چه طور بچه‌های👶🏻 خوش قول تربیت کنیم؟ گاهی موضوع را برایش عجیب کنید. وقتی بچه ها کار ‏خوبی می کنند مثلا نماز 🧎🏻می‌خوانند یا بدون اینکه شما گفته باشید در حال کمک به شما هستند و... جمله ‏مذکور را بگویید تا با تعجب بگوید: چه قولی؟ آن وقت از فرصت استفاده کنید و مثلا بگویید: «اینکه خدا گفته ‏نماز بخوانید، به پدر و مادر کمک کنید و... و تو الان این کار رو می کنی»‎ #کودک_من @ayeha313

👇👇👇 ♨️سوال: 🔰آیا این مطلب درست است که ریا در عزاداری برای امام حسین (ع) اشکالی ندارد؟ ✍️پاسخ: ✅شاید این مطلب از روایتی که در زمینه تباکی نقل گردیده برداشت شده است. روایت بدین مضمون نقل شده است: وَ رُوِّيتُ عَنِ الْأَئِمَّةِ الصَّادِقِينَ (ع) قَالُوا مَنْ بَكَى أَوْ أَبْكَى غَيْرَهُ وَ لَوْ وَاحِداً ضَمِنَّا لَهُ عَلَى اللَّهِ الْجَنَّةَ وَ مَنْ لَمْ يَتَأَتَّ لَهُ الْبُكَاءُ فَتَبَاكَى فَلَهُ الْجَنَّة:(۱) از امامان نور امام باقر(ع) و صادق (ع) آورده‏اند كه: كسى در سوگ حسين (ع) بگريد و يا ديگرى- گر چه يك تن - را با يادآورى مصائب و رنج‏هاى ما در راه خدا بگرياند، ما بهشت پرطراوت و زيباى خدا را بر چنين انسان با ايمان و شايسته كردارى تضمين مى‏ كنيم. و هر آن كس هم كه گريه ‏اش نيامد و نتوانست ديگران را بگرياند، امّا حالت و هيئت سوگواران را بر خود گيرد و بسان آنان براى حسين (ع) سوگوارى نمايد، باز هم بهشت پرطراوت و زيبا بر او زيبنده مى ‏شود. براي عزاي امام حسين (ع) حداقل كاري كه مي توان كرد، تباكي است، يعني خود را به گريه زدن. تباكي مي تواند به قصد ريا و خود نمايي باشد و مي تواند براي خدا باشد ، همان طوري كه گريه چنين است. تباكي يك عمل است. ريا و اخلاص مربوط به دل است. اين عمل بستگي به نيت شخص دارد. اگر بلند گريه كردن به نيت خودنمايي باشد، ريا و گناه است. عمل را باطل مي كند. اما اگر نيتش خودنمايي نباشد، بلكه براي تشويق كردن ديگران باشد، اشكالي ندارد. البته تشخيص اين موضوع بسيار مشكل و ظريف است. گاهي افراد خود را گول مي زنند و نمي دانند ريا مي كنند. گريه در فرهنگ عاشورائيان سلاح هميشه برّاني است كه فرياد اعتراض به ستمگران را دارد. اشك زبان دل است و گريه فرياد عصر مظلوميت، رسالت اشك نيز پاسداري از خون شهيد است. به تعبير حضرت امام خميني «گريه كردن در عزاي امام حسين، زنده نگهداشتن نهضت است. گريه بر مظلوم، فرياد مقابل ظالم است».(۲) ريا در هر عبادتى حرام محسوب مى‌شود ولى تظاهر به عزادارى امام حسين (ع) و تعظيم شعائر دين به قصد قربت جايز بلكه مستحب است، مثل اين كه پرداختن صدقه آشكار قربۀ الى الله براى تشويق ديگران همان طور كه در قرآن آمده، مستحب است.(۳) پس اگر در شام دادن قصدش فقط مردم باشد هيچ بهره اي نمي برد. اما اگر قصدش لله باشد. اما اين كار را علني و به منظور تشويق ديگران انجام دهد ثواب مي برد. پي نوشت: ۱. مثير الأحزان‏، ابن نما حلى‏، ناشر مدرسه امام مهدى‏، چاپ قم‏، سال ۱۴۰۶ ق‏، نوبت سوم‏ ص ۱۴؛ اللهوف على قتلى الطفوف‏، سيد ابن طاوس‏،ناشر جهان‏، مكان چاپ تهران‏، سال ۱۳۴۸ ش‏، نوبت چاپ اول‏، ص ۱۱. ۲. صحيفه نور، امام خميني، ج ۸، ص ۷۰. ۳. شيرازى، ناصر مكارم، استفتاءات جديد (مكارم)، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب (ع)، قم، دوم، ۱۴۲۷ ه‍ ق، ج‌۱، ص ۵۰۳. @ayeha313

💠محو کردن لکه های پوست با کِرِم 💬پرسش آیا محو کردن لک‌های پوست با کرم‌های آرایشی و حضور با این حد از آرایش در جایی که نامحرم حضور دارد اشکال دارد؟ ✅پاسخ: اگر صرفاً لک‌های صورت را برطرف کند یا کرمی زده و صورتش کمی شفاف شده است یا مثلاً کرم ضدآفتاب یا سفیدکننده زده اما در حدی نیست که بگویند آرایش کرده است،پوشاندنش از نگاه نامحرم واجب نیست اما اگر بیش از این مقدار است که می‌گویند آرایش کرده ولو آرایش کم باشد باید از نگاه نامحرم بپوشاند. 📚 #احکام_دین @ayeha313

✍️ بسم‌الله الرحمن الرحیم ▪️ تذکراتی در مورد حضور در مجالس اهل‌بیت علیهم‌السلام: ۱. مبادا به هنگام برنامۀ مجلس، با کنار دستی خود صحبت کنید که هم خودتان از فیض محروم شده‌اید و هم مزاحم دیگری بوده و به دلیل بی‌توجهی به مجلس، مرتکب گناه و معصیت شوید. ۲. مبادا در حال گریۀ دیگران؛ به گریه‌کن امام حسین(ع) نگاه کنید تا حالت بکاء و حزن از کسی گرفته نشود. ۳. به خصوص در زمان خواندن مرثیه، مبادا به مزاح و یا خندیدن و یا خنداندن کسی مشغول شوید که عقوبتی سخت در پیش خواهید داشت. ۴. به هنگام پذیرایی در مجلس روضه با احترام و دقت و با نیت شفا پذیرایی شوید. ۵. مبادا با کثیف کردن مجلس اهل‌بیت (دستمال کاغذی کثیف خود را در مجلس نیندازید) مرتکب گناهی بزرگ شوید. ۶. از داشتن گریۀ صدادار خود، خجالت نکشید که به‌طور قطع و یقین با حال حزن و اندوه شما، دیگران را نیز به اندوه و حزن برای اهل‌بیت(ع) تشویق خواهید کرد. (مجلس را با ناله‌های سوزان خود گرم ‌کنید) ۷. به‌گونه‌ای در مجلس بنشینید که اگر مجلس به کمبود جا دچار مشكل باشد، دیگری را نیز کنار خود جای دهید تا با حضور او در مجلس روضه، شما نیز در ثواب او شريك باشید. ۸. به هنگام روضه و مقتل خوانی چیزی میل نفرماييد. ۹. فراموش نکنید مهم‌ترین زمان مجلس، روضه و دعا می‌باشد مبادا به هنگام دعا کردن با بی‌توجهی از مجلس خارج شوید ‌🌹 «ألّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج»

⚫️وقایع روز دوم محرم سال 61 هجری! 🌹امام حسین علیه السلام در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 هجری به كربلا وارد شد. ☘چون به کربلا رسید پرسید: نام این سرزمین چیست؟ گفتند: غاضریه. ✨پرسید: نام دیگری دارد؟ گفتند: نینوا. ✨فرمود: نام دیگر چه؟ گفتند: ساحل فرات. ✨فرمود: اسم دیگر هم دارد؟ گفتند: كربلا. 🌹آنگاه اشک در چشمان حضرت حلقه زد و فرمود: سرزمین محنت و رنج! ▪️سپس فرمود: بایستید و پیش نروید. به خدا كه محل فرود آمدنمان و سرزمین ریخته شدن خونمان همین جاست... ▪️ اینجاست كه حرمت ما را می‌شكنند، مردانمان و كودكانمان را می‌كشند. قبور ما در همینجا زیارتگاه خواهد شد. جدم رسول خدا ـ صلی الله علیه و اله و سلم ـ همین خاك را به من وعده داده و وعده او خلاف نیست... ⚫️در این روز "حر بن یزید ریاحی" ضمن نامه ای "عبیداللّه بن زیاد" را از ورود امام علیه السلام به كربلا آگاه نمود. ⚫️ در این روز امام علیه السلام به اهل كوفه نامه ای نوشت و گروهی از بزرگان كوفه ـ كه مورد اعتماد حضرت بودند ـ را از حضور خود در كربلا آگاه كرد. 🌺حضرت نامه را به "قیس بن مسهّر" دادند تا عازم كوفه شود،اما ستمگران پلید این سفیر جوانمرد امام علیه السلام را دستگیر كرده و به شهادت رساندند. 🌸زمانی كه خبر شهادت قیس به امام علیه السلام رسید، حضرت گریست و اشك بر گونه مباركش جاری شد و فرمود: "اللّهُمَّ اجْعَلْ لَنا وَلِشِیعَتِنا عِنْدكَ مَنْزِلاً كَریما واجْمَعْ بَینَنا وَبَینَهُمْ فِی مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ، اِنَّكَ عَلی كُلِّ شَیيءٍ قَدیرٌ؛ 🌷خداوندا! برای ما و شیعیان ما در نزد خود قرارگاهِ والایی قرار ده و ما را با آنان در جایگاهی از رحمت خود جمع كن، كه تو بر انجام هر كاری توانایی.. ✍ادامه دارد... 📚منابع: 📘اللهوف، ص35. 📘مقتل الحسین مقرّم، ص 184. 📘 بحارالانوار، ج44، ص381.5

❌چرا امام حسین علیه‌السلام نزدیک آب خیمه نزد تا به آب دسترسی داشته باشد؟ ✅ پاسخ استفاده از حربه آب در جنگ (در گذشته و حال) همواره وجود داشته است. مثلاً در جنگ صفین معاویه شریعه فرات را به روی لشکر امام بست، اما با توجه به برتری نظامی لشکر امام علی ع در استفاده از این حربه ناکام ماند و حضرت فرات را تسخیر کرد (و البته مقابله به مثل نکرد) منابع تاریخی نشان می‌دهند که امویان قصد داشتند مجدد از این حربه استفاده کنند. مثلاً عبیدالله بن زیاد طى نامه اى از حُر مى خواهد که امام حسین (علیه السلام) را در سرزمینى بدون پناهگاه و آب و آبادى فرود آورد. (ارشاد شیخ مفید ج ۲ ص ۸۴) و همین که امام حسین (علیه السلام) در سرزمین کربلا فرود آمد و مستقر گردید; عمر بن سعد از سوى عبیدالله بن زیاد مأموریت یافت که بین امام حسین (علیه السلام) و آب حایل گردد. دینورى در این باره مى نویسد: «ابن زیاد به عمر بن سعد نوشت که از حسین (علیه السلام) و یاران او آب را باز گیرد و نباید یک جرعه آب بنوشد، هم چنان که این کار رانسبت به عثمان بن عفان پرهیزکار انجام دادند». (اخبار الطوال ص ۳۰۱) عمر بن سعد مأموریت حفاظت از آب را به عمرو بن حجاج زبیدى به همراه پانصد سوار واگذار کرد. آنان از روز هفتم تا دهم محرّم یعنى پایان جنگ با جدّیت تمام از شریعه فرات حفاظت مى نمودند که مبادا امام حسین(علیه السلام)و یارانش از آن، آب بَردارند.(اخبار الطوال ص ۳۰۱) آنها نه تنها بین امام حسین (علیه السلام) و آب حایل شدند; بلکه با به راه انداختن جنگ روانى بر آثار ناشى از تشنگى و فقدان آب افزودند، به طور مثال: عبدالله بن حصین ازدى که از قبیله بجیله بود ندا داد: «اى حسین آیا این آب را مى بینى که مانند قلب آسمان صاف است تو یک قطره از آن را نخواهى چشید تا آنکه از تشنگى بمیرى». (کامل ابن اثیر ج۵ ص ۱۵۸) شمر نیز از جمله کسانى بود که در رابطه با آب به امام حسین(علیه السلام) زخم زبان مى زد. (بحارالانوار جلد ۴۵ ص ۵۱) عمر بن سعد هم افزون بر آن که عمرو بن حجاج زبیدى را نگهبان آب کرد، شخصى را نیز مأمور نمود که ندا دهد: «اى پسر فاطمه(علیها السلام) و رسول خدا (صلى الله علیه وآله) تو از این آب یک قطره نچشى تا آن وقت که طعم مرگ را بچشى یا به حکم عبیدالله گردن نهى». (الفتوح ص ۸۳) ممانعت از دستیابی امام به آب، توسط امام زمان علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه امام زمان(عج) نیز نقل شده است : «فمنعوک الماء ووُرودَهُ» «پس آب و ورود بر آن را از تو منع کردند» 🔹 نکته اگر چه از ابتدا راهبرد ممانعت از آب در سپاه عمر سعد مطرح بود اما از روز هفتم محرم به طور جدّى مانع از دستیابى امام حسین (علیه السلام) به آب شدند. بنابراین، آن چه مربوط به تشنگى امام(علیه السلام) و یارانش به ویژه فرزندان و زنان مى شود مربوط به سه روزِ پایانى، یعنى از هفتم تا دهم محرم است و در این فاصله نیز البته امام حسین (علیه السلام) به طرق گوناگون آب مورد نیاز اردوى خویش را تأمین مى کرده است. اما در ساعات پایانی کار به شدت بالا گرفت و در خیام حسینی قحط آب شد. @ayeha313