✨﷽✨ ✅ بالاترین مرتبه و درجۀ برای امام حسین(ع)، ثَارَ اللِه بودن است ✍یک سنخ ابتلائات هستند که اولیای خاص خداوند پیدا می‌کنند. برای آن‌ها معیار ارزشی مطرح نیست. سرآمدش امام‌حسین(ع) بود. پیغمبراکرم(ص) فرمودند: «إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً ابْتَلَاهُ وَ إِذَا أَحَبَّهُ الْحُبَّ الْبَالِغَ افْتَنَاهُ فَقَالُوا وَ مَا افْتِنَاؤُه‌ قَالَ لَا يَتْرُكُ لَهُ مَالًا وَ لَا وَلَداً»؛ هرگاه بنده، خدا را دوست داشته باشد، ابتلا پیدا می‌کند. آنجایی که حبّ بالغ باشد، افتنا می‌کند. بعد سؤال کردند که افتنا یعنی چه؟ فرمود: برای او مال و ولدی را باقی نمی‌گذارد. حبّ بالغ؛ یعنی اگر خداوند حبّ شدیدی نسبت‌به کسی داشته باشد. از حبّ شدید تعبیر به حبّ بالغ می‌کنیم. اگر خدا عاشق کسی بشود، این کار را با او می‌کند. مصداق روایت هم خیلی روشن است. چند روایت را در کنار هم گذاشتم و نتیجه گرفتم. بنابراین، صحنۀ امام‌حسین(ع) صحنه‌ای نبود که بگوییم: به مرتبه‌ای از مراتب و درجات رسیده است. درجه را برای انبیا(ع) گفتم که برای اولیا، کرامت است. نمی‌شود از نظر ارزشی معیار گذاری کرد. اگر انسان بخواهد تعبیری بکند _گرچه یک مقدار حضاضت دارد_ عشق بازی بود که خدا با او کرد. طبق روایت، بحث حبّ بالغ بود. حبّ خدا نسبت‌به او شدید شد. عشق بازی بود که خداوند با امام‌حسین(ع) کرد و امام‌حسین(ع) هم با خداوند در یک روز کرد؛ لذا معیار ارزشی روی آن نگذارید. در زیارتش می‌گوییم: «السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا ثَارَ اللِه وَ ابْنَ ثَارِهِ». حالا تازه می‌فهمی ثار الله به چه معناست. تا نسبت‌به خداوند داد، خدا بی‌نهایت است و سقفی وجود ندارد. از درجه خبری نیست. لذا اینکه گفتم، با حساب بود و همۀ چیزهای دیگر، حساب شده بود. جهات کلامی، فلسفی، عرفانی و روایی‌ رعایت شده بود. ثارالله؛ یعنی تا این کار را که کردی، دیگر تمام شد؛ دیگر بی‌نهایت هستی. دیگر از درجه خبری نیست. در آن وادی، درجه کار نمی‌کند. #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ‌‌‌‌✅کانال استاد دانشمند •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

✨﷽✨ 🔴 آزمایش الهی برای جلوگیری از سقوط و رسیدن به ثبوت است ✍ما یک سقوط داریم، یک ثبوت داریم و یک صعود داریم. فرض کنید که در منطقه‌ای ایستاده‌اید. یک طرف یک پرتگاه و درّه است. پشت سر کوه است. اگر بلغزم، سقوط است. امّا اگر جای پایم را محکم کنم، ثبوت است. اگر رویم را برگردانم و مقداری هم روی من فشار بیاید، صعود است. در ابنای بشر کسانی که پیوندی با خالق برقرار کرده‌اند و به مبدأ و معاد ایمان آورده‌اند، خداوند روی لطف و عنایتی که به آن‌ها دارد، برخوردی که ابتدا با آن‌ها می‌کند، برخورد ثبوتی است. به هر مقدار که معرفت به او پیدا کردند و دل را به او بستند، حفظ کنند، می‌خواهد جلوی سقوط را بگیرد. حفظ این فعلیّت چگونه است؟ با توجّه به مسئلۀ ایمان که دلبستگی به خداوند است، باید جلوی عواملی را که موجب می‌شود تحت جاذبۀ آن‌ها قرار بگیرد و در درّه سقوط کند، بگیرد. مثال می‌زنم: دنیا جاذبه دارد. انسان مغرور ‌به دنیا می‌شود؛ چون جاذبه دارد. اشرف ابعاد وجودی من و شما دل ماست. دنیا، دلرباست. خدا باید چه کند؟ باید یک ضربه به دنیا بزند که از دنیا زیاد خوشت نیاید؛ چون دل به آن بستی، خدا تضعیف می‌کند. آدم در مریضی، فقر و ذلّتش می‌گوید: مرده شور این دنیا را ببرند! عواملی که به عنوان ابتلا و آزمایش الهی مطرح است، برای این است که دلت به سمت دنیا طرف نرود. #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ‌‌‌‌✅کانال استاد دانشمند •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

📍 نتیجۀ وسیله شدن مال باواسطه و بی واسطه برای دنیا و آخرت❗️ 📚 #تآدیب_شهوت 📕 #حب_مال #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•