این نرخ نشان می‌دهد برای آنکه میزان منابع سیستم برابر با مخارج آن باشد، در هر سال ملزم به دریافت چه درصدی از دستمزد بیمه‌پردازان به‌عنوان حق بیمه هستیم.
🔸بررسی‌ها نشان می‌دهد، بدون انجام هرگونه اصلاحاتی در سطوح مختلف (عدم‌افزایش سن بازنشستگی، عدم‌افزایش سنوات بیمه‌پردازی و...) و با ثبات روند حاضر صندوق تأمین اجتماعی، برای ثبات مالی این صندوق لازم است نرخ حق بیمه از میزان ۱۸درصد فعلی، برای سال ۱۴۲۰ به ۲۶/۴درصد، و در سال ۱۴۲۷ به ۲۹/۴درصد افزایش یابد.
🔹باید توجه داشت که این افزایش‌ها مقادیر قابل‌ملاحظه‌ای بوده و سبب واردآوردن فشار مالی سنگینی به بیمه‌پردازان خواهد شد که عملاً غیرممکن است.
🔸باید به این نکته توجه داشت کسری اشاره‌شده تنها برای یکی از صندوق‌های نظام بازنشستگی کشور می‌باشد که به‌مراتب در مقایسه با سایر صندوق‌ها از نسبت پشتیبانی بالاتری برخوردار است.
#صندوق‌های_ورشکستگی
🆔 @Masaf