May 11
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
.
🔹می‌دونی چرا غمگین می‌شی؟ چون اون تو نیستی که داری با خودت حرف می‌زنی. اون شیطانه که باهات نجوا می‌کنه تا ناامید بشی.
🔹اینو بدون، هروقت یه گوشه نشستی و با خودت نجوا کردی و بعدش یه بغل غصه اومد توی قلبت، این «غم»، پیام شیطانه.
🔹خودش گفته:
إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا
نجوا تنها از سوی شیطان است؛ می‌خواهد با آن مؤمنان غمگین شوند.
مجادله، ١٠
بفرست واسه کسی که خیلی غصه و فکر و خیال داره.
@ayehjaan
«آیه‌جان»
می‌خوام آدم بشم
بزن بهادری بود برای خودش. با آن هیکل تنومند شده بود یکه‌بزن محله. روزها کار می‌کرد و شب‌ها دعوا و چاقوکشی، رفیق‌بازی و کاباره. گوش شنوا نداشت. هر بار دسته‌گل به آب می‌داد، خبر می‌بردند برای مادرش. از کارهای پسرش خسته شده بود. فکر می‌کرد امروز و فردا خبر دستگیری‌اش را می‌دهند، سند خانه را آماده گذاشته بود روی طاقچه. پناه می‌برد به سجاده‌اش و دست‌به‌دعا برمی‌داشت:
- خدایا اهلش کن.
کاش شاهرخ برمی‌گشت به نوجوانی. بچه‌مثبت بود و درس‌خوان. روزی که معلم اول راهنمایی‌اش به بعضی شاگردها، نمره‌ی امتحان را ارفاق کرده بود، تند‌و‌تیز اعتراض کرد. معلم در جوابش کشیده‌ی آبداری حواله‌اش کرد و از مدرسه اخراج شد. از همان‌روز عاطل‌و‌باطل در خیابان و سر چهار‌راه می‌گشت و کم‌کم با اراذل بُر خورد.
- خدایا سر‌به‌راه بشه.
تا آن روزی که شده بود بادیگارد، بادیگارد هایده. چهارستون بدنش لرزید.
- خدایا کاری از من برنمیاد،خودت درستش کن.
میان آن اذیت‌و‌آزارها و گردنکشی‌ها، غیرت و معرفتش سر جایش بود. یک‌شب به فقیری کاپشن را با دسته‌ی اسکناس توی جیبش بخشید یا وقتی مهین را دید که به ناچار در کاباره مشغول کار شده، تحمل نکرد، برایش خانه‌ای اجاره کرد و هر ماه پولی بهش داد. برای خودش و پسر ۱۰ ساله‌اش.
نزدیک محرم بود، بچه‌های محل خبر دادند حاج آقا تهرانی برای مراسم هیئت، مجوز شهربانی را می‌خواهد. شاهرخ مجوز را گرفت و پایش به هیئت باز شد. توی هیئت، حاج آقا از حر گفته بود، از لحظه‌ای که خودش را بین بهشت و جهنم دیده بود و از توبه‌اش. صحبت‌های حاج‌آقا کار دست شاهرخ داد، دلش زیر‌و‌رو شده بود، انگار پشتش به خاک مالیده شده بود، گذشته‌اش هم. بعد از مراسم، حاج‌آقا رو کرد به شاهرخ: «من شما را که می‌بینم یاد مرحوم طیب می‌افتم که وقتی بعد از 15 خرداد 1342 گرفتنش و شرط آزادیش را دشنام و افترا به خمینی گذاشتند، زیر بار نرفت و در همین تهران به رگبار بستنش.» تکان خورد: «حاج‌آقا چه‌جوری آدم بشم؟»
- باید بری مشهد، هر کاری کردی به امام بگو، بهش بگو پشیمونی.
کلید را به در انداخت و از همان جلوی در گفت: «ننه! بیا بریم مشهد.»
این شاهرخ بود که از مشهد حرف می‌زد؟! رفت توی حیاط، درست بود، گوش‌هایش درست شنیده بودند، شاهرخ عزم زیارت کرده بود. کنار در طلاکوب حرم جلوی ضریح نشست، دلش ریخت و بی‌امان اشک‌هایش روان شد، دست‌هایش را رو به ضریح بلند کرد: «حاجی گفته اگه می‌خوام آدم شم باید بیام پیش شما. امام رضا به دادم برس، غلط کردم، منو ببخش، می‌خوام توبه کنم.» به هق‌هق افتاد: «عمرم تباه شد، گذشته‌مو پاک کن، خودمو پاکن، می‌خوام آدم بشم».
وقتی برگشت شاهرخ دیگری بود. خدا سر بزنگاه، دستش را گرفته و شیشه‌ی جانش را شسته بود. شد پای ثابت جمع مبارز. مبارزان رژیم پهلوی. پیکانش را هم فروخت برای همین راه. وقتی امام خمینی آمد، توی فرودگاه سر از پا نمی‌شناخت. بعد از انقلاب عضو کمیته شد. وقتی که آشوب و بلوای کردستان به پا شد، از اولین نفرهایی بود که به کردستان رفت.
در قصر شیرین بود که بیسیم‌چی‌اش شهید شد، بلندگوی دستی را برداشت و به همرزم عرب‌‌زبانش گفت: «به عراقی‌ها بگو اگر مَردن بیان با خودم بجنگن.» زمان جنگ عراق به آبادان رفت. فرمانده‌اش سید مجتبی هاشمی بود، فرمانده‌ی جنگ‌های نامنظم. خبر رسید که آبادان محاصره شده، شاهرخ با نیروهای مردمی خودش را رساند ذوالفقاری آبادان برای مقابله با دشمن بعثی. عاقبتِ آن توبه‌ی نصوح، هلهله‌ی دشمن بالای پیکرش بود، آن‌هم وقتی گلوله‌ای سینه‌اش را شکافته بود و خون فوران می‌کرد.
شهید شاهرخ ضرغام، حرّ انقلاب، شد مصداق آیه‌ی:
فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ
اما کسی که توبه کند، و ایمان آورد و عمل صالحی انجام دهد، امید است از رستگاران باشد!
قصص، ٦٧
نویسنده: سعیده تلّان
@ayehjaan
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔸️ تو زندگی وقتهایی هست که لازمه به خودت یادآوری کنی وجـودِ تو، بخشـی از خداسـت! خدا، «بخشی از خودش» رو نادیده نمی‌گیره . . .
❤️ اگر حالت خوب شد، برای عزیزانت بفرست✨️
@ayehjaan