در بین فرزندان بنی هاشم تنها به حضرت علی اکبر علیه السلام لقب (نارِئُ القُرَی) دادند و این لقب به کسی گفته می‌شد که؛ بر بام خانه خود شعله آتشی را برمی‌افروخت تا اگر مستمندی یا بیچاره‌ای و یا مهمانی که پناه ندارد به سمت شعله‌های کرامت بیاید و پای سفره اطعام و مهمان نوازیش بنشیند این شخص به قدری هیزم مهمان نوازیش را زیاد می‌کرد که هر فقیر و درمانده‌ای از دورترین نقطه آن را می‌دید و نظرش را جلب می‌کرد ... (مجمع البحرین یازجی، ج۱، ص ۳۵) •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•