آیا حضرت زینب (س) زیارت نامه دارد؟ 👇👇👇 ♨️سوال: 🔰آیا به نظر شما نبودن زیارت نامه حضرت زینب درمفاتیح الجنان عجیب نیست؟ آیا امکان دارد که دعای معروف ام داود از حضرت زینب باشد؟ اگر نه، علت نبودن زیارت نامه آن حضرت در مفاتیح الجنان چه می تواند باشد؟ ✍️پاسخ: ✅برای دست یابی به پاسخی مناسب توجه به چند نکته ضروری به نظر می رسد: ۱. با اذعان به این مطلب که کتاب گرانسنگ "مفاتیح الجنان" کتابی است در نوع خود کم نظیر امّا جامع و بی نقص نیست، به سخن دیگر، این طور نیست که این کتاب با ارزش تمام دعاهای مستند را در خود جمع نموده باشد، از این رو نبودن زیارت نامه و یا دعایی در مفاتیح الجنان، دلیل بر وجود نداشتن یا معتبر نبودن آن زیارت و دعا نیست. ۲. در برخی کتب دیگر زیارت نامه حضرت شاه عبدالعظیم حسنی در شهر ری، برای آن حضرت (س) نقل شده است. ۳. بر فرض اگر بپذیریم که زیارت نامه ای برای آن حضرت به صورت مأثور و صریح از طرف ائمه معصومین (ع) در احادیث و نیز مفاتیح الجنان و ... وارد نشده باشد، امّا این ایراد و نقصی برای وی محسوب نمی شود؛ زیرا بیشتر زیارت نامه هایی که برای امام زاده های مختلف در نقاط گوناگون وجود دارد، دارای مستند حدیثی نیستند. اگر زیارت نامه ای از برخی عبارات زیارت نامه های دیگر گرفته شود و بیان گر مجاهدت ها و مصیبت های حضرت زینب (س) باشد که این مصیبت ها هم خلاف واقع نیست و آن را منتسب به امامان (ع) ندانیم، اشکالی در زیارت نامه نیست.[۱] ۴. دعای معروف «ام داود» از حضرت زینب (س) نیست، بلکه از «ام خالد بربریه» است که مادر«داود بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (ع)» می باشد؛ یعنی، داود از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) و حضرت علی (ع) است.[۲] پی نوشت: [۱] . تنکابنی ، سید ضیاء الدین، زیارت مفجعه، نشر ندای کوثر، ۱۳۸۵ش. [۲] . حلی، سید رضى الدین على بن موسى بن طاوس ‏، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج۳، ص ۲۳۹-۲۴۰، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، تهران، ۱۳۶۷ش. @ayeha313

❌ شبهه وقتی کاروان اسرای کربلا را به شام می بردند به فلسطین که رسیدند مردم فلسطین با سنگ به استقبال آنها آمدند حضرت زینب آنها را نفرین کرد و گفت تا روز قیامت سنگ از دستتان نیفتد اسرار شیعه ص ۶۹ ✅ پاسخ 🔹اولا کتابی به نام اسرار شیعه نداریم. از همین باید فهمید که این نقل دروغ و شیطنت‌آمیز است. 🔹 ثانیاً هر طور حساب کنیم کاروان اسرای کربلا در مسیر کربلا تا شام اصلأ وارد فلسطین نشده‌اند چون همانطور که در نقشه فوق مشخص است، فلسطین بعد از دمشق قرار دارد. 🔹دشمنان برای همه‌ی سلیقه های ایرانی دروغ و شایعه درست می‌کند: برای ملی‌گراها شعارهایی مانند «نه غزه نه لبنان» و برای مذهبی ها دروغهایی مانند دروغ فوق!! @ayeha313

#نام_آوران_ایران #حسین_منزوی (شاعر) تاریخ تولد: ۱۳۲۵، زنجان فوت: ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران کتاب‌ها: دومان: تورکو شعرلر (1358-1377ش).، تيغ زنگزده ،: مجموعه هجده قصه از افسانه هاي آذربايجان، بیشتر فرزند: غزل منزوی والدین: محمد منزوی، فاطمه توکلیان آرامگاه: در کنار آرامگاه پدرش در زنجان تحصیلات: لیسانس ادبیات و جامعه‌شناسی

حسین منزوی شاعر ایرانی و برگزیده اولین دوره جشنواره بین‌المللی شعر فجر در بخش شعر کلاسیک بود. او که بیشتر به‌عنوان شاعری غزل‌سرا شناخته شده‌است، در سرودن شعر نیمایی، شعر سپید و ترانه هم تبحر داشت

نقش منزوی، در زنده‌کردن غزل معاصر، چشمگیر ارزیابی شده‌است و حتی بعضی از منتقدان کار او را انقلابی در غزل امروز می‌دانند و آن را با کاری که نیما در تحول شعر فارسی کرد، مقایسه کرده‌اند وی در ترانه‌سرایی نیز توانا بود و آلبوم نسیما به خوانندگی علیرضا افتخاری از سروده‌های اوست. بسیاری از غزل‌های او توسط خوانندگان مشهوری نظیر: علیرضا افتخاری، کوروش یغمائی، همایون شجریان، داریوش اقبالی، محمد نوری و … خوانده شده‌است

حسین منزوی در یکم مهرماه سال ۱۳۲۵ در شهر زنجان و خانواده‌ای فرهنگی زاده شد. پدرش محمد نام داشت و به ترکی شعر می‌سرود. حسین در زادگاه خود دوران دبستان و دبیرستان را سپری کرد و پس از اخذ دیپلم از دبیرستان صدر جهانِ زنجان، در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام گذاشت

نخستین دفتر شعرش حنجره زخمی تغزل در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به‌عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و در گروه ادب امروز در کنار نادر نادرپور شروع به فعالیت کرد. وی در زمان فعالیتش در رادیو، مسئولیت نویسندگی و اجرای برنامه‌هایی مانند کتاب روز، یک شعر و یک شاعر، شعر ما و شاعران ما، آیینه و ترازو، کمربند سبز و آیینه آدینه را به‌عهده داشت. وی چندی نیز مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود. حسین منزوی دستی هم در ترانه‌سرایی داشت، منزوی در ترانه‌هایش هم به مانند اشعارش نگاه و توجه اصلی‌اش به عشق است و به قول خودش عشق هویت اصلی آثارش است. پس از انقلاب در سال نخست انتشار مجلهٔ سروش نیز با این مجله و به عنوان مسئول صفحهٔ شعر همکاری داشت

حسین منزوی در سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد، عمر این ازدواج چندان طولانی نبود و در سال ۱۳۶۰ به جدایی انجامید. حاصل این ازدواج دختری به نام غزل است. منزوی در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در زنجان باقی ماند

وی سرانجام در روز شانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۸۳ بر اثر نارسایی قلبی و ریوی و پس از یک عمل جراحی طولانی در بیمارستان رجایی تهران درگذشت علت مرگ او آمبولی ریوی بود. او در کنار آرامگاه پدرش در زنجان (قبرستان پایین) به خاک سپرده شد. در روز خاکسپاری تعداد زیادی از دوستان و طرفدارانش از تهران به زنجان رفته بودند.

برخی آثار منزوی با عشق در حوالی فاجعه، مجموعه غزلی سروده شده از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۲ این ترک پارسی‌گوی (بررسی شعر شهریار) از شوکران و شکر، مجموعه غزلی سروده‌شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۷ با سیاوش از آتش (گزیده اشعار به انتخاب خود شاعر) از ترمه و تغزل، گزیده اشعار، ۱۳۷۶ از کهربا و کافور با عشق تاب می‌آورم، شامل اشعار سپید و آزاد سروده شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۲ به همین سادگی (مجموعه شعرهای سپید) این کاغذین جامه، مجموعه برگزیده اشعار کلاسیک از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها حنجرهٔ زخمی تغزل، دفتری از شعرهای آزاد و غزل‌های سروده شده از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۹ @ayeha313