با توجه به مطالبی که عنوان شد اشو، خدای را فاقد اینگونه صفات دانسته و خدای اشو خدای مبهم است او را حکیم نمی­داند پس خدا فاقد علم می­باشد حکیم نمی­داند چون کارهایش حکمتی ندارد چون انسان باید به دنبال عشق بی خدا و س.ک.س و موسیقی و غیره باشد. ثالثا :ادیان خدا باور به خاطر خداباوری پوچ و ابی اساس می­داند چرا که انسان کامل را کسی می­داند که دنبال خدا نباشد و هر اعتقاد باوری دارد بایستی خود را از آن تهی کند این انسان را با این ویژگی سر سپرده به حقیقت می­داند. اشو با این بیان یک قضیه خود ویرانگر ساخته که انسان را به ورطه پوچی نابودی و هلاکت می­کشاند چرا که اگر اشو و اعتقادش یک مرام باشد با بیانی که اشو کرد نباید انسان کامل دنبال مرام و مسلک اشو نیز باشد چرا که به کمال نمی­رسد پس این انسان چه مسلکی داشته باشد ؟؟؟ @ayeha313

🔰🔰 انکار و رد ادیان و مکاتب در نگاه اُشو 🔰🔰 دیدگاههای اُشو به دوصورت است : یک دسته اصل دین را انکار می‌کند و دسته دوم برخی از احکام ضروری دین را به تبع دسته اول. اُشو از یک جنبه دین را همانند كارل ماركس (1883ـ1818 ميلادي) نويسنده و اقتصاددان آلماني که می­گوید «دین افیون ملت­ها » معرفی می­کند اما از حیثیت و جنبه دیگری مانند دین باعث سركش است و انسان مذهبي عصیانگراست و اینکه اشو خود را قیام کنند بر علیه دين‌ها، سنت‌ها ، ايديولوژي‌ها می­داند و آنها را دور ریختنی می­داند، و عنوان می­دارد ؛«چه خوش است عصیان کردن علیه تمام چیزهایی که فاسد شده­اند! علیه تمام چیزهای زشت، مرده و گندیده».و قائل است همه آيين‌ها بر پايه دستاويزي ساختگي بنا شده است، همه شيوه‌ها دروغينند. آنها تنها يك موقعيت را پديد مي‌آورند و انگيزه نيستند تمامی متون مقدس توصیفاتی بی­نتیجه­اند؛ هیچ کس نمی‌تواند حقیقت را توصیف کند، نه کتاب­های مقدس، نه وداها! می گوید یک هندو یا مسیحی نشو! یک فرد بی خدا و یا یک فرد با خدا نشو! هیچ نیازی به این کار نیست… تنها عشق راه وصول به حقیقت است «نه نیازی به عبادت است، نه جستجو در لابلای کتابها و نه به نبش قبر تعالیم سنتی و رمز آلود و کهنه بلکه در عین سادگی و بدون هیچ هیاهویی می توانی حقیقت را بیابی» وی اعتقادی به باورها ندارد با نگاه تحقیر به آنها می نگرد و راه کشف و شهود را طهارت از باور می داند و باور را مانع دست یابی به حقیقت می داند می گوید پاک، تهی و نادان پیش برو تا گنج خرد درونی ات را بیابی. این گنج آنجاست و منتظر توست تا با دست‌های خالی بیایی. مراقبه، یعنی با دست خالی به درون گام نهادن؛ خالی از تمام باورها و بینش ها. و در جایی دیگر می گوید « مي‌توان دستاويزهاي تازه‌اي به بار آورده و دين‌هاي تازه‌اي پديد آورد. دستاويزهاي كهنه فرسوده مي‌شوند. دروغ‌هاي كهنه از رنگ و بو مي‌افتند و به دروغ‌هاي نوتري نياز خواهد بود» . @ayeha313

🔰🔰 معاد در نگاه اُشو 🔰🔰 اُشو برای انکار معاد از طریق نفی اختیار عمل نموده است و سلب اختیار را مقدمه ای برای سلب معاد دانسته است . اُشو به دلایل متعدد از قبول معاد سر باز زده است از جمله نانتوانی از حل مسئله اختیار که باز تاب آن معاد است یا رسیدن به مطامع دنیوی یا دور کردن اذهان از واقعیت هستی و یا برای القاء بعض مسائل خلاف صریح عقل و فطت ، اشو چنین عنوان می­دارد که « خداوند، قبلاً در مورد تو قضاوت کرده‌است و این چیزی نیست که قرار باشد در آینده اتفاق بیفتد، بلکه قبلاً اتفاق افتاده‌ است. در مورد مسأله روز رستاخیز نگران نباش؛ به ترس نیازی نیست… همان لحظه­ای که خداوند تو را آفرید، در مورد تو قضاوت هم کرده ‌است» اُشو برای اینکه افراد را از سرزنشهای اعمالی که مخالف وجدان و فطرت است دور دارد و از عذاب وجدان در مورد اعمالی که اشو مبدع آن است دور کند خداوند را مسئول اشتباهات انسان معرفی می‌کند «تو مخلوق خدا هستی، اگر اشتباهی رخ بدهد، او مسئول توست، نه تو! اگر تو به گمراهی بروی، او مسئول است، نه خودت. تو چطور می توانی مسئول باشی؟! اگر تو نقشه‌ای بکشی و غلط از آب درآید، کسی نمی تواند بگوید خود نقشه مقصر بوده‌است». و عنوان می دارد که « لازم نیست از خدایی خیالی که در پایان جهان از تو بازخواست می‌کند که چه کرده ای و چه نکرده­ای، بترسی! او قبلاً داوری کرده و تو آزاد هستی و لحظه ای که شخص بداند تماماً آزاد است تا خودش باشد؛ زندگی پویایی آغاز می شود. ⛔️نقد : هیچ انسانی در گام اول منکر اختیار و توانایی انتخاب خود نمی شود. چون همه آن را با تمام وجود می یابند. هیچ کس در وسط دچار شک نمی شود که آیا می توانم خود را از خطر تصادف برهانم یا خیر! بلکه همه می دانند که می توانند و اقدام می کنند. و کسانی که دچار شبهه جبر می شوند، به این دلیل است که توانایی هضم مسائل مختلف را ندارند. و در مقابل بعضی حقایق، نمی توانند درک کنند چگونه اختیارشان با آن مساله قابل جمع است.یا بعضی منافع خود را در خطر می بینند وبرای رسیدن به مطامع خود مسئله جبر را مطرح می کنند تا در سایه آن هر عقیده ای دارند مطرح کنند ادامه دارد... @ayeha313

❌ پاسخ به شبهات محمد حسین گرگیج امام جمعه اهل سنت آزادشهر: مادر امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) دختر یزدگرد بود و عمر بن خطاب پس از فتح ایران، او را به ازدواج امام حسین (علیه‌السلام) در آورد و 9 امام پس از آن نیز از همین نسل به وجود آمده‌اند. در نتیجه اگر خلافت عمر بن خطاب را نپذیریم، اعتبار امامان [شیعه] و نسب آنان را زیر سوال برده‌ایم! ✅ پاسخ اولا طبق روایات غنائمی که در جنگ بدون اذن امام معصوم به دست آید، تماماً در اختیار امام علیه‌السلام قرار میگیرد و اختیار عمل با ایشان است. مثلاً مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی با اشاره به این مطلب می‌نویسد: «معاویة بن وهب گفت: به امام صادق (علیه‌السلام) عرض كردم: اگر امام (علیه‌السلام) افراد را به سریه بفرستد و غنیمت‌هایى به دست آورند، چگونه تقسیم مى‌شود؟ امام (علیه‌السلام) فرمودند: اگر به فرماندهى كسى كه امام معصوم (علیه‌السلام) او را منصوب فرموده است جنگیده‌اند، باید یك پنجم كه سهم خدا و رسول او است، جدا شود و چهار پنجم آن را بین خودشان تقسیم كنند و اگر در آن جنگ، به جنگ مشركان نرفته‌اند، هرچه غنیمت گرفته‌اند براى امام (علیه‌السلام) است و هر طور دوست بدارد، با آن رفتار مى‌كند.» (کافی، ج۵ ص۴۳) بنابراین بر فرض جناب در زمان خلیفه دوم شهربانو به اسارت گرفته شده باشد، چون جنگ بدون اجازه امام معصوم بوده، اختیار آنها با امیرالمومنین بوده و ایشان هر تصمیمی گرفته باشند، همان صحیح است. ثانیاً داستان اسارت شهربانو در زمان خلیفه دوم مشکوک بلکه نادرست است، بر اساس منابع متعدد، یزدگرد (پدر شهربانو) در زمان خلیفه سوم شکست خورده و کشته می‌شود. (مراجعه شود به تاریخ طبری، کامل ابن اثیر ج۱ ص۴۲، عیون الاخبار ج۲ ص ۱۲۸ و....) از این رو نقلی که جناب گرگیج بدان استناد کرده صحیح نیست و خلیفه دوم نمی‌تواند کسی باشد که شهربانو را به امام حسین علیه السلام بخشیده باشد. نکته آخر اینکه طبق برخی روایات (مانند بحارالانوار، ج۴۶، ص۱۲) اساساً همسری شهربانو با امام حسین علیه‌السلام براساس ازدواج بوده نه کنیزی تا متوقف بر صحت عملکرد خلیفه وقت باشد. صحت ازدواج تنها متوقف بر رضایت زوجین است و امر دیگری در آن دخالت ندارد. به آقای گرگیج که سابقه اظهارات نسنجیده دیگری نیز دارد، باید خاطر نشان کرد، با اینگونه سخنان سست نه تنها وحدت شیعه و سنی که مورد تاکید مکرر نظام است، تامین نمی‌شود، بلکه مخدوش می‌شود. بهتر است ایشان در اموری که علم و آگاهی کافی ندارد، دخالت نکند. @ayeha313

🔴اگر این چند مورد را رعایت نمیکنید،از خرید کردن یا فروشندگی، خودداری کنید! 🌻پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: کسی که خرید و فروش می‏‌کند باید از پنج کار دوری ورزد وگرنه نباید خرید و فروش کند: 1⃣ربا 2⃣ قسم خوردن 3⃣ پوشاندن عیب کالا 4⃣ تعریف و تبلیغ در موقع فروش 5⃣و بدگویی از کالا در موقع خرید آن. 💖 امام علی علیه‏‌السلام به بازار می‏‌آمد و در جایگاه خود می‏‌ایستاد و می‏‌فرمود: درود بر شما ای بازاریان، از خدا بترسید و سوگند نخورید؛ ⛔ زیرا سوگند خوردن کالا را رونق می‏‌دهد و برکت را می‏‌برد. ای جماعت دلاّل! کمتر سوگند خورید که این کار اگرچه کالا را به فروش می‏‌رساند اما سود (حقیقی) را می‏‌برد. 💐امام صادق (علیه السلام) نیز در این باره می‌فرمایند: خداوند تبارک و تعالی از کسی که با قسم و سوگند خوردن کالای خود را به فروش رساند نفرت دارد. ⛔️پنهان کردن عیب کالا! 🔘تدلیس به معنای فریب دادن و پنهان کردن واقعیت است. پس هرگاه فروشنده کالایی، برای فریب دادن خریدار، عیبی را که در آن است بپوشاند، در معامله فریبکاری کرده و از اعتماد طرف مقابل سو استفاده کرده است..   ⛔️تعریف و تبلیغ در موقع فروش! 🔷وقتی فروشنده می خواهد جنس خود را بفروشد،از آن جنس به حدی تعریف می کند که خریدار به آن رغبت پیدا کند که این کار از کارهایی است که از آن نهی شده است. 🌿البته معرفی جنس مشکلی ندارد ، نکته ای که از آن نهی شده ایم این است که از جنس به طور اغراق آمیز و غیر واقعی تعریف نکنیم.   ⛔️بدگویی از کالا در موقع خرید آن! 🔷متأسفانه دیده می شود که فروشندگانی هستند که وقتی می خواهند جنسی را بفروشند بسیار از آن تعریف می کنند تا با قیمت بالاتری بفروشند اما اگر همان جنس را بخواهند از دیگری بخرند، برای آنکه قیمت کمتری بدهند و به قول کاسب ها تو سر مال بزنند ، از آن جنس بدگویی می کنند که این نیز جایز نیست. 📙منابع: أمالی الصدوق: 390 / 6 منتخب میزان الحکمة: 92 @ayeha313

نیایش صبحگاهی پروردگارا.. 🌸امروز به من دلی پُر مهر و بخشش، زبانی نرم و نیتی خیر عطا فرما 🌸تا در پناهِ اَمنِ تو با رعایتِ حقوقِ دیگران 🌸و با تسلط بر اعمال و گفتارم موجبِ آرامش در زندگی خود 🌸و دیگران باشم آمیـــن...🙏 @ayeha313

#حدیث_امروز 💢دستاورد دروغگو از دروغ گفتنش؟ امام على (ع) دروغگو با دروغگويى خود #سه چيز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقيرآميز مردم را نسبت به خود و دشمنى #فرشتگان را نسبت به خود. 📚غررالحکم و دررالکلم ص 221 ، ح 4418 @ayeha313

به عنوان نمونه عده ای وقتی كه قدرت بیكران خداوند را دیدند و توحید فاعلی را فهمیدند، تصور کردند که انسان مجبور آفریده شده است یعنی فاعل كارهای انسان خداوند است و انسان هیچ اراده ای ندارد اما با اندک توجهی غلط بودن این اندیشه روشن می شود؛ چون خدای تعالی عادل است و انسان را جزا می دهد! پس معلوم است که انسان، اختیار دارد که از او بازخواست می شود و در مقابل اعمالش مسئول اس انسان با راهنمایی از عقل وكمك گرفتن از روایات امامان معصوم(علیهم السلام) معتقدند : انسان نه مجبور است كه فقط ابزار كار باشد وهیچ اختیاری ازخود نداشته باشد ونه مستقل كه خداوند او را به حال خود رها كرده باشد. حال خداى بزرگ که صاحب و مالک همه ی ماست اراده کرده است که انسان در کارهاى اختیاریش با اراده‏ى خود منشاء اثر باشد؛ یعنى اگر براى تحقق یک حادثه مثلاً پنج شرط و علت نیازمند باشد، یکى از آن علت‏ها اختیار و اراده انسان است، بر فرض براى روشن شدن یک چراغ باید تمام وسایل لازم، سالم و مهیا باشد از جمله: کلید، سیم، لامپ، کنتور برق، اتصال سیم به کارخانه و منبع تولید برق و جریان برق در سیم‏ها. حال یکى از علت‏هاى روشن شدن چراغ، فشار دادن کلید برق است که در این مثال در کارهاى اختیارى ما وقتى همه شروط مهیا است، زدن کلید همان اختیار ماست و خداوند خواسته است که تا انسان با اختیار خودش کلید برق حادثه‏اى را نزند، چراغ آن واقعه روشن نگردد (در کارهاى اختیارى). به حسب تعلیم اهل بیت پیامبر (ص) که با ظاهر تعلیم قرآن مطابقت دارد، انسان در فعل خود مختار است، ولى مستقل نیست بلکه خداى متعال از راه اختیار فعل را خواسته است. به عبارت دیگر خداى متعال از راه مجموع اجزاى علت تامه که یکى از آنها اراده و اختیار انسان است فعل را خواسته و ضرورت داده است که در نتیجه، فعل، ضرورى و انسان نیز در آن مختار مى‏باشد؛ یعنى فعل نسبت به مجموع اجزاى علت خود ضرورى و نسبت به یکى از اجزاى که انسان باشد اختیارى و ممکن است ادامه دارد... @ayeha313

🔰🔰 اشو از منظر اُشو 🔰🔰 اُشو عنوان می دارد : «ارثیه ای واقعا وحشتناک بجای گذاشته ام ازحرفهای من چیزی نخواهند فهمید همین خوب است». او اقرار دارد « من خودم را نقض می‏کنم. وقتش رسیده که شما این را درک کنید. من نقض کردن خودم را ادامه خواهم داد. این یکی از راه‏هایی است که استفاده می‏کنم. من به نقض کردن خودم ادامه می‏دهم و هر‏چه را که گفته‏ام نقض خواهم کرد. حتی یک جمله را باقی نمی‏گذارم که نقض نکنم این یک روش است. و عنوان می دارد که حرف‏های متناقض زیاد دارد و هوادارانش باید او را این‏گونه بپذیرند و با همین مرام ادامه دهند. ⁉️حال سئوال ما این است: 1️⃣ کلامی که خود انسان به عنوان ایجاد کننده ان بدان ملتزم نبوده وآنرا ارثیه خطرناک معرفی میکند که نشأت گرفته از عدم اعتقادش به این آموزه است چگونه این میتواند برای دیگران اعتقاد و التزام بیافریند. 2️⃣ آیا آنچه در بر دارنده کمال وسعادت انسان است و نقش اصلی و اساسی را در به فعلیت رسیدن قوا واستعدادهای انسان دارد بایستی در حاله ای از ابهام باشد یا بصورتی بیان شود تا همه فهم و کلی و همگانی باشد؟ 3️⃣ آیا بیان آموزه های دینی به گونه ای که باعث سرگردانی مخاطبین در شناخت و عمل به آموزه های دینی شود کاری لغو بیهوده نخواهد بود؟ 4️⃣ آیا دین را میتوان به بازیچه گرفتن انسان ها واستهزاء دیگران تعریف کرد؟ اما مطلبی که واقعا به عنوان سئوالی اساسی فکر هرصاحب خردی را بخود معطوف میدارد این است که در زندگینامه اُشو که درتمامی آثار اُشو میتوان آنرایافت این مطلب است که اُشو دارای هیچ دین و آیینی نبود و ملتزم به هیچ عملی که بر گرفته از آینی خاص باشدنیست. حال پرسش این که چگونه این شخص میتواند آئینی بیاورد تا دیگران ملتزم به اجرای آن باشند. و می توان گفت :که آیا اُشو خود را به کمال رسیده قلمداد میکند که بایست نتیجه گرفت رستگاری و کمال در پرتو هیچ آئینی نیست چنانکه اشو عمل کرده و بدان معتقد بوده است. یا خود را بکمال رسیده نمیداند حال سئوال اینست که کسی که خود بکمال نرسیده و ناقص است چگونه میتواند دیگران را به کمال رهنمون شود . «کوری شود عصاکش کوری دیگر» واقعا جای تأمل است که آیا انسان می تواند عنان کار خود را به هر که ادعایی میکند بسپارد وکور کورانه از آن تبعیت نماید. @ayeha313