💢از غیرت #نابجا بپرهیز اما...
مرد و زن مکمل یکدیگر هستند
نه مقابل هم.
اگر در جامعه پریشان از مدرنیته به این کلام حضرت عمل شود
معنای آرامش در خانواده درک خواهد شد.
نسخه عملی از امام معصوم👇👇
✅امام علی (ع):
از غيرت #نابجا بپرهيز؛ چرا كه اين كار، زنان درستكار را به لغزش مىكشانَد؛ اما بركارزنان، #نظارت داشته باش و هرگاه #گناهى از آنان ديدى، چه بزرگ و چه كوچك، ازطريق نشان دادن ناخشنودى خويش، با آن برخورد كن و از #مجازات كردن بپرهيز، چراكه گناه، بزرگ و تذكّر، كم اثر می گردد.
📚تحف العقول، ص ۸۷
@ayeha313
👇👇👇
♨️سوال:
🔰آیا این مطلب درست است که ریا در عزاداری برای امام حسین (ع) اشکالی ندارد؟
✍️پاسخ:
✅شاید این مطلب از روایتی که در زمینه تباکی نقل گردیده برداشت شده است.
روایت بدین مضمون نقل شده است:
وَ رُوِّيتُ عَنِ الْأَئِمَّةِ الصَّادِقِينَ (ع) قَالُوا مَنْ بَكَى أَوْ أَبْكَى غَيْرَهُ وَ لَوْ وَاحِداً ضَمِنَّا لَهُ عَلَى اللَّهِ الْجَنَّةَ وَ مَنْ لَمْ يَتَأَتَّ لَهُ الْبُكَاءُ فَتَبَاكَى فَلَهُ الْجَنَّة:(۱)
از امامان نور امام باقر(ع) و صادق (ع) آوردهاند كه: كسى در سوگ حسين (ع) بگريد و يا ديگرى- گر چه يك تن - را با يادآورى مصائب و رنجهاى ما در راه خدا بگرياند، ما بهشت پرطراوت و زيباى خدا را بر چنين انسان با ايمان و شايسته كردارى تضمين مى كنيم. و هر آن كس هم كه گريه اش نيامد و نتوانست ديگران را بگرياند، امّا حالت و هيئت سوگواران را بر خود گيرد و بسان آنان براى حسين (ع) سوگوارى نمايد، باز هم بهشت پرطراوت و زيبا بر او زيبنده مى شود.
براي عزاي امام حسين (ع) حداقل كاري كه مي توان كرد، تباكي است، يعني خود را به گريه زدن. تباكي مي تواند به قصد ريا و خود نمايي باشد و مي تواند براي خدا باشد ، همان طوري كه گريه چنين است. تباكي يك عمل است. ريا و اخلاص مربوط به دل است.
اين عمل بستگي به نيت شخص دارد. اگر بلند گريه كردن به نيت خودنمايي باشد، ريا و گناه است. عمل را باطل مي كند. اما اگر نيتش خودنمايي نباشد، بلكه براي تشويق كردن ديگران باشد، اشكالي ندارد. البته تشخيص اين موضوع بسيار مشكل و ظريف است. گاهي افراد خود را گول مي زنند و نمي دانند ريا مي كنند.
گريه در فرهنگ عاشورائيان سلاح هميشه برّاني است كه فرياد اعتراض به ستمگران را دارد. اشك زبان دل است و گريه فرياد عصر مظلوميت، رسالت اشك نيز پاسداري از خون شهيد است. به تعبير حضرت امام خميني «گريه كردن در عزاي امام حسين، زنده نگهداشتن نهضت است. گريه بر مظلوم، فرياد مقابل ظالم است».(۲)
ريا در هر عبادتى حرام محسوب مى‌شود ولى تظاهر به عزادارى امام حسين (ع) و تعظيم شعائر دين به قصد قربت جايز بلكه مستحب است، مثل اين كه پرداختن صدقه آشكار قربۀ الى الله براى تشويق ديگران همان طور كه در قرآن آمده، مستحب است.(۳)
پس اگر در شام دادن قصدش فقط مردم باشد هيچ بهره اي نمي برد. اما اگر قصدش لله باشد. اما اين كار را علني و به منظور تشويق ديگران انجام دهد ثواب مي برد.
پي نوشت:
۱. مثير الأحزان، ابن نما حلى، ناشر مدرسه امام مهدى، چاپ قم، سال ۱۴۰۶ ق، نوبت سوم ص ۱۴؛ اللهوف على قتلى الطفوف، سيد ابن طاوس،ناشر جهان، مكان چاپ تهران، سال ۱۳۴۸ ش، نوبت چاپ اول، ص ۱۱.
۲. صحيفه نور، امام خميني، ج ۸، ص ۷۰.
۳. شيرازى، ناصر مكارم، استفتاءات جديد (مكارم)، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب (ع)، قم، دوم، ۱۴۲۷ ه ق، ج۱،
@ayeha313
🌷امام صادق (علیه السلام):
💠بنده ای نیست که آب بنوشد و حسین علیه السلام را یاد نماید و قاتلش را لعنت کند، مگر آنکه خداوند منان
✅ صد هزار حسنه برای او منظور می‌کند
✅ و صدهزار گناه از او محو کرده
✅ و صد هزار درجه مقامش را بالا برده
✅ و گویا صد هزار بنده آزاد کرده
✅ و روز قیامت حق تعالی او را با قلبی آرام و مطمئن محشورش می‌کند.
📚ترجمه کامل الزیارات ،ص۳۴۷
@ayeha313
👇👇👇
♨️ سوال:
🔰 آيا سربريده امام حسين قرآن خوانده، و اگر اينگونه بوده آياکسي به حقانيت آنها ايمان نياورده؟
✍️پاسخ:
✅بله برخی صدای قرآن خواندن امام حسین علیه السلام را از روی نیزه شنیدند.
اما نه همه افراد بر اساس نقل مورخان و محدثان، سر مبارک امام حسین آیاتی از سوره کهف و بعض آیات دیگر را به مناسبت بعد از شهادت و بر بالای نیزه و در جاهای دیگر تلاوت کرده اند.
در روایتی از زید بن ارقم آمده است: سر مبارک حضرت امام حسین را بر نیزه در کوفه در حال خواندن آیات قرآن دیدم: «اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحـَب‌َ الکَهف‌ِ والرَّقیم‌ِ کانوا مِن ءایـَتِنا عَجَبـا ؛ (1) آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟ » .
موی بر تنم راست شد و گفتم. این ماجرا عجیب‌تر از جریان اصحاب کهف است. (2)
در نقل دیگری آمده: وقتی راس و سر مبارک را در جایگاهی که در صیارفه برایش معین کرده بودند، نهادند، چون آن جا در اثر ازدحام جمعیت و عبور و مرور شلوغ بود، سر مبارک برای متوجه ساختن مردم ابتدا به صدای بلند گلو صاف کرد به گونه ای که همه به تعجب به نظاره سر نشستند و سر مبارک به تلاوت آیات سوره کهف پرداخت و تا : انهم فتیه آمنوا بربهم فزدناهم هدی و لا نزد الظالمین الا ضلالا تلاوت کرد. (3)
سر مبارک را بر چوبی نصب کرده و مردم به نوری که از سر به آسمان ساطع بود، نگاه می کردند که این آیه را تلاوت فرمود: و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون (4) (5)
سلمه بن کهیل از سر مبارک شنید که بر نیزه می خواند: فسیکفیکهم الله و هو السمیع العلیم (6) (7)
ابن وکیده گوید : از سر مبارک شنیدم که سوره کهف را می خواند. شک کردم که صدا از سر هست یا از جای دیگر که ناگاه سر مبارک تلاوت را ترک کرد و متوجه من شد و فرمود: ای فرزند وکیده ! مگر نمی دانی که ما امامان زنده و نزد پروردگارمان روزی خوریم. با شنیدن این کلام او تصمیم می گیرد سر را دزدیده و دفن کند که سر مبارک به او می فرماید:
ای فرزند وکیده ! تو را به این تصمیم راهی نیست و اقدام آنان در ریختن خون من نزد خدا عظیم تر از بردن سرم بر نیزه در شهرها می باشد . پس آن ها را واگذار اذ الاغلال في أعناقهم و السلاسل يسحبون ؛ (8) در آن هنگام كه غل و زنجيرها بر گردن آنان قرار گرفته و آن ها را مىكشند . (9)
منهال ابن عمرو گوید : سر مبارک را در دمشق بر نیزه دیدم که آیات سوره کهف تا : ام حسبت ان اصحاب الکهف و الرقیم کانوا من آیاتنا عجبا تلاوت می کرد و در این جا به آشکاری تمام فرمود: عجیب تر از اصحاب کهف قتل من و بر نیزه کردن سرم می باشد. (10)
و وقتی یزید در پی اعتراض سفیر روم به ظلم رفته بر اباعبدالله ، دستور به کشتن او داد ، سر مبارک با صدای بلند فرمود: لا حول و لا قوه الا بالله . (11)
غالب این روایات معتبرند و نقل آن ها بلامانع است. تلاوت قرآن هم توسط سر بریده شده، عجیب و محال نیست ؛ زیرا امام بنده خاص خدا بود که مظلومانه به شهادت رسید و خدا برای نشان دادن آیت بودن او و ظالم بودن دشمنانش این کرامت را به او عطا فرمود.
پی نوشت ها:
1. کهف (18) ، آیه 9.
2. الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 116، کنگره شیخ مفید.
3. مقتل الحسین ، مقرم، ص 332.
4. شعراء (26) ، آیه 227.
5. مناقب، ابن شهراشوب ، ج 2 ، ص 188.
6. بقره(2) ، آیه 137.
7. اسرار الشهادة ، ص 488.
8. غافر (40) ، آیه 71.
9. شرح قصيدة ابيفراس ،ص 148.
10. خصائص سيوطي ، ج 2 ، ص 127.
11. مقتل العوالم ،
@ayeha313
💢مردم را از دین بیزار می‌کنند
✅امير المؤمنين امام علی علیه السلام:
«دو نفر پُشت مرا شكستند:
عالم بدكار
و عابد نادان
عالم بدکار، با زبان گوياى خويش، پرده بر روى نابكارى خود مى‌کشد.
و عابد نادان، با اعمال ظاهر فريب خود، پرده بر روى نادانى خود مى‌كشد.
از عالم بدكار و عابد نادان، بر حذر باشيد؛ اينها هستند كه مردم را از راه دين بيرون مى‌کنند.
📚الخصال جلد ۱، صفحه ۵۷
@ayeha313